صراط: یک برنامه ریزی هدفمند از سوی برخی و با همراهی اصلاح طلبان علیه سازمان صداوسیما آغاز شده است گرچه این انتقادات در دوره ریاست پیشین صدا و سیما هم وجود داشت.
این انتقادات و تخریب هایی که علیه رسانه ملی انجام می شود از زمانی به اوج رسید که برنامه هایی در باره فتنه 88 و عوامل و مسببان آن و همچنین دلایل شکل گیری حماسه 9 دی که پنجمین سال آن گرامی داشته شد، پخش شد.
شاخص ترین مستندی که درباره فتنه 88 از صداوسیما پخش شد، مستند «دهم» بود. این مستند که در سه قسمت ساخته شده بود با ساختار واقع گرایانه و بازگوکننده تاریخ انتخابات ریاست جمهوری 1388 و اتفاقاتی که در آن جریان افتاد، توانست به خوبی، روشنگری های لازم را پس از گذشت 5 سال از آن اتفاق ناگوار انجام دهد.
شرح وقایع سال 88 پس از گذشت 5 سال با آرامشی که بر پا شده و با توجه به این که در فضای غبارآلود و مسموم آن آشوب و فتنه، نمی شد دقیق به تبیین آن پرداخت، در مستند «دهم» به خوبی تبیین شد.حقایق و وقایع آن سال در این مستند با استفاده از اسناد و مدارک روشن، غیرقابل انکار است.
رسانه ملی به خاطر وظیفه ای که بر عهده دارد باید هم به روشنگری در این زمینه می پرداخت و به خوبی هم توانست، ابعاد پنهان و آشکار فتنه 88 را بازگو کند، تا بسیاری از افراد جامعه که شاید همچنان در ناآگاهی و گمراهی به سر می برند، آگاه شوند و روند فکری و اعتقادی آنها نسبت به وقایع انتخابات سال 88 تغییر یابد.
چنین برنامه ای البته ضمن تأثیری که بر افکار عمومی خواهد گذاشت، واکنش ها و بازتاب هایی را هم در پی داشته است. این واکنش های تند نشان دهنده تأثیری است که بر روی برخی افراد و شخیصت ها گذاشته است..
شاید برخی تصور می کردند که با تغییر مدیریت سازمان صداوسیما دیگر نباید در زمینه مسائل فتنه سخنی گفته شود و یا مستندی ساخته شود. اصلاح طلبان پس از آن وقایع تلخ و ناگوار سعی و تلاش بسیاری داشتند تا فتنه 88 به فراموشی سپرده شود و حتی درباره حماسه 9 دی هم سخنی به میان نیاید.
این سیاست در رفتارها و گفتارهای آنها بسیار دیده می شود اما آن وقایع و حماسه 9 دی 1388، یک اتفاق تاریخی است که در کتاب تاریخ جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسید و به عنوان قطعه ای از تاریخ انقلاب همواره به آن باید پرداخت.
دولت هم در چند روز گذشته انتقادات تندی را به عملکرد صدا و سیما وارد کرده است، اما از مصداق سخنی به میان نیاورده و کلی گویی های مقامات دولتی بدون اشاره به موارد کم لطفی صداوسیما به دولت، نمی توان به یک راه کار برای حل اختلاف دولت با صداوسیما رسید.
در پی این انتقادات، رسانه های اصلاح طلب هم دست به کار شدند و در روزنامه های خود، مقالات و مطالبی را نگاشتند به گمان این که اکنون زمان مناسبی برای تاختن به صداوسیما برای انتقام گیری است.
حتی این رسانه ها تهدید کرده اند که دولت می تواند برای فشار بر سازمان صداوسیما از ابزار بودجه استفاده کند.
یکی از روزنامه های اصلاح طلب در سرمقاله هفته گذشته خود با عنوان «پیرامون عملکرد یک رسانه» نوشته است؛«آنچه مسلم است این رسانه از بودجه دولتی بهره مند بوده و با مالیات پرداخت شده از سوی مردم، اداره می شود. این مساله ای است که به طور جدی می تواند از سوی رئیس جمهور با رئیس سازمان به بحث گذارده شود. این رویه قابل قبولی نیست که یک رسانه از دولت بهره مند شود اما متوجه مطالبات حداقل 51 درصدی جامعه، نخبگان، چهره های ملی، احزاب و جریان های سیاسی با سابقه و مورد اعتماد ملت و دولت برخاسته از رأی اکثریت قابل توجه جامعه نباشد.»
بر اساس قانون، دولت هنگام ارائه بودجه سالانه به مجلس شورای اسلامی موظف است بودجه هر ارگان و نهادی را اختصاص دهد. دولت خود از بودجه بیت المال ارتزاق می کند و برای خود نیز در لایحه بودجه، هزینه های خود را لحاظ می کند.
