صراط: روزنامه عربستانی العرب به نقل از منابع آگاه این کشور گزارش دادند ریاض برای فرار از آنچه خطر احتمالی قدرت یافتن ایران در منطقه می‌داند دست به دامان پاکستان شده است.
منابع آگاه عربستانی گزارش دادند که تصمیمی در سطوح بلندپایه این کشور برای مقابله با آنچه «قدرت یافتن ایران در منطقه» نامیده شده اتخاذ شده و ریاض در این رویکرد جدید به دنبال محاصره ایران از مناطق شرقی‌اش است.
روزنامه عربستانی «العرب»، گزارش داد که «پاکستان» در قلب این استراتژی خواهد بود و تشکیل ائتلافی میان ریاض و اسلام آباد که یکی از شرکای نظامی عربستان است و به سلاح اتمی دست یافته عاملی بازدارنده در برابر تنش‌های احتمالی با ایران خواهد بود.
عربستان در همین راستا پیشنهاد کمک‌های مالی فراوانی را به پاکستان داده و در سفر «نواز شریف» نخست وزیر پاکستان به ریاض و دیدار با «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه عربستان مطرح شده است.
العرب گزارش داد:« در حالی که شواهد حاکی است روز به روز به توافقی جامع میان ایران و آمریکا درباره برنامه هسته‌ای تهران نزدیک می‌شویم و حضور نظامی ایران در عراق در حالی که این اقدام قطعا با همکاری واشنگتن صورت گرفته، نگرانی‌های ریاض نیز از نزدیک شدن این دو کشور بیشتر شده است».
منابع آگاه عربستانی گزارش دادند توافق احتمالی با ایران بر سر برنامه هسته‌ای اش [که بیش از پیش ممکن به نظر می‌رسد] از یک سو و سرنوشت عراق بعد از داعش از سوی دیگر ریاض را دلواپس کرده که در صورت رفع تحریم‌ها بعد از توافق هسته‌ای قدرت رو به رشد ایران در منطقه با سرعت بیشتری تقویت شود.
یک منبع آگاه عربستانی در همین زمینه گفت که تصمیم برای مقابله استراتژیک با ایران از سوی عربستان اتخاذ شده و عربستان بارها به صورت آشکار تلاش کرده این موضوع را رسانه‌ای کند.
کارشناسان معتقدند دست پاچگی ریاض و اقدامات این کشور نشان می‌دهد که مسئولان این کشور آمادگی ندارند به درخواست آمریکایی‌ها صبر کنند تا ببیند نتایج قدرت گرفتن ایران در منطقه چه خواهد بود و نسبت به آنچه سکوت آمریکا در برابر «حضور تاریخی ایران در عراق و سوریه» نامیده‌اند خشمگین هستند.
عربستان معمولا هنگامی که دچار تنگنا می‌شود به اسلام آباد پناه می‌برد، در سال 1979 میلادی و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران [1357 هجری شمسی] به رهبری «آیت الله خمینی»؛ پاکستان نیروهای نظامی خود را به عربستان اعزام کرد و در جنگ دوم «خلیج فارس» [آمریکا در سال 1369 (1991) با ائتلافی از کشورهای دیگر به کویت و سپس به عراق حمله کرد و ارتش عراق را از کویت بیرون راند] از مرزهای عربستان حمایت کرد.
منابع آگاه عربستانی گزارش دادند که تصمیمی در سطوح بلندپایه این کشور برای مقابله با آنچه «قدرت یافتن ایران در منطقه» نامیده شده اتخاذ شده و ریاض در این رویکرد جدید به دنبال محاصره ایران از مناطق شرقی‌اش است.
روزنامه عربستانی «العرب»، گزارش داد که «پاکستان» در قلب این استراتژی خواهد بود و تشکیل ائتلافی میان ریاض و اسلام آباد که یکی از شرکای نظامی عربستان است و به سلاح اتمی دست یافته عاملی بازدارنده در برابر تنش‌های احتمالی با ایران خواهد بود.
عربستان در همین راستا پیشنهاد کمک‌های مالی فراوانی را به پاکستان داده و در سفر «نواز شریف» نخست وزیر پاکستان به ریاض و دیدار با «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه عربستان مطرح شده است.
العرب گزارش داد:« در حالی که شواهد حاکی است روز به روز به توافقی جامع میان ایران و آمریکا درباره برنامه هسته‌ای تهران نزدیک می‌شویم و حضور نظامی ایران در عراق در حالی که این اقدام قطعا با همکاری واشنگتن صورت گرفته، نگرانی‌های ریاض نیز از نزدیک شدن این دو کشور بیشتر شده است».
منابع آگاه عربستانی گزارش دادند توافق احتمالی با ایران بر سر برنامه هسته‌ای اش [که بیش از پیش ممکن به نظر می‌رسد] از یک سو و سرنوشت عراق بعد از داعش از سوی دیگر ریاض را دلواپس کرده که در صورت رفع تحریم‌ها بعد از توافق هسته‌ای قدرت رو به رشد ایران در منطقه با سرعت بیشتری تقویت شود.
یک منبع آگاه عربستانی در همین زمینه گفت که تصمیم برای مقابله استراتژیک با ایران از سوی عربستان اتخاذ شده و عربستان بارها به صورت آشکار تلاش کرده این موضوع را رسانه‌ای کند.
کارشناسان معتقدند دست پاچگی ریاض و اقدامات این کشور نشان می‌دهد که مسئولان این کشور آمادگی ندارند به درخواست آمریکایی‌ها صبر کنند تا ببیند نتایج قدرت گرفتن ایران در منطقه چه خواهد بود و نسبت به آنچه سکوت آمریکا در برابر «حضور تاریخی ایران در عراق و سوریه» نامیده‌اند خشمگین هستند.
عربستان معمولا هنگامی که دچار تنگنا می‌شود به اسلام آباد پناه می‌برد، در سال 1979 میلادی و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران [1357 هجری شمسی] به رهبری «آیت الله خمینی»؛ پاکستان نیروهای نظامی خود را به عربستان اعزام کرد و در جنگ دوم «خلیج فارس» [آمریکا در سال 1369 (1991) با ائتلافی از کشورهای دیگر به کویت و سپس به عراق حمله کرد و ارتش عراق را از کویت بیرون راند] از مرزهای عربستان حمایت کرد.
