- اول، غسل است. علامه مجلسى فرموده که غسل این شبها را مقارن غروب آفتاب کردن بهتر است که نماز شام را با غسل بخواند.
- دوم، دو رکعت نماز است در هر رکعت بعد از حمد هفت مرتبه توحید بخواند و بعد از فراغ هفتاد مرتبه اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ بگوید در روایت نبوى(صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَ اله) است که از جاى خود برنخیزد تا حق تعالى او را و پدر و مادرش را بیامرزد.
- سوم قرآن مجید را بگشاید و بگذارد در مقابل خود و بگوید: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِکِتابِکَ الْمُنْزَلِ وَما فیهِ وَفیهِ اسْمُکَ الاْکْبَرُ وَاَسْماَّؤُکَ الْحُسْنى وَما یُخافُ ویُرْجى اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ عُتَقاَّئِکَ مِنَ النّارِ پس هر حاجت که دارد بخواهد.
- چهارم آنکه مُصحَف شریف را بگیرد و بر سر بگذارد و بگوید: اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الْقُرْآنِ وَبِحَقِّ مَنْ اَرْسَلْتَهُ بِهِ وَبِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فیهِ وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِمْفَلا اَحَدَ اَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ پس 10 مرتبه بگوید بِکَ یا اَللّهُ و 10 مرتبه بِمُحَمَّدٍ 10 مرتبه بِالْحَسَنِ و 10 مرتبه بِالْحُسَیْنِ 10 مرتبه بحق على علیه السلام 10 مرتبه بحق فاطمه سلام الله علیها 10 مرتبه بحق حسن علیه السلام 10 مرتبه بحق حسین علیه السلام و 10 مرتبه بِعَلِىّ بْنِ الْحُسَیْنِ و 10 مرتبه بُمَحَمَّدِ بْنِ عَلِی و 10 مرتبه بِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ 10 مرتبه بحق على بن الحسین علیه السلام 10 مرتبه بحق محمد بن على علیه السلام 10 مرتبه بحق جعفر بن محمد علیه السلام و 10 مرتبه بِمُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ و 10مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُوسى و 10 مرتبه بحق موسى بن جعفر علیه السلام و 10 مرتبه بحق على بن موسى علیه السلام 10 مرتبه بِمُحَمَّدِبْنِ عَلِی و 10 مرتبه بِعَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ و 10 مرتبه بِالْحَسَنِ بْنِ عَلِی، 10 مرتبه بحق محمد بن على علیه السلام، 10 مرتبه بحق على بن محمد علیه السلام و 10 مرتبه بحق حسن بن على علیه السلام و 10 مرتبه بِالْحُجَّةِ پس هر حاجت که دارى طلب کن.
- پنجم زیارت کند امام حسین(ع) را در خبر است که چون شب قدر مى شود منادى از آسمان هفتم ندا مى کند از بُطنان عرش که حق تعالى آمرزیده هر که را که به زیارت قبر امام حسین علیه السلام آمده است.
- ششم اینکه، احیا بدارد این شبها را همانا روایت شده هر که احیا کند شب قدر را گناهان او آمرزیده شود هر چند به عدد ستارگان آسمان و سنگینى کوهها و کیل دریاها باشد.
اَللّهُمَّ اِنّى اَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً داخِراً لا اَمْلِکُ لِنَفْسى نَفْعاً وَلا ضَرّاً وَلا اَصْرِفُ عَنْها سُوَّءاً اَشْهَدُ بِذلِکَ عَلى نَفْسى وَاَعْتَرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتى وَقِلَّةِ حیلَتى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْجِزْ لى ما وَعَدْتَنى وَجَمیعَ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ مِنَ الْمَغْفِرَةِ فى هذِهِ اللَّیْلَةِ وَاَتْمِمْ عَلَىَّ ما اتَیْتَنى فَاِنّى عَبْدُکَ الْمِسْکینُ الْمُسْتَکینُ الضَّعیفُ الْفَقیرُ الْمَهینُ اَللّهُمَّ لا تَجْعَلْنى ناسِیاً لِذِکْرِکَ فیما اَوْلَیْتَنى وَلا [غافِلاً] لاِِحْسانِکَ فیما اَعْطَیْتَنى وَلا ایِساً مِنْ اِجابَتِکَ وَاِنْ اَبْطَاَتْ عَنّى فى سَرّاَّءَ اَوْ ضَرّاَّءَ اَوْ شِدَّةٍ اَوْ رَخاَّءٍ اَوْ عافِیَةٍ اَوْ بَلاَّءٍ اَوْ بُؤْسٍ اَوْ نَعْماَّءَ اِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاَّءِ
این دعا را کفعمى از امام زین العابدین(ع) روایت کرده که در این شبها مى خوانده در حال قیام و قعود و رکوع و سجود و علامه مجلسى فرموده که بهترین اعمال در این شبها طلب آمرزش و دعا از براى مطالب دنیا و آخرت خود و پدر و مادر و خویشان خود و برادران مؤمن زنده و مرده ایشان است و اَذْکار و صلوات بر محمد و آل محمد عَلیهمُ السلام آنچه مقدور شود و در بعضى از روایات وارد شده است که دعاء جوشن کبیر را در این سه شب بخوانند فقیر گوید که دعاء جوشن در سابِقْ گذشت و روایت شده که خدمت حضرت رسول(ص) عرض شد که اگر من درک کنم شب قدر را چه از خداوند خود بخواهم فرمود عافیت را.
-
هفتم صد رکعت نماز کند که فضیلت بسیار دارد و افضل آنست که در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه توحید بخواند هشتم بخواند:
پس اعمال شب نوزدهم چند چیز است:
اول صد مرتبه اَسْتَغْفِرُاللّهَ رَبّى وَ اَتُوبُ اِلَیْهِ.دوم صد مرتبه اَللّهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ.
سوم بخواند دعاء یا ذَاالَّذى کانَ را که در قسم چهارم گذشت.چهارم بخواند: اَللّهُمَّ اْجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ مِنَ الاْمْرِ الْمَحْتُومِ وَفیما تَفْرُقُ مِنَ الاْمْرِ الحَکیمِ فى لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَفِى الْقَضاَّءِ الَّذى لا یُرَدُّ وَلا یُبَدَّلُ اَنْ تَکْتُبَنى مِنْ حُجّاجِ بَیْتِکَ الْحَرامِ الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمُ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئاتُهُمْ وَاجْعَلْ فیما تَقْضى وَتُقَدِّرُ اَنْ تُطیلَ عُمْرى وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ فى رِزْقى وَتَفْعَلَ بى کَذا وَکَذا و به جاى کَذا وَ کَذا حاجت خود را ذکر کند.
شب بیست و یکم:
فضیلتش زیادتر از شب نوزدهم است، و باید اعمال آن شب را از غسل و احیاء و زیارت و نماز، هفت قل هو الله و قرآن بر سر گرفتن و صد رکعت نماز و دعای جوشن کبیر و غیره در این شب به عمل آورد، در روایات تاکید شده در غسل و احیاء و جدّ و جهد در عبادت در این شب و شب بیست و سوم.
امام صادق علیه السلام فرمود:« تقدیر امور و سرنوشت‌ها در شب قدر، یعنی شب نوزدهم، تحکیم آن در شب بیست و یکم، و امضا آن در شب بیست و سوم صورت میگیرد.» (وسائل الشیعه، حرّ عاملی، دار الاحیاء التراث، ج 7، ص259)شب بیست و سوم شب شریفی است ،طبق روایت امام صادق علیه السلام در این شب تقدیرات ما امضا می شود،پس بکوشیم با عبادت و خاکساری به درگاه خداوند متعال ،بهترین تقدیرات را از او خواسته و تمنّا کینم آنچه از خیر هست برای ما امضا شود و شرور با نگاه رحمت خداوند مهربان از زندگی ما دفع شوند.
دعاى شب بیست و سوّم
یا رَبَّ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَجاعِلَها خَیْراً مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ وَرَبَّ اللَّیْلِ وَالنَّهارِ
اى پروردگار شب قدر و قرار دهنده آن بهتر از هزار ماه و پروردگار شب و روزوَالْجِبالِ وَالْبِحارِ وَالظُّلَمِ والاْنْوارِ وَالاْرْضِ وَالسَّماَّءِ یا بارِئُ یا
و کوهها و دریاها و تاریکى ها و روشنیها و زمین و آسمان اى پدیدآرنده اىمُصَوِّرُ یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا اَللّهُ یا رَحْمنُ یا اَللّهُ یا قَیُّومُ یا اَللّهُ یا بَدیعُ یا اَللّهُ یا اَللّهُ یا
صورت بخش اى عطابخش اى نعمت ده اى خدا اى بخشاینده اى خدا اى پاینده اى خدا اى نوآفرین اى خدا اى خدااَللّهُ لَکَ الاْسْماَّءُ الْحُسْنى وَالاْمْثالُ الْعُلْیا وَالْکِبْرِیاَّءُ وَالاْ لاَّءُ اَسْئَلُکَ
اى خدا از آن توست نامهاى نیک و نمونه هاى والا و بزرگى و نعمتها از تو خواهم کهاَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَجْعَلَ اسْمى فى هذِهِ اللَّیْلَةِ
درود فرستى بر محمد و آل محمد و قرار دهى نام مرا در این شب در زمرهفِى السُّعَداَّءِ وَرُوحى مَعَ الشُّهَداَّءِ وَاِحْسانى فى عِلِّیّینَ وَاِسائَتى
سعادتمندان و روحم را با شهیدان و احسان و نیکیم را در بلندترین درجات و گناهم رامَغْفُورَةً وَاَنْ تَهَبَ لى یَقیناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَایماناً یُذهِبُ الشَّکَّ
آمرزیده و یقینى به من ببخشى که همیشه با دلم همراه باشد و ایمانى به من بدهى که یکسره شک و تردید راعَنّى وَتُرْضِیَنى بِما قَسَمْتَ لى وَ اتِنا فِى الدُّنْیا حَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ
از من دور کنى و بدانچه نصیبم کرده اى خوشنودم سازى و بده به ما در دنیا نیکى و نعمت و در آخرت نیزحَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ الْحَریقِ وَارْزُقْنى فیها ذِکْرَکَ وَشُکْرَکَ
نیکى و نگاهمان دار از عذاب آتش سوزان و روزیم کن در این شب ذکر خود و سپاسگزاریتوَالرَّغْبَةَ اِلَیْکَ وَالاِْنابَةَ والتَّوبَةَ والتَّوْفیقَ لِما وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ الَ
و شوق و بازگشت و توبه بسوى خودت را و موفقم بدار بدانچه موفق داشتى بدان محمد و آلمُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ
محمد علیهم السلامو روایت کرده محمّد بن عیسى به سند خود از صالحین : که فرمودند مکرّر مى کنى در شب بیست و سیّم از ماه رمضان این دعا را در حال سجود و قیام و قعود و بر هر حالى که هستى در تمام ماه و هر چه ممکنت شود و هر زمانى که حاضر شود تو را یعنى یادت آید این دعا در روزگار حیاتت مى گوئى بعد از ستایش کردن حقّ تعالى به بزرگوارى و فرستادن صلوات بر پیغمبر صلى الله علیه و آله :
اَللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى اباَّئِهِ فى
خدایا باش براى ولى خود (فلان پسر فلان )حضرت حجت فرزند امام حسن عسکرى درودهاى تو بر او و بر پدرانش باد درهذِهِ السَّاعَةِ وَفى کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقاَّئِداً وَناصِراً وَدَلیلا
این ساعت و در هر ساعت یار و مددکار و نگهبان و رهبر و یاور و راهنماوَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ اَرْضَکَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً
و مى خوانى نیز :و دیده بان تا او را از روى میل و رغبت مردم در روى زمین سکونت دهى و بهره مندش سازى زمانى درازیا مُدَبِّرَ الاُْمُورِ یا باعِثَ مَنْ فِى الْقُبُورِ یا مُجْرِىَ الْبُحُورِ یا مُلَیِّنَ
اى تدبیرکننده کارها اى برانگیزنده هرکه در گورها است اى روان کننده دریاها اى نرم کنندهالْحَدیدِ لِداوُدَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمدٍ وَافْعَلْ بى کَذا وَکَذا
آهن براى حضرت داود درود فرست بر محمد و آل محمد و بکن نسبت به من چنین و چنانو به جاى این کلمه حاجات خود را بخواهد
اللَّیْلَةَ اللَّیْلَةَهمین امشب همین امشب
و بلند کن دستهاى خود را به سوى آسمان یعنى در وقت گفتن یا مُدَبِّرَ الاُْمُورِ تا آخر و بگو این دعا را در حال رکوع و سجود و ایستاده و نشسته و مکرّر کن آنرا و بگو آنرا نیز در شب آخر ماه رَمَضان .