این که گفته می شود یک رسانه از دولت بهره مند می شود پس باید مطالبات دولت صد درصد اجرا شود، از چارچوب منطق و قانون خارج است. بسیاری از رسانه ها و روزنامه ها در کشور منتشر می شوند و از یارانه و بودجه دولت ارتزاق می کنند آیا آنها همه مطالبات دولت را جامه عمل می پوشانند؟ با توجه به این که، صداوسیما یک رسانه ملی است و باید در چارچوب نظام و حاکمیت و منافع ملی کشور گام بردارد،نه این که در پی کسب رضایت دولت هایی باشد که پس از 8 سال دوران ریاست جمهوری خود، تغییر می کنند و دولت بعدی روی کار می آید.
البته باید به این نکته توجه داشت که نگرانی اصلاح طلبان و همراهی آنها با دولت در انتقاد از عملکرد سازمان صداوسیما، برای خودشان است و برای دولت دلسوزی نمی کنند بلکه درپی اهداف سیاسی خود هستند.
یک روزنامه اصلاح طلب دیگر هم راه حلی برای دولت ارائه داده است تا بتواند صداوسیما را تحت فشار قرار دهد.
این روزنامه نوشته است:«مشکل صداوسیما ساعت 17 روز 25 خرداد 92 شروع شد و تا به امروز ادامه داشته است. حال این که حسن روحانی به کمک اصلاح طلبان طرد شده توانستند معادلات را بر هم بزنند، از منظر آقایان داخل ساختمان جام جم اقدامی ناصواب بوده است. حسن روحانی از دید صداوسیما اشتباهی است. حالا راه حل این است که دولت بودجه صداوسیما را کم کرده و بر رسانه هایی متمرکز شود که هم حرفه ای هستند و هم منصف».
حرفه ای گری در این اظهار نظر به خوبی دیده می شود. این رسانه سنگ خود را به سینه می زند تا شاید بتواند از بودجه دولتی سهم بیشتری ببرد.
چنین انتقادات و تهدیداتی به خاطر این است که گزینه های مورد نظر اصلاح طلبان که پیش از انتصاب آقای محمد سرافراز در سازمان صداوسیما تبلیغ می شد، نتوانستند وارد ساختمان جام جم شوند.البته انصاف حکم می کند کمی شکیبایی و صبوری هم در میان منتقدان وجود داشته باشد. رئیس سازمان صدا و سیما نزدیک به دو ماه است که منصوب شده و مطالبات مطرح شده برای اقناع توقع آنها زمان زیادی نیست.
از سوی دیگر ریاست نهادها و ارگان هایی همچون صداوسیما از سوی مقام معظم رهبری منصوب می شوند و دولتی نیستند که بخواهند کاملاً در خدمت و اختیار دولت ها و یا گروه های سیاسی و احزاب باشند.
این خود یک ویژگی مثبت و ارزشمندی است که باعث شده است، رسانه ای چون صداوسیما به عنوان ابزار دست دولت ها نباشد.
انتقادات و تخریب های رسانه ملی به همینجا ختم نمی شود، چون آیت الله هاشمی رفسنجانی پنجشنبه گذشته در دانشگاه تهران علیه سازمان صداوسیما سخن گفت. او اظهار داشت«از صداوسیما علائم تفرقه پخش می شود و چیزهایی را به خورد مردم می دهند که واقعیت ندارد.»
رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام هم اشاره ای به آن برنامه هایی که واقعیت ندارد، نمی کند و مصداق آن را واضح نمی گوید اما گمان می رود اشاره ایشان به برنامه مستند «دهم» در باره مسائل فتنه 88 و شکل گیری حماسه 9 دی بوده است.
در این مستند 3 قسمتی به مسائلی پرداخته شد که در آن به گوشه ای از رفتارهای آقای هاشمی رفسنجانی هم اشاره داشت. اگر ایشان نسبت به این برنامه اعتراض و انتقادی دارند، آن ها را بیان کنند نه این که سازمان صداوسیما را متهم به تفرقه افکنی و دروغ گویی کنند.
چنین موضوعی خود باعث ایجاد اختلاف و تفرقه می شود. روشی که از سوی برخی دولتمردان، اصلاح طلبان و شخصیتی چون آیت الله هاشمی رفسنجانی نسبت به صداوسیما در پیش گرفته شده است، راه به جایی نمی برد و اگر اختلافی هم وجود دارد که البته از سوی برخی افراد ذکر شده مطرح می شود، با این روش حل نخواهد شد.
البته این رویه و روش باز هم ادامه خواهد داشت و صداوسیما همچنان مورد انتقاد و تخریب قرار خواهد گرفت مگر آن که ریاست آن هم طیف و همفکر آنها باشد.آنگاه صداوسیما، رسانه مطلوب، حرفه ای و تأثیر گذار می شود و آنتن صدا وسیما روی موج پاستور و اصلاح طلبان تنظیم خواهد شد.
