صراط: وی افزود: افرادی مثل شجریان و مهرجویی و ... با این روش خود را داوری میکنند و مردم هم روی این داوری حساب میکنند که این آدم نمیخواهد این طرفی باشد؛ بلکه میخواهد آن طرفی باشد و میخواهد از لشکر دشمن جایزه بگیرد و من هم به خاطر همین در این محفل شرکت نمیکنم. این اراده همان افراد است که باید مسئله را متوجه شوند و این یک مقابله است و در مقابله انسان هیچ منتی را از دشمن نمیپذیرد.
رئیس فرهنگستان هنر در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه اگر به شما پیشنهاد دهند تا نشان شوالیه را دریافت کنید گفت: شاید به من هم پیشنهاد داده باشند! ولی ببینید به چه دلیل باید به من پیشنهاد بدهند؟ زیرا آنها دنیایشان مثل دنیای ما نیست و ما را بدوی و عقبافتاده میدانند و به خاطر عقبافتادگی به کسی شوالیهگری نمیدهند. اینها به کسی این انگ را میزنند که بگویند این مثل خود ما و از جنس خود ما است.
وی گفت: این جوایز علاقه آنها به تبلیغ را نشان میدهد اما اینکه این طرفیها این جایزه را رد یا قبول کنند یک ظرافتی میخواهد و انسان خردمند باید ارزیابی کند که اگر میارزد بپذیرد و اگر ارزش ندارد و فردا موجب ملالت و پشیمانی وی میشود آن را نپذیرد.
معلم در ادامه به نحوه انتخابها اشاره کرد و گفت: به هر حال آنها برای خودشان کار میکنند. بعد از میرزا عبدالله که در ردیفهای آوازی کار کرده کسی که بیش از همه در اشاعه آن کوشیده و اثر تولید کرده شجریان است اما این آدم ۲-۳ اشتباه در این اواخر دارد. مثلا کاری دارد که عوام را به وی نزدیک میکند و در افطارها مردم از وی یاد کرده و برایش دعا میکنند. ولی برای چه گفت این اثر را بردارند و پخش نکنند؟ در حالی که به نظرم این از خردمندی نمیتواند باشد. یا اینکه این اواخر برخی حرکات جلفی را روی صحنه انجام داده و این در حالی است که وی از باوقارترین شخصیتهای هنری در اجرا است و حرکاتی از او سر میزند که برای پسرش است و به نوجوانان اختصاص دارد. حال آن که وی استاد است و این این حرکات از وی بعید است و باید به قول شاعر «گوشهای بنشین و سنگین شو» باشد. ای کاش وی قدر خود را میشناخت ولی در عین حال فراموش نمیکنیم که یک حقی دارد و این آخر عمری برگردد و استادی تمام عیار در موسیقی ردیف شود زیرا از آنان که قرآن میخوانند تا آنان که موسیقی پاپ کار میکنند تکیهشان بر موسیقی ردیف است. چون موسیقی شرق از مصر تا پکن همین موسیقی ردیف است.