صراط: دانشکده علوم اجتماعی و ارتباطات، روز دوشنبه گذشته همایشی را تحت عنوان «شبکه های اجتماعی موبایلی؛ ابعاد و پیامدها» برگزار کرد.
هادی خانیکی، فعال اصلاح‌طلب و از استادان دانشگاه در بخشی از سخنان خود در این نشست با اشاره به شبکه‌های اجتماعی موبایلی گفته است: در این شبکه ها ظرفیت‌ها و فرصت‌های جدید می‌تواند شکل بگیرد. ارتباطات شبکه‌ای باعث بازگشت مغزها به کشور می‌شود که به آن مهاجرت معکوس می‌گویند!
به گزارش جماران، در همایش مذکور همچنین شخصی به نام محمود شهابی که گفته شده از استادان ارتباطات است نیز طی سخنانی اینگونه اظهار می‌کند که: اگر این شبکه‌های اجتماعی وجود نداشتند هرگز متوجه وخامت وضعیت اجتماعی موجود نمی‌شدیم و همچنان خیال می‌کردیم که ما امت برگزیده هستیم.
*اینکه 2 نفر که گفته می‌شود از استادان دانشگاه در یک کشور هستند و یکی از آنها سابقه مشاورت رئیس جمهوری را هم دارد؛ پیرامون چند شبکه اجتماعی اینترنتی تا این حد عاشقانه صحبت کنند و چیزهای بدون ربطی مثل بازگشت نخبگان! و یا واقعیت‌نمایی از اجتماع یک کشور را به وایبر و تلگرام و تانگو و غیره ربط بدهند؛ امری تأسف‌بار است و برای جویندگان حقیقت جای تأمل دارد.
متأسفانه نه در صحبت‌های خانیکی و نه در صحبت‌های شهابی هیچ فکت یا سندی مبنی بر اینکه گویندگان چگونه توانسته‌اند چنین خواصی را در شبکه‌های اجتماعی موبایلی کشف یا اثبات کنند وجود ندارد!
از سوی دیگر، اشاره به این نکته هم ضروری می‌نماید که همواره در جوامع مختلف و در ازمنه جدید، بوده‌اند افرادی که به بهانه تجدد، تحصیل در غرب و یا هرچیزی دیگری که نماد مدرنیسم باشد؛ به تقدیس و ثناگویی هور و قلیایی پیرامون مظاهر تمدنی غرب و فناوری‌های جدید تولید شده در آن سامان پرداخته‌اند.
کما اینکه در تاریخ یکصد ساله اخیر در کشور خودمان نیز قابل رؤیت و خوانش است که چطور افرادی به بهانه سفر فرنگ و آشنایی با پارلمان و زبان خارجه و کراوات و بروکراسی و تراموا و غیره؛ آنچنان مغروق غرب شدند که حقیقت را وا نهادند و به تقدیس و عبادت چیزی به نام «غرب» و «دهکده جهانی» پرداختند.
زمانی برخورداری ما از «نفت» را تقبیح کردند و امروز از چاه ویل بودن «انرژی هسته‌ای» سخن می‌گویند.
و زمانی در دوردست، هیچ امری را در سیاست‌ورزی و مملکت‌داری، بدون کمک گرفتن از آموزه‌های غربی و غیر اسلامی ممکن نمی‌دانستند و امروز هم مفهوم «خودکفایی» را به سخره می‌گیرند.
فی‌الواقع باید دانست که نو شدن فناوری‌ها اگرچه سخنان تقدیس‌مآب و ظاهراً کشّاف این افراد را در صورت تغییر می‌دهد اما در معنا هیچ تغییری در کار نیست و صراط مستقیم آنها، صرفاً ثناگویی از تمام بروندادهای غرب است و لاغیر...
هادی خانیکی، فعال اصلاح‌طلب و از استادان دانشگاه در بخشی از سخنان خود در این نشست با اشاره به شبکه‌های اجتماعی موبایلی گفته است: در این شبکه ها ظرفیت‌ها و فرصت‌های جدید می‌تواند شکل بگیرد. ارتباطات شبکه‌ای باعث بازگشت مغزها به کشور می‌شود که به آن مهاجرت معکوس می‌گویند!
به گزارش جماران، در همایش مذکور همچنین شخصی به نام محمود شهابی که گفته شده از استادان ارتباطات است نیز طی سخنانی اینگونه اظهار می‌کند که: اگر این شبکه‌های اجتماعی وجود نداشتند هرگز متوجه وخامت وضعیت اجتماعی موجود نمی‌شدیم و همچنان خیال می‌کردیم که ما امت برگزیده هستیم.
*اینکه 2 نفر که گفته می‌شود از استادان دانشگاه در یک کشور هستند و یکی از آنها سابقه مشاورت رئیس جمهوری را هم دارد؛ پیرامون چند شبکه اجتماعی اینترنتی تا این حد عاشقانه صحبت کنند و چیزهای بدون ربطی مثل بازگشت نخبگان! و یا واقعیت‌نمایی از اجتماع یک کشور را به وایبر و تلگرام و تانگو و غیره ربط بدهند؛ امری تأسف‌بار است و برای جویندگان حقیقت جای تأمل دارد.
متأسفانه نه در صحبت‌های خانیکی و نه در صحبت‌های شهابی هیچ فکت یا سندی مبنی بر اینکه گویندگان چگونه توانسته‌اند چنین خواصی را در شبکه‌های اجتماعی موبایلی کشف یا اثبات کنند وجود ندارد!
از سوی دیگر، اشاره به این نکته هم ضروری می‌نماید که همواره در جوامع مختلف و در ازمنه جدید، بوده‌اند افرادی که به بهانه تجدد، تحصیل در غرب و یا هرچیزی دیگری که نماد مدرنیسم باشد؛ به تقدیس و ثناگویی هور و قلیایی پیرامون مظاهر تمدنی غرب و فناوری‌های جدید تولید شده در آن سامان پرداخته‌اند.
کما اینکه در تاریخ یکصد ساله اخیر در کشور خودمان نیز قابل رؤیت و خوانش است که چطور افرادی به بهانه سفر فرنگ و آشنایی با پارلمان و زبان خارجه و کراوات و بروکراسی و تراموا و غیره؛ آنچنان مغروق غرب شدند که حقیقت را وا نهادند و به تقدیس و عبادت چیزی به نام «غرب» و «دهکده جهانی» پرداختند.
زمانی برخورداری ما از «نفت» را تقبیح کردند و امروز از چاه ویل بودن «انرژی هسته‌ای» سخن می‌گویند.
و زمانی در دوردست، هیچ امری را در سیاست‌ورزی و مملکت‌داری، بدون کمک گرفتن از آموزه‌های غربی و غیر اسلامی ممکن نمی‌دانستند و امروز هم مفهوم «خودکفایی» را به سخره می‌گیرند.
فی‌الواقع باید دانست که نو شدن فناوری‌ها اگرچه سخنان تقدیس‌مآب و ظاهراً کشّاف این افراد را در صورت تغییر می‌دهد اما در معنا هیچ تغییری در کار نیست و صراط مستقیم آنها، صرفاً ثناگویی از تمام بروندادهای غرب است و لاغیر...
