در ابتدای این نشست ارتباط تلفنی با سام قریبیان برقرار شد که فیلم سینمایی خود را کلیپ زده است و میترا حجار و حسین سلیمانی از جمله بازیگران فیلم او هستند و قرار بود با هر 3 نفر که در «رهایی» به ایفای نقش پرداخته اند به صورت تلفنی گفتگو شود.
قریبیان در این تماس با اشاره به متن خوب سریال تاکید کرد: شفیعی و تکاور به من لطف داشتند و نقش جذابی را پیشنهاد دادند که هر کس آرزو دارد آن را بازی کند. خوشبختانه یا متاسفانه ما به ازای بیرونی این نقش را نمی شناسم و در دور و اطرافم ندارم و صرفا از کمک متن بهره بردند و از راهنمایی تکاور استفاده کردم.
وی افزود: ماجرای این سریال بیش از آنکه دزد و پلیسی باشد، نوعی رفاقت بود که می توانست بین هر کسی شکل بگیرد و من با اتکا به غرایز شخصی خودم نقش را اجرا کردم.
در ادامه تکاور نیز در این زمینه گفت: زمانی که سام بازی می کرد من اضطراب داشتم و دچار تردید شده بودم خود او هم درباره نحوه ایفای نقشش همین حس را داشت اما به او گفتم نگران نباشد و بازی اش را بکند چرا که به انجام کار جدید عادت نکرده ایم و مدام می خواهیم کپی برداریم کنیم. این نقش هم آزمون و خطا داشت و ما برای خلق این شخصیت هزینه کردیم.
قریبیان در ادامه گفت: این موضوع کاملا درست است من هم مطمئن نبودم کارمان درست است یا خیر و همه چیز برایم 50-50 بود.
در ادامه تکاور نیز به ذکر یک خاطره پرداخت و ادامه داد: شرایط کار به نحوی بود که قریبیان باید کارهای نسبتا خطرناکی انجام می داد. وقتی از او درخواست این کارها را داشتم می گفت امکان ندارد انجام بدهد و باید بدلکار بیاوریم. بنابراین قرار می شد بخشی از کار را انجام دهد. ما کات بزنیم و بخش دیگر را به عهده بدلکار بسپاریم. اما وقتی قریبیان بازی اش را شروع می کرد یک دفعه می بینم نه تنها آن کار را خودش انجام می داد بلکه یک پشتک هم اضافه بر درآمد می زد.
قریبیان نیز در این باره اظهار کرد: بلکه، من هر بار جوگیر می شدم برخلاف برخی دوستان که ابتدا می گویند خودشان همه صحنه ها را بازی می کنند. اما وقتی به مرحله اجرا می رسند پا عقب می کشند ولی من می گفتم کار را انجام نمی دهم و آن را تا آخر به انجام می رساندم.
وی در پاسخ به این که آیا در سینما و تلویزیون ما می تواند یک بدمن محبوب باشد توضیح داد: من سال گذشته فیلم سینمایی "خط ویژه" را اکران داشتم که تا 3- 4 میلیارد هم فروش کرد اما یک نفر هم در خیابان مرا نمی شناخت اما از وقتی سریال «رهایی» پخش می شود هر روز با 100 نفر سلام و علیک می کنم این موضوع نشان می دهد که بدمن هم می تواند محبوب باشد.
وی افزود: شخصیت من در "خط ویژه" منفور بود اما اینجا هم دست کمی از آن نداشت همه را گروگان می گرفت و حس وحشتناکی برای اطرافیانش ایجاد می کرد اما خوب در میان مردم نتیجه متفاوتی داشت.
در ادامه، تکاور به خشونت متفاوت شخصیتی که قریبیان بازی می کند اشاره کرد و تصریح کرد: او خلافکاری است که مثلا به گروگانها می گوید خواهش می کنم بفرمایید این طرف! ضد و نقیض بودن رفتار او باعث می شد تماشاچی دیوانه شود.
وی یادآور شد: آنچه درام را می سازد روابط اجتماعی ما در زندگی و بن بست ها و گره ها هستند که قصه ایجاد می کنند که قابلیت تبدیل به فیلم را دارد. ما می توانیم روابط اجتماعی مان را نه فقط
پلیسی بلکه اکشن ببینیم. مثلا در سریال "زیر تیغ" بر اساس ماجرای یک قتل درام دقیقی شکل می گیرد یا ادبیات کلاسیک مثل قمارباز و ابله هم همین گونه هستند.