این انتقادات و تخریب هایی که علیه رسانه ملی انجام می شود از زمانی به اوج رسید که برنامه هایی در باره فتنه 88 و عوامل و مسببان آن و همچنین دلایل شکل گیری حماسه 9 دی که پنجمین سال آن گرامی داشته شد، پخش شد.
شاخص ترین مستندی که درباره فتنه 88 از صداوسیما پخش شد، مستند «دهم» بود. این مستند که در سه قسمت ساخته شده بود با ساختار واقع گرایانه و بازگوکننده تاریخ انتخابات ریاست جمهوری 1388 و اتفاقاتی که در آن جریان افتاد، توانست به خوبی، روشنگری های لازم را پس از گذشت 5 سال از آن اتفاق ناگوار انجام دهد.
شرح وقایع سال 88 پس از گذشت 5 سال با آرامشی که بر پا شده و با توجه به این که در فضای غبارآلود و مسموم آن آشوب و فتنه، نمی شد دقیق به تبیین آن پرداخت، در مستند «دهم» به خوبی تبیین شد.حقایق و وقایع آن سال در این مستند با استفاده از اسناد و مدارک روشن، غیرقابل انکار است.
رسانه ملی به خاطر وظیفه ای که بر عهده دارد باید هم به روشنگری در این زمینه می پرداخت و به خوبی هم توانست، ابعاد پنهان و آشکار فتنه 88 را بازگو کند، تا بسیاری از افراد جامعه که شاید همچنان در ناآگاهی و گمراهی به سر می برند، آگاه شوند و روند فکری و اعتقادی آنها نسبت به وقایع انتخابات سال 88 تغییر یابد.
چنین برنامه ای البته ضمن تأثیری که بر افکار عمومی خواهد گذاشت، واکنش ها و بازتاب هایی را هم در پی داشته است. این واکنش های تند نشان دهنده تأثیری است که بر روی برخی افراد و شخیصت ها گذاشته است..
شاید برخی تصور می کردند که با تغییر مدیریت سازمان صداوسیما دیگر نباید در زمینه مسائل فتنه سخنی گفته شود و یا مستندی ساخته شود. اصلاح طلبان پس از آن وقایع تلخ و ناگوار سعی و تلاش بسیاری داشتند تا فتنه 88 به فراموشی سپرده شود و حتی درباره حماسه 9 دی هم سخنی به میان نیاید.
این سیاست در رفتارها و گفتارهای آنها بسیار دیده می شود اما آن وقایع و حماسه 9 دی 1388، یک اتفاق تاریخی است که در کتاب تاریخ جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسید و به عنوان قطعه ای از تاریخ انقلاب همواره به آن باید پرداخت.
دولت هم در چند روز گذشته انتقادات تندی را به عملکرد صدا و سیما وارد کرده است، اما از مصداق سخنی به میان نیاورده و کلی گویی های مقامات دولتی بدون اشاره به موارد کم لطفی صداوسیما به دولت، نمی توان به یک راه کار برای حل اختلاف دولت با صداوسیما رسید.
در پی این انتقادات، رسانه های اصلاح طلب هم دست به کار شدند و در روزنامه های خود، مقالات و مطالبی را نگاشتند به گمان این که اکنون زمان مناسبی برای تاختن به صداوسیما برای انتقام گیری است.
حتی این رسانه ها تهدید کرده اند که دولت می تواند برای فشار بر سازمان صداوسیما از ابزار بودجه استفاده کند.
یکی از روزنامه های اصلاح طلب در سرمقاله هفته گذشته خود با عنوان «پیرامون عملکرد یک رسانه» نوشته است؛«آنچه مسلم است این رسانه از بودجه دولتی بهره مند بوده و با مالیات پرداخت شده از سوی مردم، اداره می شود. این مساله ای است که به طور جدی می تواند از سوی رئیس جمهور با رئیس سازمان به بحث گذارده شود. این رویه قابل قبولی نیست که یک رسانه از دولت بهره مند شود اما متوجه مطالبات حداقل 51 درصدی جامعه، نخبگان، چهره های ملی، احزاب و جریان های سیاسی با سابقه و مورد اعتماد ملت و دولت برخاسته از رأی اکثریت قابل توجه جامعه نباشد.»
بر اساس قانون، دولت هنگام ارائه بودجه سالانه به مجلس شورای اسلامی موظف است بودجه هر ارگان و نهادی را اختصاص دهد. دولت خود از بودجه بیت المال ارتزاق می کند و برای خود نیز در لایحه بودجه، هزینه های خود را لحاظ می کند.
