این رویه کار را بجایی می رساند که اعضای سازمان برای تکمیل ساختار انسانی به فکر جذب نیرو از روستاهای اطراف پادگان ها و اردوگاه ها می شوند و بیشتر به بهانه های اقتصادی بدنبال افرادی می گردند که از فقر رنج می بردند و برای ارتزاق حاضرند با ایشان همکاری کنند.
با این حال بدلیل رفتاری که منافقین سالیان دراز با آن خو کرده و افراد عراقی هیچگاه نتوانستند خوی وحشیانه و فرقه گرایانه آنها را تحول کنند همواره تلاش سازمان برای جذب عناصر ثابت و حتی مقطعی در اینخصوص ناکام ماند.
البته گفتنی است که خودکشی افراد عراقی که در موارد مختلف دیده شد نیز در ناکامی منافقین بی تاثیر نبود.
تصویر زیر به سندی از اسناد باقی مانده از پادگان اشرف اشاره دارد که منافقین در راستای جذب عراقی ها پروژه ای تحت عنوان"حامی" طراحی کرده و تلاش می کنند با عراقی ها ارتباط برقرار کنند:
گفتنی منافقین که پس از حدود یک سال متوجه شدند که توان نگهداری عراقی ها در درون ساختار خود را ندارند تنها به بهره برداری اطلاعاتی و جاسوسی از ایشان تلاش خود را معطوف کردند و با هزینه های کلان قبل و بعد از ورود آمریکایی ها به عراق وظیفه مزدوری شان را در هر دوره ای صورت می دادند.