دعاى جوشن كبير
اين
دعا در كتابهاى بلد الامين و مصباح كفعمى آمده،از حضرت سيّد الساجدين عليه
السّلام،از پدر ايشان از جدّ بزرگوارش حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله
روايت شده:اين دعا را جبرئيل براى آن حضرت در يكى از جنگها فرود
آورد،درحالىكه زره سنگينى بر تن آن جناب بود به گونهاى كه سنگينى
آن بدن مبارك آن حضرت را به درد آورده بود.جبرئيل عرضه داشت:يا محمّد
پروردگارت به تو سلام ميرساند و ميفرمايد:اين جوشن(زره)
را از تن خود بيرون كن و اين دعا را بخوان كه براى تو و امّتت موجب ايمنى
است.سپس شرحى در فضيلت اين دعا ذكر فرموده كه اينجا جاى بيان تمام آن نيست
ولى به برخى از آن اشاره مىكنيم از جمله آنكه هركه آن را بر كفنش
بنويسد،خدا به احترام آن او را به آتش نمىافكند و
و هركه آن را در اول ماه رمضان با نيّت خالص و دلى پاك بخواند،حق تعالى
بهرهمندى را روزى او مىكند،و براى وى
هفتاد هزار فرشته مىآفريند كه خدا را تسبيح و تقديس كنند و ثوابش را براى
او قرار دهند.در ادامه نيز فضيلت زيادى
نقل كرده تا آنكه فرمود:هركه آن را در ماه رمضان سه بار بخواند،خدا بدن او
را بر آتش جهنم حرام مىكند،و بهشت را
براى او واجب مىگرداند،و دو فرشته را بر او مىگمارد تا او را از گناهان
حفظ كنند،و در طول زندگى خود در امان خدا باشد
و در پايان روايت آمده:امام حسين عليه السّلام فرمود:پدرم على بن ابيطالب
عليه السّلام به حفظ اين دعا وصيّت كرد،و نيز اينكه آن را
بر كفن ايشان بنيوسم و به اهل خود تعليم دهم و آنان را به خواندنش ترغيب
نمايم.
اين دعا مشتمل بر هزار نام از نامهاى خدا است و اسم اعظم نيز در آن است.
فقير گويد:از اين روايت دو نكته استفاده مىشود،اوّل:استحباب نوشتن اين دعا
بر كفن چنانكه علاّمه بحر العلوم(عطر مرقده)
در كتاب«الدرّة»به آن اشاره فرموده است:
وَسُنَّ اَنْ يُكْتَبَ بالاْكْفانِ شَهادَةُ الاِْسْلامِ وَالاِْيمانِ
{شد مستحب نوشتن بر اكفان#گواه بر اسلام و هم بر ايمان}
وَهكَذا كِتابَةُ الْقُرْانِ وَالْجَوْشَنُ المَنْعُوتُِ بِالاْمانِ
{و هم نوشتن كتاب قرآن#و جوشن آن دعاى امن و امان}
دومّ:استحباب خواندن اين دعا در اوّل ماه رمضان،و امّا درباره قرائت آن در خصوص شبهاى قدر بايد گفت،
ذكرى از آن در اين روايت نيامده است ولى علاّمه مجلسى قدس سره روحه در كتاب«زاد المعاد»آن را در ضمن اعمال شبهاى قدر ذكر
نموده است و در پارهاى از روايات نيز وارد شده كه دعاى«جوشن كبير»را در هر يك از شبهاى قدر بخوانند.و براى ما در
اين مقام فرمايش علاّمه مجلسى احلّه اللّه دار المقام كافى است.
در هر صورت اين دعا مشتمل بر صد بند است،و هر بندى مشتمل بر ده نام از نامهاى خداست كه در آخر هر بند بايد گفت:
سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ
و در كتاب «بلد الامين»آمده است كه در آغاز هر بند«بسم اللّه»بگويد و در آخرش:
سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ
اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا
رَبِّ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا اءرْحَمَ الرّاحِمينَ
منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست،فريادرس فريادرس
بر محّمد و خاندانش درود فرست و ما را اى پروردگار از آتش رهايى بخش،اى سرچشمه هيبت و كرامت،اى مهربانترين
مهربانان.و آن دعا اين است:
و آن دُعا اين است :
بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحیم
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانىاش هميشگى است
(1) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا كَريمُ يا
مُقيمُ يا عَظيمُ يا قَديمُ يا عَليمُ يا حَليمُ يا حَكيمُ سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ
اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ
(1)خدايا از تو خواستارم به نامت،اى خدا،اى بخشنده،اى مهربان،اى گرامى،اى پايدار،اى بزرگ،اى ديرينه
اى دانا،اى شكيفا،اى فرزانه،منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست،فرياد رس فرياد رس،ما را از آتش برهان
اى پروردگار من.
(2) يا سَيِّدَ السّاداتِ،
يا مُجيبَ الدَّعَواتِ يا رافِعَ الدَّرَجاتِ يا وَلِىَّ الْحَسَناتِ يا غافِرَ
الْخَطيئاَّتِ يا مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ يا قابِلَ التَّوْباتِ يا سامِعَ
الاْصْواتِ يا عالِمَ الْخَفِيّاتِ يا دافِعَ الْبَلِيّاتِ
(2)اى سرور سروران،اى برآورنده دعاها،اى بلندىبخش جايگاهها،اى
سرچشمه نيكيها،اى درگذرنده از خطاها،اى عطابخش خواستهها،اى پذيرنده توبهها،اى شنونده
نداها،اى داناى رازها،اى دور كننده بلاها
(3) يا خَيْرَالْغافِرينَ يا خَيْرَ الْفاتِحينَ يا خَيْرَ النّاصِرينَ يا خَيْرَ الْحاكِمينَ يا خَيْرَ الرّازِقينَ
يا خَيْرَ الْوارِثينَ يا خَيْرَ الْحامِدينَ يا خَيْرَ الذّاكِرينَ يا خَيْرَ
الْمُنْزِلينَ يا خَيْرَ الْمُحْسِنينَ
(3)اى بهترين آمرزگاران،اى بهترين گشايشگران
اى بهترين ياوران،اى بهترين داوران،اى بهترين روزى دهان،اى بهترين وارثان،اى بهترين ستايشگران
اى بهترين يادآوران،اى بهترين عطابخشان،اى بهترين نيكوكاران،
(4) یَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَ الْجَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَ
الْکَمَالُ یَا مَنْ لَهُ الْمُلْکُ وَ الْجَلالُ یَا مَنْ هُوَ الْکَبِیرُ
الْمُتَعَالِ یَا مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ
الْمِحَالِ یَا مَنْ هُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ یَا مَنْ هُوَ شَدِیدُ
الْعِقَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ یَا مَنْ عِنْدَهُ أَمُّ
الْکِتَابِ
(4)اى آنكه شكوه و زيبايى تنها از آن اوست
اى آنكه توانايى و برازندگى تنها از آن اوست،اى آنكه فرمانروايى و شوكت تنها از آن اوست،اى آنكه اوست بزرگ و برتر،اى
پديدآورنده ابرهاى پرباران،اى آنكه نيرومند،و پرتوان است،اى آنكه حسابرسى چالاك است،اى آنكه
كيفرش سخت و شديد است،اى آنكه پاداش نيك تنها نزد اوست،اى آنكه دفرت هستى پيش روى اوست
(5) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا
دَیَّانُ یَا بُرْهَانُ یَا سُلْطَانُ یَا رِضْوَانُ یَا غُفْرَانُ یَا
سُبْحَانُ یَا مُسْتَعَانُ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْبَیَانِ
(5) خدايا!از تو خواستارم به نامت اى پرمهر،اى بخشايشگر،اى جزادهنده،اى روشنى خرد،اى فرمانروا،اى
خشنودى،اى آمرزش،اى پاك،اى پشتوانه،اى صاحب نعمت و بيان
(6) یَا مَنْ تَوَاضَعَ کُلُّ شَیْءٍ لِعَظَمَتِهِ یَا مَنِ اسْتَسْلَمَ
کُلُّ شَیْءٍ لِقُدْرَتِهِ یَا مَنْ ذَلَّ کُلُّ شَیْءٍ لِعِزَّتِهِ یَا
مَنْ خَضَعَ کُلُّ شَیْءٍ لِهَیْبَتِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْءٍ
مِنْ خَشْیَتِهِ یَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبَالُ مِنْ مَخَافَتِهِ یَا
مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ یَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ
بِإِذْنِهِ یَا مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ یَا مَنْ لا
یَعْتَدِی عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِهِ
(6)اى آنكه همه در
برابر عظمتش فروتن،اى آنكه همه در برابر قدرتش تسليم،اى آنكه همه در برابر عزّتش خوار،
اى آنكه همه در برابر هيبتش هراسان،اى آنكه همه از ترسش فرمانبردار،اى آنكه كوهها
از بيمش شكافته،اى آنكه آسمانها به امرش بر پا،اى آنكه زمينها به اجازهاش
بر جا،اى آنكه رعد به ستايشش تسبيحگو است،اى آنكه بر اهل مملكتش ستم نمىكند
(7) یَا غَافِرَ الْخَطَایَا یَا کَاشِفَ الْبَلایَا یَا مُنْتَهَى
الرَّجَایَا یَا مُجْزِلَ الْعَطَایَا یَا وَاهِبَ الْهَدَایَا یَا رَازِقَ
الْبَرَایَا یَا قَاضِیَ الْمَنَایَا یَا سَامِعَ الشَّکَایَا یَا بَاعِثَ
الْبَرَایَا یَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى
(7)اى درگذرنده
از خطاها،اى برطرف كننده بلاها،اى اوج اميدواريها،اى بسياردهنده عطاها،اى بخشنده هدايا،
اى روزىرسان آفريدهها،اى برآورنده آرزوها،اى شنواى گلايهها،اى برانگيزنده بندگان،اى بندگشاى دربندان
(8) یَا ذَا الْحَمْدِ وَ الثَّنَاءِ یَا ذَا الْفَخْرِ وَ الْبَهَاءِ یَا
ذَا الْمَجْدِ وَ السَّنَاءِ یَا ذَا الْعَهْدِ وَ الْوَفَاءِ یَا ذَا
الْعَفْوِ وَ الرِّضَاءِ یَا ذَا الْمَنِّ وَ الْعَطَاءِ یَا ذَا الْفَصْلِ
وَ الْقَضَاءِ یَا ذَا الْعِزِّ وَ الْبَقَاءِ یَا ذَا الْجُودِ وَ
السَّخَاءِ یَا ذَا الْآلاءِ وَ النَّعْمَاءِ
(8) اى صاحب سپاس و ستايش،اى صاحب فخر و زيبايى،اى صاحب بزرگوارى و والايى،اى صاحب پيمان و وفا،
اى صاحب گذشت و رضا،اى صاحب بخشش و عطاء،اى صاحب دادرسى و داورى،اى صاحب عزّت
و بقا،اى صاحب كرم و بخشش،اى صاحب عطاها و نعمتها
(9) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مَانِعُ یَا دَافِعُ یَا
رَافِعُ یَا صَانِعُ یَا نَافِعُ یَا سَامِعُ یَا جَامِعُ یَا شَافِعُ یَا
وَاسِعُ یَا مُوسِعُ
(9)خدايا از تو خواستارم به نامت
اى بازدارنده،اى دور كننده،اى بردارنده،اى سازنده،اى سودبخش،اى شنوا،اى گرد آوردنده،اى ياريگر،اى مهرگستر،اى
وسعتبخش
(10) یَا صَانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ یَا خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ یَا رَازِقَ
کُلِّ مَرْزُوقٍ یَا مَالِکَ کُلِّ مَمْلُوکٍ یَا کَاشِفَ کُلِّ مَکْرُوبٍ
یَا فَارِجَ کُلِّ مَهْمُومٍ یَا رَاحِمَ کُلِّ مَرْحُومٍ یَا نَاصِرَ
کُلِّ مَخْذُولٍ یَا سَاتِرَ کُلِّ مَعْیُوبٍ یَا مَلْجَأَ کُلِّ مَطْرُودٍ
(10)اى
سازنده هر ساخته،اى آفريننده هر آفريده،اى روزىبخش هر روزىخوار، اى
داراى هر دارايى،اى غمگسار هر غمزده،اى فرجبخش هر اندوهگين،اى مهرورز بر
هر مهرجو
اى ياور هر بىياور،اى پردهپوش هر كاستى،اى پناه هر رانده.
(11) یَا عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی یَا رَجَائِی عِنْدَ مُصِیبَتِی یَا
مُونِسِی عِنْدَ وَحْشَتِی یَا صَاحِبِی عِنْدَ غُرْبَتِی یَا وَلِیِّی
عِنْدَ نِعْمَتِی یَا غِیَاثِی عِنْدَ کُرْبَتِی یَا دَلِیلِی عِنْدَ
حَیْرَتِی یَا غَنَائِی عِنْدَ افْتِقَارِی یَا مَلْجَئِی عِنْدَ
ضْطِرَارِی یَا مُعِینِی عِنْدَ مَفْزَعِی
(11)اى توشهام در
سختى،اى اميدم در ناگوارى،اى همدم در وحشت،اى همرهم در غربت
اى سرپرستم در نعمت،اى فريادرسم در گرفتارى،اى رهنمايم در سرگردانى،اى توانگرىام در تنگدستى
اى پناهم در دماندگى،اى مددرسانم در پريشانى
(12) یَا عَلامَ الْغُیُوبِ یَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ یَا سَتَّارَ
الْعُیُوبِ یَا کَاشِفَ الْکُرُوبِ یَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ یَا طَبِیبَ
الْقُلُوبِ یَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ یَا أَنِیسَ الْقُلُوبِ یَا مُفَرِّجَ
الْهُمُومِ یَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ
(12)اى داناى نهانها،اى آمرزنده
گناهان،اى پردهپوش عيبها،اى غمگسار غمها،اى دگرگونساز دلها،اى پزشك
قلبها،اى روشنىبخش دلها،اى همدم جانها،اى گره گشاى اندوهها،اى گشايشگر دلتنگيها
(13) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا جَلِیلُ یَا جَمِیلُ یَا
وَکِیلُ یَا کَفِیلُ یَا دَلِیلُ یَا قَبِیلُ یَا مُدِیلُ یَا مُنِیلُ یَا
مُقِیلُ یَا مُحِیلُ
(13)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى والا،اى زيبا،اى كارگشا،اى سرپرست،اى راهنما،اى
پذيرا،اى گرداننده،اى عطابخش،اى درگذرنده،اى حال گردان
(14) یَا دَلِیلَ الْمُتَحَیِّرِینَ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ یَا
صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ یَا جَارَ الْمُسْتَجِیرِینَ یَا أَمَانَ
الْخَائِفِینَ یَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِینَ یَا رَاحِمَ الْمَسَاکِینِ یَا
مَلْجَأَ الْعَاصِینَ یَا غَافِرَ الْمُذْنِبِینَ یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ
الْمُضْطَرِّینَ
(14)اى رهنماى رهجويان،اى مددرس
مددجويان،اى فريادرس فريادكنان،اى پناه پناهندگان،اى ايمنىبخش هراسندگان،اى ياور
مؤمنان،اى مهرورز بر خاك نشستگان،اى پناه عصيانگران،اى آمرزنده گنهگاران،اى اجابتكننده دعاى
بيچارگان.
