صراط: دهه کرامت بهانه‌ای است برای اینکه عطر رضوی در سراسر کشور استشمام شود، حضور خدامان امام رضا(ع) همراه با پرچم تبرکی بارگاه منور ضامن آهو در مراکز مختلف شور و شعفی دیگر به ارمغان می‌آورند.
در تهران نیز گروهی از خدام امام رضا(ع) که تحت عنوان کاروان «زیر سایه خورشید» با حضور در بیمارستان بهرامی که بیمارستانی فوق تخصصی برای کودکان است، لحظات معنوی خاصی برای لحظاتی رقم زدند.
در ابتدای ورود خدام رضوی، کادر بیمارستان که از مدت‌ها قبل برای ورود آن‌ها لحظه شماری می‌کردند، هنگامی که پرچم آستان مقدس امام رضا(ع) را دیدند، از سر شوق اشک در چشمانشان حلقه زد و با بوسه بر این پرچم عرض ارادت خود را نثار امام رئوف کردند.
بعد از سلام و صلوات خادمان ضامن آهو، خدام وارد طبقه سوم بخش داخلی شدند، محمد جواد محمدی چهار ماهه نخستین کودکی بود که پرچم متبرک پیش او رفت، سما دختری 11 ساله که همچنان لبخند بر چهره معصومش نقش بسته است، می‌گوید: می‌خواهم به امام رضا(ع) بگویم خیلی دوستت دارم.
در اتاقی دیگر مادری که گریه مانع از آن شد که بتواند سخنی بگوید با نگاهی به پسرش محمدطه که تنها یک بهار از عمرش گذشته است، بیان می‌کند: من در این شهر غریب هستم، از استان لرستان آمدم، هنگامی که پسرم در بیمارستان بستری شد، گفتم یا امام غریب! من در این شهر غریبم! خودت بچه‌ام را شفا بده، اکنون که خدام امام رضا(ع) را بالای سر بچه‌ام دیدم، مطمئنم محمدطه شفا پیدا می‌کند، البته إن‌شاء‌الله همه بچه‌های این بیمارستان شفا پیدا کنند.
لاله رحیمی آرا دختری ده ساله که دست و صورتش بر اثر بیماری ورم کرده است، بعد از اینکه پرچم تبرکی را در آغوش می‌گیرد، گریه امانش را نمی‌دهد، نمی‌تواند جمله‌ای را بیان کند، اما معلوم است در دلش با امام رضا(ع) نجوا می‌کند.
مادر محمدهادی احدزاده که خوشحالی از چهره‌اش هویدا است، این گونه ابراز احساسات می‌کند: خیلی خوشحال هستم که قسمت فرزندم شد که خدام امام(ع) بالای سرش حاضر شوند، امیدوارم امام رضا(ع) فرزندم و تمام کودکان این بیمارستان را شفا دهند.
با این حال در بخش خون و انکولوژی مادر مهسا خوشقدم‌زاده این گونه در حضور خدام دعا می‌کند: از امام رضا(ع) می‌خواهم که تمام مریض‌ها را شفا دهد، مخصوصاً بچه‌هایی که جلوی چشم مادرانشان آب می‌شوند.
با این وجود یکی از لحظاتی که لبخند را بر لبان خدام امام رضا(ع) می‌نشاند واکنش نوزادان و کودکان به پرچم متبرک بود، بعضی از بچه‌ها برای لحظاتی با پرچم بازی می‌کردند، برخی دیگر مات و مبهوت به پرچم زل می‌زند و بعضی هم صدای گریه‌شان بلند می‌شد، انگار در عالم کودکی خودشان به نوعی با زبان بی‌زبانی با ولی نعمتشان صحبت می‌کردند.
در هنگام حضور خدام، محمدحسین امراللهی مدیر بیمارستان بهرامی که از نزدیک شاهد ماجرا است، حضور خادمان امام رضا(ع) را عامل خیر و برکت برای بیمارستان می‌داند و می‌گوید: از سه باری که خدام به بیمارستان آمدند، من دو بار حضور داشتم، حضور خدام در دفعه قبل باعث شد که کودکان بستری در بیمارستان زودتر مرخص شوند و بهبود یابند که به نظر بنده، آن هم به خاطر توسل و توکل مادرانشان به امام رئوف(ع) بوده است.
