صراط: سیدعباس عراقچی، از دیپلمات‌های کشورمان و عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده دولت یازدهم که هم‌اکنون در مذاکرات وین حضور دارد، اخیراً در یک برنامه تلویزیونی به مسئله امضای توافق نهایی یا امضای برجام اشاره کرده و گفته است: امضای توافق همان قطعنامه شورای امنیت است که آنرا تائید می‌کند.
به گزارش مهر، وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تصریح کرده است: برنامه جامع اقدام مشترک یک معاهده نیست که امضا زیر آن داشته باشد. توافق اعلام می‌شود، هر زمان امضای شورای امنیت پای توافق آمد به کشورها اعلام می‌شود تا آمادگی اجرای آنرا اعلام کنند!
*مسئله «خطر توافق بدون امضا» پیش از این توسط خواص کشور مورد هشدار و اشاره قرار گرفته بود.
ماجرایی که خبر آنرا نخستین بار یک دیپلمات آمریکایی وابسته به تیم مذاکره‌کننده آمریکایی افشا کرد و از این گفت که احتمالاً متن یک توافق بدون امضا منتشر خواهد شد.
پس از این خبر، مهدی محمدی، کارشناس مسائل هسته‌ای کشورمان طی یادداشتی تأکید کرد:
این اقدام نامتعارف –اگر رخ بدهد- به این معناست که طرفین پذیرفته‌اند مذاکرات شکست خورده است و امکان رسیدن به یک توافق قابل امضا وجود ندارد. تحت این شرایط یک شیوه کم و بییش موثر این است که با انتشار متن‌هایی که به گفته سرگئی ریابکوف تا بیش از 90 درصد تکمیل شده؛ این مسئله را روشن کنند که دقیقا تا کجا پیش رفته‌اند، در چه مسائلی توافق وجود دارد و مهمتر از آن، دقیقاً اختلاف بر سر چه مواردی منجر به شکست مذاکرات شده است؟! به تعبیر مذاکراتی، این امر روشی است برای «توافق نکردن»، با این ملاحظه که بتوان گفت مذاکرات پیشرفت‌های جدی داشته و بنابراین می‌توان به آن زمان بیشتر داد.
به گزارش تسنیم، او افزوده بود: انتشار متن‌های نوشته شده بدون امضا و اجرای آنها، در واقع مذاکرات هسته‌ای را به یک پروژه رسانه‌ای و عملیات روانی تبدیل می‌کند که مخاطب آن دیگر افکار عمومی است نه دیپلمات‌ها. اگربه یاد بیاوریم که دیپلمات‌ها تا امروز تا چه حد درباره انتشار محتوای مذاکرات تحفّظ داشته‌اند موضوع جالب‌تر می‌شود. چرا جنبه محرمانه مذاکرات باید یک شبه از میان برود و همه چیز آشکار شود؟ چرا آمریکایی‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بهتر است یک پروژه مذاکراتی را بدل به یک پروژه رسانه‌ای بکنند؟
محمدی همچنین در بند نهایی یادداشت خود نیز اینطور تأکید کرده بود: نبرد در حوزه افکار عمومی قلب این منازعه است و به زودی از راه خواهد رسید.
همچنین، فؤاد ایزدی، کارشناس مسائل بین‌المللی نیز در این زمینه به تسنیم گفته بود:
«ظاهر این خبر این است که نظر و خط قرمز جمهوری اسلامی مورد توجه قرار گرفته و روز امضا در حوزه تحریم‌ها اتفاقی می‌افتد، منتها این داستان یک پیش‌‌زمینه‌ای پیدا کرده و آن این است که توافقی صورت می‌گیرد، بدون اینکه امضا شود بعد ایران موظف می‌شود به تعهدات خود عمل کند و بعد آژانس راستی‌آزمایی کند و زمانی که ایران به تعهدات خود عمل و آژانس راستی‌آزمایی کرد، آن زمان امضای متن صورت می‌گیرد و آن زمان برای تحریم‌ها اتفاقی خواهد افتاد .در واقع این حالت وضعیت ما را بدتر می‌کند، در حالت قبل توافق را امضا می‌کردند و بعد ما اجرا می‌کردیم. در این حالت ایران اجرا می‌کند بدون اینکه طرف مقابل توافقی امضا کرده باشد پس فقط در ظاهر به خط قرمز ایران توجه شده اما در عمل وضیعت نسبت به قبل بدتر شده است»
اما این هشدارها پیرامون خطر توافق بدون امضا گویا از سوی مذاکره‌کنندگان جدی گرفته نشده و حتی از جانب برخی سمپات‌های مصلحتی دولت نیز عنوان شد که خبر توافق بدون امضا از اساس دروغ بوده و جماعت دلواپسان بدنبال بهانه‌گیری از دولت بوده‌اند!
