انتخابات مجلس آینده برای گروه‌های مختلف سیاسی آنقدر اهمیت دارد که اختلافات درونی خود را فراموش کرده و نگاهشان را متمرکز فصل پایانی سال 94 یا همان فصل انتخابات مجلس دهم کنند.
در این میان جریان اصولگرایی که یکبار رگه‌های اختلاف در انتخابات مجلس نهم رامشاهده کرده و ثمره آنرا در تشکیل دو فراکسیون اصولگرا در مجلس دید، قصد دارد روش دیگری را برای انتخابات مجلس دهم پیش بگیرد؛ مسیری که اینبار از «قم» و چند تن از اعضای جامعه مدرسین حوزه علمیه می‌گذرد.
اما باز هم چشم‌هایی نگران ایجاد این وحدت است. کافیست خبر برگزاری جلسات همگرایی اصولگرایان را در رسانه های اصلاح طلب دنبال کرد تا اضطراب ها بیشتر مشهود شود.
آغاز همگرایی؛ جلساتی برای یکدست شدن اصولگرایی
از سال گذشته بود که همایش‌هایی برای همگرایی میان اصولگرایان آغاز شد. این همایش‌ها کهسخنرانانی نظیر آیت الله یزدی، آیت الله مهدوی کنی و آیت الله موحدی کرمانی را به خود می‌دید، امسال نیز ادامه پیدا کرد و در کنار آنها، جلساتی هم به صورت منظم و هفتگی برای همگرایی بیشتر اصولگرایان تشکیل شد.
حجت الاسلام تقوی یکی از افرادی بود که در این میان مسئولیت برگزاری جلسات را بر عهده گرفت و همچون دوره های قبل تلاش کرد تا در میان چهره های مختلف اصولگرایی وفاق ایجاد کند.
وی درباره نحوه برگزاری این جلسات می گوید: «جلسات 30، 40، 50 نفره به وجود آمد و برخی از دوستان مسئولیت‌های کمیسیون‌ها را به عهده گرفتند و استان‌ها هم شروع به کار کرده اند.»
حجت‌الاسلام تقوی بر وحدت و همگرایی اصولگرایان تاکید کرد و البته از کج سلیقگی برخی افراد نیز گلایه داشت: «در استان‌ها استقبال خوبی به عمل آمده و در تهران هم از این حرکت استقبال شده و حتی برخی از افرادی که حاضر نشدند در جلسه شرکت کنند باز از این حرکت حمایت کردند و حرف آنها این بود که آقای فلانی نباشد که به آنها گفتم این‌گونه وحدت انجام نمی‌شود؛ ما باید اصولگرایان را با سلایق جمع کنیم تا وحدت به وجود بیاید.»
همین موضوع نشان می داد که جلسات همگرایی از توفیق خوبی در مرکز و استان ها برخوردار است.
کنار گذاشتن اختلاف نظرها، راه رسیدن به وحدت
اما در این میان بیماری آیت الله مهدوی کنی موجب شد تا عدم حضور وی در مرکزیت جلسات، همگان را به فکر پیدا کردن راهکاری برای پرکردن خلا آیت‌الله بیندازد.
در این شرایط سخت، اصولگرایان باید برای پیش برد وحدت تصمیم سختی می گرفتند و ظاهرا در روزهای ابتدایی تابستان سال جاری این تصمیم گرفته شد.
«ارائه گزارش جلسات همگرایی اصولگرایی به آیت الله مصباح و آیت الله یزدی...» این خبری بود که توجه بسیاری از کارشناسان را به جلسات همگرایی اصولگرایان جلب کرد. البته برده شدن نام آیت الله یزدی در این میان برای کسی عجیب نبود ولی ارائه گزارش به آیت الله مصباح برای برخی تعجب برانگیز بود.
اتفاقات رخ داده در جریان انتخابات مجلس نهم و شکل گیری جریان جبهه پایداری و همچنین انتخابات ریاست جمهوری، این تفکر را تقویت کرده بود که آیت الله مصباح برای همیشه از صحنه وحدت اصولگرایان خارج شده ولی ظاهرا قرار است وحدت اصولگرایان به صورت جدی تری رقم بخورد.
حجت السلام تقوی با اشاره به این خبر تصریح کرد: «آنچه می‌توانم بگویم این است که حضرت آیت‌الله مصباح یزدی و حضرت آیت الله محمد یزدی در جریان روند وحدت اصولگرایی هستند و ما آنها را در جریان این موضوعات قرار داده‌ایم.»