این کارگردان درباره سرمایه گذاری نیروی انتظامی در پروژه های تلویزیونی خاطرنشان کرد: چرا سریالی مثل کبری 11 بیش از 100 قسمت تولید می شود. در دنیای امروز که اکثر جذابیت ها غیر قابل فروش هستند و ما فقط اکشن را داریم که هم جذاب است و هم قابل پخش. از همین رو است که هنوز فیمل هایی مثل "تاراج" یا آثار "بروسلی" مخاطب دارد اما خوب ما هم بضاعت نداریم. مثلا 4 تا ماشین را بترکانیم.
وی تصریح کرد: درباره اینکه شما دنبال نقد کردن پلیس هستید باید گفت اساس این نقد کردن چه کمکی به ما می کند. در معاونت سیما کسی از من پرسید این سریال را برای ما می سازید یا نیروی انتظامی و من هم گفتم برای خدا. نیروی انتظامی ریلی است که قطاری به اسم سریال با واگن هایی همچون فیلمنامه از روی آن عبور می کند. بنابراین همه دست به دست هم داده اند تا قصه ای به شکل درست روایت بشود.
در این خصوص پیرکار، بازیگر سریال نیز گفت: آثاری که در مدیوم سینما و تلویزیون ساخته می شود باید با جامعه ارتباط برقرار کند و حرفی برای گفتن داشته باشد. طبیعی است که آثار اسپانسرهایی چون شهرداری یا یک تجارتخانه یا نیروی انتظامی دارند اما از طریق همین سریالهاست که می توان در مورد موضوعات گوناگون جریان سازی کرد وگرنه در دانشگاه که نمی شود درباره نیروی انتظامی سخن گفت.
وی ادامه داد: اتفاقا خود من روانشناسی می خوانم و همکلاسی هایم از این نقطه سخن می گفتند که شخصیت های «رهایی» ارتباط روانی خوبی با مخاطبان برقرار می کند. کاری که حتی سریالی مثل "زخم" هم نتوانست انجام دهد.
احمدلو نیز در این زمینه اظهار کرد: سفارش فرمول یکسانی است که در هیچ کجای دنیا فرصت نمی کند. خود شما وقتی یک مانتو سفارش می دهید هزار جور تاثیر روی نحوه دوخت آن می گذارید. بنابراین وقتی پلیس پشت سر یک کار است نمی شود گفت نیروی انتظامی نباید بر این سریال تاثیرگذار باشد. اینکه نباید آشکارا چنین تاثیری را نمایان کرد جزو درس های اولیه کارگردانی است که خود آقای تکاور آنها را می داند اما قرار نیست به خاطر این موضوع ما مثلا از نمایش ویژه تجهیزات پلیس صرف نظر کنیم.
این بازیگر و کارگردان اظهار داشت: مثلا خود پنتاگون سفارش می دهد که برایش فیلم «رمبو» را بسازند اما در این فیلم تمام اغراق هایی که می شود برای مخاطب باور پذیر است.
تکاور در این زمینه تاکید کرد: اتفاقا من از نشان دادن ادوات نیروی انتظامی در این سریال لذت بردم چرا که ما در خاورمیانه نمره یک هستیم. نمایش این عناصر بهتر از تصویر کردن بیکاری و اعتیاد و بدبختی است. ما باید ببینیم آثارمان چه تاثیری روی جامعه می گذارد. خود شما مطبوعاتی ها شاهد بودید که دو سال پیش کشیدن یک کاریکاتور چه بلایی سر همه آورد.
قدیری دیگر بازیگر سریال نیز در این رابطه گفت: وقتی در سینما دنیا نگاه می کنیم می بینیم گرچه پلیس رشوه گیر را نشان می دهند اما پلیس قدرتمند را به نمایش می گذارند و در کارهای پرفروش و مهم شان همواره قهرمان پلیس است. چه عیبی دارد که ما قدرت پلیس ایرانی را نمایش بدهیم.
