صراط: علی شکوری راد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در بخشی از یک گفت‌وگو که اخیراً با روزنامه شرق انجام داده ضمن اشاره به اینکه ما(اصلاح‌طلبان) قطعاً در انتخابات آینده پیروزیم! اظهار کرده است: مجلس نهم آن‌قدر پراشکال است که مجلس بعدی حتما به پراشکالی آن نخواهد بود و در نتیجه بهتر خواهد بود. این کف پیروزی ماست. یعنی خیلی بعید است مجلس دیگری مانند مجلس فعلی شکل بگیرد.
او همچنین افزوده است: من می‌گویم اگر فرضا هیچ فردی حتی با ١٠درصد گرایش اصلاح‌طلبی هم تایید نشود. به اعتقاد شما در اصولگراهایی که باقی می‌مانند کدام طیف رای خواهند آورد؟ به نظر من منتها الیه مجاور اصلاح‌طلبی‌شان رای می‌آورد؛ نه آن طیف افراطی‌شان. این را خیلی راحت می‌توان تحلیل کرد. این کف پیروزی ما خواهد بود که از مجلس فعلی بهتر خواهد بود. به همین دلیل من هرطوری نگاه می‌کنم، می‌بینم که پیروزی برای ما است.
شکوری راد در بخش دیگری از صحبت‌های خود می‌گوید: بیکار نمی‌نشینیم و منتظر نمی‌مانیم تا یک پیروزی حداقلی به دست بیاید. ما سعی می‌کنیم که ابعاد این پیروزی را بزرگ‌تر کنیم. ما می‌خواهیم یک پیروزی حداکثری به دست بیاوریم. اما ما می‌توانیم مجلسی داشته باشیم که کفش این باشد که سنگ‌اندازی نکنند. حداکثرش هم این است که حامی این دولت باشند و کمکش کنند.
تحلیلی برصحبت های شکوری راد:
*هم‌اکنون چندین ماه است که از جانب گروه‌های صف و ستاد جریان سیاسی اصلاحات؛ دو صدا به گوش می‌رسد.
صدای اول که در ادبیات سیاسی، جدیدالولادة است و هواخواهانی ستادی دارد از گزینه «پیروزی حداقلی» در انتخابات مجلس دهم سخن می‌گوید و صدای دوم و هواخواهانش که عمدتاً از نیروهای صف اصلاحات هستند به پیروزی حداکثری در انتخابات مذکور تأکید دارند.
این در حالی است که با منطق سیاسی و تحلیل شرایط صحنه می‌توان به این نتیجه رسید که گروه اول، یعنی صفی‌های اصلاح‌طلب و ارکان حلقه اصلی این جبهه سیاسی حرف دقیق‌تری را در اشاره به موقعیت سیاسی خود مطرح می‌کنند و مدعای گروه دوم بیشتر ناشی از یک ناپختگی سیاسی است.
بر اساس آنچه که چهره‌هایی همچون مرتضی الویری، جلایی‌پور، رمضان‌زاده، شکوری‌راد، عرب‌سرخی، مبلّغ و چند تن دیگر طی ماه‌های اخیر بیان کرده‌اند؛ پیروزی حداقلی به این معناست که هر نوع تغییر ترکیبی در مجلس کنونی ولو به استعداد فقط چند نفر (که طبیعتاً در انتخابات آتی رخ خواهد داد) قرار است به مثابه پیروزی اصلاح‌طلبان معرفی شود.
این سناریوی زیرکانه و البته غیر عقلایی! به این دلیل طراحی شده است که اصلاح‌طلبان طی 14 سال گذشته در هیچ انتخاباتی برنده نبوده‌اند و برای انتخابات آینده نیز با توجه به حوادث سال 88 با مشکلی به نام تأیید صلاحیت معاریف اصلاح‌طلب و ایفاکنندگان نقش در فتنه مواجه‌اند.
لذا مختصات صحنه اینطور ایجاب می‌کرد که تجربه رفتار سیاسی عجیب جریان خاص در انتخابات سال 92 (عدم حمایت رسمی از رئیس جمهور روحانی و در ادامه ادعای عاملیت برای پیروزی او) به تکرار آید و همین رفتار در قبال انتخابات مجلس دهم نیز تکرار شود.
عبدالله رمضان‌زاده مدتی قبل درباره ماجرای «پیروزی حداقلی» و «مجلس مطلوب» به شرق گفته بود: انتظار ما این نیست که ترکیب مجلس آینده مجلس اصلاح‌طلبی شود.همین‌که افراد ماجراجویی که برای دولت مشکل ایجاد می‌کنند وارد مجلس نشوند یا افرادی که در برابر رفتارهای غیرقانونی مثلا تامین اجتماعی سکوت کردند وارد نشوند، از نظر ما، مجلس خوبی است.
مرتضی الویری نیز در همین باره به یکی از رسانه‌ها گفته بود: طرز تفکر غالب (در میان اصلاح‌طلبان، پیرامون انتخابات آتی) که من هم به آن معتقدم٬ این است که به سوی تشکیل یک مجلس مطلوب و کارآمد برویم. این مسئله محتمل‌تر است و نباید مجلس محتمل را قربانی مجلس ایده‌آل کرد.