(15) یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الامْتِنَانِ
یَا ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ یَا ذَا الْقُدْسِ وَ السُّبْحَانِ یَا
ذَا الْحِکْمَةِ وَ الْبَیَانِ یَا ذَا الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ یَا
ذَا الْحُجَّةِ وَ الْبُرْهَانِ یَا ذَا الْعَظَمَةِ وَ السُّلْطَانِ یَا
ذَا الرَّأْفَةِ وَ الْمُسْتَعَانِ یَا ذَا الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ
(15)اى
صاحب جود و نيكى،اى صاحب بخش و عطا،اى صاحب امن و
امان،اى صاحب قدس و پاكى،اى صاحب حكمت و بيان،اى صاحب رحمت و رضوان اى صاحب
حجّت و برهان،اى صاحب عظمت و سلطان،اى صاحب مهر و اى پشتيبان،اى صاحب
گذشت و غفران
(16)یَا مَنْ هُوَ رَبُّ کُلِّ شَیْءٍ یَا مَنْ هُوَ إِلَهُ کُلِّ شَیْءٍ
یَا مَنْ هُوَ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ یَا مَنْ هُوَ صَانِعُ کُلِّ شَیْءٍ
یَا مَنْ هُوَ قَبْلَ کُلِّ شَیْءٍ یَا مَنْ هُوَ بَعْدَ کُلِّ شَیْءٍ
یَا مَنْ هُوَ فَوْقَ کُلِّ شَیْءٍ یَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِکُلِّ شَیْءٍ
یَا مَنْ هُوَ قَادِرٌ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ یَا مَنْ هُوَ یَبْقَى وَ
یَفْنَى کُلُّ شَیْءٍ
(16)اى آنكه پروردگار همه اوست،اى آنكه معبود همه،اوست،اى آنكه آفريننده همه،اوست
اى آنكه سازنده همه،اوست،اى آنكه پيش از همه بود،اى آنكه بعد از همه هست،اى آنكه از هر چيز
برتر است،اى آنكه به همهچيز داناست،اى آنكه بر هر چيز توانا است،اى آنكه او هميشگى است و همهچيز
رفتنى است.
(17) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُؤْمِنُ یَا مُهَیْمِنُ
یَا مُکَوِّنُ یَا مُلَقِّنُ یَا مُبَیِّنُ یَا مُهَوِّنُ یَا مُمَکِّنُ
یَا مُزَیِّنُ یَا مُعْلِنُ یَا مُقَسِّمُ
(17)خدايا!از تو مىخواهم به نامت اى ايمنىبخش،اى چيره بر همه،اى هستىآفرين،اى دلبر،اى
خردربا،اى سادگىبخش،اى توانده،اى زينتبخش،اى نمايانگر،اى پخشكن.
(18)یَا مَنْ هُوَ فِی مُلْکِهِ مُقِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی سُلْطَانِهِ
قَدِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی جَلالِهِ عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى عِبَادِهِ
رَحِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ
عَصَاهُ حَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی
صُنْعِهِ حَکِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی
لُطْفِهِ قَدِیمٌ
(18)اى آنكه در فرمانروايىاش پابرجاست
اى آنكه در پادشاهىاش ديرينه است،اى آنكه در شكوهش بزرگ است،اى آنكه بر بندگانش مهربان است،اى
اى آنكه به هرچيز داناست،اى آنكه بر نافرمانان بردبار است،اى آنكه بر اميدواران اكرام ورزد،اى آنكه در
آفرينش حكمت نمايد،اى آنكه در حكمتش مهر ورزد،اى آنكه در مهرش ديرينه است.
(19) یَا مَنْ لا یُرْجَى إِلا فَضْلُهُ یَا مَنْ لا یُسْأَلُ إِلا
عَفْوُهُ یَا مَنْ لا یُنْظَرُ إِلا بِرُّهُ یَا مَنْ لا یُخَافُ إِلا
عَدْلُهُ یَا مَنْ لا یَدُومُ إِلا مُلْکُهُ یَا مَنْ لا سُلْطَانَ إِلا
سُلْطَانُهُ یَا مَنْ وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَتُهُ یَا مَنْ سَبَقَتْ
رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ یَا مَنْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ
لَیْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ
(19)اى آنكه جز
به فضلش اميد نيست،اى آنكه جز عفوش خواهش نشود،اى آنكه جز به نيكىاش چشم ندوزند،اى آنكه جز از دادش
نهراسند،اى آنكه پايدار نماند جز فرمانروايىاش،اى آنكه جز سلطنتش سلطنتى نيست،اى آنكه رحمتش همه
را فرا گرفته،اى آنكه رحمتش بر خشمش پيشى گرفته،اى آنكه دانشش همه را فرو گرفته،اى آن
كه هيچكس همانندش نيست.
(20) یَا فَارِجَ الْهَمِّ یَا کَاشِفَ الْغَمِّ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ یَا
قَابِلَ التَّوْبِ یَاخَالِقَ الْخَلْقِ یَا صَادِقَ الْوَعْدِ یَا
مُوفِیَ الْعَهْدِ یَا عَالِمَ السِّرِّ یَا فَالِقَ الْحَبِّ یَا رَازِقَ
الْأَنَامِ
(20)اى
گشاينده اندوه،اى برطرف كننده غم،اى آمرزنده گناه،اى پذيرنده توبه،اى
آفريننده آفريدگان،اى راست وعده،اى وفادار به پيمان،اى داناى راز نهان،اى
شكافنده دانه،اى روزى
دهنده بندگان.
(21)اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَلِیُّ یَا وَفِیُّ یَا
غَنِیُّ یَا مَلِیُّ یَا حَفِیُّ یَا رَضِیُّ یَا زَکِیُّ یَا بَدِیُّ یَا
قَوِیُّ یَا وَلِیُّ
(21)خدايا!از تو خواستارم به نامت اى والا،اى وفادار،اى توانگر،اى امانده،اى پرمهر،اى
خشنود،اى پاك،اى نمايان،اى پرتوان،اى فيضبخش.
(22) یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ یَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِیحَ یَا مَنْ
لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَةِ یَا مَنْ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ یَا
عَظِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ یَا
بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَى یَا
مُنْتَهَى کُلِّ شَکْوَى
(22)اى آنكه زيبايى را پديدار نمودى،اى آنكه زشتى را پوشاندى
اى آنكه بر گناه سرزنش نكردى،اى آنكه پردهدرى ننمودى،اى كه گذشتت بزرگ،اى كه نيكو درگذرى،اى
آمرزگانيت فراگير،اى دستت به مهر گشوده،اى شنواى هر نجوى،اى سرانجام هر گلايه
(23) یَا ذَا النِّعْمَةِ السَّابِغَةِ یَا ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ
یَا ذَا الْمِنَّةِ السَّابِقَةِ یَا ذَا الْحِکْمَةِ الْبَالِغَةِ یَا ذَا
الْقُدْرَةِ الْکَامِلَةِ یَا ذَا الْحُجَّةِ الْقَاطِعَةِ یَا ذَا
الْکَرَامَةِ الظَّاهِرَةِ یَا ذَا الْعِزَّةِ الدَّائِمَةِ یَا ذَا
الْقُوَّةِ الْمَتِینَةِ یَا ذَا الْعَظَمَةِ الْمَنِیعَةِ
(23)اى داراى نعمت فراوان،اى داراى رحمت فراگير،اى داراى بخشش آغازين،اى داراى حكمت
رسا،اى داراى نيروى برازنده،اى داراى برهان قطعى،اى داراى كرامت هويدا،
اى داراى عزّت پايدار،اى داراى توان استوار،اى داراى عظمت بلندپايه.
(24) یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ یَا جَاعِلَ الظُّلُمَاتِ یَا رَاحِمَ
الْعَبَرَاتِ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ یَا سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ یَا
مُحْیِیَ الْأَمْوَاتِ یَا مُنْزِلَ الْآیَاتِ یَا مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ
یَا مَاحِیَ السَّیِّئَاتِ یَا شَدِیدَ النَّقِمَاتِ
(24)اى پديدآورنده آسمانها
اى برنهنده تاريكيها،اى رحم كننده اشكهاى ريزان،اى درگذرنده از لغزشها،اى پوشنده زشتيها،اى
زندگىبخش مردگان،اى فرودآور آيات،اى دوچندان كن خوبيها،اى ناپديد كننده بديها،
اى سخت شكنجه.
(25)اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُصَوِّرُ یَا مُقَدِّرُ
یَا مُدَبِّرُ یَا مُطَهِّرُ یَا مُنَوِّرُ یَا مُیَسِّرُ یَا مُبَشِّرُ
یَا مُنْذِرُ یَا مُقَدِّمُ یَا مُؤَخِّرُ
(25)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى صورتگر،اى سنجيدهكار،اى گرداننده،اى
پاك كننده،اى روشنىبخش،اى سادهساز،اى مژدهده،اى بيمده،اى پيشآور،اى پسآور.
(26) یَا رَبَّ الْبَیْتِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرَامِ یَا
رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الرُّکْنِ وَ الْمَقَامِ یَا رَبَّ
الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ یَا رَبَّ
الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ یَا رَبَّ النُّورِ وَ الظَّلامِ یَا رَبَّ
التَّحِیَّةِ وَ السَّلامِ یَا رَبَّ الْقُدْرَةِ فِی الْأَنَامِ
(26)اى
پروردگار خانه
محترم،اى پرودگار ماه محترم،اى پرودگار شهر محترم،اى پروردگار ركن و
مقام،اى پروردگار مشعر الحرام،اى پروردگار مسجد الحرام،اى پروردگار حلال و
حرام،اى پروردگار روشنى و تاريكى،
اى پروردگار تحيّت و سلام،اى پرورنده نيرو در مردمان.
(27)یَا أَحْکَمَ الْحَاکِمِینَ یَا أَعْدَلَ الْعَادِلِینَ یَا أَصْدَقَ
الصَّادِقِینَ یَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِینَ یَا أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ یَا
أَسْرَعَ الْحَاسِبِینَ یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ یَا أَبْصَرَ
النَّاظِرِینَ یَا أَشْفَعَ الشَّافِعِینَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ
(27)اى داورترين داوران،اى دادگرترين
دادگران،اى راستگوترين راستگويان،اى پاكترين پاكان،اى بهترين آفرينندگان،اى چابكترين
حسابگران،اى شنواترين شنوندگان،اى بيناترين بينندگان،اى ياورترين ياوران،اى گرامىترين
گراميان.
(28)یَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ یَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ یَا
ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ یَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ یَا غِیَاثَ
مَنْ لا غِیَاثَ لَهُ یَا فَخْرَ مَنْ لا فَخْرَ لَهُ یَا عِزَّ مَنْ لا
عِزَّ لَهُ یَا مُعِینَ مَنْ لا مُعِینَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ
لَهُ یَا أَمَانَ مَنْ لا أَمَانَ لَهُ
(28)اى تكيهگاه آنكه تكيهگاه ندارد،اى پشتيبان آنكه پشتيبانى ندارد،اى اندوخته آنكه اندوختهاى ندارد
اى پناه آنكه پناهى ندارد،اى فريادرس آنكه فريادرسى ندارد،اى افتخار آنكه افتخارى ندارد،اى عزّت آنكه عزّتى ندارد
اى مددرسان آنكه مددى ندارد،اى همدم آنكه همدمى ندارد،اى ايمنىبخش آنكه ايمنى ندارد
(29) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَاصِمُ یَا قَائِمُ یَا
دَائِمُ یَا رَاحِمُ یَا سَالِمُ یَا حَاکِمُ یَا عَالِمُ یَا قَاسِمُ یَا
قَابِضُ یَا بَاسِطُ
(29)خدايا!از تو
مىخواهم به نامت اى نگهدار،اى پايدار،اى پاينده،اى مهرورز،اى سلامتىبخش،اى داور،اى دانا،اى بخشكن،اى
بازگير،اى فراخىبخش.
