صراط: «اودو اولفکوت» در تازه‌ترین اظهارات خود، گفت دیکتاتور سابق عراق با کمک تصاویر ماهواره‌ای آمریکا و مواد شیمیایی که از آلمان دریافت کرده بود، ایران را هدف حملات شیمیایی قرار می‌دهد.
«اودو اولفکوت» روزنامه‌نگار آلمانی که به تازگی دست به افشاگری در مورد فعالیت‌های اطلاعاتی آمریکا و آلمان زده، در تازه‌ترین اظهاراتش گفت صدام حسین دیکتاتور سابق عراق در جنگ با ایران، به کمک واشنگتن و برلین حملات شیمیایی علیه ایران را انجام می‌داد.
به نوشته خبرگزاری ریانووستی، وی که از جمله روزنامه‌نگارهای برجسته آلمانی به شمار می‌آید و سال‌ها در نشریات معتبر این کشور فعالیت کرده، در ایمیلی که برای شماری از رسانه‌ها ارسال کرده، با اشاره به تصاویری که از حمله شیمیایی روز 12 جولای 1988 به منطقه زبیدات ایران ثبت کرده، نوشته است: «من شاهد بودم که عراقی‌ها چطور با گاز خردل آلمان و تحت نظارت ایالات متحده، سربازان ایرانی را مورد حمله شیمیایی قرار دادند».
در ادامه این ایمیل آمده است: «گاز خردل تحت پوشش "آفت‌کش" وارد عراق شده بود و ایالات متحده تصاویر ماهواره‌ای مواضع ایرانیها را در اختیار عراقی‌ها قرار داده و بر حمله آنها نظارت داشت. من از این حملات عکس گرفتم، اما اجازه انتشار آنها را پیدا نکردم».
اولفکوت پیش از این در مصاحبه با شبکه راشاتودی هم گفته بود که سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا (سیا) با پرداخت پول، مطالب مد نظر خود را به واسطه وی منتشر می‌کرده است. وی در آن مصاحبه گفته بود: «من 25 سال روزنامه‌نگار بودم. من یاد گرفته بودم که دروغ بگویم و حقایق را به مردم نگویم. حالا هم می‌بینم که در ماه‌های اخیر چطور رسانه‌های آلمانی و آمریکایی تلاش می‌کنند تا جنگ را به اروپا و روسیه بکشانند».
این افشاگر آلمانی که به دریافت رشوه از سازمان سیا اذعان کرده و اخیرا کتابی را تحت عنوان «روزنامه‌نگاری فروخته‌شده» منتشر کرده، پیش از این به پایگاه «راشا اینسایدر» در مورد سفرش به ایران، گفته بود: «حدود 35 کیلومتری مرز در منطقه‌ای تحت حاکمیت ایران به نام «زبیدات» (روستایی در منطقه مرزی عراق و ایران) من با چشمان خود دیدم که عراقی‌ها هزاران ایرانی را با استفاده از گازهای سمی کشتند یا مجروح کردند. من دقیقا کارهایی که مافوق من از من خواسته بود را انجام دادم. من از حملات شیمیایی عکس گرفتم. وقتیکه به فرانکفورت بازگشتم دیدم که مافوق من علاقه زیادی به جنایاتی که در مرز ایران شاهدش بودم نشان نمی‌دهد. آنها به من اجازه دادند که مطلبی درباره آن بنویسم اما به شدت مرا محدود کردند، به گونه‌ای که اهمیت آن تا حد زیادی کاهش یافت. همزمان از من خواستند که تصاویری که از حملات شیمیایی صدام گرفته بودم را به «انجمن آلمانی شرکتهای شیمیایی» در فرانکفورت تحویل دهم. چراکه این گازهای سمی که بسیاری از ایرانیها را کشته بود در آلمان ساخته شده بود».
وی اضافه می‌کند: «من هزاران سفر خبری انجام دادم و تا کنون هرگز درباره آنهایی که هزینه این سفرها را تقبل می‌کنند گزارش بد ننوشتم و این یکی از دلایلی است که مجله‌هایی مانند اشپیگل در هر شرایطی هزینه های سنگین سفرهای خبری را می‌پردازند و هرگز اجازه نمی‌دهند خبرنگارانشان با دعوت دیگران به منطقه‌ای سفر کند».
وی درباره انتشار کتاب خود نیز گفت: «زمانی که به مجله فرانکفورتر آلگمانیه گفتم می‌خواهم کتاب منتشر کنم آنها از طریق وکیل خود نامه‌ای برای من ارسال کردند و نسبت به عواقب انتشار اسناد و اطلاعات محرمانه خود به من هشدار دادند. اما من به آن فکر نمی‌کنم. من نه بچه‌ای دارم که بخواهم از او مراقبت کنم و شما می‌دانید که در طول حملات شیمیایی که من در سال 1988 در ایران شاهد بودم مجروح هم شدم. من تا کنون سه بار حمله قلبی داشتم و انتظار ندارم که مدت زیاد دیگری زنده باشم».