تقوی در عین حال گفت: «در دیداری که با آیت‌الله مصباح و آیت‌الله یزدی داشتم، نظراتشان را استماع کردم.»
البته این آخرین خبر از جلسات همگرایی اصول گرایان نبود. دعوت از آیت الله مصباح یزدی برای سخنرانی در همایش بعدی همگرایی اصولگرایان خبری بود که نشان می داد اردوگاه اصولگرایی اختلافات را تا حد زیادی کنار گذاشته‌اند و چهره ای که در جریان انتخابات مجلس گذشته لیدر معنوی یکی از دو گروه اصولگرایی حاضر در عرصه شناخته می شد، امروز توسط گروه مقابل برای شرکت در همایش وحدت دعوت می شود.
اصلاح طلبان چرا از وحدت اصولگرایان نگرانند؟
شکاف در میان اردوگاه اصلاح طلبان شاید هنوز آنقدر علنی نشده باشد ولی تقریبا همه صاحب نظران معتقدند رفتاری که محمدرضا عارف برای طی کردن مسیر انتخابات مجلس در پیش گرفته، نوعی «تک روی» است.
عارف تاکید کرده که در انتخابات مجلس آینده «راه را برای حضور جوانان» هموار می کند ولی حرفی از ائتلاف با دیگر اصلاح طلبان در میان نیست یا حداقل رفتار عارف چنین اتفاقی را برای اصلاحات نوید نمی دهد.
از سوی دیگر کنار گذاشتن تلویحی عارف از معادلات انتخاباتی، بر دلخوری وی از اصلاح طلبان که پس از انتخابات ریاست جمهوری به خوبی مشهود بوده، افزوده است و همین مساله احتمال به توافق رسیدن وی با این جریان را برای شرکت در انتخابات کم می کند.
در این میان نیز تلاش برای مثلث سازی در جهت ایجاد همگرایی میان اصلاح طلبان برای شرکت در انتخابات مجلس آینده تا امروز شکست خورده است.
این جریان با توسل به بازوهای رسانه ای خود از مدت ها قبل تلاش می کرد تا مثلث «ناطق، هاشمی و خاتمی» را به عنوان سردمداران وحدت میان اصلاح طلبان برای حضور در انتخابات معرفی کند ولی کناره گیری غیر منتظره ناطق، تقریبا همه را غافلگیر کرده و کار را برای جریان اصلاحات سخت کرد تا این جریان به فکر پرداختن به چهره های جدید نظیر عبدالله نوری و سید محمد موسویخوئینی ها باشد.
همه این اختلافات، منجر شده تا اصلاح طلبان پروژه خاموشی را برای رصد فعالیت های اصولگرایان برایرسیدن به وحدت آغاز کنند.
یکی از راهکارهای این جریان برای پنهان کردن شکاف های اصلاح طلبان برای شرکت در انتخابات مجلس، بزرگنمایی اختلافات اصولگرایان است.
در این راه حتی دفاع اصولگرایانی که پیش از این با یکدیگر اختلاف نظر داشته اند نیز مورد یادآوری قرار می‌گیرد. به عنوان مثالدر بحبوحه جوسازی درباره طرح تکریم بانوان در شهرداری تهران یکی از روزنامه های اصلاح طلب به پوشش این مساله و حواشی آن پرداخت.
این روزنامه با اشاره به جمع آوری امضا برای نامه حمایت از قالیباف در مجلس به نکته ظریفی اشاره می کند. کسی که نامه را برای حمایت از قالیباف جمع آوری می کرده کسی جز روح الله حسینیان منتقد سرسخت قالیباف در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری نیست و این نکته ای است که روزنامه اصلاح طلب به آن اشاره کرده و «عجیب و قابل تامل» می‌خواند.
ترس اصلاح طلبان از حضورچهره هایاصولگرایی در زیر یک چتر واحد بدون شک صحنه انتخابات بعدی را برای اصلاح طلبان نگران کننده و سخت خواهد کرد؛ جایی که می‌تواند رویای فتح سنگر به سنگر اصلاح طلبان را دوباره با شکست مواجه کند.
باید دید اصولگرایان و برگزار کنندگان جلسات همگرایی، در یک سال و نیم آینده تا انتخابات مجلس چه ساختاری را برای وحدت بیشتر اصولگرایان و مکانیزم ارائه لیست برمی‌گزینند؟
