این شهر با 1534 کیلومتر فاصله از مسکو در کل استان نزدیک به یک میلیون جمعیت دارد. آستراخان پس از فروپاشی شوروی دوباره نقش خود را در حمل و نقل منطقه‌ای و بین‌المللی باز یافت.
هشترخان یا حاجی طرخان از 1558 میلادی به روسیه ضمیمه شد. بازدید پتر کبیر در 1722 میلادی به این منطقه اهمیت بیشتری داد و پس از آن صنایع مختلف به ویژه کشتی‌سازی در این منطقه رونق یافت.
میان آستراخان و بنادر شمالی ایران از اوایل قرن شانزدهم میلادی به بعد روابط تجاری رشد بیشتری یافت. سفرا و نمایندگی‌های سیاسی میان ایران و امپراطوری روسیه نیز از همین مسیر مبادله می‌شدند. در طول قرن نوزدهم میلادی و اوایل قرن بیستم این روابط چنان رونق یافت که ایرانیان در این شهر دارای کنسولگری، مسجد و کاروانسرای تجاری بودند. قبرستان ایرانیان نیز از جمله آثار به جا مانده از این دوره است.
آستراخان هم‌اکنون نیز نقش ویژه‌ای در حمل و نقل میان روسیه با ایران، آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان و همچنین در مسیر ترانزیتی کریدور شمال-جنوب ایفا می‌کند. نفت و گاز، کشتی‌سازی و تعمیر آن، صنعت ماشین‌سازی، مواد غذایی، ماهی‌گیری و شیلات و صنعت شیمیایی ازجمله صنایع این استان است.
آستراخان هم‌زمان از مسیر حمل و نقل هوایی، دریایی، جاده و ریل برخوردار است که آن را به مناطق شمالی و اروپایی روسیه متصل می‌کند.
آستراخان هم‌اکنون با حضور سر کنسولگری ایران و تجار و بازرگانان ایرانی نقش عمده‌ای را در روابط اقتصادی ایران و روسیه ایفا می‌کند.»
