صراط: اگرچه سینماهای کشور که وابسته به نهادهای حاکمیتی هستند (حوزه هنری، شهرداری و بنیاد مستضعفان و ...) پذیرای این فیلم نخواهند بود اما اساسا دادن مجوز و اکران این فیلم محل بحث است.
گاهی برخی اتفاقات در سینمای ایران چنان عجیب به نظر می رسد که مخاطب گمان اغراق یا غیر واقعی بودن آن را در سر می پروراند اما متاسفانه این اتفاقات در حال رخ دادن است و گویی اینکه پایانی هم بر آن نیست.
یکی از این موارد فیلم عصبانی نیستم ساخته رضا درمیشیان است؛ فیلمی که به جهات مختلف چه در ساخت و چه در اکران با مسایل عدیده ای مواجه بود اما گویی مسئولان سینمایی همچنان خود را موظف به حمایت از آن می دانند.
نکته اول اینکه فیلم عصبانی نیستم اساسا یک فیلم «غیرقانونی» است. پیگیری های خبرنگار فارس نشان می دهد که تهیه کننده فیلم، فیلمنامه عصبانی نیستم را برای دریافت مجوز به مسئولان پروانه ساخت در دولت قبل ارائه داده بود که این فیلمنامه پس از چند اصلاحیه و اعمال آن از سوی تهیه کننده موفق به دریافت پروانه ساخت شد.
با این حال تهیه کننده فیلم که کارگردانی آن را هم برعهده دارد، علیرغم اصلاح فیلمنامه مصوب، موارد اصلاحی را در فیلم اعمال نکرد و علاوه بر آن موارد دیگری را نیز به آن اضافه نمود و این بدان معنی است که اساسا این فیلم بدون رعایت موازین قانونی تولید شده است.
با این اوصاف چطور یک فیلم غیرقانونی می تواند در جشنواره دولتی فجر که برگزار کنندگان آن، قانون را اصل می دانند اکران شود و بعد بعنوان نماینده ایران در جشنواره خارجی شرکت کند و حالا هم مجوز اکران دریافت کند؟
البته این فیلم با اصلاحاتی در جشنواره به نمایش درآمد که سکانس اعدام شخصیت اول فیلم یکی از موارد آن بود ولی این اصلاحات در نسخه اکران شده در جشنواره برلین اعمال نشد و در زمانی که ایران با فشار زیادی برای حقوق بشر و بطور مشخص اعدام مواجه است این سکانس در جشنواره ای که به ضدیت با ایران مشهور است نمایش داده شد.
نکته بعدی درباره اشارات فیلم به فتنه 88 است. در زمانی که بواسطه توهم عده ای از سیاسیون هزینه بسیار سنگینی به کشور تحمیل شد و جالب اینکه نماینده کاندیدای معترض در جلسه ای که رسانه ای هم شد رسما تقلب در انتخابات را رد کرد، فیلمی ساخته می شود که باز در راستای همان توهمات حرکت کرده و به دروغ نظام را متهم به ظلم می کند و تعجب آور اینکه این فیلم توسط مسئولان دولتی حمایت می شود!
این در حالی است که فتنه 88 بعنوان خط قرمز نظام مطرح شده ولی همین مسئولانی که در حرف خود را مطیع قانون و نظام و رهبری می دانند، گویی اینکه همه سرمایه خود به میان آورده اند تا این فیلم اکران شود و از کارگردان آن به جهت نشان دادن سعه صدر مقابل منتقدان تشکر می کنند!
به این شکل یک فیلم غیرقانونی و حامی فتنه مورد حمایت سازمان سینمایی که بایستی منافع کشور را به هرچیز دیگری ارجح بدانند قرار می گیرد و عنوان می شود که تا چند هفته دیگر اکران خواهد شد.
اگرچه سینماهای کشور که وابسته به نهادهای حاکمیتی هستند (حوزه هنری، شهرداری و بنیاد مستضعفان و ...) پذیرای این فیلم نخواهند بود، اما اساسا دادن مجوز و اکران این فیلم محل بحث است و سازمان سینمایی باید تکلیف خود را با اقدامات غیرقانونی و دروغ پردازی برخی مشخص نماید.
