صراط: روایت ارسال یک هدیه از روسیه برای زنده یاد امیرحسین فردی و تیزهوشی ایشان برای این هدیه در نوع خود جالب توجه است.
یکی از دوستان زنده یاد امیرحسین فردی خاطره‌ای را از یک سوغاتی اینگونه بیان می‌کند، «سیروس برزو» می‌نویسد؛
نزدیک 10 سال قبل من در آستراخان زندگی می کردم. در سفری که به مسکو داشتم، سری به بازار عتیقه زدم و مجسمه ای فلزی کوچکی از چخوف را دیدم. فورا بیاد امیر حسین عزیز افتادم و آن را خریدم.
در فکر این بودم که این مجسمه را چطور برایش بفرستم. در برگشت به آستراخان، متوجه شدم یکی از دوستانم به اسم آقای دکتر جلالی که در دانشگاه گیلان مسئولیتی دارد آنجاست و می خواهد برگردد ایران. برای مجسمه جعبه ای مقوایی ساختم و از دوستم خواهش کردم آن را به تهران برده و در کیهان بچه ها به مرحوم امیر عزیز برساند اما تحت شرایط خاصی!
گفتم می روی و وقتی ایشان را دیدی هیچ اسمی از من و روسیه نمی آوری و می گویی این هدیه را یکی از دوستان شما داده تا برایتان بیاورم اما شرط دارد. هدیه را ببینید اگر متوجه شدید که چه کسی فرستاده و اسمش را گفتید هدیه پیش شما می ماند و گرنه متاسفانه آن را باید برگردانم.
دکتر جلالی تعجب کرد و گفت این چه رسم هدیه دادن است؟ بنده خدا از کجا می تواند بفهمد این هدیه را چه کسی فرستاده است؟ گفتم دکتر شما اگر مایل نیستی بگو. شرط کار همین است. خلاصه پذیرفت و مجسمه را به ایران آورد.
بعدا برای من تعریف کرد که چطور با مرحوم فردی ملاقات کرده است. می گفت ضمن نشان دادن جعبه مقوایی به ایشان شرط را گفتم. با تعجب سوال کرد از کجا آمده اید در داخل این بسته چیست آن دوستی که می گویید را کجا ملاقات کرده اید. گفتم من نباید به هیچ سوالی پاسخ دهم مامورم و معذور! خلاصه ایشان که هم متعجب و هم کمی گیج شده بود بسته را گرفت. کف جعبه ، طاقت سنگینی مجسمه را نداشت و مجسمه با صدای وحشتناکی به روی میز افتاد و این صدا هم مزید بر علت شد.
ایشان چند ثانیه ای به مجسمه نگاه کرد و خندید و گفت از روسیه آمده اید و این را هم سیروس فرستاده است!
دکتر جلالی می گفت این بار نوبت من بود که تعجب کنم. چطور او با دیدن مجسمه چخوف بلافاصله متوجه شد که فرستنده چه کسی است!
خداوند در این روز پرعظمت روحش را قرین رحمت کند.
در پایان یادآور می‌شود؛ سیروس برزو، پدر علم فضایی ایران، که اکنون مقیم کشور روسیه است.
یکی از دوستان زنده یاد امیرحسین فردی خاطره‌ای را از یک سوغاتی اینگونه بیان می‌کند، «سیروس برزو» می‌نویسد؛
نزدیک 10 سال قبل من در آستراخان زندگی می کردم. در سفری که به مسکو داشتم، سری به بازار عتیقه زدم و مجسمه ای فلزی کوچکی از چخوف را دیدم. فورا بیاد امیر حسین عزیز افتادم و آن را خریدم.
در فکر این بودم که این مجسمه را چطور برایش بفرستم. در برگشت به آستراخان، متوجه شدم یکی از دوستانم به اسم آقای دکتر جلالی که در دانشگاه گیلان مسئولیتی دارد آنجاست و می خواهد برگردد ایران. برای مجسمه جعبه ای مقوایی ساختم و از دوستم خواهش کردم آن را به تهران برده و در کیهان بچه ها به مرحوم امیر عزیز برساند اما تحت شرایط خاصی!
گفتم می روی و وقتی ایشان را دیدی هیچ اسمی از من و روسیه نمی آوری و می گویی این هدیه را یکی از دوستان شما داده تا برایتان بیاورم اما شرط دارد. هدیه را ببینید اگر متوجه شدید که چه کسی فرستاده و اسمش را گفتید هدیه پیش شما می ماند و گرنه متاسفانه آن را باید برگردانم.
دکتر جلالی تعجب کرد و گفت این چه رسم هدیه دادن است؟ بنده خدا از کجا می تواند بفهمد این هدیه را چه کسی فرستاده است؟ گفتم دکتر شما اگر مایل نیستی بگو. شرط کار همین است. خلاصه پذیرفت و مجسمه را به ایران آورد.
بعدا برای من تعریف کرد که چطور با مرحوم فردی ملاقات کرده است. می گفت ضمن نشان دادن جعبه مقوایی به ایشان شرط را گفتم. با تعجب سوال کرد از کجا آمده اید در داخل این بسته چیست آن دوستی که می گویید را کجا ملاقات کرده اید. گفتم من نباید به هیچ سوالی پاسخ دهم مامورم و معذور! خلاصه ایشان که هم متعجب و هم کمی گیج شده بود بسته را گرفت. کف جعبه ، طاقت سنگینی مجسمه را نداشت و مجسمه با صدای وحشتناکی به روی میز افتاد و این صدا هم مزید بر علت شد.
ایشان چند ثانیه ای به مجسمه نگاه کرد و خندید و گفت از روسیه آمده اید و این را هم سیروس فرستاده است!
دکتر جلالی می گفت این بار نوبت من بود که تعجب کنم. چطور او با دیدن مجسمه چخوف بلافاصله متوجه شد که فرستنده چه کسی است!
خداوند در این روز پرعظمت روحش را قرین رحمت کند.
در پایان یادآور می‌شود؛ سیروس برزو، پدر علم فضایی ایران، که اکنون مقیم کشور روسیه است.
