صراط: هفته نامه انگلیسی «اکونومیست» امروز (شنبه) طی تحلیلی در زمینه آینده مذاکرات هسته‌ای ایران با گروه 1+ 5 تحت عنوان «چرخش‌های دیپلماتیک» نوشت: گروه آمریکایی حاضر در مذاکرات هسته‌ای در تلاش برای کنترل کردن سطح توقعات هستند.
این در حالی است که « وندی شرمن»، رییس تیم آمریکایی حاضر در مذاکرات اخیرا اعلام داشت ایران بر اساس توافق مقدماتی سال گذشته به تعهدات خود عمل کرده است. البته مشکل اصلی میزان غنی سازی اورانیوم ایران همچنان پابرجاست .
*۴ ناحیه مورد بحث در مذاکرات هسته‌ای
به نوشته این نشریه، اختلاف‌های عمیق ماه‌هاست که بین طرفین مشاهده می‌‌شود . 4 ناحیه‌ای که طرف مقابل مذاکرات ایران نسبت به آن نگران است عبارت از میزان غنی سازی، نقطه طغیان هسته‌ای ایران که با تولید میزان کافی چاشنی انفجاری برای تولید بمب هسته‌ای بستگی دارد و 2همچنین نگرانی شفاف سازی ایران در زمینه فعالیت های گذشته در ساخت کلاهک‌های هسته‌ای و سرانجام مدت زمان اعمال محدودیت بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران است.
بنابر این گزارش، ایران در زمینه میزان سانتریفیوژها برخلاف توقع غرب عنوان می‌کند که سانتریفیوژهای موجود را از بین نخواهد برد و باید قادر باشد تا آن‌ها را به سطح مطلوب برای تامین سوخت نیروگاه بوشهر برساند.
*خواسته غرب تحمیل 20 سال محدودیت بر فعالیت هسته‌ای است
از سوی دیگر غرب خواهان توافق (محدودیت) تا 20 سال است و در این میان تحریم‌ها مرحله به مرحله از میان خواهند رفت. اما ایران نیز انتظار دارد تا اکثر تحریم‌ها به فوریت برطرف شوند و محدودیت بر برنامه‌های هسته‌ایش نیز بیش از 5 سال نباشد. در زمینه فعالیت بر ساخت کلاهک هسته‌ای نیز ایرانیان می‌گویند با توجه به اسناد سابق نیازی به آشکار سازی دیگر نیست.
اکونومیست در ادامه مطلب خود نوشت: البته پیشنهادهای دیگر در این باره وجود دارد که در صورت وجود اطمینان بین طرفین به همدیگر امکان اجرای آن وجود دارد. از جمله می‌توان در این باره به توقف 3 ساله برنامه‌های هسته‌ای ایران اشاره داشت که زمان طغیان هسته‌ای ایران را از 2 تا 3 ماه به 9 تا 12 ماه می‌رساند.
*ایران در سال 2031 به سطح کنونی توانمندی هسته‌ای باز خواهد گشت
بر این اساس ایران در سال 2031 به میزان فعلی سطح غنی سازی بازخواهد گشت که البته ناظران بین‌المللی نیز در طول زمان رضایت خود را از برنامه‌های هسته‌ای ایران اعلام خواهند داشت.
این هفته‌نامه انگلیسی در خاتمه مطلب خود نوشت: جایگزین بسیار محتمل در مسیر حصول توافق هسته‌ای «تمدید مذاکرات» است که البته خطر تشدید تحریم‌ها و تولید سانتریفیوژهای شتاب دهنده را نیز در پی خواهد داشت.
حتی اگر توافق مقدماتی جدیدی صورت گیرد، گفت‌وگو در برخی موارد مهم چون تاسیسات تولید آب سنگین اراک در عوض تعدیل در تحریم‌های تحمیلی نیز وجود دارد . در خاتمه باید افزود خارج شدن از میز مذاکرات به نفع منافع هیچ کدام از طرفین نیست.
