صراط: آخرین باری که گاودریایی در آبهای جنوب ایران دیده شد به سه سال پیش بازمی‌گردد که لاشه این حیوان غول‌پیکر به گل نشست.
به گزارش دیده‌بان حیات‌وحش ایران، گاودریایی در آبهای خلیج فارس و دریای عمان در سال‌های اخیر بسیار کمیاب شده و با ادامه روند فعلی، این گونه در سال‌های آینده منقرض خواهد شد.
ا
ین گونه در ایران در آبهای کم عمق خلیج فارس و دریاى عمان زیست مى‌کند و در سواحل چابهار بیشترین احتمال حضور آن در خلیج گواتر، سواحل پسابندر و بریس است. نخستین رکورد مستند از این پستاندار مربوط به مشاهده لاشه تازه یک گاودریایی در سواحل خورموسی در استان خوزستان است که در سال ۶۳ توسط دکتر «نبوی» مشاهده شد و پس از آن تا مهرماه سال 91 هیچ نشانه‌ای از وجود این پستاندار در آبهای جنوب ایران به دست نیامد. آخرین نشانه از وجود گاودریایی در آبهای ایران، مشاهده لاشه یک گاودریایی در دوم مهرماه سال 91 در سواحل ماسه‌ای بریس چابهار است که به وسیله امواج دریا به گل نشسته بود.
پس از آن تا به امروز هیچ موردی از مشاهده زنده یا لاشه این جانور در سواحل و آبهای خلیج فارس و دریای عمان ثبت نشده است اما علائم حضور این جانور همچنان به چشم می‌خورد.
کارشناسان دریایی استان سیستان و بلوچستان اقدام به بررسی و بیومتری لاشه کردند که نتایج شگرفی به دست آمد. طول این آبزی ۳ متر و ۱۰ سانتیمتر، وزن تقریبی آن ۴۵۰ کیلوگرم، طول باله سینه‌ای ۴۵ سانتیمتر، طول باله دمی ۸۰ سانتیمتر و قطر بدن ۲۵۰ سانتیمتر اندازه‌گیری شد. جنسیت جانور نر بود و در قسمت زیرین باله سینه‌ای راست آثار زخم عمیقی مشاهده شد که حاکی از برخورد حیوان با یک شیء بزرگ بود. نتایج کالبدگشایی لاشه نشان می‌داد دنده‌های جلوی قفسه سینه جانور دچار آسیب دیدگی شده است که احتمالاً همین آسیب‌ها علت اصلی تلف شدن حیوان شده بود. همچنین هیچ گونه اثری از تور، نیزه و... در اطراف لاشه مشاهده نشد.
به گزارش دیده‌بان حیات‌وحش ایران، گاودریایی در آبهای خلیج فارس و دریای عمان در سال‌های اخیر بسیار کمیاب شده و با ادامه روند فعلی، این گونه در سال‌های آینده منقرض خواهد شد.
ا
ین گونه در ایران در آبهای کم عمق خلیج فارس و دریاى عمان زیست مى‌کند و در سواحل چابهار بیشترین احتمال حضور آن در خلیج گواتر، سواحل پسابندر و بریس است. نخستین رکورد مستند از این پستاندار مربوط به مشاهده لاشه تازه یک گاودریایی در سواحل خورموسی در استان خوزستان است که در سال ۶۳ توسط دکتر «نبوی» مشاهده شد و پس از آن تا مهرماه سال 91 هیچ نشانه‌ای از وجود این پستاندار در آبهای جنوب ایران به دست نیامد. آخرین نشانه از وجود گاودریایی در آبهای ایران، مشاهده لاشه یک گاودریایی در دوم مهرماه سال 91 در سواحل ماسه‌ای بریس چابهار است که به وسیله امواج دریا به گل نشسته بود.
پس از آن تا به امروز هیچ موردی از مشاهده زنده یا لاشه این جانور در سواحل و آبهای خلیج فارس و دریای عمان ثبت نشده است اما علائم حضور این جانور همچنان به چشم می‌خورد.
کارشناسان دریایی استان سیستان و بلوچستان اقدام به بررسی و بیومتری لاشه کردند که نتایج شگرفی به دست آمد. طول این آبزی ۳ متر و ۱۰ سانتیمتر، وزن تقریبی آن ۴۵۰ کیلوگرم، طول باله سینه‌ای ۴۵ سانتیمتر، طول باله دمی ۸۰ سانتیمتر و قطر بدن ۲۵۰ سانتیمتر اندازه‌گیری شد. جنسیت جانور نر بود و در قسمت زیرین باله سینه‌ای راست آثار زخم عمیقی مشاهده شد که حاکی از برخورد حیوان با یک شیء بزرگ بود. نتایج کالبدگشایی لاشه نشان می‌داد دنده‌های جلوی قفسه سینه جانور دچار آسیب دیدگی شده است که احتمالاً همین آسیب‌ها علت اصلی تلف شدن حیوان شده بود. همچنین هیچ گونه اثری از تور، نیزه و... در اطراف لاشه مشاهده نشد.