تحلیلی که صحبت‌های آقای عراقچی حدوث آنرا اثبات می‌کند.
یادآور می‌شود در همین زمینه چندی قبل بود که حاج حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان نیز در بخشی از یک تحلیل نوشت: اخبار و گزارش‌های رسیده به کیهان حکایت از آن دارد که با توجه به تعریف‌های متضاد طرفین از «توافق خوب» و ناممکن بودن توافقی که مجموع خواسته‌های ایران و حریف را در خود داشته باشد، آمریکایی‌ها برای خروج از این بن‌بست راهکاری را پیشنهاد کرده‌اند و گفته می‌شود تیم مذاکره‌کننده کشورمان نیز به این پیشنهاد روی خوش نشان داده و آن را پذیرفته و یا در حال ارزیابی برای پذیرش آن است. طرح آمریکایی‌ها، «تهیه پیش‌نویس یک توافق» بدون امضای آن است.
وی افزوده بود: متن این پیش‌نویس، به گونه‌ای پیچیده و چند پهلو تهیه شده است که در آن عبور از خطوط قرمز اعلام شده ایران، وضوح چندانی نداشته باشد.
با این تفاسیر و با خوانش صحبت‌های جدید عباس عراقچی به‌نظر می‌رسد که بحث توافق بدون امضا محرز شده و مسئله توافق دولت یازدهم با کشورهای 5+1 و البته میزان مانایی یا میرایی آن نیز وارد فازهای جدیدتری خواهد شد.
برخی محافل تحلیلی معتقدند مهمتر از توافق یا عدم توافق دولت روحانی با کشورهای 1+5؛ مسئله اصلی آنجاست که دوام این توافق به شدت محل سؤال است و فکت‌های لازم برای تضمین مانایی آن وجود ندارد.
به گزارش مهر، وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود تصریح کرده است: برنامه جامع اقدام مشترک یک معاهده نیست که امضا زیر آن داشته باشد. توافق اعلام می‌شود، هر زمان امضای شورای امنیت پای توافق آمد به کشورها اعلام می‌شود تا آمادگی اجرای آنرا اعلام کنند!
*مسئله «خطر توافق بدون امضا» پیش از این توسط خواص کشور مورد هشدار و اشاره قرار گرفته بود.
ماجرایی که خبر آنرا نخستین بار یک دیپلمات آمریکایی وابسته به تیم مذاکره‌کننده آمریکایی افشا کرد و از این گفت که احتمالاً متن یک توافق بدون امضا منتشر خواهد شد.
پس از این خبر، مهدی محمدی، کارشناس مسائل هسته‌ای کشورمان طی یادداشتی تأکید کرد:
این اقدام نامتعارف –اگر رخ بدهد- به این معناست که طرفین پذیرفته‌اند مذاکرات شکست خورده است و امکان رسیدن به یک توافق قابل امضا وجود ندارد. تحت این شرایط یک شیوه کم و بییش موثر این است که با انتشار متن‌هایی که به گفته سرگئی ریابکوف تا بیش از 90 درصد تکمیل شده؛ این مسئله را روشن کنند که دقیقا تا کجا پیش رفته‌اند، در چه مسائلی توافق وجود دارد و مهمتر از آن، دقیقاً اختلاف بر سر چه مواردی منجر به شکست مذاکرات شده است؟! به تعبیر مذاکراتی، این امر روشی است برای «توافق نکردن»، با این ملاحظه که بتوان گفت مذاکرات پیشرفت‌های جدی داشته و بنابراین می‌توان به آن زمان بیشتر داد.
