صراط:محققان کشورمان موفق به حذف کل ترکیبات سیانید (سیانیدهای آزاد و کمپلکس‌های سیانید-آهن) از فاضلابهای صنعتی به وسیله راکتور الکتروشیمیایی شدند.
دکتر امیر حسین محوی، استادیار بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تهران و محقق طرح با اشاره به اینکه سیانید به طور گسترده در صنایع مختلف استفاده می‌شود و به مقدار قابل توجهی از طریق پساب صنعتی وارد محیط زیست می‌شود، افزود: میزان سمیت سیانور از نظر تاثیرگذاری بر سلامت انسان امری ثابت شده است و همچنین میزان درجه سمیت از یک فرم از سیانید با یکدیگر تفاوت دارد. به عنوان مثال، سیانید آزاد (CN - و HCN) و سیانید آهن (فریسیانید و ferrocyanide) به عنوان بیشترین و کمترین اشکال سمی سیانید، به ترتیب شناخته شده‌اند.
وی با بیان اینکه مطالعات اخیر نشان داده که حداقل اشکال سمیت سیانید را می‌توان به عنوان یک تهدید برای موجودات انسانی و آبزی دانست، اظهار کرد: در راستای برطرف کردن یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی که می‌تواند توسط پساب فاضلاب صنایع که حاوی ترکیبات خطرناک سیانید هستند ایجاد شود، دستگاهی طراحی شده است که قابلیت حذف تمامی این ترکیبات را با راندمان بالا دارد.
استادیار بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: بر خلاف روش‌ها و دستگاه‌های ساخته شده که تنها قادر به حذف قسمتی از این ترکیبات هستند که منجر به ورود ترکیبات پیچیده سیانید به محیط زیست می‌شوند، در این دستگاه تمامی ترکیبات که شامل سیانیدهای آزاد و کمپلکس‌های سیانید-آهن هستند، حذف می‌شوند.
محوی خاطرنشان کرد: این دستگاه به صورتی طراحی شده است که تغییرات غلظت آلاینده و دیگر پارامترهای تاثیرگذار بر فرآیند، بر روی راندمان آن تاثیری نخواهد داشت. در حالی که روش‌هایی که تاکنون مورد استفاده قرار می گرفتند، تنها در یک بازه مشخص دارای راندمان مطلوب هستند.
وی یاد آور شد: در میان تمامی سازمان‌های ثبت اختراع در دنیا، سازمان ثبت اختراعات ایالات متحده (United States Patent & Trademark Office) دارای اعتبار بالاتری است و این پژوهش بدون هیچ گونه برگشت و نامه‌نگاری اضافه‌ای در USPTO به ثبت رسیده است.
محوی، مالکیت این اختراع را از آن دانشگاه علوم پزشکی تهران دانست و تصریح کرد که اطلاعات آن در اختیار همه ارگانها قرار می‌گیرد، چرا که حفاظت از محیط زیست بسیار با اهمیت است.
وی در پایان تاکید کرد: این دستگاه به همراه مهندس حامد قریبی، عضو هیات علمی دانشگاه شاهرود ساخته شده است. این اختراع بر اساس طبقه بندی اختراعات ایالات متحده در کلاس 721/210 و بر اساس طبقه بندی بین‌المللی اختراعات در کلاس C02F1/463 از نظر نوع کاربرد قرار گرفته است.
دکتر امیر حسین محوی، استادیار بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تهران و محقق طرح با اشاره به اینکه سیانید به طور گسترده در صنایع مختلف استفاده می‌شود و به مقدار قابل توجهی از طریق پساب صنعتی وارد محیط زیست می‌شود، افزود: میزان سمیت سیانور از نظر تاثیرگذاری بر سلامت انسان امری ثابت شده است و همچنین میزان درجه سمیت از یک فرم از سیانید با یکدیگر تفاوت دارد. به عنوان مثال، سیانید آزاد (CN - و HCN) و سیانید آهن (فریسیانید و ferrocyanide) به عنوان بیشترین و کمترین اشکال سمی سیانید، به ترتیب شناخته شده‌اند.
وی با بیان اینکه مطالعات اخیر نشان داده که حداقل اشکال سمیت سیانید را می‌توان به عنوان یک تهدید برای موجودات انسانی و آبزی دانست، اظهار کرد: در راستای برطرف کردن یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی که می‌تواند توسط پساب فاضلاب صنایع که حاوی ترکیبات خطرناک سیانید هستند ایجاد شود، دستگاهی طراحی شده است که قابلیت حذف تمامی این ترکیبات را با راندمان بالا دارد.
استادیار بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: بر خلاف روش‌ها و دستگاه‌های ساخته شده که تنها قادر به حذف قسمتی از این ترکیبات هستند که منجر به ورود ترکیبات پیچیده سیانید به محیط زیست می‌شوند، در این دستگاه تمامی ترکیبات که شامل سیانیدهای آزاد و کمپلکس‌های سیانید-آهن هستند، حذف می‌شوند.
محوی خاطرنشان کرد: این دستگاه به صورتی طراحی شده است که تغییرات غلظت آلاینده و دیگر پارامترهای تاثیرگذار بر فرآیند، بر روی راندمان آن تاثیری نخواهد داشت. در حالی که روش‌هایی که تاکنون مورد استفاده قرار می گرفتند، تنها در یک بازه مشخص دارای راندمان مطلوب هستند.
وی یاد آور شد: در میان تمامی سازمان‌های ثبت اختراع در دنیا، سازمان ثبت اختراعات ایالات متحده (United States Patent & Trademark Office) دارای اعتبار بالاتری است و این پژوهش بدون هیچ گونه برگشت و نامه‌نگاری اضافه‌ای در USPTO به ثبت رسیده است.
محوی، مالکیت این اختراع را از آن دانشگاه علوم پزشکی تهران دانست و تصریح کرد که اطلاعات آن در اختیار همه ارگانها قرار می‌گیرد، چرا که حفاظت از محیط زیست بسیار با اهمیت است.
وی در پایان تاکید کرد: این دستگاه به همراه مهندس حامد قریبی، عضو هیات علمی دانشگاه شاهرود ساخته شده است. این اختراع بر اساس طبقه بندی اختراعات ایالات متحده در کلاس 721/210 و بر اساس طبقه بندی بین‌المللی اختراعات در کلاس C02F1/463 از نظر نوع کاربرد قرار گرفته است.