خدامان رضوی بعد از قرائت صلوات خاصه امام رضا(ع) در حالی بیمارستان را ترک کردند که عابران عبوری با مشاهده آن‌ها سراسیمه خودشان را پرچم متبرک رساندند و با اشک و آه سلامی را نثار ضامن آهو کردند.
در تهران نیز گروهی از خدام امام رضا(ع) که تحت عنوان کاروان «زیر سایه خورشید» با حضور در بیمارستان بهرامی که بیمارستانی فوق تخصصی برای کودکان است، لحظات معنوی خاصی برای لحظاتی رقم زدند.
در ابتدای ورود خدام رضوی، کادر بیمارستان که از مدت‌ها قبل برای ورود آن‌ها لحظه شماری می‌کردند، هنگامی که پرچم آستان مقدس امام رضا(ع) را دیدند، از سر شوق اشک در چشمانشان حلقه زد و با بوسه بر این پرچم عرض ارادت خود را نثار امام رئوف کردند.
بعد از سلام و صلوات خادمان ضامن آهو، خدام وارد طبقه سوم بخش داخلی شدند، محمد جواد محمدی چهار ماهه نخستین کودکی بود که پرچم متبرک پیش او رفت، سما دختری 11 ساله که همچنان لبخند بر چهره معصومش نقش بسته است، می‌گوید: می‌خواهم به امام رضا(ع) بگویم خیلی دوستت دارم.
در اتاقی دیگر مادری که گریه مانع از آن شد که بتواند سخنی بگوید با نگاهی به پسرش محمدطه که تنها یک بهار از عمرش گذشته است، بیان می‌کند: من در این شهر غریب هستم، از استان لرستان آمدم، هنگامی که پسرم در بیمارستان بستری شد، گفتم یا امام غریب! من در این شهر غریبم! خودت بچه‌ام را شفا بده، اکنون که خدام امام رضا(ع) را بالای سر بچه‌ام دیدم، مطمئنم محمدطه شفا پیدا می‌کند، البته إن‌شاء‌الله همه بچه‌های این بیمارستان شفا پیدا کنند.
لاله رحیمی آرا دختری ده ساله که دست و صورتش بر اثر بیماری ورم کرده است، بعد از اینکه پرچم تبرکی را در آغوش می‌گیرد، گریه امانش را نمی‌دهد، نمی‌تواند جمله‌ای را بیان کند، اما معلوم است در دلش با امام رضا(ع) نجوا می‌کند.
مادر محمدهادی احدزاده که خوشحالی از چهره‌اش هویدا است، این گونه ابراز احساسات می‌کند: خیلی خوشحال هستم که قسمت فرزندم شد که خدام امام(ع) بالای سرش حاضر شوند، امیدوارم امام رضا(ع) فرزندم و تمام کودکان این بیمارستان را شفا دهند.
با این حال در بخش خون و انکولوژی مادر مهسا خوشقدم‌زاده این گونه در حضور خدام دعا می‌کند: از امام رضا(ع) می‌خواهم که تمام مریض‌ها را شفا دهد، مخصوصاً بچه‌هایی که جلوی چشم مادرانشان آب می‌شوند.
با این وجود یکی از لحظاتی که لبخند را بر لبان خدام امام رضا(ع) می‌نشاند واکنش نوزادان و کودکان به پرچم متبرک بود، بعضی از بچه‌ها برای لحظاتی با پرچم بازی می‌کردند، برخی دیگر مات و مبهوت به پرچم زل می‌زند و بعضی هم صدای گریه‌شان بلند می‌شد، انگار در عالم کودکی خودشان به نوعی با زبان بی‌زبانی با ولی نعمتشان صحبت می‌کردند.
در هنگام حضور خدام، محمدحسین امراللهی مدیر بیمارستان بهرامی که از نزدیک شاهد ماجرا است، حضور خادمان امام رضا(ع) را عامل خیر و برکت برای بیمارستان می‌داند و می‌گوید: از سه باری که خدام به بیمارستان آمدند، من دو بار حضور داشتم، حضور خدام در دفعه قبل باعث شد که کودکان بستری در بیمارستان زودتر مرخص شوند و بهبود یابند که به نظر بنده، آن هم به خاطر توسل و توکل مادرانشان به امام رئوف(ع) بوده است.
خدامان رضوی بعد از قرائت صلوات خاصه امام رضا(ع) در حالی بیمارستان را ترک کردند که عابران عبوری با مشاهده آن‌ها سراسیمه خودشان را پرچم متبرک رساندند و با اشک و آه سلامی را نثار ضامن آهو کردند.
