صراط: واحد فرهنگی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور در نامه‌ای به حسن روحانی ریاست جمهوری اعلام کرد: آیا رواست که در برابر توهین و تخلفات متعدد نشریاتی که تظاهر به حمایت از شما می‌کنند و از آن طرف علیه انقلاب و امام قلم می‌زنند و تصویر روشنفکرنمایان خائن یا ورشکستگان سیاسی نهضت آزادی را عکس اول نشریه خود می‌کنند یا به خاطر انتشار کارکاتور موهن شارلی مورد تشویق رسانه‌های بیگانه قرار می‌گیرند، سکوت کنیم؟
متن این نامه به شرح ذیل است:
« انقلاب اسلامی ایران بنا به گواه همه اندیشمندان یک انقلاب فرهنگی است و بدون شک یکی از اصول مصرح، مورد تاکید و غیر قابل خدشه در قانون اساسی این انقلاب که از موجبات دوام و قوام جمهوری اسلامی است، مساله «آزادی بیان و مطبوعات» است.
تمام مکاتب دینی و بشری دنیا معتقدند این آزادیها از ضروریات رشد و تعالی انسان به سوی مبدأ هستی، حصول احکام دینی و قوانین اجتماعی و وسیلهای برای تضارب اندیشهها، مبادله اطلاعات و انتقال میراث بشریتاند.
از اینرو است که بنا بر قانون اساسی، قانون مطبوعات و سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی و سایر قوانین لازم الاجرا از جمله قوانین شورای عالی امنیت ملی، اصول مربوط به آزادی بیان و مطبوعات قویا شناخته شده و تا جایی که مخل مبانی اسلام و حقوق عمومی نباشد، مورد تاکید قرار گرفته است.
همانطور که رئیس جمهور می‌داند و می‌دانیم، آزادی بیان و مطبوعات جزء اصول فرادستی است که در فصل مهمی تحت عنوان «حقوق ملت» در قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد نقش بسته و حفظ و صیانت از آن در وهله اول بر عهده رئیس جمهور و در اصولی دیگر وظیفه‌ای خطیر و همگانی است.
پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، وقتی محتوا و ادبیات حاکم بر رسانه‌ای که «با شما آمدند» را بررسی و ردپای آنها را دنبال می‌کنیم، گام به گام به نشریات زنجیره‌ای دوم خرداد می‌رسیم که روزگاری در اتاق فکرشان شبیخون فرهنگی را برنامه ریزی می‌کردند و سودای براندازی اسلام و انقلاب را در سر داشتند.
متاسفانه رسانه‌هایی که این روزها در تیتر، لید، متن و تصویرشان، در شگردهای تبلیغی غیر اسلامی و غیر انقلابی‌شان، «برجسته سازی و تطهیر چهره فتنه گران»؛ «هویت زدایی از حماسه 9 دی»، «نقد رادیکالی آموزه‌ها و رهنمودهای امام راحل» را در دستور کار خود قرار داده یا در یادداشت‌ها و سرمقاله‌هایشان انقلاب اسلامی «بویژه دفاع مقدس» و احکام اسلامی «بویژه امر به معروف و نهی از منکر» را آماج فحاشی و لجن پراکنی خود قرار می‌دهند یا هر از گاهی به بهانه بازخوانی تاریخ، به تبلیغ منافقان و گروهک‌های ضد انقلاب و بازمانده‌های زنگ زده سلطنت طلبان می‌پردازند، مزورانه خود را حامی شما معرفی می‌کنند. رسانه‌هایی که سفارتخانه‌های کاغذی آمریکا هستند.
چندی پیش بود که آقای تئوریسین در سرمقاله یکی از همین نشریات بی آرمان؛ علیه امام و عاشورا مطلب نوشت یا در شماره اخیر یکی از همین نشریات بود که امام حسین را «منتقد مسالمت جو و نماد صلح طلبی و اصلاحات» نامیدند و درمیزگردی در «چشم انداز ایران»شان در حمایت از توسعه، گفتند و نوشتند که «انتظار ظهور عاجل امام زمان(عج)، ضد توسعه است» یا در نشریه دیگری «به بهانه دفاع از حقوق زن؛ اسید پاشی را محصول تبعیض در دین اسلام دانسته‌اند» یا «به طرفداری از کاریکاتور موهن علیه پیامبر می‌پردازند» و به اسم «راه مردم» علیه مقدسات مردم می‌خیزند و با دشمنان اسلام همراه می‌شوند و صدها دست از این مثال‌ها که از بیان آنها شرم‌مان می‌آید. مطالبی که در دوران روزنامه‌های زنجیره‌ای اصلاحات بلکه در زمان دولت تدبیر و امید منتشر شده است.
