او با اشاره به اینکه حدود 90 درصد این نمایش طبق مستندات و وقایع تاریخی است و به طور خاص و ویژه به زندگی شهید کشوری مربوط نمی‌شده است، گفت: از ابتدایی که نمایشنامه اولیه به نگارش درآمد بسیاری از کسانی که با من آشنایی داشتند، می‌گفتند که این نمایش می‌تواند مورد حمایت واقع شود، چرا که برای اولین بار در یک نمایش به شهید کشوری پرداخته می‌شود و مهمتر از آن خانواده او پشت این کار هستند.
کشوری با بیان اینکه ممکن است خیلی جاها حمایت کنند که این حمایت می‌تواند مالی یا معنوی باشد، ادامه داد: نمی‌دانم باید بگویم متأسفانه یا خوشبختانه که در طول تمرین و اجرا بارها به گوشم رسید که «کشوری» با رانت آمده و به واسطه پسر شهید کشوری بودن توانسته نمایشی را در سالن «سایه» اجرا کند.
او که عصر 24 اسفندماه در سالن کنفرانس مجموعه «تئاترشهر سخن می‌گفت، افزود: این در حالی است که وقتی برای گفت‌وگو با مدیر تئاتر شهر به اینجا آمدم خانم مقتدی یادآوری کرد که نامه درخواست من برای اجرا مربوط به دو سال قبل است و سوال کرد که آیا در این مدت امکان اجرا فراهم نشده بود؟
گلایه از سازمان‌های مدعی حمایت از آثار دفاع مقدسی
وی بیان کرد: البته من هم با توجه به فراهم نشدن شرایط از آنجا که دوست داشتم، اولین کار حرفه‌ای‌ام مرتبط با دغدغه سی‌و چند ساله زندگی‌ام باشد، پاسخ دادم که حرفهای زیادی زده شد اما عملی نشدند.
علی کشوری در ادامه اظهار کرد: به نظر من یک اثر نمایشی با چنین موضوعی باید از طرف ارگان‌هایی مثل بنیاد شهید، ارتش، سپاه، انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس که مدعی حمایت از این آثار هستند،حمایت می‌شد و در واقع وظیفه آن‌ها بود که از چنین اثری حمایت کنند. البته شاید حمایت آن‌ها از نظر مالی زیاد نباشد، اما هر قدم کوچک آن‌ها می‌توانست کمکی به این گروه نمایشی باشد.
او خاطرنشان کرد: با این حال برخی از این سازمان‌ها قول‌هایی به ما داده بودند که براساس همین قول‌ها بازیگرانی را انتخاب کردیم و تصورمان این بود که با یک گروه حرفهای می‌توانیم نمایش را اجرا کنیم، اما در نهایت می‌گفتند که این نمایش آن‌طور که باید شهید کشوری را نتوانسته نشان دهد در حالی که من قبلا هم گفته بودم قرار نیست این نمایش درباره شهید کشوری باشد.
برخی ارگان‌ها جا زدند
وی افزود: برخی از آن‌ها حتی به خودشان این جرأت را می‌دادند که در نمایشنامه دست ببرند و تغییراتی در ماجرا ایجاد کنند که چند ارگان این کار را انجام دادند، اما از آنجا که موافق نبودم حمایتی هم صورت نگرفت. عده‌ای دیگر هم بودند که سکوت کردند در حالی که بودجه مشخصی برای حمایت از بخش فرهنگ و این نوع آثار دارند اما جا زدند.
فرزند شهید کشوری که نگارش نمایشنامه خود را به ایوب آقاخانی سپرده بود، با بیان اینکه در حال حاضر زیر بار قرض عوامل گروه نمایش «کابوس شب نیمه آذر» است و تمام هزینه‌ها را از طرف خود باید پرداخت کند، گفت: برایم جالب است که خیلی‌ها فقط حرف می‌زنند و شعار می‌دهند که از آثار دفاع مقدس حمایت می‌کنند، اما نمی‌دانم چه زمانی قرار است عمل کنند و اتفاق مثبتی را از طرف ارگان‌های متولی دفاع مقدس به صورت واقعی ببینیم، چون اگر قرار به شعار دادن است همه می‌توانند حرف بزنند.
