صراط: روز گذشته (سه شنبه) نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل سرانجام در کنگره به سخنرانی پرداخت؛ وی البته حرف تازه‌ای برای گفتن نداشت، صحبت‌های او تکرار مکررات همیشگی‌اش بود و مخلص کلام او این بود که به «ایران اعتماد نکنید». چیزی که دیگر افکار عمومی حوصله شنیدنش را هم ندارند، دموکرات‌ها نیز حرف‌های او را بچگانه توصیف کردند و نیویورک تایمز هم در سر مقاله امروز خود نوشت: « تئاتر سیاسی نتانیاهو، کسی را متقاعد نمی‌کند». سخنرانی وی که با انتقادات گسترده کاربران غربی در شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است، حاوی نکات قابل توجهی بود.
نتانیاهو، در اثنای صحبت‌هایش، هنگامی که خواست از مصائب یهود در طول تاریخ بگوید و آن را دستاویزی برای سخن گفتن از تهدید ایران برای اسرائیل قرار دهد، از فردی به نام «الی ویزل» (Elie Wiesel) که خود را بازمانده هلوکاست معرفی می‌کند، خواست تا از صندلی خود بلند شود، در ادامه افراد حاضر در کنگره که صرفا کف و سوت می‌زدند، این‌بار نیز با شدت بیشتر این کار را ادامه دادند!
اما «الی ویزل» کیست که نتانیاهو از او به عنوان شاهدی بر گفته‌هایش استفاده کرد؟ باید گفت، یک جنایتکار جنگی به نام نتانیاهو از جنایتکاری دیگر به عنوان شاهد استفاده کرده است.
«الی ویزل» پیرمرد 86 ساله که افتخار دریافت جایزه صلح نوبل را همانند «شیمون پرز» دارد، فردی است که در جامعه تندروهای اسرائیل بسیار شناخته شده است. اما از سوابق وی به چند مورد اشاره می‌کنیم:
1- طبق گفته‌های پروفسور «دانیل مک گوان» رئیس یادبود دیریاسین، «الی ویزل» در جوانی عضو سازمان تروریستی «ایرگون» بود، گروهکی که جز به مرگ فلسطینی‌ها راضی نمی‌شد، حتی در دوره قیمومیت انگلیس بر فلسطین، هنگامی که میان دولت لندن و تندروهای صهیونیست اختلافاتی به وجود آمد، این گروه دست به ترور وسیع مسئولان انگلیسی در فلسطین زد و شدیدترین آن نیز مربوط به بمب‌گذاری در هتل «کینگ دیوید» در 22 ژوئیه 1946 در بیت‌المقدس بود که 92 انگلیسی، یهودی و عرب کشته شدند. «ایرگون»، از سوی همه دولت‌ها به عنوان گروه تروریستی شناخته می‌شد.
«ایرگون» همچنین به عنوان مسئول کشتار روستای «دیر یاسین» در سال 1948 شناخته می‌شود. کشتاری که دنیا را لرزاند و از وحشیانه‌ترین قتل عام‌های تاریخ به حساب می‌آید.
2- «الی ویزل» هم اکنون رئیس سازمان دیده‌بان اسرائیل است، سازمانی که در جنگ 22 روزه غزه، هنگامی که دیده‌بان حقوق بشر «آکسفام» و دیگر گروه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری علیه اسرائیل و جنایات جنگی این رژیم دست به فعالیت زدند، تمام تلاش خود را برای جلوگیری از ارائه کمک‌های مالی کشورها به این سازمان‌ها به کار برد.
«الی ویزل» همچنین در جریان جنگ اخیز غزه (50 روزه) در آگوست 2014 یک آگهی در روزنامه نیویورک تامیز منتشر کرد و در آن از افکار عمومی جهان دعوت کرد که حمایت فعال خود را از اسراییل دریغ نکنند تا این رژیم بتواند با یکسره کردن کار غزه، مانع قربانی کردن کودکان فلسطینی توسط حماس شود!
وی در این آگهی می‌نویسد: آنچه امروز می‌بینیم جنگ اسراییل با فلسطینی‌ها نیست. جنگ تمدن با بربریت است.
این اقدام «الی ویزل» موجب شد تا 327 تن از بازماندگان هلوکاست و فرزندان آن‌ها با انتشار بیانیه‌ای در روزنامه هاآرتص از این اقدام الی ویزل، اعلام انزجار کنند. آن‌ها در این بیانیه نوشتند: «هیچ نمی‌تواند کشتار 2000 غیر نظامی بیگناه و تخریب تخریب تأسیسات زیربنایی را توجیه کند».
