صراط: روزنامه گاردین در ادامه گزارش خود نوشت: بدون هیچ تردیدی واضح‌ترین نشانه برای این که بفهمیم در مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5 پیشرفت حاصل شده این است که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی تصمیم گرفته که برای سخنرانی علیه یک توافق هسته‌ای به واشنگتن برود اما حقیقت این است که ابهاماتی درباره دیدارهای اخیر محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران و همتایان غربی‌اش در حاشیه کنفرانس امنیتی مونیخ وجود دارد.
وزیر امور خارجه ایران گفت که اصلی‌ترین مساله مورد اختلاف در مذاکرات چگونگی لغو تحریم‌هاست. اگرچه در حال دست یافتن به راه‌حلی در این زمینه هستیم.
هم‌چنین رهبری ایران روز یک‌شنبه با ایراد سخنانی مثبت درباره توافق هسته‌ای گفت که رسیدن به یک توافق نیازمند سازش هر دو طرف مذاکره کننده است.
علاوه بر این فیلیپ هاموند، وزیر امور خارجه انگلیس پس از دیدار با همتای ایرانی‌اش اذعان کرد که پیشرفت‌هایی در روند مذاکرات حاصل شده است و مرحله کنونی مذاکرات حول محور مساله غنی‌سازی می‌چرخد.
او تصریح کرد: مذاکرات درباره ظرفیت غنی‌سازی ایران است و درباره این است که بر سر ظرفیت غنی‌سازی ایران به توافق برسیم و آن را بپذیریم.
مذاکرات ایران و گروه 1+5 که بیش از یک سال است برای رسیدن به یک راه حل جامع درخصوص برنامه هسته‌ای ایران در چارچوب لغو تحریم‌ها علیه این کشور رایزنی می‌کنند پس از آنکه مذاکرات خود را در نوامبر سال 2014 تمدید کردند اکنون تا آخر ژوئن سال 2015 فرصت دارند که به یک توافق نهایی دست پیدا کنند.
ایران خواهان حفظ ظرفیت کنونی سانتریفیوژهایش است که به حدود 10 هزار ماشین می‌رسد. این درحالی است که غرب به بهانه به تعویق انداختن آن‌چه که خود گریز هسته‌ای ایران می‌خواند از این کشور می‌خواهد تا تعداد سانتریفیوژهایش را به کم‌تر از 4 هزار تا برساند.
از زمان تمدید دوباره مذاکرات در ماه نوامبر گذشته مذاکره کنندگان ایران و قدرت‌های جهانی تلاش کردند تا اختلافات خود بر سر ظرفیت غنی‌سازی ایران را حل کنند که آن گونه که آسوشیتدپرس گزارش داده است این تلاش‌ها تغییر سرعت و کارآیی سانتریفیوژها را شامل می‌شود که در نتیجه آن این ماشین‌ها گاز هگزافلوراید اورانیوم کم‌تری را می‌توانند غنی‌سازی کنند. دیگر مساله مورد بررسی در این مذاکرات حجم ذخیره اورانیوم غنی‌شده ایران در سطح پایین است که در صورت تبدیل آن به اکسید یا انتقال آن به کشوری دیگر می‌توان زمان گریز هسته‌ای ایران را طولانی‌تر کرد.
به نوشته گاردین در مذاکرات روزهای گذشته در مونیخ مساله دیگری مبنی بر مدت زمان توافق نهایی مطرح شده است. اگر محدودیت‌ها درباره برنامه هسته‌ای ایران آن گونه که غرب ترجیح می‌دهد 15 سال به طول بیانجامد ایران تعداد سانتریفیوژهای بیش‌تری را خواستار خواهد شد اما اگر مدت زمان توافق نهایی کم‌تر از 10 سال باشد آن گونه که ایران خواستار آن است تهران آماده خواهد بود تا کاهش تعداد سانتریفیوژهای فعالش را بپذیرد. ایران پس از پایان این مدت زمان کوتاه قادر خواهد بود تا غنی‌سازیش را تا سطح صنعتی افزایش دهد که به این کشور اجازه خواهد داد سوخت مورد نیاز خود برای راکتور هسته‌ای‌اش در بوشهر را تولید کند.
این روزنامه انگلیسی در ادامه مدعی شد با توجه به اظهارنظرهای مثبت ایران در روزهای اخیر به نظر می‌آید که تهران از این انعطاف جدید درخصوص ظرفیت غنی‌سازی‌اش خرسند است. اما مذاکره‌کنندگان غرب امیدوارند ظریف بتواند این شور و اشتیاق را به یک قول برای حل مساله غنی‌سازی تبدیل کند تا به عاملی برای حرکت به سمت دیگر مسائل شامل چارچوب زمانی لغو تحریم‌ها منجر شود.
وزیر امور خارجه انگلیس گفت که در گفت‌وگوهایش در مونیخ با ظریف به وی اعلام کرده است از آن‌جایی که زمان برای ما رو به پایان است لازم است که ما یک پیام بدون ابهام از ایرانی‌ها مبنی بر کم‌تر شدن اختلافات در زمینه غنی‌سازی دریافت کنیم تا بتوانیم به نیروی لازم برای دستیابی به پیشرفت موردنیاز درخصوص دیگر مسائل حل نشده برسیم.
آخرین ضرب‌الاجل تعیین شده میان ایران و گروه 1+5، 30 ژوئن 2015 است اما مذاکره کنندگان به توافق رسیده‌اند که تا پایان ماه مارس به یک چارچوب درخصوص توافق نهایی دست پیدا کنند. محمدجواد ظریف و جان کری همتای آمریکایی‌اش هر دو روز یک‌شنبه گفته‌اند که با تمدید مذاکرات مخالفند اگرچه ضرب الاجل ماه مارس می‌تواند به معنی آخرین روزهای آن باشد تنها چند هفته تا پایان آن فرصت باقی است. سرعت پیشرفت‌های حاصل شده اطمینان کافی برای این که بگوییم مذاکره‌کنندگان می‌توانند در این تاریخ به نتیجه موردنظرشان برسند را به ما نمی‌دهد اما با اطمینان می‌توان گفت که مسیر حرکت مذاکرات رو به جلو است.