در ادامه تکاور در پاسخ به سئوال خبرنگار مهر درباره اغراق هایی که در بازی شخصیت های منفی چون قریبیان و احمد لو یا شخصیت پلیس با بازی دانیال حکیمی به چشم می خورد، تصریح کرد: شخصیت های منفی ما در یک سوله بازی داشتند و این طور نبود که ما فضای ماشین بازی و تعقیب و گریز را نشان دهیم. اگر ما یک جا ساکن نبودیم چنین روشی برای بازی در نظر گرفته نمی شد اما وقتی فضای رفت و آمد یک بازیگر بین 10 تا 20 متر بود و ما حرکت خاصی نداشتیم من از آنها می خواستم بازی بیرونی از خود به نمایش بگذارم.
وی افزود: ضمن اینکه اگر افرادی در ردیف شخصیت میلاد را در جامعه دیده باشید که آنها جزو قشر لمپن و پایین و بالای شهر هستند می بینید میلاد بلورچی دقیقا نماینده همین افراد است؛ افرادی که نمونه ای آن حتی در برنامه ماه عسل احسان علیخانی هم آمده بودند و تعداد زخم های بدنشان برایشان افتخار است.
شاهد لو نیز در پاسخ به این سئوال گفت: اغراق در بازی سام را نمی پذیرم چون او یکی از درونی ترین بازیهای خود از کودکی تا به حال را ارائه کرده است اما درباره شخصیتی که خودم بازی می کنم باید بگویم اغراق جز ابزار من برای بازی آن بود چرا که رویارویی با پلیس یک ابزار می خواهد و من به واسطه این بازی شخصیت را گرمتر و قابل باورتر درآوردم تا مخاطب با او ارتباط برقرار کند.
نمونه های خارجی چنین شخصیت هایی را هم بسیار دیده ایم و بچه های زیر گذر و لات ها همین گونه هستند.
در ادامه تکاور درباره میزان رضایتش از سریال گفت: من در 10 روز پخش سریال خودم عذاب می کشیدم و می گفتم کار ، فرصت و امکانات بیشتری داشتیم. در واقع ما در سریال «رهایی» همه چیز داشتیم جز نماز. ما در این سریال نویسنده خوبی داشتیم که باید هوای او را داشت . مگر مثل علی طالب آبادی ما چند نویسنده اکشن در ایران داریم.
وی افزود: به خودمان از 100، 30 نمره می دهم و اگر امکانات بیشتری داشتیم به مراتب می توانستیم بهتر عمل کنیم.
در ادامه طهماسبی بازیگر نقش «پلیس زن» در این سریال نیز درباره کاراکتری که ایفا کرده گفت: من فکر نمی کنم در ایران چنین زنان پلیسی داشته باشیم و ما به ازای آنها را ندیده بودم تنها دوستی در وزرا داشتم که به کمک او چند روزی در حراست وزرا می نشستم و افرادی که آنها عبور و مرور می کردند می دیدم تا با ویژگی هایشان آشنا شوم.
وی افزود: سریال «رهایی» اولین بار بود که یک پلیس زن را بدون چادر می زدیدم که این برای من جذاب بود.
احمدلو در ادامه سخنان طهماسبی گفت: آنها واقعا نیننجا هستند و از دیوار راست بالا می روند بنابراین باید در سریال هم نمایش داده می شدند. اصلا بخشی از امنیتی که ما در کشور داریم به خاطر نمایش همین توانمندی ها است در غیر این صورت حالا داعش به ما هم حمله کرده بود اما آنها همین چیزها را می بینند و جرات حمله پیدا نمی کنند. این سریال هم که موفق شد باعث می شود دفعات بعد امکانات بیشتری در اختیار ما قرار بدهند.