پیگیری و تلاش برای تحقق مصوبات شورایعالی امنیت ملی از سوی متصدیان فرهنگی دولت و هیئت نظارت بر مطبوعات، بایسته‌ای پسندیده و واجب است اما سوال بسیار مهمی که به ذهن متبادر می‌شود این است که چرا تیترها و یادداشت‌های روزنامه‌ها، ماهنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و فصلنامه‌هایی که خود را حامی دولت معرفی می‌کنند؛ مکرر مصوبات قانونی شورای عالی امنیت ملی از جمله «حصر سران فتنه» و «استفاده از نویسندگان و کارشناسان شبکه‌های ضدانقلاب» نقض می‌شود و از سوی دولت مورد بررسی و رصد قرار نمی‌گیرد و اساساً چرا نهادهای ناظر مستقر در وزارت ارشاد، کاری به کارهای خلاف قانون آنها ندارد؟
چرا مقدسات اسلامی ملت به هر بهانه مورد هجمه به اصطلاح ملی گرایان قرار می‌گیرد و آرمان‌های انقلاب زیر پا گذاشته می‌شود، اما کسی به برخورد با آنها نمی‌پردازد؟
آیا رواست که در برابر توهین و تخلفات متعدد نشریاتی که تظاهر به حمایت از شما می‌کنند و از آن طرف علیه انقلاب و امام قلم می‌زنند و تصویر روشنفکرنمایان خائن یا ورشکستگان سیاسی نهضت آزادی را عکس اول نشریه خود می‌کنند یا به خاطر انتشار کاریکاتور موهن شارلی مورد تشویق رسانه‌های بیگانه قرار می‌گیرند، سکوت کنیم؟
آیا رواست که نشریه غیردولتی که منتقد دولت است را تنها به خاطر انتقاد از سیاست‌های حکومت عربستان -کشوری که خود شما هم به توطئه و خیانت نفتی آن علیه جمهوری اسلامی اذعان دارید- را به محاکمه بکشانیم؟ حکومت عربستانی که امام روح الله در وصف آن فرمودند: «اگر از جنایت‌های امریکا بگذریم از ال سعود نخواهیم گذشت.»
آیا رواست در نظامی که با خون صدها هزار شهید تثبیت شده و با تبعیت از ولایت فقیه و قانون اساسی به پیش می‌رود؛ عده‌ای سر سپرده آمریکا به حمایت از دولت تدبیر و امید خط بطلان بر قانون و قانونگرایی کشیده و شعار اعتدال را زیر پا گذارند؟ آیا سکوت در برابر این امر همراهی با قانون شکنان نخواهد بود؟ بی شک شما نیز راضی به این همه در جفا در حق اسلام و انقلاب و امام و رهبری نیستید و بر شما و همه کابینه دولت تدبیر و امید فرض است که با معیار عدالت و تقوا به دفاع از آزادی و آزاداندیشی بپردازید و در برابر قانون شکنان مردانه بایستید.»
متن این نامه به شرح ذیل است:
« انقلاب اسلامی ایران بنا به گواه همه اندیشمندان یک انقلاب فرهنگی است و بدون شک یکی از اصول مصرح، مورد تاکید و غیر قابل خدشه در قانون اساسی این انقلاب که از موجبات دوام و قوام جمهوری اسلامی است، مساله «آزادی بیان و مطبوعات» است.
تمام مکاتب دینی و بشری دنیا معتقدند این آزادیها از ضروریات رشد و تعالی انسان به سوی مبدأ هستی، حصول احکام دینی و قوانین اجتماعی و وسیلهای برای تضارب اندیشهها، مبادله اطلاعات و انتقال میراث بشریتاند.
از اینرو است که بنا بر قانون اساسی، قانون مطبوعات و سیاست‌های فرهنگی جمهوری اسلامی و سایر قوانین لازم الاجرا از جمله قوانین شورای عالی امنیت ملی، اصول مربوط به آزادی بیان و مطبوعات قویا شناخته شده و تا جایی که مخل مبانی اسلام و حقوق عمومی نباشد، مورد تاکید قرار گرفته است.
همانطور که رئیس جمهور می‌داند و می‌دانیم، آزادی بیان و مطبوعات جزء اصول فرادستی است که در فصل مهمی تحت عنوان «حقوق ملت» در قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد نقش بسته و حفظ و صیانت از آن در وهله اول بر عهده رئیس جمهور و در اصولی دیگر وظیفه‌ای خطیر و همگانی است.
پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، وقتی محتوا و ادبیات حاکم بر رسانه‌ای که «با شما آمدند» را بررسی و ردپای آنها را دنبال می‌کنیم، گام به گام به نشریات زنجیره‌ای دوم خرداد می‌رسیم که روزگاری در اتاق فکرشان شبیخون فرهنگی را برنامه ریزی می‌کردند و سودای براندازی اسلام و انقلاب را در سر داشتند.