(30) یَا عَاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ یَا رَاحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ یَا
غَافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ یَا نَاصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ یَا حَافِظَ
مَنِ اسْتَحْفَظَهُ یَا مُکْرِمَ مَنِ اسْتَکْرَمَهُ یَا مُرْشِدَ مَنِ
اسْتَرْشَدَهُ یَا صَرِیخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ یَا مُعِینَ مَنِ
اسْتَعَانَهُ یَا مُغِیثَ مَنِ اسْتَغَاثَهُ
(30)اى نگهدار آنكه از او نگهدارى جويد،اى مهربان بر آنكه از او مهر جويد،اى آمرزنده آنكه از او آمرزش خواهد
اى ياور آنكه از او يارى طلبد،اى حافظ آنكه از او حفاظت خواهد،اى اكرام كننده آنكه از او اكرام خواهد،اى راهنماى آنكه از
او راهنمايى جويد،اى دادرس آنكه از او دادرسى خواهد،اى مدديار آنكه از او مدد جويد،اى فريادرس آنكه از او فريادرسى خواهد
(31)یَا عَزِیزا لا یُضَامُ یَا لَطِیفا لا یُرَامُ یَا قَیُّوما لا
یَنَامُ یَا دَائِما لا یَفُوتُ یَا حَیّا لا یَمُوتُ یَا مَلِکا لا
یَزُولُ یَا بَاقِیا لا یَفْنَى یَا عَالِما لا یَجْهَلُ یَا صَمَدا لا
یُطْعَمُ یَا قَوِیّا لا یَضْعُفُ
(31)
اى عزيزى كه خوار نگردد،اى لطيفى كه دستاندازى نشود،اى پايدارى كه خوا او
را درنيابد،اى پايندهاى كه فنا نپذيرد،اى زندهاى كه نمىميرد،
اى پادشاهى كه از بين نمىرود،اى هميشگى كه فانى نمىشود،اى دانايى كه
نادانى ندارد،اى بىنيازى كه خوراك نخواهد،اى توانايى كه ناتوان نمىگردد
(32) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَحَدُ یَا وَاحِدُ یَا
شَاهِدُ یَا مَاجِدُ یَا حَامِدُ یَا رَاشِدُ یَا بَاعِثُ یَا وَارِثُ یَا
ضَارُّ یَا نَافِعُ
خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى يكتا،اى يگانه،اى گواه،اى بزرگوار،اى ستايشپذير،اى راهنما
اى برانگيزنده،اى ميراثبرنده،اى زيانرسان،اى سودبخش
(33) یَا أَعْظَمَ مِنْ کُلِّ عَظِیمٍ یَا أَکْرَمَ مِنْ کُلِّ کَرِیمٍ یَا
أَرْحَمَ مِنْ کُلِّ رَحِیمٍ یَا أَعْلَمَ مِنْ کُلِّ عَلِیمٍ یَا
أَحْکَمَ مِنْ کُلِّ حَکِیمٍ یَا أَقْدَمَ مِنْ کُلِّ قَدِیمٍ یَا أَکْبَرَ
مِنْ کُلِّ کَبِیرٍ یَا أَلْطَفَ مِنْ کُلِّ لَطِیفٍ یَا أَجَلَّ مِنْ
کُلِّ جَلِیلٍ یَا أَعَزَّ مِنْ کُلِّ عَزِیزٍ
(33)اى بزرگتر از هر بزرگ،اى كريمتر از هر كريم،
اى مهربانتر از هر مهربان،اى داناتر از هر دانا،اى فرزانهتر از هر فرزانه،اى ديرينه از هر ديرينه،
اى بزرگتر از هر بزرگ،اى لطيفتر از هر لطيف،اى باشكوهتر از هر باشكوه،اى عزيزتر از هر
عزيز.
(34) یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الْمَنِّ یَا کَثِیرَ الْخَیْرِ
یَا قَدِیمَ الْفَضْلِ یَا دَائِمَ اللُّطْفِ یَا لَطِیفَ الصُّنْعِ یَا
مُنَفِّسَ الْکَرْبِ یَا کَاشِفَ الضُّرِّ یَا مَالِکَ الْمُلْکِ یَا
قَاضِیَ الْحَقِّ
(34)اى گذشت كريمانه،اى نعمتت بزرگ،اى خيرت بسيار،اى فضلت ديرينه،اى لطفت هميشگى،
اى ضنعت چشمنواز،اى گرهگشاى گرفتارى،اى بردارنده زيان،اى پادشاه هستى،اى داور بر حق،
(35)یَا مَنْ هُوَ فِی عَهْدِهِ وَفِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی وَفَائِهِ
قَوِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی قُوَّتِهِ عَلِیٌّ یَا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ
قَرِیبٌ یَا مَنْ هُوَ فِی قُرْبِهِ لَطِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ
شَرِیفٌ یَا مَنْ هُوَ فِی شَرَفِهِ عَزِیزٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عِزِّهِ
عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ مَجِیدٌ یَا مَنْ هُوَ فِی مَجْدِهِ
حَمِیدٌ
(35)اى آنكه در پيمانش وفادار است،اى آنكه در وفادارىاش پايدار است،اى آنكه در پايدارىاش والاست،اى آن
كه در والايىاش نزديك است،اى آنكه در نزديكىاش با نرمى است،اى آنكه در نرمىاش شريف است،اى آنكه در
شرفش با عزّت است،اى آنكه در عزّتش بزرگ است،اى آنكه در بزرگىاش شكوهمند است،اى آنكه در شكوهش
ستوده است.
(36) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا کَافِی یَا شَافِی یَا
وَافِی یَا مُعَافِی یَا هَادِی یَا دَاعِی یَا قَاضِی یَا رَاضِی یَا
عَالِی یَا بَاقِی
(36)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى بسنده،اى درمانبخش،اى وفادار،اى تندرستىده
اى راهنما،اى به نيكى خوان،اى داور،اى خشنود،اى بلندمرتبه،اى ماندگار.
(37) یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ خَاضِعٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ خَاشِعٌ
لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ کَائِنٌ لَهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ
مَوْجُودٌ بِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ مُنِیبٌ إِلَیْهِ یَا مَنْ کُلُّ
شَیْءٍ خَائِفٌ مِنْهُ یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ قَائِمٌ بِهِ یَا مَنْ
کُلُّ شَیْءٍ صَائِرٌ إِلَیْهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ یُسَبِّحُ
بِحَمْدِهِ یَا مَنْ کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ
(37)اى
آنكه هرچيز برايش فروتن
است،اى آنكه هر چيز از او هراسان است،اى آنكه هستى هرچيز از او است،اى
آنكه هرچيز به او پديدار است،اى آن
كه هرچيز به سوى او بازگشت كند،اى آنكه هرچيز از او ترسان است،اى آنكه
هرچيز به او بر پاست،اى آنكه هر چيز به سوى او دگرگون مىشود،اى آنكه هر
چيز به ستايش او تسبيهگو است،اى آنكه هرچيز جز جلوهاش نابود است
(38) یَا مَنْ لامَفَرَّ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَفْزَعَ إِلا إِلَیْهِ
یَا مَنْ لا مَقْصَدَ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلا
إِلَیْهِ یَا مَنْ لا یُرْغَبُ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا حَوْلَ وَ لا
قُوَّةَ إِلا بِهِ یَا مَنْ لا یُسْتَعَانُ إِلا بِهِ یَا مَنْ لا
یُتَوَکَّلُ إِلا عَلَیْهِ یَا مَنْ لا یُرْجَى إِلا هُوَ یَا مَنْ لا
یُعْبَدُ إِلا هُوَ
(38)
اى آنكه گريزگاهى نيست جز به بارگاهش،اى آنكه پناهى جز به درگاهش نيست،اى آنكه مقصدى جز به سوى او نيست،اى آنكه از خشمش
رهاى نيست جز به مهرش،اى آنكه جز به سوى او ميلى نيست،اى آنكه جنبش و نيرويى نيست جز به او،اى آنكه جز از او مدد
نجويند،اى آنكه جز بر او توكلّ نشود،اى آنكه جز به او اميدى نيست،اى آنكه جز او پرستيده نشود.
(39) یَا خَیْرَ الْمَرْهُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَرْغُوبِینَ یَا خَیْرَ
الْمَطْلُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَسْئُولِینَ یَا خَیْرَ الْمَقْصُودِینَ
یَا خَیْرَ الْمَذْکُورِینَ یَا خَیْرَ الْمَشْکُورِینَ یَا خَیْرَ
الْمَحْبُوبِینَ یَا خَیْرَ الْمَدْعُوِّینَ یَا خَیْرَ الْمُسْتَأْنِسِینَ
(39)
اى بهترين هراسانگيزان،اى بهترين شوقآفرينان،اى بهترين جوياشدگان،اى بهترين پاسخ دهان،اى بهترين قصهشدگان
اى بهترين يادشدگان،اى بهترين ستودگان،اى بهترين دلبران،اى بهترين خواندگان،اى بهترين
همدمان.
(40) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا غَافِرُ یَا سَاتِرُ یَا
قَادِرُ یَا قَاهِرُ یَا فَاطِرُ یَا کَاسِرُ یَا جَابِرُ یَا ذَاکِرُ یَا
نَاظِرُ یَا نَاصِرُ
(40)خدايا!از تو خواستارم به نامت اى آمرزگار،اى پردهپوش،اى توانا،اى چيره،اى آفريننده
اى شكننده،اى شكستهبند،اى يادآور،اى بينا،اى ياور.
(41) یَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّى یَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدَى یَا مَنْ یَکْشِفُ
الْبَلْوَى یَا مَنْ یَسْمَعُ النَّجْوَى یَا مَنْ یُنْقِذُ الْغَرْقَى
یَا مَنْ یُنْجِی الْهَلْکَى یَا مَنْ یَشْفِی الْمَرْضَى یَا مَنْ
أَضْحَکَ وَ أَبْکَى یَا مَنْ أَمَاتَ وَ أَحْیَا یَا مَنْ خَلَقَ
الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثَى
(41)اى
آنكه آفريد پس متناسب نمود،اى آنكه اندازه نهاد پس رهنمون شد
اى آنكه بلا را برگيرد،اى آنكه زمزمه نهان را بشنود،اى آنكه غرقشدگان
را برهاند،اى آنكه از نابودى رهايى بخشد،اى آنكه بيماران را شفا دهد.
اى آنكه خنداند و گرياند،اى آنكه ميراند و زنده كند،اى آنكه دوگونه مرد و
زن آفريد.
(42) یَا مَنْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ سَبِیلُهُ یَا مَنْ فِی الْآفَاقِ
آیَاتُهُ یَا مَنْ فِی الْآیَاتِ بُرْهَانُهُ یَا مَنْ فِی الْمَمَاتِ
قُدْرَتُهُ یَا مَنْ فِی الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ یَا مَنْ فِی الْقِیَامَةِ
مُلْکُهُ یَا مَنْ فِی الْحِسَابِ هَیْبَتُهُ یَا مَنْ فِی الْمِیزَانِ
قَضَاؤُهُ یَا مَنْ فِی الْجَنَّةِ ثَوَابُهُ یَا مَنْ فِی النَّارِ
عِقَابُهُ
(42)
اى آنكه در خشكى و دريا راه اوست،اى آنكه در كرانههاى هستى نشانههاى اوست،اى آنكه در نشانههايش برهان روشن اوست،اى آنكه
در مرگ آفريدگان قدرتنمايى اوست،اى آنكه در قبرها پندآموزى اوست،اى آنكه در رستاخيز فرمانروايى بىحدّ اوست،اى آنكه در حسابرسى
اعمال شكوه اوست،اى آنكه در سنجش كردارها داورى اوست،اى آنكه د ربهشت پاداش اوست،اى آنكه در دوزخ كيفر اوست
(43) یَا مَنْ إِلَیْهِ یَهْرُبُ الْخَائِفُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَفْزَعُ
الْمُذْنِبُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَقْصِدُ الْمُنِیبُونَ یَا مَنْ
إِلَیْهِ یَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَلْجَأُ
الْمُتَحَیِّرُونَ یَا مَنْ بِهِ یَسْتَأْنِسُ الْمُرِیدُونَ یَا مَنْ بِهِ
یَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ یَا مَنْ فِی عَفْوِهِ یَطْمَعُ الْخَاطِئُونَ
یَا مَنْ إِلَیْهِ یَسْکُنُ الْمُوقِنُونَ یَا مَنْ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ
الْمُتَوَکِّلُونَ
(43)اى آنكه هراسندگان به درگاه او گريزند،اى آنكه گنهكاران به سوى او پناه برند،اى آنكه پشيمانان آهنگ
او كنند،اى آنكه پارسايان به او ميل نمايند،اى آنكه سرگشتگان به او پناه برند،اى آنكه ارادتمندان به
او انس گيرند،اى آنكه شيفتگان به او افتخار كنند،اى آنكه خطاكاران در عفوش طمع ورزند،اى آنكه يقينيافتگان
به سوى او آرام گيرند،اى آنكه توكّلكنندگان بر او توكّل كنند.