3- یک نمونه دیگر که نشان از میزان جنگ طلبی شاهد نتانیاهو در کنگره است، مربوط به حمله آمریکا به عراق در سال 2003 می‌شود.
وی با حمایت تمام از «جرج بوش» برای حمله به عراق، این اقدام نظامی را نه ضروری بلکه یک وظیفه اخلاقی توصیف می‌کند.
«باب وودوارد» در کتاب «طرح حمله به عراق» می‌نویسد: «الی ویزل» در جریان دیداری که قبل از شروع جنگ با کاندولیزا رایس و جرج بوش در کاخ سفید داشت گفته است: این یک مسئله اخلاقی است. چگونه می‌شود نتوانیم تحت عنوان اخلاق مداخله نکرد؟ و در برابر چنین شیطانی -صدام- بی‌طرفی غیرممکن بود. او ادامه می‌دهد: من مخالف سکوت هستم.
«باب وودوارد» همچنین می‌نویسد: این ملاقات باعث شد تا جرج بوش در تصمیم خود برای حمله به عراق بسیار راسخ‌تر شود و «جرج بوش» پس از آن گفته بود: من به خودم گفتم، خدا، اگر الی ویزل، کسی که درد، رنج و جان کندن در حکومت استبدادی را می‌داند، چنین حس می‌کند دیگران نیز همانطور احساس می‌کنند و بنابر این من تنها نیستم.
****
غرض از پرداختن به سابقه جنگ طلبانه و خوی وحشی‌گری «الی ویزل» این است که بدانیم، نتانیاهو از چه کسی به عنوان شاهد استفاده کرده است تا سیاست‌های جنگ‌طلبانه خود را توجیه کند.
«الی ویزل» شاهد نتانیاهو می‌شود تا ضرورت مقابله با تروریسم ایران را به نمایندگان کنگره بفهماند، البته افراد حاضر در کنگره نیازی به گوش کردن نداشتند، آن‌ها فقط برای نتانیاهو سوت و کف می‌زدند، اما خود آن‌ها هم می‌دانستند با فردی با سوابق «الی ویزل» اگر بخواهند به جنگ با تروریسم بروند، بالکل باید معنای تروریسم را تغییر دهند.
از نظر «الی ویزل» و نخست‌وزیر مضحک اسرائیل، جنگ با تروریسم به معنای کودک کشی است، یعنی به خاک و خون کشیدن دیر یاسین و غزه، نه مبارزه حقیقی با تروریسم.
نتانیاهو، در اثنای صحبت‌هایش، هنگامی که خواست از مصائب یهود در طول تاریخ بگوید و آن را دستاویزی برای سخن گفتن از تهدید ایران برای اسرائیل قرار دهد، از فردی به نام «الی ویزل» (Elie Wiesel) که خود را بازمانده هلوکاست معرفی می‌کند، خواست تا از صندلی خود بلند شود، در ادامه افراد حاضر در کنگره که صرفا کف و سوت می‌زدند، این‌بار نیز با شدت بیشتر این کار را ادامه دادند!
اما «الی ویزل» کیست که نتانیاهو از او به عنوان شاهدی بر گفته‌هایش استفاده کرد؟ باید گفت، یک جنایتکار جنگی به نام نتانیاهو از جنایتکاری دیگر به عنوان شاهد استفاده کرده است.
«الی ویزل» پیرمرد 86 ساله که افتخار دریافت جایزه صلح نوبل را همانند «شیمون پرز» دارد، فردی است که در جامعه تندروهای اسرائیل بسیار شناخته شده است. اما از سوابق وی به چند مورد اشاره می‌کنیم:
1- طبق گفته‌های پروفسور «دانیل مک گوان» رئیس یادبود دیریاسین، «الی ویزل» در جوانی عضو سازمان تروریستی «ایرگون» بود، گروهکی که جز به مرگ فلسطینی‌ها راضی نمی‌شد، حتی در دوره قیمومیت انگلیس بر فلسطین، هنگامی که میان دولت لندن و تندروهای صهیونیست اختلافاتی به وجود آمد، این گروه دست به ترور وسیع مسئولان انگلیسی در فلسطین زد و شدیدترین آن نیز مربوط به بمب‌گذاری در هتل «کینگ دیوید» در 22 ژوئیه 1946 در بیت‌المقدس بود که 92 انگلیسی، یهودی و عرب کشته شدند. «ایرگون»، از سوی همه دولت‌ها به عنوان گروه تروریستی شناخته می‌شد.