متاسفانه رسانه‌هایی که این روزها در تیتر، لید، متن و تصویرشان، در شگردهای تبلیغی غیر اسلامی و غیر انقلابی‌شان، «برجسته سازی و تطهیر چهره فتنه گران»؛ «هویت زدایی از حماسه 9 دی»، «نقد رادیکالی آموزه‌ها و رهنمودهای امام راحل» را در دستور کار خود قرار داده یا در یادداشت‌ها و سرمقاله‌هایشان انقلاب اسلامی «بویژه دفاع مقدس» و احکام اسلامی «بویژه امر به معروف و نهی از منکر» را آماج فحاشی و لجن پراکنی خود قرار می‌دهند یا هر از گاهی به بهانه بازخوانی تاریخ، به تبلیغ منافقان و گروهک‌های ضد انقلاب و بازمانده‌های زنگ زده سلطنت طلبان می‌پردازند، مزورانه خود را حامی شما معرفی می‌کنند. رسانه‌هایی که سفارتخانه‌های کاغذی آمریکا هستند.
چندی پیش بود که آقای تئوریسین در سرمقاله یکی از همین نشریات بی آرمان؛ علیه امام و عاشورا مطلب نوشت یا در شماره اخیر یکی از همین نشریات بود که امام حسین را «منتقد مسالمت جو و نماد صلح طلبی و اصلاحات» نامیدند و درمیزگردی در «چشم انداز ایران»شان در حمایت از توسعه، گفتند و نوشتند که «انتظار ظهور عاجل امام زمان(عج)، ضد توسعه است» یا در نشریه دیگری «به بهانه دفاع از حقوق زن؛ اسید پاشی را محصول تبعیض در دین اسلام دانسته‌اند» یا «به طرفداری از کاریکاتور موهن علیه پیامبر می‌پردازند» و به اسم «راه مردم» علیه مقدسات مردم می‌خیزند و با دشمنان اسلام همراه می‌شوند و صدها دست از این مثال‌ها که از بیان آنها شرم‌مان می‌آید. مطالبی که در دوران روزنامه‌های زنجیره‌ای اصلاحات بلکه در زمان دولت تدبیر و امید منتشر شده است.
پیگیری و تلاش برای تحقق مصوبات شورایعالی امنیت ملی از سوی متصدیان فرهنگی دولت و هیئت نظارت بر مطبوعات، بایسته‌ای پسندیده و واجب است اما سوال بسیار مهمی که به ذهن متبادر می‌شود این است که چرا تیترها و یادداشت‌های روزنامه‌ها، ماهنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و فصلنامه‌هایی که خود را حامی دولت معرفی می‌کنند؛ مکرر مصوبات قانونی شورای عالی امنیت ملی از جمله «حصر سران فتنه» و «استفاده از نویسندگان و کارشناسان شبکه‌های ضدانقلاب» نقض می‌شود و از سوی دولت مورد بررسی و رصد قرار نمی‌گیرد و اساساً چرا نهادهای ناظر مستقر در وزارت ارشاد، کاری به کارهای خلاف قانون آنها ندارد؟
چرا مقدسات اسلامی ملت به هر بهانه مورد هجمه به اصطلاح ملی گرایان قرار می‌گیرد و آرمان‌های انقلاب زیر پا گذاشته می‌شود، اما کسی به برخورد با آنها نمی‌پردازد؟
آیا رواست که در برابر توهین و تخلفات متعدد نشریاتی که تظاهر به حمایت از شما می‌کنند و از آن طرف علیه انقلاب و امام قلم می‌زنند و تصویر روشنفکرنمایان خائن یا ورشکستگان سیاسی نهضت آزادی را عکس اول نشریه خود می‌کنند یا به خاطر انتشار کاریکاتور موهن شارلی مورد تشویق رسانه‌های بیگانه قرار می‌گیرند، سکوت کنیم؟
آیا رواست که نشریه غیردولتی که منتقد دولت است را تنها به خاطر انتقاد از سیاست‌های حکومت عربستان -کشوری که خود شما هم به توطئه و خیانت نفتی آن علیه جمهوری اسلامی اذعان دارید- را به محاکمه بکشانیم؟ حکومت عربستانی که امام روح الله در وصف آن فرمودند: «اگر از جنایت‌های امریکا بگذریم از ال سعود نخواهیم گذشت.»
آیا رواست در نظامی که با خون صدها هزار شهید تثبیت شده و با تبعیت از ولایت فقیه و قانون اساسی به پیش می‌رود؛ عده‌ای سر سپرده آمریکا به حمایت از دولت تدبیر و امید خط بطلان بر قانون و قانونگرایی کشیده و شعار اعتدال را زیر پا گذارند؟ آیا سکوت در برابر این امر همراهی با قانون شکنان نخواهد بود؟ بی شک شما نیز راضی به این همه در جفا در حق اسلام و انقلاب و امام و رهبری نیستید و بر شما و همه کابینه دولت تدبیر و امید فرض است که با معیار عدالت و تقوا به دفاع از آزادی و آزاداندیشی بپردازید و در برابر قانون شکنان مردانه بایستید.»