گاهی برخی اتفاقات در سینمای ایران چنان عجیب به نظر می رسد که مخاطب گمان اغراق یا غیر واقعی بودن آن را در سر می پروراند اما متاسفانه این اتفاقات در حال رخ دادن است و گویی اینکه پایانی هم بر آن نیست.
یکی از این موارد فیلم عصبانی نیستم ساخته رضا درمیشیان است؛ فیلمی که به جهات مختلف چه در ساخت و چه در اکران با مسایل عدیده ای مواجه بود اما گویی مسئولان سینمایی همچنان خود را موظف به حمایت از آن می دانند.
نکته اول اینکه فیلم عصبانی نیستم اساسا یک فیلم «غیرقانونی» است. پیگیری های خبرنگار فارس نشان می دهد که تهیه کننده فیلم، فیلمنامه عصبانی نیستم را برای دریافت مجوز به مسئولان پروانه ساخت در دولت قبل ارائه داده بود که این فیلمنامه پس از چند اصلاحیه و اعمال آن از سوی تهیه کننده موفق به دریافت پروانه ساخت شد.
با این حال تهیه کننده فیلم که کارگردانی آن را هم برعهده دارد، علیرغم اصلاح فیلمنامه مصوب، موارد اصلاحی را در فیلم اعمال نکرد و علاوه بر آن موارد دیگری را نیز به آن اضافه نمود و این بدان معنی است که اساسا این فیلم بدون رعایت موازین قانونی تولید شده است.
با این اوصاف چطور یک فیلم غیرقانونی می تواند در جشنواره دولتی فجر که برگزار کنندگان آن، قانون را اصل می دانند اکران شود و بعد بعنوان نماینده ایران در جشنواره خارجی شرکت کند و حالا هم مجوز اکران دریافت کند؟
البته این فیلم با اصلاحاتی در جشنواره به نمایش درآمد که سکانس اعدام شخصیت اول فیلم یکی از موارد آن بود ولی این اصلاحات در نسخه اکران شده در جشنواره برلین اعمال نشد و در زمانی که ایران با فشار زیادی برای حقوق بشر و بطور مشخص اعدام مواجه است این سکانس در جشنواره ای که به ضدیت با ایران مشهور است نمایش داده شد.
نکته بعدی درباره اشارات فیلم به فتنه 88 است. در زمانی که بواسطه توهم عده ای از سیاسیون هزینه بسیار سنگینی به کشور تحمیل شد و جالب اینکه نماینده کاندیدای معترض در جلسه ای که رسانه ای هم شد رسما تقلب در انتخابات را رد کرد، فیلمی ساخته می شود که باز در راستای همان توهمات حرکت کرده و به دروغ نظام را متهم به ظلم می کند و تعجب آور اینکه این فیلم توسط مسئولان دولتی حمایت می شود!
این در حالی است که فتنه 88 بعنوان خط قرمز نظام مطرح شده ولی همین مسئولانی که در حرف خود را مطیع قانون و نظام و رهبری می دانند، گویی اینکه همه سرمایه خود به میان آورده اند تا این فیلم اکران شود و از کارگردان آن به جهت نشان دادن سعه صدر مقابل منتقدان تشکر می کنند!
به این شکل یک فیلم غیرقانونی و حامی فتنه مورد حمایت سازمان سینمایی که بایستی منافع کشور را به هرچیز دیگری ارجح بدانند قرار می گیرد و عنوان می شود که تا چند هفته دیگر اکران خواهد شد.
اگرچه سینماهای کشور که وابسته به نهادهای حاکمیتی هستند (حوزه هنری، شهرداری و بنیاد مستضعفان و ...) پذیرای این فیلم نخواهند بود، اما اساسا دادن مجوز و اکران این فیلم محل بحث است و سازمان سینمایی باید تکلیف خود را با اقدامات غیرقانونی و دروغ پردازی برخی مشخص نماید.
