صراط: محمدرضا تابش خواهرزاده سید محمد خاتمی در مصاحبه با روزنامه اصلاح‌طلب شرق توضیحاتی درباره ماجرای پس گرفتن سوال از احمدی نژاد در مجلس هشتم داده است. در بخشی از این مصاحبه آمده است:
در مجلس‌هشتم نامه سوال از احمدینژاد پس‌گرفته شد، اگر آن روز با احمدینژاد برخورد می‌شد ما دیگر شاهد یکشنبه سیاه و دیگر حاشیه‌های دولت دهم نبودیم. آیا عدم اجازه به سوال از احمدینژاد و مماشات مجلس هشتم با احمدینژاد بر برخی شبهات صحه نمی‌گذارد؟
من با سیاسی‌شدن موضوع موافق نیستم.
خب سوال از احمدینژاد که فی‌نفسه سیاسی بود. به‌هرحال برخی نمایندگان آن روز به‌دنبال شفاف‌سازی بودند و از سوی دیگر برخی هم مدام امضایشان پای نامه سوال از احمدینژاد را پس گرفتند. این خودش یکی از نقاط مهم است.
بله، یک‌جاهایی سیاسی بود و یک‌جایی نبود. البته من با اصل پیگیری موافقم. در قضیه انتخابات ریاست‌جمهوری هم جزو کسانی بودم که گفتم تقلب در شمارش آرا در آن حد نبوده که بیان می‌شود اما معتقد بودم پولی که به‌عنوان سهام عدالت در بین مردم توزیع شد بیشترین تاثیر را در کسب آرای کاندیدای موردنظر داشت. ما در مجلس هفتم به همین خاطر، موضوع تحقیق‌وتفحص از سهام عدالت را مطرح کردیم. اما متاسفانه مدت‌ها طول کشید که در صحن مجلس این موضوع مطرح شود و روزی که مساله مطرح شد هم متاسفانه در همان مجلس بسیاری فریاد سردادند که این موضوع سیاسی است و نباید مطرح شود. در حالی که مساله کاملا تخصصی بود. می‌خواهم بگویم وقتی به یک‌عده اقلیت که با رای مردم وارد مجلس شده‌اند اجازه داده نشود از حقوق قانونی خودشان در راستای روشن‌کردن مسایل استفاده کنند و موضوع را برای مردم شفاف کنند، وقتی نتوان از حق‌قانونی یک نماینده استفاده کرد، مردم از یک طرف به مجموعه بدبین می‌شوند و از طرفی دیگر خاطیان همچنان به روند خود ادامه می‌دهند و ابایی از تحت تعقیب قرارگرفتن ندارند. اگر وضعیت این‌طور ادامه یابد روند دموکراتیزه‌شدن و مردم‌سالاری در کشور آسیب خواهد دید.
اگر در آن زمان از احمدینژاد سوال می‌شد- حتی با رای حداقلی نمایندگان- فکر نمی‌کنید از فشار مضاعف بر کشور جلوگیری می‌شد؟ منظورم همان مسایلی است که آقای رحیمی در نامه‌شان درباره اعمال سلیقه شخصی در برکناری وزرا و مسایل دیگر مطرح کردند؟
این را باید از هیات‌رییسه پرسید. به‌هر حال ملاحظاتی بود که سوال از رییس‌جمهوری باب نشود. مساله دیگر اینکه عدهای از سوال از رییس‌جمهوری وحشت داشتند. اینکه شاید احمدینژاد مسایلی را مطرح کند که عده دیگری درگیر شوند. به‌هرحال آقای احمدینژاد قابل‌پیش‌بینی نبود و نمی‌دانستند که قرار است در آن جلسه چه پاسخ‌هایی بدهد.
آیا این غیرقابل پیش‌بینی‌بودن احمدینژاد باعث می‌شد با ایشان مماشات شود؟
این را باید از هیات‌رییسه آن زمان مجلس پرسید.
در مجلس‌هشتم نامه سوال از احمدینژاد پس‌گرفته شد، اگر آن روز با احمدینژاد برخورد می‌شد ما دیگر شاهد یکشنبه سیاه و دیگر حاشیه‌های دولت دهم نبودیم. آیا عدم اجازه به سوال از احمدینژاد و مماشات مجلس هشتم با احمدینژاد بر برخی شبهات صحه نمی‌گذارد؟
من با سیاسی‌شدن موضوع موافق نیستم.
خب سوال از احمدینژاد که فی‌نفسه سیاسی بود. به‌هرحال برخی نمایندگان آن روز به‌دنبال شفاف‌سازی بودند و از سوی دیگر برخی هم مدام امضایشان پای نامه سوال از احمدینژاد را پس گرفتند. این خودش یکی از نقاط مهم است.
بله، یک‌جاهایی سیاسی بود و یک‌جایی نبود. البته من با اصل پیگیری موافقم. در قضیه انتخابات ریاست‌جمهوری هم جزو کسانی بودم که گفتم تقلب در شمارش آرا در آن حد نبوده که بیان می‌شود اما معتقد بودم پولی که به‌عنوان سهام عدالت در بین مردم توزیع شد بیشترین تاثیر را در کسب آرای کاندیدای موردنظر داشت. ما در مجلس هفتم به همین خاطر، موضوع تحقیق‌وتفحص از سهام عدالت را مطرح کردیم. اما متاسفانه مدت‌ها طول کشید که در صحن مجلس این موضوع مطرح شود و روزی که مساله مطرح شد هم متاسفانه در همان مجلس بسیاری فریاد سردادند که این موضوع سیاسی است و نباید مطرح شود. در حالی که مساله کاملا تخصصی بود. می‌خواهم بگویم وقتی به یک‌عده اقلیت که با رای مردم وارد مجلس شده‌اند اجازه داده نشود از حقوق قانونی خودشان در راستای روشن‌کردن مسایل استفاده کنند و موضوع را برای مردم شفاف کنند، وقتی نتوان از حق‌قانونی یک نماینده استفاده کرد، مردم از یک طرف به مجموعه بدبین می‌شوند و از طرفی دیگر خاطیان همچنان به روند خود ادامه می‌دهند و ابایی از تحت تعقیب قرارگرفتن ندارند. اگر وضعیت این‌طور ادامه یابد روند دموکراتیزه‌شدن و مردم‌سالاری در کشور آسیب خواهد دید.
اگر در آن زمان از احمدینژاد سوال می‌شد- حتی با رای حداقلی نمایندگان- فکر نمی‌کنید از فشار مضاعف بر کشور جلوگیری می‌شد؟ منظورم همان مسایلی است که آقای رحیمی در نامه‌شان درباره اعمال سلیقه شخصی در برکناری وزرا و مسایل دیگر مطرح کردند؟
این را باید از هیات‌رییسه پرسید. به‌هر حال ملاحظاتی بود که سوال از رییس‌جمهوری باب نشود. مساله دیگر اینکه عدهای از سوال از رییس‌جمهوری وحشت داشتند. اینکه شاید احمدینژاد مسایلی را مطرح کند که عده دیگری درگیر شوند. به‌هرحال آقای احمدینژاد قابل‌پیش‌بینی نبود و نمی‌دانستند که قرار است در آن جلسه چه پاسخ‌هایی بدهد.
آیا این غیرقابل پیش‌بینی‌بودن احمدینژاد باعث می‌شد با ایشان مماشات شود؟
این را باید از هیات‌رییسه آن زمان مجلس پرسید.