تصوّر شادباش‌ها و نورافشانی‌های جریان خاص برای بیان «ما پیروز شدیم»! چندان کار سختی نیست.
او همچنین افزوده است: من می‌گویم اگر فرضا هیچ فردی حتی با ١٠درصد گرایش اصلاح‌طلبی هم تایید نشود. به اعتقاد شما در اصولگراهایی که باقی می‌مانند کدام طیف رای خواهند آورد؟ به نظر من منتها الیه مجاور اصلاح‌طلبی‌شان رای می‌آورد؛ نه آن طیف افراطی‌شان. این را خیلی راحت می‌توان تحلیل کرد. این کف پیروزی ما خواهد بود که از مجلس فعلی بهتر خواهد بود. به همین دلیل من هرطوری نگاه می‌کنم، می‌بینم که پیروزی برای ما است.
شکوری راد در بخش دیگری از صحبت‌های خود می‌گوید: بیکار نمی‌نشینیم و منتظر نمی‌مانیم تا یک پیروزی حداقلی به دست بیاید. ما سعی می‌کنیم که ابعاد این پیروزی را بزرگ‌تر کنیم. ما می‌خواهیم یک پیروزی حداکثری به دست بیاوریم. اما ما می‌توانیم مجلسی داشته باشیم که کفش این باشد که سنگ‌اندازی نکنند. حداکثرش هم این است که حامی این دولت باشند و کمکش کنند.
تحلیلی برصحبت های شکوری راد:
*هم‌اکنون چندین ماه است که از جانب گروه‌های صف و ستاد جریان سیاسی اصلاحات؛ دو صدا به گوش می‌رسد.
صدای اول که در ادبیات سیاسی، جدیدالولادة است و هواخواهانی ستادی دارد از گزینه «پیروزی حداقلی» در انتخابات مجلس دهم سخن می‌گوید و صدای دوم و هواخواهانش که عمدتاً از نیروهای صف اصلاحات هستند به پیروزی حداکثری در انتخابات مذکور تأکید دارند.
این در حالی است که با منطق سیاسی و تحلیل شرایط صحنه می‌توان به این نتیجه رسید که گروه اول، یعنی صفی‌های اصلاح‌طلب و ارکان حلقه اصلی این جبهه سیاسی حرف دقیق‌تری را در اشاره به موقعیت سیاسی خود مطرح می‌کنند و مدعای گروه دوم بیشتر ناشی از یک ناپختگی سیاسی است.
بر اساس آنچه که چهره‌هایی همچون مرتضی الویری، جلایی‌پور، رمضان‌زاده، شکوری‌راد، عرب‌سرخی، مبلّغ و چند تن دیگر طی ماه‌های اخیر بیان کرده‌اند؛ پیروزی حداقلی به این معناست که هر نوع تغییر ترکیبی در مجلس کنونی ولو به استعداد فقط چند نفر (که طبیعتاً در انتخابات آتی رخ خواهد داد) قرار است به مثابه پیروزی اصلاح‌طلبان معرفی شود.
این سناریوی زیرکانه و البته غیر عقلایی! به این دلیل طراحی شده است که اصلاح‌طلبان طی 14 سال گذشته در هیچ انتخاباتی برنده نبوده‌اند و برای انتخابات آینده نیز با توجه به حوادث سال 88 با مشکلی به نام تأیید صلاحیت معاریف اصلاح‌طلب و ایفاکنندگان نقش در فتنه مواجه‌اند.
لذا مختصات صحنه اینطور ایجاب می‌کرد که تجربه رفتار سیاسی عجیب جریان خاص در انتخابات سال 92 (عدم حمایت رسمی از رئیس جمهور روحانی و در ادامه ادعای عاملیت برای پیروزی او) به تکرار آید و همین رفتار در قبال انتخابات مجلس دهم نیز تکرار شود.
عبدالله رمضان‌زاده مدتی قبل درباره ماجرای «پیروزی حداقلی» و «مجلس مطلوب» به شرق گفته بود: انتظار ما این نیست که ترکیب مجلس آینده مجلس اصلاح‌طلبی شود.همین‌که افراد ماجراجویی که برای دولت مشکل ایجاد می‌کنند وارد مجلس نشوند یا افرادی که در برابر رفتارهای غیرقانونی مثلا تامین اجتماعی سکوت کردند وارد نشوند، از نظر ما، مجلس خوبی است.
مرتضی الویری نیز در همین باره به یکی از رسانه‌ها گفته بود: طرز تفکر غالب (در میان اصلاح‌طلبان، پیرامون انتخابات آتی) که من هم به آن معتقدم٬ این است که به سوی تشکیل یک مجلس مطلوب و کارآمد برویم. این مسئله محتمل‌تر است و نباید مجلس محتمل را قربانی مجلس ایده‌آل کرد.
تصوّر شادباش‌ها و نورافشانی‌های جریان خاص برای بیان «ما پیروز شدیم»! چندان کار سختی نیست.
