صراط: در قرآن کریم بارها در مورد تفاخر به یکدیگر آیاتی مطرح شده است و این عمل مورد ذم الهی قرار گرفته است.
به عنوان مثال: خداوند حکیم در سوره بقره آیه شریفه 247 می فرماید: وَقَالَ لَهُمْ نَبِیُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طَالُوتَ مَلِکًا قَالُوَاْ أَنَّى یَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَیْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَلَمْ یُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاهُ عَلَیْکُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِی الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللّهُ یُؤْتِی مُلْکَهُ مَن یَشَاء وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ
پیغمبرشان به آنها گفت: خدا طالوت را پادشاه شما کرد گفتند: چگونه او را بر ما پادشاهی باشد؟ ما سزاوارتر از او به پادشاهی هستیم و او رادارایی چندانی نداده اند گفت: خدا او را بر شما برگزیده است و به دانش و توان او بیفزوده است و خدا پادشاهیش را به هر که خواهد دهد که خدا در برگیرنده و داناست.
و در سوره حدید آیه مبارکه 20 می فرماید: اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ یَهیجُ فَتَراهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطاماً وَ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ شَدیدٌ وَ مَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٌ وَ مَا الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ مَتاعُ الْغُرُورِ
بدانید که جز این نیست که زندگی این دنیا بازی و سرگرمی و آرایش نمودن و فخرفروشی تان به یکدیگر و افزون طلبی از همدیگر در اموال و فرزندان است ، همانند بارانی که گیاهان (سرسبز حاصل از) آن کشاورزان را به شگفت آورد سپس پژمرده شود و آن را زرد بینی سپس خشک و شکسته شود و در آخرت عذابی سخت است (برای طاغیان) و آمرزش و خشنودی خدا (برای مطیعان)، و زندگی دنیا جز متاع فریب نیست.
آقای هاشمی! یقینا این آیات و دیگر آیات الهی را مورد مطالعه و تحقیق قرار داده اید چرا که صاحب تفسیر بیست جلدی راهنما هستید. اما تعجب ما از این است که شما چرا خود و امثال خود را از روستایی ها شریف و زحمتکش برتر می دانید؟
آقای هاشمی! یقینا خوانده اید این آیه از سوره حجرات را که خداوند می فرماید: یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّا خَلَقناکُم مِن ذَکَرٍ وَأُنثىٰ وَجَعَلناکُم شُعوبًا وَقَبائِلَ لِتَعارَفوا ۚ إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَ اللَّهِ أَتقاکُم ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلیمٌ خَبیرٌ (با تقواترین شما نزد خداوند تبارک و تعالی، با تقواترین شماهاست). سوال دوم ما این است: شما چگونه خود را برتر از مردمی دیدید که زحمت آن ها کشور را برپا نگه داشته است؟(نه سیاسی بازی بعضی از آقایان و آقازاده ها)
سوال سوم: بر فرض اینکه قبول کنیم مردم شریف و محترم روستا کمتر از مردم شهرنشین باشند(که قبول نداریم)، مگر شما خود زاده روستا نیستید؟ آنکه در سوم شهریورماه سال 1313 در روستای بهرمان کرمان متولد شد که بود؟ شما یا شخصی دیگر؟
در آخر کلام امیر المومنین علی علیه السلام را نقل می کنیم تا درسی برای تمام بشیریت باشد و همه مردم شریف ایران به ویژه روستائیان زحمتکش بدانند ملاک برتری را تقوی می داند و نه چیز دیگری.
امیرالمونین علی علیه السلام: عَجِبْتُ لاِبْنِ
آدَم، أوَّلُهُ نُطْفَهٌ، وَ آخِرُهُ جیفَهٌ، وَ هُوَ قائِمٌ بَیْنَهُما
وِعاءٌ لِلْغائِطِ، ثُمَّ یَتَکَبَّرُ.
فرمود: تعجبّ مى کنم از کسى که اوّلش قطره اى آب ترش شده و عاقبتش لاشه اى
متعفّن ـ بد بو ـ خواهد بود و خود را ظرف فضولات قرار داده است، با این حال
تکبّر و بزرگ منشى هم مى نماید. [24] ـ وسائل الشّیعه: ج 1، ص 334، ح 880.
منبع: هادیان البرز
