وی افزود: خوشبختانه چون کودکان در این سنین وابستگی کامل به والدین خود دارند آنها می‌توانند با سعی و تدابیر عاقلانه، دروغ‌پردازی فرزندان را به حداقل ممکن برسانند.
کارشناس ارشد روانشناسی مرکز بهداشت ایلام خاطرنشان کرد: از دیگر علت‌های دروغگویی در کودکان دفاع از خود و به منظور رهایی از مجازات در زمانی که بیشتر از توانایی جسمی و روانی کودک انتظار می‌رود، ابراز می‌شود کودک برای پنهان کردن خطاهایی که مرتکب شده یا حتی خجالت از بیان آنها به دروغگویی می‌پردازد، این نوع دروغگویی با شدت تنبیه و مجازات رابطه مستقیم دارد. مثلاً کودکی که لیوانی را شکسته یا غذایی خورده به علت ترس از تنبیه اظهار بی‌اطلاعی می‌کند.
حسن‌نژاد ادامه داد: گاهی دروغگویی به علت جلب محبت، تحسین، ترساندن دیگران یا به خاطر نسبت دادن محاسن یا قدرت و شایستگی قابل تمجید به خود یا والدین است که این حالت جنبه گزاف‌گویی دارد و در کودکانی محروم از محبت یا دارای احساس حقارت دیده می‌شود و به نوعی مکانیسم دفاعی تبدیل شده که برای ارضای شخص مورد استفاده قرار می‌گیرد و در بزرگسالی نیز با افزایش احساس حقارت، شدت دروغگویی و خیال پردازی افزایش می‌یابد.
وی تاکید کرد: عده‌ای از کودکان هدف معینی از دروغگویی ندارند بلکه بر اثر عادت و تربیت غلط دروغ می‌گویند، کودکانی که دارای والدین بی‌قرار، عصبانی و مستبد هستند بیشتر دروغ می‌گویند.
کارشناس ارشد روانشناسی مرکز بهداشت ایلام در پایان سخنان خود یادآوری کرد: پیشگیری نکردن از دروغ در کودکی می‌تواند باعث بروز دروغگویی مرضی در نوجوانی شود که با اختلال شخصیت نمایشی همراه بوده و این حالت به نحوی شدید است که نوجوان با دروغ نه تنها دیگران را فریب می‌دهد بلکه خود نیز فریب دروغ‌های خود را خورده و به ساختن شخصیت جعلی از خود می‌پردازد.