به گزارش تسنیم، او افزوده بود: انتشار متن‌های نوشته شده بدون امضا و اجرای آنها، در واقع مذاکرات هسته‌ای را به یک پروژه رسانه‌ای و عملیات روانی تبدیل می‌کند که مخاطب آن دیگر افکار عمومی است نه دیپلمات‌ها. اگربه یاد بیاوریم که دیپلمات‌ها تا امروز تا چه حد درباره انتشار محتوای مذاکرات تحفّظ داشته‌اند موضوع جالب‌تر می‌شود. چرا جنبه محرمانه مذاکرات باید یک شبه از میان برود و همه چیز آشکار شود؟ چرا آمریکایی‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که بهتر است یک پروژه مذاکراتی را بدل به یک پروژه رسانه‌ای بکنند؟
محمدی همچنین در بند نهایی یادداشت خود نیز اینطور تأکید کرده بود: نبرد در حوزه افکار عمومی قلب این منازعه است و به زودی از راه خواهد رسید.
همچنین، فؤاد ایزدی، کارشناس مسائل بین‌المللی نیز در این زمینه به تسنیم گفته بود:
«ظاهر این خبر این است که نظر و خط قرمز جمهوری اسلامی مورد توجه قرار گرفته و روز امضا در حوزه تحریم‌ها اتفاقی می‌افتد، منتها این داستان یک پیش‌‌زمینه‌ای پیدا کرده و آن این است که توافقی صورت می‌گیرد، بدون اینکه امضا شود بعد ایران موظف می‌شود به تعهدات خود عمل کند و بعد آژانس راستی‌آزمایی کند و زمانی که ایران به تعهدات خود عمل و آژانس راستی‌آزمایی کرد، آن زمان امضای متن صورت می‌گیرد و آن زمان برای تحریم‌ها اتفاقی خواهد افتاد .در واقع این حالت وضعیت ما را بدتر می‌کند، در حالت قبل توافق را امضا می‌کردند و بعد ما اجرا می‌کردیم. در این حالت ایران اجرا می‌کند بدون اینکه طرف مقابل توافقی امضا کرده باشد پس فقط در ظاهر به خط قرمز ایران توجه شده اما در عمل وضیعت نسبت به قبل بدتر شده است»
اما این هشدارها پیرامون خطر توافق بدون امضا گویا از سوی مذاکره‌کنندگان جدی گرفته نشده و حتی از جانب برخی سمپات‌های مصلحتی دولت نیز عنوان شد که خبر توافق بدون امضا از اساس دروغ بوده و جماعت دلواپسان بدنبال بهانه‌گیری از دولت بوده‌اند!
تحلیلی که صحبت‌های آقای عراقچی حدوث آنرا اثبات می‌کند.
یادآور می‌شود در همین زمینه چندی قبل بود که حاج حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان نیز در بخشی از یک تحلیل نوشت: اخبار و گزارش‌های رسیده به کیهان حکایت از آن دارد که با توجه به تعریف‌های متضاد طرفین از «توافق خوب» و ناممکن بودن توافقی که مجموع خواسته‌های ایران و حریف را در خود داشته باشد، آمریکایی‌ها برای خروج از این بن‌بست راهکاری را پیشنهاد کرده‌اند و گفته می‌شود تیم مذاکره‌کننده کشورمان نیز به این پیشنهاد روی خوش نشان داده و آن را پذیرفته و یا در حال ارزیابی برای پذیرش آن است. طرح آمریکایی‌ها، «تهیه پیش‌نویس یک توافق» بدون امضای آن است.
وی افزوده بود: متن این پیش‌نویس، به گونه‌ای پیچیده و چند پهلو تهیه شده است که در آن عبور از خطوط قرمز اعلام شده ایران، وضوح چندانی نداشته باشد.
با این تفاسیر و با خوانش صحبت‌های جدید عباس عراقچی به‌نظر می‌رسد که بحث توافق بدون امضا محرز شده و مسئله توافق دولت یازدهم با کشورهای 5+1 و البته میزان مانایی یا میرایی آن نیز وارد فازهای جدیدتری خواهد شد.
برخی محافل تحلیلی معتقدند مهمتر از توافق یا عدم توافق دولت روحانی با کشورهای 1+5؛ مسئله اصلی آنجاست که دوام این توافق به شدت محل سؤال است و فکت‌های لازم برای تضمین مانایی آن وجود ندارد.