این که گفته می شود یک رسانه از دولت بهره مند می شود پس باید مطالبات دولت صد درصد اجرا شود، از چارچوب منطق و قانون خارج است. بسیاری از رسانه ها و روزنامه ها در کشور منتشر می شوند و از یارانه و بودجه دولت ارتزاق می کنند آیا آنها همه مطالبات دولت را جامه عمل می پوشانند؟ با توجه به این که، صداوسیما یک رسانه ملی است و باید در چارچوب نظام و حاکمیت و منافع ملی کشور گام بردارد،نه این که در پی کسب رضایت دولت هایی باشد که پس از 8 سال دوران ریاست جمهوری خود، تغییر می کنند و دولت بعدی روی کار می آید.
البته باید به این نکته توجه داشت که نگرانی اصلاح طلبان و همراهی آنها با دولت در انتقاد از عملکرد سازمان صداوسیما، برای خودشان است و برای دولت دلسوزی نمی کنند بلکه درپی اهداف سیاسی خود هستند.
یک روزنامه اصلاح طلب دیگر هم راه حلی برای دولت ارائه داده است تا بتواند صداوسیما را تحت فشار قرار دهد.
این روزنامه نوشته است:«مشکل صداوسیما ساعت 17 روز 25 خرداد 92 شروع شد و تا به امروز ادامه داشته است. حال این که حسن روحانی به کمک اصلاح طلبان طرد شده توانستند معادلات را بر هم بزنند، از منظر آقایان داخل ساختمان جام جم اقدامی ناصواب بوده است. حسن روحانی از دید صداوسیما اشتباهی است. حالا راه حل این است که دولت بودجه صداوسیما را کم کرده و بر رسانه هایی متمرکز شود که هم حرفه ای هستند و هم منصف».
حرفه ای گری در این اظهار نظر به خوبی دیده می شود. این رسانه سنگ خود را به سینه می زند تا شاید بتواند از بودجه دولتی سهم بیشتری ببرد.
چنین انتقادات و تهدیداتی به خاطر این است که گزینه های مورد نظر اصلاح طلبان که پیش از انتصاب آقای محمد سرافراز در سازمان صداوسیما تبلیغ می شد، نتوانستند وارد ساختمان جام جم شوند.البته انصاف حکم می کند کمی شکیبایی و صبوری هم در میان منتقدان وجود داشته باشد. رئیس سازمان صدا و سیما نزدیک به دو ماه است که منصوب شده و مطالبات مطرح شده برای اقناع توقع آنها زمان زیادی نیست.
از سوی دیگر ریاست نهادها و ارگان هایی همچون صداوسیما از سوی مقام معظم رهبری منصوب می شوند و دولتی نیستند که بخواهند کاملاً در خدمت و اختیار دولت ها و یا گروه های سیاسی و احزاب باشند.
این خود یک ویژگی مثبت و ارزشمندی است که باعث شده است، رسانه ای چون صداوسیما به عنوان ابزار دست دولت ها نباشد.
انتقادات و تخریب های رسانه ملی به همینجا ختم نمی شود، چون آیت الله هاشمی رفسنجانی پنجشنبه گذشته در دانشگاه تهران علیه سازمان صداوسیما سخن گفت. او اظهار داشت«از صداوسیما علائم تفرقه پخش می شود و چیزهایی را به خورد مردم می دهند که واقعیت ندارد.»
رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام هم اشاره ای به آن برنامه هایی که واقعیت ندارد، نمی کند و مصداق آن را واضح نمی گوید اما گمان می رود اشاره ایشان به برنامه مستند «دهم» در باره مسائل فتنه 88 و شکل گیری حماسه 9 دی بوده است.
در این مستند 3 قسمتی به مسائلی پرداخته شد که در آن به گوشه ای از رفتارهای آقای هاشمی رفسنجانی هم اشاره داشت. اگر ایشان نسبت به این برنامه اعتراض و انتقادی دارند، آن ها را بیان کنند نه این که سازمان صداوسیما را متهم به تفرقه افکنی و دروغ گویی کنند.
چنین موضوعی خود باعث ایجاد اختلاف و تفرقه می شود. روشی که از سوی برخی دولتمردان، اصلاح طلبان و شخصیتی چون آیت الله هاشمی رفسنجانی نسبت به صداوسیما در پیش گرفته شده است، راه به جایی نمی برد و اگر اختلافی هم وجود دارد که البته از سوی برخی افراد ذکر شده مطرح می شود، با این روش حل نخواهد شد.
البته این رویه و روش باز هم ادامه خواهد داشت و صداوسیما همچنان مورد انتقاد و تخریب قرار خواهد گرفت مگر آن که ریاست آن هم طیف و همفکر آنها باشد.آنگاه صداوسیما، رسانه مطلوب، حرفه ای و تأثیر گذار می شود و آنتن صدا وسیما روی موج پاستور و اصلاح طلبان تنظیم خواهد شد.