(44) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَبِیبُ یَا طَبِیبُ یَا
قَرِیبُ یَا رَقِیبُ یَا حَسِیبُ یَا مَهِیبُ [مُهِیبُ] یَا مُثِیبُ یَا
مُجِیبُ یَا خَبِیرُ یَا بَصِیرُ
(44)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى دوستداشتنى،اى
شفابخش،اى نزديك،اى ديدهبان،اى حسابرس،اى هراسانگيز،اى پاداشده،اى اجابت كننده،اى آگاه
اى بينا.
(45) یَا أَقْرَبَ مِنْ کُلِّ قَرِیبٍ یَا أَحَبَّ مِنْ کُلِّ حَبِیبٍ یَا
أَبْصَرَ مِنْ کُلِّ بَصِیرٍ یَا أَخْبَرَ مِنْ کُلِّ خَبِیرٍ یَا أَشْرَفَ
مِنْ کُلِّ شَرِیفٍ یَا أَرْفَعَ مِنْ کُلِّ رَفِیعٍ یَا أَقْوَى مِنْ
کُلِّ قَوِیٍّ یَا أَغْنَى مِنْ کُلِّ غَنِیٍّ یَا أَجْوَدَ مِنْ کُلِّ
جَوَادٍ یَا أَرْأَفَ مِنْ کُلِّ رَءُوفٍ
(45)اى نزديكتر از هر نزديك،اى محبوبتر از هر محبوب،اى بيناتر از هر
بينا،اى آگاهتر از هر آگاه،اى شريفتر از هر شريف،اى برتر از هر بلند،اى تواناتر
از هر توانا،اى توانگرتر از هر توانگر،اى بخشندهتر از هر بخشنده،اى مهربانتر از هر مهربان
(46) یَا غَالِبا غَیْرَ مَغْلُوبٍ یَا صَانِعا غَیْرَ مَصْنُوعٍ یَا
خَالِقا غَیْرَ مَخْلُوقٍ یَا مَالِکا غَیْرَ مَمْلُوکٍ یَا قَاهِرا غَیْرَ
مَقْهُورٍ یَا رَافِعا غَیْرَ مَرْفُوعٍ یَا حَافِظا غَیْرَ مَحْفُوظٍ یَا
نَاصِرا غَیْرَ مَنْصُورٍ یَا شَاهِدا غَیْرَ غَائِبٍ یَا قَرِیبا غَیْرَ
بَعِیدٍ
(46)اى چيره شكستناپذير،اى سازنده ناساخته،اى آفريننه ناآفريده،اى مالك ما
مملوك،اى چيره چيرهگىناپذير،اى بلندىبخش بلندىناپذير،اى نگهدار بىنگهدار،اى يارى كننده
يارى نشده،اى گواه هميشه حاضر،اى نزديك دورىناپذير
(47) یَا نُورَ النُّورِ یَا مُنَوِّرَ النُّورِ یَا خَالِقَ النُّورِ یَا
مُدَبِّرَ النُّورِ یَا مُقَدِّرَ النُّورِ یَا نُورَ کُلِّ نُورٍ یَا
نُورا قَبْلَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا بَعْدَ کُلِّ نُورٍ یَا نُورا فَوْقَ
کُلِّ نُورٍ یَا نُورا لَیْسَ کَمِثْلِهِ نُورٌ
(47)اى روشنى نور،اى روشنىبخش نور
اى آفريننده نور،اى گرداننده نور،اى به اندازهساز نور،اى روشنى هر نور،اى روشنايى پيش از هر نور،اى
روشنايى پس از هر نور،اى روشنايى بر فراز هر نور،اى نورى كه همانندش نورى نيست
(48)یَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِیفٌ یَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِیفٌ یَا مَنْ
لُطْفُهُ مُقِیمٌ یَا مَنْ إِحْسَانُهُ قَدِیمٌ یَا مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ
یَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ یَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ یَا مَنْ عَذَابُهُ
عَدْلٌ یَا مَنْ ذِکْرُهُ حُلْوٌ یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ
(48)اى
آنكه عطايش چشمگير است،اى آنكه كارش چشمنواز است،اى آنكه نوازشش
پايدار است،اى آنكه نيكىاش ديرينه است،اى آنكه سخنش حق است
اى آنكه وعدهاش راست است،اى آنكه گذشتش فراتر از شايستگى است،اى آنكه
كيفرش داد است،اى آنكه يادش شيرين است،اى آن
كه عطايش همگانى است.
(49)اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَهِّلُ یَا مُفَصِّلُ
یَا مُبَدِّلُ یَا مُذَلِّلُ یَا مُنَزِّلُ یَا مُنَوِّلُ یَا مُفْضِلُ یَا
مُجْزِلُ یَا مُمْهِلُ یَا مُجْمِلُ
(49)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى آسانساز،اى جدايىبخش،اى دگرگونساز،اى
هموار كن،اى فرودآور،اى عطابخش،اى فزونده،اى بسياربخش،اى امانده،اى زيبايىآفرين
(50) یَا مَنْ یَرَى وَ لا یُرَى یَا مَنْ یَخْلُقُ وَ لا یُخْلَقُ یَا
مَنْ یَهْدِی وَ لا یُهْدَى یَا مَنْ یُحْیِی وَ لا یُحْیَى یَا مَنْ
یَسْأَلُ وَ لا یُسْأَلُ یَا مَنْ یُطْعِمُ وَ لا یُطْعَمُ یَا مَنْ
یُجِیرُ وَ لا یُجَارُ عَلَیْهِ یَا مَنْ یَقْضِی وَ لا یُقْضَى عَلَیْهِ
یَا مَنْ یَحْکُمُ وَ لا یُحْکَمُ عَلَیْهِ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ
یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوا أَحَدٌ
(50)اى آنكه بينده
و ديده نشود،اى آنكه بيافرينده و آفريده نشود،اى آنكه راهنمايى كند و راهنمايى نشود،اى آنكه زنده كند و زندهاش نكنند،اى
آنكه پرسد و پرسيده نشود،اى آنكه خوراند و خوراك نخواهد،اى آنكه پناهد دهد و پناه نجويد،اى آنكه داورى
كند و بر او داورى نشود،اى آنكه فرمان دهد و فرمانش ندهند،اى آنكه نزاده،و زاده نشده،و براى او همتايى نبوده
است.
(51) یَا نِعْمَ الْحَسِیبُ یَا نِعْمَ الطَّبِیبُ یَا نِعْمَ الرَّقِیبُ
یَا نِعْمَ الْقَرِیبُ یَا نِعْمَ الْمُجِیبُ یَا نِعْمَ الْحَبِیبُ یَا
نِعْمَ الْکَفِیلُ یَا نِعْمَ الْوَکِیلُ یَا نِعْمَ الْمَوْلَى یَا نِعْمَ
النَّصِیرُ
(51)اى كه چه خوش حسابگرى،اى كه چه خوش طبيبى،اى كه چه خوش همراهى،اى كه چه خوش نزديكى،اى كه چه خوش پاسخدهى،
اى كه چه خوش دلبرى،اى كه چه خوش سرپناهى،اى كه چه خوش كارگشايى،اى كه چه خوش مولايى،اى كه چه خوش ياورى
(52)یَا سُرُورَ الْعَارِفِینَ یَا مُنَى الْمُحِبِّینَ یَا أَنِیسَ
الْمُرِیدِینَ یَا حَبِیبَ التَّوَّابِینَ یَا رَازِقَ الْمُقِلِّینَ یَا
رَجَاءَ الْمُذْنِبِینَ یَا قُرَّةَ عَیْنِ الْعَابِدِینَ یَا مُنَفِّسَ
عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا إِلَهَ
الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ
(52)اى شادى
عارفان،اى آرزوى شيفتگان،اى همدم مريدان،اى محبوب توبهكاران،اى روزىدهنده بىچيزان،اى
اميد گنهكاران،اى نور چشم عبادتكنندگان،اى گشاينده اندوه دلگيران،اى غمگسار غمزدگان،
اى معبود گذشتگان و آيندگان.
(53) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا رَبَّنَا یَا إِلَهَنَا
یَا سَیِّدَنَا یَا مَوْلانَا یَا نَاصِرَنَا یَا حَافِظَنَا یَا
دَلِیلَنَا یَا مُعِینَنَا یَا حَبِیبَنَا یَا طَبِیبَنَا
(53)خدايا!من از تو درخواست مىكنم به نامت اى پروردگار ما،اى معبود ما،اى سرور ما
اى مولاى ما،اى ياور ما،اى نگهدار ما،اى راهنماى ما،اى مددرسان ما،اى محبوب ما،اى طبيب ما،
(54) یَا رَبَّ النَّبِیِّینَ وَ الْأَبْرَارِ یَا رَبَّ الصِّدِّیقِینَ وَ
الْأَخْیَارِ یَا رَبَّ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ یَا رَبَّ الصِّغَارِ وَ
الْکِبَارِ یَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَ الثِّمَارِ یَا رَبَّ الْأَنْهَارِ وَ
الْأَشْجَارِ یَا رَبَّ الصَّحَارِی وَ الْقِفَارِ یَا رَبَّ الْبَرَارِی
وَ الْبِحَارِ یَا رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ یَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَ
الْأَسْرَارِ
(54)اى پروردگار پيامبران و نيكان،اى پروردگار صدّيقان و خوبان،اى پروردگار بهشت و دوزخ،اى پروردگار خردسالان
و بزرگسالان،اى پروردگار دانهها و ميوهها،اى پروردگار نهرها و درختان،اى پروردگار دشتها و
بيشهها،اى پروردگار خشيكيها و درياها،اى پروردگار شب و روز،اى پروردگار آشكارها و نهانها
(55) یَا مَنْ نَفَذَ فِی کُلِّ شَیْءٍ أَمْرُهُ یَا مَنْ لَحِقَ بِکُلِّ
شَیْءٍ عِلْمُهُ یَا مَنْ بَلَغَتْ إِلَى کُلِّ شَیْءٍ قُدْرَتُهُ یَا
مَنْ لا تُحْصِی الْعِبَادُ نِعَمَهُ یَا مَنْ لا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ
شُکْرَهُ یَا مَنْ لا تُدْرِکُ الْأَفْهَامُ جَلالَهُ یَا مَنْ لا تَنَالُ
الْأَوْهَامُ کُنْهَهُ یَا مَنِ الْعَظَمَةُ وَ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ
یَا مَنْ لا تَرُدُّ الْعِبَادُ قَضَاءَهُ یَا مَنْ لا مُلْکَ إِلا
مُلْکُهُ یَا مَنْ لا عَطَاءَ إِلا عَطَاؤُهُ
(55)اى آنكه فرمانش در هرچيز نفوذ يافته،اى آنكه دانشش به هر چيز رسيده،اى آنكه قدرتش هر
چيز را دربر گرفته،اى آنكه بندگان از شمردن نعمتهايش ناتوانند،اى آنكه آفريدگان به سپاسش نرسند،اى آنكه فهمها
بزرگىاش را درنيابند،اى آنكه پندارها به ژرفاى هستىاش نرسند،اى آنكه بزرگى و بزرگمنشىپوشش اوست،اى
كه بندگان توان برگرداندن حكمش را ندارند،اى آنكه فرمانروايى جز فرمانروايى او نيست،اى آنكه عطايى جز عطاى او نيست
(56) یَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى یَا مَنْ لَهُ الصِّفَاتُ
الْعُلْیَا یَا مَنْ لَهُ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى یَا مَنْ لَهُ
الْجَنَّةُ الْمَأْوَى یَا مَنْ لَهُ الْآیَاتُ الْکُبْرَى یَا مَنْ لَهُ
الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى یَا مَنْ لَهُ الْحُکْمُ وَ الْقَضَاءُ یَا مَنْ
لَهُ الْهَوَاءُ وَ الْفَضَاءُ یَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَ الثَّرَى یَا
مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلَى
(56)
اى آنكه نمونه اعلى از آن اوست،اى آنكه صفات برتر براى اوست،اى آنكه سرانجام و سرآغاز از آن اوست،اى آن
كه بهشت آسايش از آن اوست،اى آنكه نشانههاى بزرگتر از آن اوست،اى آنكه نامهاى نيكوتر از آن اوست،اى آن
كه فرمان و داورى از آن اوست،اى آن هوا و فضا از آن اوست،اى آنكه عرش و فرش از آن اوست،اى آنكه
آسمانهاى برافراشته از آن اوست.
(57) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا عَفُوُّ یَا غَفُورُ یَا
صَبُورُ یَا شَکُورُ یَا رَءُوفُ یَا عَطُوفُ یَا مَسْئُولُ یَا وَدُودُ
یَا سُبُّوحُ یَا قُدُّوسُ
(57)خدايا!از تو مىخواهم به نامت اى درگذرنده،اى آمرزنده،اى شكيبا،اى
ستايشپذير،اى مهربان،اى مهرورز،اى خواسته،اى دوست،اى پاك،اى منزّه.