«ایرگون» همچنین به عنوان مسئول کشتار روستای «دیر یاسین» در سال 1948 شناخته می‌شود. کشتاری که دنیا را لرزاند و از وحشیانه‌ترین قتل عام‌های تاریخ به حساب می‌آید.
2- «الی ویزل» هم اکنون رئیس سازمان دیده‌بان اسرائیل است، سازمانی که در جنگ 22 روزه غزه، هنگامی که دیده‌بان حقوق بشر «آکسفام» و دیگر گروه‌ها و سازمان‌های حقوق بشری علیه اسرائیل و جنایات جنگی این رژیم دست به فعالیت زدند، تمام تلاش خود را برای جلوگیری از ارائه کمک‌های مالی کشورها به این سازمان‌ها به کار برد.
«الی ویزل» همچنین در جریان جنگ اخیز غزه (50 روزه) در آگوست 2014 یک آگهی در روزنامه نیویورک تامیز منتشر کرد و در آن از افکار عمومی جهان دعوت کرد که حمایت فعال خود را از اسراییل دریغ نکنند تا این رژیم بتواند با یکسره کردن کار غزه، مانع قربانی کردن کودکان فلسطینی توسط حماس شود!
وی در این آگهی می‌نویسد: آنچه امروز می‌بینیم جنگ اسراییل با فلسطینی‌ها نیست. جنگ تمدن با بربریت است.
این اقدام «الی ویزل» موجب شد تا 327 تن از بازماندگان هلوکاست و فرزندان آن‌ها با انتشار بیانیه‌ای در روزنامه هاآرتص از این اقدام الی ویزل، اعلام انزجار کنند. آن‌ها در این بیانیه نوشتند: «هیچ نمی‌تواند کشتار 2000 غیر نظامی بیگناه و تخریب تخریب تأسیسات زیربنایی را توجیه کند».
3- یک نمونه دیگر که نشان از میزان جنگ طلبی شاهد نتانیاهو در کنگره است، مربوط به حمله آمریکا به عراق در سال 2003 می‌شود.
وی با حمایت تمام از «جرج بوش» برای حمله به عراق، این اقدام نظامی را نه ضروری بلکه یک وظیفه اخلاقی توصیف می‌کند.
«باب وودوارد» در کتاب «طرح حمله به عراق» می‌نویسد: «الی ویزل» در جریان دیداری که قبل از شروع جنگ با کاندولیزا رایس و جرج بوش در کاخ سفید داشت گفته است: این یک مسئله اخلاقی است. چگونه می‌شود نتوانیم تحت عنوان اخلاق مداخله نکرد؟ و در برابر چنین شیطانی -صدام- بی‌طرفی غیرممکن بود. او ادامه می‌دهد: من مخالف سکوت هستم.
«باب وودوارد» همچنین می‌نویسد: این ملاقات باعث شد تا جرج بوش در تصمیم خود برای حمله به عراق بسیار راسخ‌تر شود و «جرج بوش» پس از آن گفته بود: من به خودم گفتم، خدا، اگر الی ویزل، کسی که درد، رنج و جان کندن در حکومت استبدادی را می‌داند، چنین حس می‌کند دیگران نیز همانطور احساس می‌کنند و بنابر این من تنها نیستم.
****
غرض از پرداختن به سابقه جنگ طلبانه و خوی وحشی‌گری «الی ویزل» این است که بدانیم، نتانیاهو از چه کسی به عنوان شاهد استفاده کرده است تا سیاست‌های جنگ‌طلبانه خود را توجیه کند.
«الی ویزل» شاهد نتانیاهو می‌شود تا ضرورت مقابله با تروریسم ایران را به نمایندگان کنگره بفهماند، البته افراد حاضر در کنگره نیازی به گوش کردن نداشتند، آن‌ها فقط برای نتانیاهو سوت و کف می‌زدند، اما خود آن‌ها هم می‌دانستند با فردی با سوابق «الی ویزل» اگر بخواهند به جنگ با تروریسم بروند، بالکل باید معنای تروریسم را تغییر دهند.
از نظر «الی ویزل» و نخست‌وزیر مضحک اسرائیل، جنگ با تروریسم به معنای کودک کشی است، یعنی به خاک و خون کشیدن دیر یاسین و غزه، نه مبارزه حقیقی با تروریسم.