در ادامه پیرکاری نیز درباره تجربه همکاری با تکاور در این سریال گفت: هر بار که می خواستم مقابل دوربین بروم تکاور به من می گفت دخترم حرکات اضافی صورتت را کم کن و مدام کار به برداشت دوم می کشید من هم خیلی ناراحت بودم و بعد از هر سکانس گریه می کردم با خودم فکر می کنم بدترین بازی زندگی ام را کردم و بعد از سریال «رهایی» دیگر صید می شود اما زمان پخش مداوم همه به من زنگ می زنند و می گویند چقدر بازی ات پخته شد و حذف حرکات صورتت باعث شده خیلی خیلی بهتر به نظر برسید من هم ماجرای گریه هایم را برایشان تعریف می کردم به خاطر این موضوع از تکاور ممنون هستم ضمن اینکه به من گفته بودند بازی در کنار بازیگرهای معروف خیلی سخت است و آنها دیگر بازیگران را له می کنند. من هم اولین بار که مقابل حجار دیالوگ می گفتم فکم می لرزید اما او بعد از آن پلان به من گفت چقدر خوب بازی می کنم و خوشحال است که با من همبازی شده است که جا دارد از او هم تشکر کنم.
در ادامه جعفرنژاد نیز درباره حضور در سریال «رهایی» گفت: تکاور یکی از بهترین و خوش اخلاق ترین بازیگرانی است که در این 17 سال با او همکاری کرده ام بنام خدایی که او هر بار پیش از پلان می گفت باعث می شد احساس کنم الان ساعت 6 صبح است و تازه آمده ام نقش هاله هم برایم جذاب بود. مادری که هم وکیل است و حساسیت های کاری اش را دارد و هم با دقت و وسواس فرزندش را بزرگ می کند. همکار کوچکم که نقش فرزند من را بازی می کرد نیز بسیار با استعداد است و بیشتر از سنش می فهمند.
وی گفت: در کنار فضای پلیسی سریال، بازی من به بخش خانوادگی اجتماعی آن مربوط می شد که داستان مجزایی داشت اما موازی قصه اصلی پلیس می رفت. جالب اینجاست که مردم هم از این بخش استقبال کردند و ورود از آن فضای پلیسی به بخش ملودرام برایشان جذاب بود. خوشبختانه مردم همواره صادقانه نظرهایشان را ارائه می دهند و دخترخاله و همکاری نیستند که بعدا هم با آدم کار داشته باشند. بنابراین واقعیت را می گویند آنها قسمت داستانی سریالی را دوست داشتند و مدام از من می پرسند که در انتها چه اتفاقی می افتد.
وی تاکید کرد: استقبال از کار نشان می دهد سریال مخاطب خودش را پیدا کرده است و بیننده خاص تا عام هم به من می گویند نقش ها خیلی خوب بازی شده اند جالب اینکه من پریشب فیلم «مسافران» را تماشا می کردم که تکاور در نوجوانی در این ساخته بیضایی بازی کرده بود. هما روستا هم دیشب در مراسم بزرگداشتش به من اعلام کرد که سریال را نگاه می کند و به همه تبریک گفت و تاکید کرد: باورش نمی شود پسر بچه ای که در «مسافران» بازی می کرد حالا بزرگ شده و سریالهای پرمخاطبی می سازد که او که زیاد اهل تماشای تلویزیون نیست هم آن را تماشا می کند.
تکاور در صحبت های پایانی خود از همکاری با سردار منتظرالمهدی ابراز رضایت کرد و گفت: من 40 فیلم و سریال ساخته ام اما رهایی تمیزترین کاری بود که داشتم. ویترین حرفه ای سریال نیز مدیون تهیه کننده بود که به زیبایی بازیگران را برای این ویترین چید در حالی که شبکه 3 سریالش را بین مسابقات فوتبال پربیننده تبلیغ می کرد ما توانستیم در شبکه 2 به نقطه قابل قبولی برسیم و مخاطب جذب کنیم و مردمی که کنترل ماهواره با 200 شبکه و تلویزیون خودمان با 25 شبکه در دست داشتند شبکه 2 را انتخاب کردند.
وی تاکید کرد: یک فیلمساز باید بداند نبض مخاطب کجاست ؟ سرویس مقدم از جمله همین فیلمسازان است که اتفاق دستش هم تند است. ما در این سریال 20 روز در خاک و دود زندگی کردیم اما همه ، نهایت همکاری را داشتند. ما برخی از سکانس ها را 5 دوربینه ضبط کردیم و کار برای صدابردار دشوار بود اما همه به خوبی همکاری کردند. فکر می کنم اینکه ما حالا سریال هایی چون «آئینه» و «سلطان و شبطان» را نداریم نداشتن صداقت است که ما در این سریال سعی کردیم به آن پایبند باشیم.