(58) یَا مَنْ فِی السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ یَا مَنْ فِی الْأَرْضِ آیَاتُهُ
یَا مَنْ فِی کُلِّ شَیْءٍ دَلائِلُهُ یَا مَنْ فِی الْبِحَارِ
عَجَائِبُهُ یَا مَنْ فِی الْجِبَالِ خَزَائِنُهُ یَا مَنْ یَبْدَأُ
الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ یَا مَنْ إِلَیْهِ یَرْجِعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ
یَا مَنْ أَظْهَرَ فِی کُلِّ شَیْءٍ لُطْفَهُ یَا مَنْ أَحْسَنَ کُلَّ
شَیْءٍ خَلَقَهُ یَا مَنْ تَصَرَّفَ فِی الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ
(58)
اى
آنكه بزرگىاش در آسمان است،اى آنكه نشانههايش در زمين است،اى آنكه
دلايلش در هرچيز است،اى آنكه شگفتيهايش در درياست،اى آنكه گنيجنههايش در
كوههاست،اى آنكه آفرينش را آغاز كند سپس بازش گرداند،اى آنكه مه امور
به
به سوى او بازگردد،اى آنكه لطفش را در هر چيز نمايان ساخته،اى آنكه
آفرينش هر چيز را نيكو پرداخته،اى آنكه توانش
در آفريدگان كارگر افتاده است.
(59) یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ
یَا مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ یَا شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ یَا
رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ یَا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ یَا
دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ یَا
رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ یَا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ
(59)اى دوست آنكه دوستى ندارد،اى پزشك آنكه پزشكى ندارد،اى
پاسخگوى آنكه پاسخگويى ندارد،اى يار مهربان آنكه مهربانى ندارد،اى همراه بىهمرهان،اى فريادرس آنكه
فريادرسى ندارد،اى رهنماى آنكه رهنمايى ندارد،اى همدم آنكه همدمى ندارد،اى رحمكننده آنكه رحمكنندهاى ندارد
اى همنشينى آنكه همنشينى ندارد
(60) یَا کَافِیَ مَنِ اسْتَکْفَاهُ یَا هَادِیَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ یَا
کَالِیَ مَنِ اسْتَکْلاهُ یَا رَاعِیَ مَنِ اسْتَرْعَاهُ یَا شَافِیَ مَنِ
اسْتَشْفَاهُ یَا قَاضِیَ مَنِ اسْتَقْضَاهُ یَا مُغْنِیَ مَنِ
اسْتَغْنَاهُ یَا مُوفِیَ مَنِ اسْتَوْفَاهُ یَا مُقَوِّیَ مَنِ
اسْتَقْوَاهُ یَا وَلِیَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ
(60)اى
كفايت كننده هركه از او كفايت خواهد،اى راهنماى هركه از او راهنمايى جويد،
اى نگاهبان هركه از او نگاهبانى خواهد،اى رعايت كننده هركه از او رعايت
خواهد،اى شفادهنده هركه از او شفا طلبد،اى داور هركه از او
داورى خواهد،اى بىنياز كننده هركه از او بىنيازى جويد،اى وفادار به هر كه
از او وفا جويد،اى نيروبخش هركه از او نيرو خواهد،اى سرپرست
هركه از او سرپرستى خواهد.
(61) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا خَالِقُ یَا رَازِقُ یَا
نَاطِقُ یَا صَادِقُ یَا فَالِقُ یَا فَارِقُ یَا فَاتِقُ یَا رَاتِقُ یَا
سَابِقُ [فَائِقُ] یَا سَامِقُ
(61)خدايا!از تو مىخواهم به نامت اى آفريننده،اى روزىدهنده،اى گويا،اى راستگو
اى شكافنده،اى جدا كننده،اى گشاينده،اى پيونددهنده،اى پيشى گيرنده،اى بلند جايگاه.
(62) یَا مَنْ یُقَلِّبُ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ یَا مَنْ جَعَلَ
الظُّلُمَاتِ وَ الْأَنْوَارَ یَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَ الْحَرُورَ یَا
مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ یَا مَنْ قَدَّرَ الْخَیْرَ وَ
الشَّرَّ یَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاةَ یَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ
وَ الْأَمْرُ یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَدا یَا مَنْ
لَیْسَ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ یَا مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ
الذُّلِّ
(62)اى آنكه شب و روز را
دگرگون سازد،اى آنكه تاريكيها و روشنايىها را قرار داد،اى آنكه سايه خنك و گرما را آفريد،اى آنكه خورشيد و ماه
را مسّخر ساخت،اى آنكه خير و شر را مقدّر نمود،اى آنكه مرگ و زندگى را آفريد،اى آنكه خلق و امر از آن اوست،
اى آنكه همسر و فرزندى نگرفت،اى آنكه در فرمانرواى يشريكى برايش نيست،اى آنكه از روى خوارى سرپرستى نخواهد.
(63) یَا مَنْ یَعْلَمُ مُرَادَ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ ضَمِیرَ
الصَّامِتِینَ یَا مَنْ یَسْمَعُ أَنِینَ الْوَاهِنِینَ یَا مَنْ یَرَى
بُکَاءَ الْخَائِفِینَ یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ یَا مَنْ
یَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِینَ یَا مَنْ لا یُصْلِحُ عَمَلَ
الْمُفْسِدِینَ یَا مَنْ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ یَا مَنْ لا
یَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ
(63)اى آنكه خواهش خواهشمندان را مىداند،اى آنكه از نهاد خاموشان آگاه است،اى آنكه ناله
درماندگان را مىشنود،اى آنكه گريه هراسيدگان را مىبيند،اى آنكه نيازهاى نيازمندان به دست اوست،اى آن بهانه
توبهكاران را مىپذيرد،اى آنكه عمل تبهكاران را صلاح نبخشد،اى آنكه پاداش نيكوكاران را تباه نكند،اى آنكه از
دل عارفان دور نباشد اى بخشندهترين بخشندگان.
(64) یَا دَائِمَ الْبَقَاءِ یَا سَامِعَ الدُّعَاءِ یَا وَاسِعَ
الْعَطَاءِ یَا غَافِرَ الْخَطَاءِ یَا بَدِیعَ السَّمَاءِ یَا حَسَنَ
الْبَلاءِ یَا جَمِیلَ الثَّنَاءِ یَا قَدِیمَ السَّنَاءِ یَا کَثِیرَ
الْوَفَاءِ یَا شَرِیفَ الْجَزَاءِ
(64)اى هميشه ماندگار،اى شنونده دعا،
اى گسترده عطا،اى آمرزنده خطا،اى پديد آورنده آسمان،اى نيك آزمون،اى نيكو ستايش،اى
ديرينه بر فراز،اى بسيار وفادار،اى شريف پاداش.
(65) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَتَّارُ یَا غَفَّارُ
یَا قَهَّارُ یَا جَبَّارُ یَا صَبَّارُ یَا بَارُّ یَا مُخْتَارُ یَا
فَتَّاحُ یَا نَفَّاحُ یَا مُرْتَاحُ
(65)خدايا!از تو مىخواهم به نامت اى پردهپوش
اى آمرزگار،اى چيره،اى جاهمند،اى بس شكيبا،اى نيكبخش،اى برگزيده،اى گشاينده،اى روحبخش،اى راحتىبخش
(66) یَا مَنْ خَلَقَنِی وَ سَوَّانِی یَا مَنْ رَزَقَنِی وَ رَبَّانِی یَا
مَنْ أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی یَا مَنْ قَرَّبَنِی وَ أَدْنَانِی یَا مَنْ
عَصَمَنِی وَ کَفَانِی یَا مَنْ حَفِظَنِی وَ کَلانِی یَا مَنْ أَعَزَّنِی
وَ أَغْنَانِی یَا مَنْ وَفَّقَنِی وَ هَدَانِی یَا مَنْ آنَسَنِی وَ
آوَانِی یَا مَنْ أَمَاتَنِی وَ أَحْیَانِی
(66)
اى
آنكه مرا آفريد و بياراست،اى آنكه مرا روزى داد و پروريد،اى آنكه به من
خورانيد و نوشانيد،اى آنكه مرا نزديك نمود و
به كنار خويش برد،اى آنكه مرا نگاه داشت و كفايت نمود،اى آنكه مرا حفظ
كرد و حمايت نمود،اى آنكه به من عزّت بخشيد و بىنيازم ساخت،اى
آنكه توفيقم داد و راهنمايى كرد،اى آنكه همدمم شد و جايم داد،اى آنكه
مرا بميراند و زنده كند.
(67) یَا مَنْ یُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ یَا مَنْ یَقْبَلُ
التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ یَا مَنْ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ
یَا مَنْ لا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلا بِإِذْنِهِ یَا مَنْ هُوَ
أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ یَا مَنْ لا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ
یَا مَنْ لا رَادَّ لِقَضَائِهِ یَا مَنِ انْقَادَ کُلُّ شَیْءٍ
لِأَمْرِهِ یَا مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ یَا مَنْ
یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ
(67)اى آنكه حق را با كلماتش
استوار و برجا كند،اى آنكه توبه را از بندگانش بپذيرد،اى آنكه ميان انسان
و دلش قرار گيرد،اى آنكه شفاعت جز با
اجازهاش سود نبخشد،اى آنكه به گمراهشدگان راهش داناتر است،اى آنكه حكمش
دگرگونى نپذيرد،اى
آنكه رأيش را بازگردانندهاى نيست،اى آنكه هرچيز فرمانش را گردن نهد،اى
آنكه آسمانها به دست قدرتش پيچيده گشته،اى آنكه بادها را مژدهدهنده
رحمتش فرستد.
(68) یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهَادا یَا مَنْ جَعَلَ الْجِبَالَ
أَوْتَادا یَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجا یَا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ
نُورا یَا مَنْ جَعَلَ اللَّیْلَ لِبَاسا یَا مَنْ جَعَلَ النَّهَارَ
مَعَاشا یَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُبَاتا یَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ
بِنَاءً یَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْیَاءَ أَزْوَاجا یَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ
مِرْصَادا
(68)اى آنكه زمين را بستر زندگى قرار داد،اى آنكه كوهها را ميخهاى
زمين نهاد،اى آنكه خورشدى را چراغ جهانش كرد،اى آنكه ماه را تابان ساخت،اى آنكه شب را جامه آرامش گرداند،اى
آنكه روز را مايه روزى قرار داد،اى آنكه خواب را وسيله آرامش ساخت،اى آنكه آسمان را بنا نهاد،اى آنكه از هر
چيز گونههاى مختلف قرار داد،اى آنكه آتش را كمينگاه قرار داد.
(69) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا سَمِیعُ یَا شَفِیعُ یَا
رَفِیعُ یَا مَنِیعُ یَا سَرِیعُ یَا بَدِیعُ یَا کَبِیرُ یَا قَدِیرُ یَا
خَبِیرُ [مُنِیرُ] یَا مُجِیرُ
(69)خدايا!از تو مىخواهم به نامت اى شنوا،
اى هميار،اى بلندپايه،اى فرازمند،اى شبتابنده،اى نوآفرين،اى بزرگ،اى توانا،اى آگاه،اى پناهده
(70) یَا حَیّا قَبْلَ کُلِّ حَیٍّ یَا حَیّا بَعْدَ کُلِّ حَیٍّ یَا حَیُّ
الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ حَیٌّ یَا حَیُّ الَّذِی لا یُشَارِکُهُ حَیٌّ
یَا حَیُّ الَّذِی لا یَحْتَاجُ إِلَى حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُمِیتُ
کُلَّ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یَرْزُقُ کُلَّ حَیٍّ یَا حَیّا لَمْ یَرِثِ
الْحَیَاةَ مِنْ حَیٍّ یَا حَیُّ الَّذِی یُحْیِی الْمَوْتَى یَا حَیُّ
یَا قَیُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ
(70)
اى زنده پيش از هر زنده،اى زنده پس از هر زنده،اى زندهاى كه مانند او زندهاى نيست،اى زندهاى كه هيچ
زندهاى شريك او نيست،اى زندهاى كه به زندهاى نياز ندارد،اى زندهاى كه همه زندگان را مىميراند،اى زندهاى
كه به زندهها روزى مىدهد،اى زندهاى كه زندگى را از زندهاى ديگر به ارث نبرده،اى زندهاى كه مردگان را زنده مىكند،اى زنده
اى به خود پايندهاى كه او را چرت و خواب درنگيرد.
(71) یَا مَنْ لَهُ ذِکْرٌ لا یُنْسَى یَا مَنْ لَهُ نُورٌ لا یُطْفَى یَا
مَنْ لَهُ نِعَمٌ لا تُعَدُّ یَا مَنْ لَهُ مُلْکٌ لا یَزُولُ یَا مَنْ
لَهُ ثَنَاءٌ لا یُحْصَى یَا مَنْ لَهُ جَلالٌ لا یُکَیَّفُ یَا مَنْ لَهُ
کَمَالٌ لا یُدْرَکُ یَا مَنْ لَهُ قَضَاءٌ لا یُرَدُّ یَا مَنْ لَهُ
صِفَاتٌ لا تُبَدَّلُ یَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لا تُغَیَّرُ
(71)اى آنكه يادى دارد فراموشنشدنى،اى آنكه نورى دارد خاموشنشدنى،اى
آنكه عطايايى بخشيده ناشمردنى،اى آن فرمانروايىاش بىزوال است،اى آنكه ستايشش بىآمار است،اى آنكه شكوهش چگونگى
نپذيرد،اى آنكه كمالى دارد درك ناشدنى،اى آنكه داورىاش بازگشت ناپذير است،اى آنكه صفاتى دارد دگرگونپاپذير
اى آنكه جلوههايى دارد غير قابل تغيير.