دیگر حرف از حمایت نزنید
او خطاب به متولیان حمایت از آثار فرهنگی با بیان اینکه «تمام حرف من این است که صداقت داشته باشید و دیگر حرفی از حمایت نزنید» گفت: این آقایان اگر بخواهند هر کاری با سلیقه آن‌ها اجرا و ساخته شود خیلی‌ها از کار کردن در حوزه دفاع مقدس رویگردان می‌شوند.
علی کشوری در این‌باره با اشاره به اینکه نماینده تمام ارگان‌های مربوط نمایش او را دیده‌اند و بیان اینکه «شاید الان آن‌ها منتظرند که من از آن‌ها حمایت کنم»، گفت: در نمایش «کابوس شب نیمه آذر» جمله‌ای است که می‌گوید «جنگ خیلی چیزها را بین می‌برد، فرقی نمی‌کند چه جنگی، جنگ خوب که نداریم...». وقتی این جمله را جلوی یکی از متولیان امر گذاشتم می‌گفت چرا می‌گویی جنگ خوب نداریم، مگر دفاع مقدس بد بود؟ در حالی که من از «دفاع» حرف نزدم، بلکه از جنگ گفتم. جنگ فقط از دست دادن یک عزیز نیست و در این هشت سال جنگ که تمام کشورها علیه ایران بودند اتفاقاتی افتاده و خانواده‌هایی از هم پاشیده شده که می‌توان به آن‌ها پرداخت.
طنز و استهزاء تا کی جواب می‌دهد؟
این فرزند شهید که در رشته سینما هم تحصیل کرده با بیان اینکه دورنمای خوبی را برای مدیوم تئاتر و مطرح شدن حرفهای جدید پیش‌بینی می‌کند، گفت:ما معمولا یا به سمت تقدس‌نمایی یا اسطوره‌سازی می‌رویم یا اینکه مسائل مربوط به جنگ و دفاع مقدس را به استهزاء می‌گیریم؛ یعنی تمام ماجرای آن زمان را به طنز می‌گوییم، اما این روند تا کی جواب می‌دهد؟
علی کشوری در بخش دیگری از این نشست درباره مسائل مالی این نمایش هم گفت: این کار هیچ توجیه مالی برای من نداشت و به تنها چیزی که فکر نمی‌کردم همین مسئله بود. می‌دانستم با اتفاقی که می‌افتد فقط یک خسارت مالی برایم ایجاد خواهد شد، اما اگر می‌خواستم به نیت کسب درآمد هم کار کنم به نتیجه نمی‌رسیدم، به همین دلیل اگر فقط یک تماشاگر، حرف دل من و گروه را دریافت کرده باشد به هدفم رسیده‌ام.
کارگردان نمایش «کابوس شب نیمه آذر» همچنین با بیان اینکه شاید برای سال آینده برنامه‌ای برای اجرای دوباره این نمایش داشته باشد، گفت: هنوز برای این کار با هیچ جایی صحبت نکرده‌ام، اما از آنجا که در این نمایش به دنبال نشان دادن ویژگی‌هایی از شهید احمد کشوری بودم که حتی در سریال «سیمرغ» هم به آن پرداخته نشده بود، مثل نقاش بودن یا کشتی‌گیر بودن پدرم، شاید آن را در شهرستان یا حتی خارج از کشور هم روی صحنه ببرم.
نمایش «کابوس شب نیمه آذر» که اولین تجربه حرفهای علی کشوری در صحنه تئاتر و اجرا در تئاتر شهر است، به کابوس‌ها و دغدغه‌های فرزند این شهید می‌پردازد و ویژگی‌های دیگری از احمد کشوری را نشان می‌دهد.
در این نمایش پویا امینی، بهرام ابراهیمی، جلیل فرجاد و الهام جعفرنژاد حضور دارند که البته قرار بود به جای پویا امینی، امیرعلی دانایی بازی کند اما در فاصله کمی تا زمان شروع اجرا به دلیل بیماری و مشکل در حنجره امکان ادامه همکاری او با این گروه میسر نشد.
همچنین عواید فروش اجرای امشب 24 اسفند ماه، این نمایش به موسسه طلوع بی‌نشان و افراد کارتن‌خواب اختصاص می‌یابد.
