در جریان پر شتاب تازه‌های فناوری که وارد قلمرو زندگی شخصی انسان‌ها شده‌اند، تا به اینجا به نظر می‌رسید که رابطه انسان با خداست که توانسته جان سالم به در ببرد و از سر راه موج پرشتاب فناوری به دور بماند؛ اما پرده‌برداری از یک دستگاه جدید در برلین، باعث شده است تا بر این پندار نیز مهر «خیال باطل» زده شود.
به گزارش صراط نیوز به نقل از تابناک، «یالیور اشتورم»، کارگردان و گوینده نمایشنامه‌های رادیویی، دستگاهی را به بازار معرفی کرده که ظاهری شبیه به اتاقک‌های عکاسی فوری دارد که در مکان‌هایی مانند ایستگاه‌های قطار نصب می‌کنند و در عرض چند دقیقه، عکس مشتریان را می‌گیرد و ظاهر می‌کند؛ اما اتاقکی که الیور اشتورم طراحی کرده، به جای گرفتن عکس برای مشتریان، دعا میخواند.
این دستگاه تا سیصد دعا را از مذاهب گوناگون، از جمله مسیحیت، اسلام، یهودیت یا بودیسم به ۶۵ زبان میخواند. در این اتاقک، مونیتوری نصب شده که از روی آن می‌توان دعای مورد نظر را برگزید. در مدتی که دعا از بلند‌گوهای استریویی که در این اتاقک نصب شده، پخش می‌شود، می‌توان از روی مونیتور، مدت زمانی را که تا پایان دعا و گفتن آمین مانده، دید.
البته اگر مشتری عجله داشت یا به نظرش دعا طولانی می‌آمد، می‌تواند دعای جدید و کوتاهتری را برگزیند.
البته استفاده از این دستگاه رایگان نیست و برای هر پنج دقیقه، بایستی پنجاه سنت پرداخت کند و چنانچه میزان دعا طولانی‌تر از پنج دقیقه بود، اندکی پیش از پایان این مدت، دستگاه با پخش زنگ هشدار به صدا درمی‌آید.
به گفته «اولیور اشتورم»، ایده ساخت چنین دستگاهی زمانی به ذهنش رسید که سال ۱۹۹۹ در ایستگاه متروی شهر نیویورک منتظر قطار ایستاده بود. آن زمان با شنیدن صدای گنگ یک دستگاه اتومات و همچنین دیدن انسان‌هایی با چهره‌ها و رنگ پوست های گوناگون در ایستگاه، به این فکر می‌افتد؛ چه می‌شد، اگر این دستگاه اتومات دعا میخواند!
به گزارش «رادیو آلمان»، اشتورم بر این باور است که دستگاهش برای افراد مذهبی حساسیت‌برانگیز نیست؛ هر چند تمایلی به سخن گفتن در این باره را ندارد.
تا به اینجا، اتومات‌های دعاخوان در چند مکان سربسته نظیر ورودی یک ساختمان رادیویی یا یک موزه گذاشته شده بودند و به تازگی برای نخستین بار در برلین، در معرض استفاده عموم قرار گرفته است.
سازنده این دستگاه امیدوار است که بتواند بازار عرضه اختراعش را گسترش دهد و در مکان‌هایی همچون منطقه صفر در نیویورک؛ جایی که برج‌های تجارت جهانی قرار داشتند یا در توکیو، جایی که زندگی مردم بیش از هر جای دیگری با دستگاه‌های اتومات عجین شده، نمونه‌هایی از این اتومات‌های دعاخوان را نصب کند.
به نوشته اشپیگل، یکی از مجله‌های اقتصادی در ژاپن، از هم‌اکنون مقاله بلندی را درباره این دستگاه نوشته است؛ البته در ستون مربوط به «ایده‌های تجاری».
ارتباط انسان باخدا دیجیتالی شد!
ایده ساخت چنین دستگاهی، هنگامی به ذهنش رسید که سال ۱۹۹۹ در ایستگاه متروی شهر نیویورک، منتظر قطار ایستاده بود. آن زمان با شنیدن صدای گنگ یک دستگاه اتومات و همچنین دیدن انسان‌هایی با چهره‌ها و رنگ پوست های گوناگون در ایستگاه به این فکر می‌افتد که چه می‌شد، اگر این دستگاه اتومات دعا میخواند.