(72) یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ یَا مَالِکَ یَوْمِ الدِّینِ یَا غَایَةَ
الطَّالِبِینَ یَا ظَهْرَ اللاجِینَ یَا مُدْرِکَ الْهَارِبِینَ یَا مَنْ
یُحِبُّ الصَّابِرِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ
الْمُتَطَهِّرِینَ یَا مَنْ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ یَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ
بِالْمُهْتَدِینَ
(72)اى
پروردگار جهانيان،اى مالك روز جزا،اى مقصود جويندگان
اى پشت و پناه پناهندگان،اى دريابنده فراريان،اى آنكه شكيبايان را دوست
دارد،اى آنكه توبهكنندگان را دوست دارد اى آنكه پاكيزگان را دوست
دارد،اى آنكه نيكوكاران را دوست دارد،اى آنكه اوست داناتر به راهيافتگان
(73) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا شَفِیقُ یَا رَفِیقُ یَا
حَفِیظُ یَا مُحِیطُ یَا مُقِیتُ یَا مُغِیثُ یَا مُعِزُّ یَا مُذِلُّ یَا
مُبْدِئُ یَا مُعِیدُ
(73)خدايا!از تو خواستارم
به نامت اى مهربان،اى همراه،اى نگهدار،اى فراگير،اى روزىبخش،اى فريادرس،اى عزّتبخش،اى خواركن،اى آغازگر،
اى برگرداننده.
(74) یَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ یَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ یَا
مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَیْبٍ یَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا کَیْفٍ یَا مَنْ
هُوَ قَاضٍ بِلا حَیْفٍ یَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِیرٍ یَا مَنْ هُوَ
عَزِیزٌ بِلا ذُلٍّ یَا مَنْ هُوَ غَنِیٌّ بِلا فَقْرٍ یَا مَنْ هُوَ
مَلِکٌ بِلا عَزْلٍ یَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِیهٍ
(74)اى آنكه يكتاست و ضدّ ندارد،اى آنكه يگانه است و بىمانند،اى آنكه بىنياز و كاستى است،
اى آنكه بىهمتاى بودن و چگونگى است،اى آنكه داورى دادگر است،اى آنكه پروردگارى بىوزير است،اى آنكه
عزّتمندى بىخوارى است،اى آنكه توانگرى بىنياز است،اى آنكه پادشاهى عزلناپذير است،اى آنكه اوصافش
بىمانند است.
(75) یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ
لِلشَّاکِرِینَ یَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحَامِدِینَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ
نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ یَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِینَ یَا
مَنْ سَبِیلُهُ وَاضِحٌ لِلْمُنِیبِینَ یَا مَنْ آیَاتُهُ بُرْهَانٌ
لِلنَّاظِرِینَ یَا مَنْ کِتَابُهُ تَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ یَا مَنْ
رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِینَ وَ الْعَاصِینَ یَا مَنْ رَحْمَتُهُ
قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ
(75)اى
آنكه ذكرش براى ذاكران شرف است،اى آنكه شكرش براى شاكران رستگارى است،اى
آنكه ستايشش
براى ستايشگران عزّت است،اى آنكه طاعتش براى مطعيان مايه نجات است،اى
آنكه درگاهش گشوده است به روى جويندگان،اى آن
كه راهش براى توبهكاران هموار است،اى آنكه نشانههايش براى بينندگان ليل
قاطع است،اى آنكه كتابش براى پرواپيشگان مايه پند و يادآورى
است،اى آنكه روزىاش همه مطيعان و گنهكاران را فراگيرد،اى آنكه رحمتش به
نيكوكاران نزديك است.
(76) یَا مَنْ تَبَارَکَ اسْمُهُ یَا مَنْ تَعَالَى جَدُّهُ یَا مَنْ لا
إِلَهَ غَیْرُهُ یَا مَنْ جَلَّ ثَنَاؤُهُ یَا مَنْ تَقَدَّسَتْ
أَسْمَاؤُهُ یَا مَنْ یَدُومُ بَقَاؤُهُ یَا مَنِ الْعَظَمَةُ بَهَاؤُهُ
یَا مَنِ الْکِبْرِیَاءُ رِدَاؤُهُ یَا مَنْ لا تُحْصَى آلاؤُهُ یَا مَنْ
لا تُعَدُّ نَعْمَاؤُهُ
(76)
اى آنكه نامش خجسته است،اى آنكه عنايتش بس بلند است،اى آنكه معبودى جز او نيست،اى آنكه ستايشش والا است،اى آنكه نامهايش
مقدس است،اى آنكه هستىاش پايدار است،اى آنكه بزرگى جلوه زيبايى اوست،اى آنكه بزرگمنشى پوشش اوست،اى آنكه عطاهايش در
شمار نيايد،اى آنكه نعمتهايش شمرده نشود.
(77) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُعِینُ یَا أَمِینُ یَا
مُبِینُ یَا مَتِینُ یَا مَکِینُ یَا رَشِیدُ یَا حَمِیدُ یَا مَجِیدُ یَا
شَدِیدُ یَا شَهِیدُ
(77)خدايا!از تو مىخواهم به نامت اى مددرسان،اى امين،اى آشكار
اى استوار،اى ارجمند،اى راهنما،اى ستوده،اى بزرگوار،اى سختگير(گنهكاران)،اى گواه.
(78) یَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِیدِ یَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِیدِ یَا ذَا
الْفِعْلِ الرَّشِیدِ یَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِیدِ یَا ذَا الْوَعْدِ وَ
الْوَعِیدِ یَا مَنْ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ یَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ
لِمَا یُرِیدُ یَا مَنْ هُوَ قَرِیبٌ غَیْرُ بَعِیدٍ یَا مَنْ هُوَ عَلَى
کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ یَا مَنْ هُوَ لَیْسَ بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ
(78)اى صاحب عرش پرشكوه،اى صاحب سخن استوار،اى صاحب كردكار برازنده،اى صاحب كوبش سخت،اى صاحب نويد و
و تهديد،اى آنكه سرپرست ستوده است،اى آنكه به نيكى انجام دهد آنچه را خواهد،اى آنكه نزديك دورىناپذير است،اى
آنكه بر هر چيز گواه است،اى آنكه بر بندگان ستمكار نيست.
(79) یَا مَنْ لا شَرِیکَ لَهُ وَ لا وَزِیرَ یَا مَنْ لا شَبِیهَ
[شِبْهَ] لَهُ وَ لا نَظِیرَ یَا خَالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ
الْمُنِیرِ یَا مُغْنِیَ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ یَا رَازِقَ الطِّفْلِ
الصَّغِیرِ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ
الْکَسِیرِ یَا عِصْمَةَ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ یَا مَنْ هُوَ
بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ یَا مَنْ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
(79)اى آنكه شريك و وزيرى
ندارد،اى آنكه مثل و مانندى ندارد،اى آفريننده خورشيد و ماه تابان،اى بىنياز كننده درمانده تهيدست،
اى روزىدهنده كودك خردسال،اى مهرورز بر پير بزرگسال،اى پيونددهنده استخوان شكسته،اى پناه ترسان
پناهجو،اى آنكه بر بندگانش آگاه و بيناست،اى آنكه بر هر چيز تواناست.
(80) یَا ذَا الْجُودِ وَ النِّعَمِ یَا ذَا الْفَضْلِ وَ الْکَرَمِ یَا
خَالِقَ اللَّوْحِ وَ الْقَلَمِ یَا بَارِئَ الذَّرِّ وَ النَّسَمِ یَا ذَا
الْبَأْسِ وَ النِّقَمِ یَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ یَا کَاشِفَ
الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ یَا عَالِمَ السِّرِّ وَ الْهِمَمِ یَا رَبَّ
الْبَیْتِ وَ الْحَرَمِ یَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْیَاءَ مِنَ الْعَدَمِ
(80)اى صاحب جود و بخشش
اى صاحب فضل و كرم،اى آفريننده لوح و قلم،اى پديدآورنده موران و مردمان،ااى صاحب عذاب و انتقام
اى الهامبخش عرب و عجم،اى بردارنده زيان و درد،اى داناى رازها و قصدها،اى پروردگار كعبه
و حرم،اى آفريننده هرچيز از نيستى.
(81) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا فَاعِلُ یَا جَاعِلُ یَا
قَابِلُ یَا کَامِلُ یَا فَاصِلُ یَا وَاصِلُ یَا عَادِلُ یَا غَالِبُ یَا
طَالِبُ یَا وَاهِبُ
(81)خدايا!از تو خواستارم به نامت اى كردگار،اى
هستىبخش،اى پذيرنده،اى برازنده،اى جدا،اى پيونددهنده،اى دادگر،اى چيره،اى جويا،اى بخشنده،
(82) یَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ یَا مَنْ أَکْرَمَ بِجُودِهِ یَا مَنْ
جَادَ بِلُطْفِهِ یَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ یَا مَنْ قَدَّرَ
بِحِکْمَتِهِ یَا مَنْ حَکَمَ بِتَدْبِیرِهِ یَا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ
یَا مَنْ تَجَاوَزَ بِحِلْمِهِ یَا مَنْ دَنَا فِی عُلُوِّهِ یَا مَنْ عَلا
فِی دُنُوِّهِ
(82)اى
آنكه به كرمش بخشيد،اى آنكه به جودش گرامى داشت،اى آنكه به لطفش كرم
ورزيد،اى آنكه به نيرويش عزّت يافت،
اى آنكه به حكمتش سامان داد،اى آنكه به تدبير خود حكم كرد،اى آنكه با علم
خود تدبير كرد،اى آنكه با بردبارىاش درگذرد،اى آنكه به تدبير خود
در عين برترىاش نزديك است،اى آنكه در عين نزديكىاش برتر است.
(83) یَا مَنْ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ یَا
مَنْ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ
یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُعِزُّ
مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُذِلُّ مَنْ یَشَاءُ یَا مَنْ یُصَوِّرُ فِی
الْأَرْحَامِ مَا یَشَاءُ یَا مَنْ یَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ
(83)اى
آنكه هرچه خواهد آفريند،اى آنكه هرچه بخواهد بكند،اى آنكه هركه را
بخواهد راهنمايى كند،اى آنكه هركه را بخواهد گمراه سازد،اى آنكه هركه را
بخواهد عذاب كند،اى آنكه هركه را بخواهد بيامرزد،اى آنكه هركه
را بخواهد عزّت بخشد،اى آنكه هركه را بخواهد خوار گرداند،اى آنكه در رحم
مادران هرچه خواهد صورت بخشد،اى آنكه هركه را بخواهد به رحمتش
مخصوص گرداند.
(84) یَا مَنْ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَدا یَا مَنْ جَعَلَ
لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرا یَا مَنْ لا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَدا یَا مَنْ
جَعَلَ [مِنَ الْمَلائِکَةِ] الْمَلائِکَةَ رُسُلا یَا مَنْ جَعَلَ فِی
السَّمَاءِ بُرُوجا یَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارا یَا مَنْ خَلَقَ
مِنَ الْمَاءِ بَشَرا یَا مَنْ جَعَلَ لِکُلِّ شَیْءٍ أَمَدا یَا مَنْ
أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْءٍ عِلْما یَا مَنْ أَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدا
(84)اى آنكه همسر و فرزندى نگرفت،اى آنكه براى هرچيز اندازه نهاد،اى آنكه در
حكمش كسى را شريك نساخت،اى آنكه فرشتگان را فرستادگان خويش قرار داد،اى آنكه در آسمانها برجهايى گذارد،
اى آنكه زمين را زيستگاه شايسته نمود،اى آنكه آدمى را از آب آفريد،اى آنكه براى هرچيز سرانجامى قرار داد،اى آنكه
با علم خويش هرچيز را دربر گرفته است،اى آنكه تعداد هرچيز را شماره نموده است.
(85) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا أَوَّلُ یَا آخِرُ یَا
ظَاهِرُ یَا بَاطِنُ یَا بَرُّ یَا حَقُّ یَا فَرْدُ یَا وِتْرُ یَا صَمَدُ
یَا سَرْمَدُ
(85)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى
آغاز،اى انجام،اى آشكار،اى نهان،اى نيكوكار،اى حق،اى يگانه،اى يكتا،اى بىنياز،اى هميشگى.
(86) یَا خَیْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ یَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ یَا
أَجَلَّ مَشْکُورٍ شُکِرَ یَا أَعَزَّ مَذْکُورٍ ذُکِرَ یَا أَعْلَى
مَحْمُودٍ حُمِدَ یَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ یَا أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ
وُصِفَ یَا أَکْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ یَا أَکْرَمَ مَسْئُولٍ سُئِلَ یَا
أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ
(86)اى
بهترين
شناخته شدهاى كه شناخته شده،اى برترين معبودى كه عبادت شده،اى والاترين
ثناپذيرى كه سپاس شده،اى عزيزترين ياد شدهاى كه ياد شده
اى برترين ستودهاى كه ستايش شده،اى ديرينهترين موجودى كه خواسته شده،اى
بلندترين وصف شدهاى كه به وصف آمده،اى بزرگترين مقصودى
كه قصد شده،اى گرامىترين پرسيدهاى كه پرسش شده،اى شريفترين محبوبى كه
دانسته شده.
