به گزارش صراط نیوز به نقل از «تابناک»، اين كتاب خاطرات تعدادي از اسرايي است كه در اردوگاه موصل چهار محاكمه و سپس محكوم به حبس در زندان‌هاي عراق شدند.
شايد براي خوانندگان عجيب باشد كه مگر اسير را هم محاكمه مي‌كنند؟ اسير به نوعي زنداني است و مگر زنداني را دوباره محاكمه و زندان مي‌كنند؟ بايد گفت كه طبق قوانين بين‌المللي اگر اسيري با انجام اعمالي قوانين جاري اردوگاه يا كشور مربوطه را نقض كند، آن كشور مي‌تواند با توجه به جرمي كه اسير مرتكب شده او را محاكمه و زنداني نمايد. اگر در طول مدتي كه اسير محكوم قضايي در حال سپري كردن دوره محكوميت خود است، بين دو كشور متخاصم صلح شود، تا زماني كه بين مقامات دو كشور براي تبادل آنها توافقي صورت نگرفته باشد، اسير محكوم قضايي ناچار از سپري نمودن باقيمانده دوره محكوميت خود در زندان مي‌باشد. هر چند كه هيچ‌گاه اين موضوع اتفاق نخواهد افتاد، اما از نظر قانوني اين‌گونه است.
نويسنده كتاب «ما هشت نفر» آزاده‌اي خوزستاني است كه ضمن پشت سرگذاردن هشت سال و نيم اسارت در عراق به اتفاق 7 تن از دوستانش درگير پرونده‌اي قضايي و پيچيده در عراق مي‌شود كه حوادث و خاطرات منحصر به فردي را براي وي رقم مي‌زند.
كتاب‌هاي بسياري در مورد اسارت، برخورد نيروهاي عراقي با اسرا و زندگي اسرا چاپ شده است. اما در هيچ كدام از آنها به موضوع اسراي محكوم قضايي پرداخته نشده و اگر هم بوده به صورت گذرا و اشاره‌وار بوده است. موضوع اسراي محكوم قضايي يكي از رخدادهاي مهم دوران اسارت به شمار مي‌رود كه تاكنون شرح حوادث آن براي عموم ملت شريف ايران ناشناخته باقي مانده و نقش آن در طول دوران اسارت كمرنگ جلوه داده شده و جا دارد دوستان در اين مورد تلاش بيشتري از خود نشان دهند.
«ما هشت نفر» اثري جذاب و بديع است كه به موضوع محكومان قضايي در اسارت پرداخته است. در اين كتاب مسعود خرمي‌پور خاطراتي جذاب و خواندني از سلول‌هاي زندان الرشيد بغداد، قرار گرفتن در مجاورت عراقيان مظلوم مبارز و زنداني كه روزهاي آخر عمر خود و پيش از اعدام را نزد آنها گذراندند، هم سلول شدن با آزادگان مفقودي كه هرگز به اردوگاه‌ها منتقل نشدند و کسي از سرنوشت آنها باخبر نشد، را با بياني دقيق و روان آورده است.
مسعود خرمي‌پور و آزادگان همراهش خاطرات خود را از دوران اسارت و محكوميت خود بيان كرده‌اند. ايشان در مقدمه چنين مي‌گويد:
«در طول دوران اسارت عده‌اي از اسرا با توجه به فعاليت‌هاي مختلفي كه در اردوگاه‌ها از خود نشان مي‌دادند توسط عراقي‌ها مورد شناسايي قرار گرفته، دستگير و براي محاكمه به بغداد منتقل مي‌شدند و با توجه به نوع جرمي كه مرتكب شده بودند دوره‌ي محكوميتي براي آنان در نظر گرفته مي‌شد».
«ما هشت نفر» نيز به بيان خاطرات و ماجراهاي يك گروه هشت نفره از محكومين قضايي مي‌پردازد، كه به خاطر برگزاري برنامه‌هاي «دهه فجر» سال 1367 لوازمي كه عمدتاً شامل نقشه و انواع نوشته‌هاي مربوط به دهه فجر و تصاوير نقاشي‌شده امام بود در تفتيش از آنها كشف شد.
عناوين اين كتاب در 7 فصل، با مطالب و خاطرات عنوان شده مفصّل به شرح زیر است:
«فصل اول: فعاليت‌هاي فرهنگي و اسارت، فصل دوم: از دستگيري تا محكوميت، فصل سوم: دوران زندان محجر، فصل چهارم: دوران زندان مأمن، فصل پنجم: دوران زندان مشروع، فصل ششم: دوران اردوگاه رماديه 9، فصل هفتم: آزادي».
در بخشي از اين كتاب با عنوان «كيفر خواست» چنين مي‌خوانيم:
«وقتي ما وارد سالن شديم، اعضاي دادگاه هم وارد شدند. يكي يكي اسم‌هايمان را پرسيدند و نوشتند و ما را به قرآن قسم دادند كه دروغ نگویيم. سپس دادستان از جا برخاسته و يك متن چند صفحه‌اي طولاني در مورد اعمال خلاف ما را براي حضار قرائت كرد كه شايد قرائت متن كيفرخواست ده دقيقه‌اي طول كشيد. دادستان به ترتيب ضمن نام بردن اسم‌هايمان به عنوان متهمين رديف اول و دوم و الي آخر، شرح مبسوطي هم از وضعيت اسارت و زمان آن، اخلاق و رفتار ما در اردوگاه، لوازمي كه از ما در پي آن تفتيش سرنوشت‌ساز كشف شده بود، متن شهادت سربازان اردوگاه به عنوان شهود و يابندگان لوازم، متن بازجويي‌هاي ما در اردوگاه و بالاخره ارتباط اقدامات ما در اردوگاه با امنيت ملي عراق را ارائه داده و از قاضي تقاضاي اشدّ ِ مجازات را نمود».
كتاب «ما هشت نفر» نوشته مسعود خرمي‌پور مي‌باشد كه براي نخستين بار در 488 صفحه و در سال 1389 توسط انتشارات پيام آزادگان به چاپ رسيده است.