«اودو اولفکوت» روزنامه‌نگار آلمانی که به تازگی دست به افشاگری در مورد فعالیت‌های اطلاعاتی آمریکا و آلمان زده، در تازه‌ترین اظهاراتش گفت صدام حسین دیکتاتور سابق عراق در جنگ با ایران، به کمک واشنگتن و برلین حملات شیمیایی علیه ایران را انجام می‌داد.
به نوشته خبرگزاری ریانووستی، وی که از جمله روزنامه‌نگارهای برجسته آلمانی به شمار می‌آید و سال‌ها در نشریات معتبر این کشور فعالیت کرده، در ایمیلی که برای شماری از رسانه‌ها ارسال کرده، با اشاره به تصاویری که از حمله شیمیایی روز 12 جولای 1988 به منطقه زبیدات ایران ثبت کرده، نوشته است: «من شاهد بودم که عراقی‌ها چطور با گاز خردل آلمان و تحت نظارت ایالات متحده، سربازان ایرانی را مورد حمله شیمیایی قرار دادند».
در ادامه این ایمیل آمده است: «گاز خردل تحت پوشش "آفت‌کش" وارد عراق شده بود و ایالات متحده تصاویر ماهواره‌ای مواضع ایرانیها را در اختیار عراقی‌ها قرار داده و بر حمله آنها نظارت داشت. من از این حملات عکس گرفتم، اما اجازه انتشار آنها را پیدا نکردم».
اولفکوت پیش از این در مصاحبه با شبکه راشاتودی هم گفته بود که سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا (سیا) با پرداخت پول، مطالب مد نظر خود را به واسطه وی منتشر می‌کرده است. وی در آن مصاحبه گفته بود: «من 25 سال روزنامه‌نگار بودم. من یاد گرفته بودم که دروغ بگویم و حقایق را به مردم نگویم. حالا هم می‌بینم که در ماه‌های اخیر چطور رسانه‌های آلمانی و آمریکایی تلاش می‌کنند تا جنگ را به اروپا و روسیه بکشانند».
این افشاگر آلمانی که به دریافت رشوه از سازمان سیا اذعان کرده و اخیرا کتابی را تحت عنوان «روزنامه‌نگاری فروخته‌شده» منتشر کرده، پیش از این به پایگاه «راشا اینسایدر» در مورد سفرش به ایران، گفته بود: «حدود 35 کیلومتری مرز در منطقه‌ای تحت حاکمیت ایران به نام «زبیدات» (روستایی در منطقه مرزی عراق و ایران) من با چشمان خود دیدم که عراقی‌ها هزاران ایرانی را با استفاده از گازهای سمی کشتند یا مجروح کردند. من دقیقا کارهایی که مافوق من از من خواسته بود را انجام دادم. من از حملات شیمیایی عکس گرفتم. وقتیکه به فرانکفورت بازگشتم دیدم که مافوق من علاقه زیادی به جنایاتی که در مرز ایران شاهدش بودم نشان نمی‌دهد. آنها به من اجازه دادند که مطلبی درباره آن بنویسم اما به شدت مرا محدود کردند، به گونه‌ای که اهمیت آن تا حد زیادی کاهش یافت. همزمان از من خواستند که تصاویری که از حملات شیمیایی صدام گرفته بودم را به «انجمن آلمانی شرکتهای شیمیایی» در فرانکفورت تحویل دهم. چراکه این گازهای سمی که بسیاری از ایرانیها را کشته بود در آلمان ساخته شده بود».
وی اضافه می‌کند: «من هزاران سفر خبری انجام دادم و تا کنون هرگز درباره آنهایی که هزینه این سفرها را تقبل می‌کنند گزارش بد ننوشتم و این یکی از دلایلی است که مجله‌هایی مانند اشپیگل در هر شرایطی هزینه های سنگین سفرهای خبری را می‌پردازند و هرگز اجازه نمی‌دهند خبرنگارانشان با دعوت دیگران به منطقه‌ای سفر کند».
وی درباره انتشار کتاب خود نیز گفت: «زمانی که به مجله فرانکفورتر آلگمانیه گفتم می‌خواهم کتاب منتشر کنم آنها از طریق وکیل خود نامه‌ای برای من ارسال کردند و نسبت به عواقب انتشار اسناد و اطلاعات محرمانه خود به من هشدار دادند. اما من به آن فکر نمی‌کنم. من نه بچه‌ای دارم که بخواهم از او مراقبت کنم و شما می‌دانید که در طول حملات شیمیایی که من در سال 1988 در ایران شاهد بودم مجروح هم شدم. من تا کنون سه بار حمله قلبی داشتم و انتظار ندارم که مدت زیاد دیگری زنده باشم».