(87) یَا حَبِیبَ الْبَاکِینَ یَا سَیِّدَ الْمُتَوَکِّلِینَ یَا هَادِیَ
الْمُضِلِّینَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ یَا أَنِیسَ الذَّاکِرِینَ یَا
مَفْزَعَ الْمَلْهُوفِینَ یَا مُنْجِیَ الصَّادِقِینَ یَا أَقْدَرَ
الْقَادِرِینَ یَا أَعْلَمَ الْعَالِمِینَ یَا إِلَهَ الْخَلْقِ
أَجْمَعِینَ
(87)اى محبوب گريهكنندگان،اى سرور
توكّلكنندگان،اى راهنماى گمراهان،اى سرپرست مؤمنان،اى همدم ذاكران،اى پناه جان سوختگان
اى رهايىبخش راستگويان،اى تواناترين توانايان،اى داناترين دانايان،اى پرستيده همه آفريدگان.
(88) یَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ یَا مَنْ مَلَکَ فَقَدَرَ یَا مَنْ بَطَنَ
فَخَبَرَ یَا مَنْ عُبِدَ فَشَکَرَ یَا مَنْ عُصِیَ فَغَفَرَ یَا مَنْ لا
تَحْوِیهِ الْفِکَرُ یَا مَنْ لا یُدْرِکُهُ بَصَرٌ یَا مَنْ لا یَخْفَى
عَلَیْهِ أَثَرٌ یَا رَازِقَ الْبَشَرِ یَا مُقَدِّرَ کُلِّ قَدَرٍ
(88)اى
آنكه
فراتر رفت و چيره گشت،اى آنكه دارا گشت و توان يافت،اى آنكه نهان شد و
آگاهى يافت،اى آنكه پرستش شد و ارج نهاد،اى آنكه نافرمانى شد و آمرزيد،اى
آنكه انديشهها او را فرا نگيرد،اى آنكه ديدهاى او را در نيابد،اى آنكه
اثرى بر او پوشيده نماند،اى روزىدهنده آدميان،اى اندازه
دهنده هر انداه.
(89) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا حَافِظُ یَا بَارِئُ یَا
ذَارِئُ یَا بَاذِخُ یَا فَارِجُ یَا فَاتِحُ یَا کَاشِفُ یَا ضَامِنُ یَا
آمِرُ یَا نَاهِی
(89)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى نگهدار،اى آفريننده،اى پديد آورنده،اى بسيار بخشنده،
اى گشايشگر،اى فراخىبخش،اى برگيرنده زيان،اى ضمانتكننده،اى فرمانده،اى بازدارنده.
(90) یَا مَنْ لا یَعْلَمُ الْغَیْبَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَصْرِفُ
السُّوءَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا
یَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُتِمُّ النِّعْمَةَ إِلا هُوَ
یَا مَنْ لا یُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُدَبِّرُ
الْأَمْرَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُنَزِّلُ الْغَیْثَ إِلا هُوَ یَا مَنْ
لا یَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُحْیِی الْمَوْتَى إِلا هُوَ
(90)اى آنكه جز او غيب
نداند،اى آنكه برنگرداند بدى را جز او،اى آنكه آفريدگان را جز او نيافريند،اى آنكه گناه را جز او
نيامرزد،اى آنكه نعمت را جز او كامل نكند،اى آنكه دلها را جز او دگرگون نكند،اى آنكه كارها را جز او
تدبير ننمايد،اى آنكه باران را جز او فرو نبارد،اى آنكه روزى را جز او نگستراند،اى آنكه مردگان را جز او
زنده نسازد.
(91) یَا مُعِینَ الضُّعَفَاءِ یَا صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ یَا نَاصِرَ
الْأَوْلِیَاءِ یَا قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ یَا رَافِعَ السَّمَاءِ یَا
أَنِیسَ الْأَصْفِیَاءِ یَا حَبِیبَ الْأَتْقِیَاءِ یَا کَنْزَ
الْفُقَرَاءِ یَا إِلَهَ الْأَغْنِیَاءِ یَا أَکْرَمَ الْکُرَمَاءِ
(91)اى ياور ضعيفان،اى همراه غريبان،اى يار دوستان،اى چيره بر دشمنان
اى بالا برنده آسمان،اى مونس برگزيدگان،اى محبوب پروا پيشگان،اى گنجينه تهيدستان،اى معبود توانگران
اى كريمترين كريمان.
(92) یَا کَافِیا مِنْ کُلِّ شَیْءٍ یَا قَائِما عَلَى کُلِّ شَیْءٍ یَا
مَنْ لا یُشْبِهُهُ شَیْءٌ یَا مَنْ لا یَزِیدُ فِی مُلْکِهِ شَیْءٌ یَا
مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ شَیْءٌ یَا مَنْ لا یَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِهِ
شَیْءٌ یَا مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ یَا مَنْ لا یَعْزُبُ عَنْ
عِلْمِهِ شَیْءٌ یَا مَنْ هُوَ خَبِیرٌ بِکُلِّ شَیْءٍ یَا مَنْ وَسِعَتْ
رَحْمَتُهُ کُلَّ شَیْءٍ
(92)اى كفايتكننده از هرچيز،اى پاينده بر هرچيز،اى آنكه چيزى مانند او
نيست،اى آنكه چيزى بر فرمانروايىاش نيفزايد،اى آنكه چيزى بر او پوشيده نيست،اى آنكه چيزى از خزانههايش
نكاهد،اى آنكه مانندش كسى نيست،اى آنكه چيزى از علمش پنهان نماند،اى آنكه به همهچيز آگاه است،
اى آنكه همه رحمتش همهچيز را فرا گرفته است.
(93) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُکْرِمُ یَا مُطْعِمُ
یَا مُنْعِمُ یَا مُعْطِی یَا مُغْنِی یَا مُقْنِی یَا مُفْنِی یَا مُحْیِی
یَا مُرْضِی یَا مُنْجِی
(93)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى اكرام كننده،اى روزىبخش
اى نعمتدهنده،اى عطابخش،اى بىنيازكننده،اى ذخيرهگذار،اى نابودكننده،اى زندهساز،اى خشنودكننده،اى رهايىبخش.
(94) یَا أَوَّلَ کُلِّ شَیْءٍ وَ آخِرَهُ یَا إِلَهَ کُلِّ شَیْءٍ وَ
مَلِیکَهُ یَا رَبَّ کُلِّ شَیْءٍ وَ صَانِعَهُ یَا بَارِئَ کُلِّ شَیْءٍ
وَ خَالِقَهُ یَا قَابِضَ کُلِّ شَیْءٍ وَ بَاسِطَهُ یَا مُبْدِئَ کُلِّ
شَیْءٍ وَ مُعِیدَهُ یَا مُنْشِئَ کُلِّ شَیْءٍ وَ مُقَدِّرَهُ یَا
مُکَوِّنَ کُلِّ شَیْءٍ وَ مُحَوِّلَهُ یَا مُحْیِیَ کُلِّ شَیْءٍ وَ
مُمِیتَهُ یَا خَالِقَ کُلِّ شَیْءٍ وَ وَارِثَهُ
(94)اى آغاز و انجام هرچيز،اى پرستيده و دارنده هرچيز،اى پروردگار و سازنده هرچيز،اى آفريننده و برآورنده
هرچيز،اى گيرنده و گشاينده هرچيز،اى آغاز كننده هرچيز،اى پديدآورنده و اندازهبخش
هرچيز،اى هستىبخش و جنباننده هرچيز،اى زندهكننده و ميراننده هرچيز،اى آفريننده و ميراث بر هرچيز
(95) یَا خَیْرَ ذَاکِرٍ وَ مَذْکُورٍ یَا خَیْرَ شَاکِرٍ وَ مَشْکُورٍ
یَا خَیْرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ یَا خَیْرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ یَا
خَیْرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ یَا خَیْرَ مُجِیبٍ وَ مُجَابٍ یَا خَیْرَ
مُونِسٍ وَ أَنِیسٍ یَا خَیْرَ صَاحِبٍ وَ جَلِیسٍ یَا خَیْرَ مَقْصُودٍ وَ
مَطْلُوبٍ یَا خَیْرَ حَبِیبٍ وَ مَحْبُوبٍ
(95)اى بهترين يادكننده و يادشده،اى بهترين ثناپذير و ثناشده،اى هبترين ستاينده و ستوده،اى بهترين
گواه و گواهپذير،اى بهترين خواهنده و خواندهشده،اى بهترين پاسخدهنده و پاسخ داده شده،اى بهترين يار و همدم،
اى بهترين همراه و همنشين،اى بهترين سويه و آهنگ،اى بهترين دوستدار و دوستىپذير.
(96) یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعَاهُ مُجِیبٌ یَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطَاعَهُ
حَبِیبٌ یَا مَنْ هُوَ إِلَى مَنْ أَحَبَّهُ قَرِیبٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنِ
اسْتَحْفَظَهُ رَقِیبٌ یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ کَرِیمٌ یَا مَنْ
هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ رَحِیمٌ یَا
مَنْ هُوَ فِی حِکْمَتِهِ عَظِیمٌ یَا مَنْ هُوَ فِی إِحْسَانِهِ قَدِیمٌ
یَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرَادَهُ عَلِیمٌ
(96)
اى
آنكه به خواهندهاش پاسخ گويد،اى آنكه براى فرمانبرش دوست است،اى آنكه
به دوستدارش نزديك است،
اى آنكه براى كسىكه از او نگهدارى طلبد ديدهبان است،اى آنكه به هركه به
او اميد بندد كريم است،اى آنكه هركه از او نافرمانى كند بردبار است،اى
ان
كه در بزرگىاش مهربان است،اى آنكه در فرزانگى بزرگ است،اى آنكه در
نيكىاش ديرينه است،اى آنكه به هر
كه او را خواهد دانا است.
(97) اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ یَا مُسَبِّبُ یَا مُرَغِّبُ
یَا مُقَلِّبُ یَا مُعَقِّبُ یَا مُرَتِّبُ یَا مُخَوِّفُ یَا مُحَذِّرُ
یَا مُذَکِّرُ یَا مُسَخِّرُ یَا مُغَیِّرُ
(97)خدايا!از تو درخواست مىكنم به نامت اى سببساز،اى شوقآفرين،اى برگرداننده،اى
پيگير،اى سامانبخش،اى هراسآور،اى برحذردار،اى يادآور،اى تسخيرگر،اى دگرگونساز
(98) یَا مَنْ عِلْمُهُ سَابِقٌ یَا مَنْ وَعْدُهُ صَادِقٌ یَا مَنْ
لُطْفُهُ ظَاهِرٌ یَا مَنْ أَمْرُهُ غَالِبٌ یَا مَنْ کِتَابُهُ مُحْکَمٌ
یَا مَنْ قَضَاؤُهُ کَائِنٌ یَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِیدٌ یَا مَنْ مُلْکُهُ
قَدِیمٌ یَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِیمٌ یَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِیمٌ
(98)اى
آنكه علمش
پيش است،اى آنكه وعدهاش راست است،اى آنكه لطفش آشكار است،اى آنكه
فرمانش چيره است،اى آنكه كتابش استوار است.
اى آنكه حكمش شدنى است،اى آنكه قرآنش باشكوه است،اى آنكه فرمانروايىاش
ديرين است،اى آنكه بخشش فراگير است،اى آنكه پايگاهش بس بزرگ است.
(99) یَا مَنْ لا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یَا مَنْ لا یَمْنَعُهُ
فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ یَا مَنْ لا یُلْهِیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ یَا مَنْ لا
یُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ یَا مَنْ لا یَحْجُبُهُ شَیْءٌ عَنْ
شَیْءٍ یَا مَنْ لا یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ یَا مَنْ هُوَ
غَایَةُ مُرَادِ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ
الْعَارِفِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِینَ یَا مَنْ لا
یَخْفَى عَلَیْهِ ذَرَّةٌ فِی الْعَالَمِینَ
(99)اى آنكه شنيدنى از شنيدن ديگر بازش ندارد،اى آنكه كارى از كار ديگر منعش نكند،اى آنكه گفتارى از
گفتار ديگر سرگرمش نكند،اى آنكه درخواستى از درخواست ديگر او را به اشتباه نيافكند،اى آنكه چيزى از چيز ديگر پردهاش نشود،
اى آنكه اصرار اصراركنندگان او را به ستوه نياورد،اى آنكه آرمان واپسين جويندگان است،اى آنكه نهايت همّت
عارفان است،اى آنكه پايان جستجوى جويندگان است،اى آنكه غبارى در سراسر هستى بر او پوشيده نيست.
(100) یَا حَلِیما لا یَعْجَلُ یَا جَوَادا لا یَبْخَلُ یَا صَادِقا لا
یُخْلِفُ یَا وَهَّابا لا یَمَلُّ یَا قَاهِرا لا یُغْلَبُ یَا عَظِیما لا
یُوصَفُ یَا عَدْلا لا یَحِیفُ یَا غَنِیّا لا یَفْتَقِرُ یَا کَبِیرا لا
یَصْغُرُ یَا حَافِظا لا یَغْفُلُ سُبْحَانَکَ یَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ
الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ یَا رَبِّ
(100)
اى بردبارى كه شتاب نكند،اى بخشندهاى كه بخل نورزد،اى راستگويى كه تخلّف نكند،اى عطاكنندهاى كه خستگى نپذيرد،اى چيرهاى كه
شكستناپذير است،اى بزرگى كه به وصف در نيايد،اى دادگرى كه ستم ننمايد،اى توانگرى كه نيازمند نشود،اى بزرگى كه كوچك نگردد،اى
نگهدارى كه غفلت ننمايد.منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست،فريادرس،فريادرس،ما را از آتش رهايى بخش پروردگار
منبع:مفاتیح الجنان
