الیاس نادران نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در نامه سرگشاده‌ای خطاب به حجت‌الاسلام حسن روحانی رئیس‌جمهور در واکنش به سخنان اخیر درباره منتقدان دولت، با اشاره به سخنرانی وی در روز تنفیذ حکم ریاست‌جمهوری از وی خواست تا به عهد خود با مردم و رهبری در دوری از استبداد رأی، عجله در تصمیم‌گیری و تقدم منافع شخصی بر منافع ملی و بستن دهان رقیبان پایبند باشد.
متن کامل نامه نادران به رئیس‌جمهور به شرح زیر است:
بسمه تعالی
حجت‌الاسلام والمسلمین جناب آقای حسن روحانی
رئیس جمهور محترم
با سلام و احترام
در جلسه شورای اداری استان چهارمحال و بختیاری در روز پنجشنبه 16 مردادماه مطالبی را در خصوص پرونده رانت 650 میلیون یورویی اظهار داشته‌اید که در ابتدا بنا به مصالحی قصد پاسخ‌گویی به آنها را نداشتم، با این حال اظهارات شگفت‌انگیز شما در روز دوشنبه در جمع سفرا و نمایندگان جمهوری اسلامی خطاب به منتقدان دولت مرا بر آن داشت تا برای آگاهی افکارعمومی و روشن شدن اذهان مردم شریف کشورم مطالبی را در این خصوص از باب وظیفه امر به معروف و نهی از منکر و عمل به وظیفه نمایندگی ملت شریف ایران خدمت شما ارائه کنم.
جنابعالی روز پنجشنبه در جمع مدیران استانی خود در استان چهارمحال و بختیاری پرونده رانت وزارت صنعت، معدن و تجارت به یک واردکننده را این‌گونه توصیف کرده بودید: «یک وزارتخانه ما شهامت کرد و به مجموعه‌ای گفت که اگر می‌توانید از اعتبار خود هزینه کنید و بار کشتی‌ها را تخلیه کنید و پول شما را دیرتر می‌دهیم و آن مجموعه هم پذیرفت.»
سپس خطاب به نمایندگان مردم که پیگیر این تخلف مورد تأیید دیوان محاسبات بودند فرمودید: « اما در همین زمان عده‌ای اعلام کردند که در این زمینه رانت صورت گرفته و خوردند و بردند و متأسفانه رسانه‌های گروهی هر چند که تعمد نبوده کم اطلاعی کردند. نباید به هر چیزی تکیه کنیم و به شایعه‌ای اعتماد کنیم متأسفانه کسی حرفی می‌زند و آن حرف ناصواب مداوم تکرار می‌شود.»
در ادامه نیز با استناد به این مقدمه نتیجه گرفتید که: «مگر می‌توانند این دولت پاک را لکه‌دار بکنند؟ فساد غرق شده سال‌های پیش را مگر می‌شود با این سر و صداها شست. آنها باید بیایند پاسخ دهند. این دولت اعتقادش بر این است که با رانت، فساد، جناح بازی، حزب بازی و طایفه‌بازی نمی‌توان کشور را به پیش برد.»
در این اظهارات متأسفانه اطلاعات و داده‌های غلط و به تبع آن نتیجه‌گیری‌های غلط‌اندر غلطی به چشم می‌خورد که باید به تک تک آنها پاسخ گفت، که درخور تأمل است:
1- فارغ از همه اسناد و مدارک دال بر تخلف وزارتخانه زیر مجموعه شما در این خصوص، روایتی که شما از ماجرای تعامل وزارت صنعت، معدن و تجارت با این تاجر خاص ارائه کرده‌اید حداقل با قضاوت قطعی دستگاه‌های قانونی نظارت‌کننده بر رفتار دولت یعنی کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی و دیوان محاسبات متعارض است.
همان‌طور که حتما معاونان و مشاوران شما به سمع و نظر جنابعالی رسانده‌اند دیوان محاسبات بر این باور است، در این موضوع «اعطای امتیاز از سوی وزارتخانه اتفاق افتاده و این تاجر خاص در آن به واسطه امتیازهای اعطایی، سود چشمگیر اقتصادی برده است». معیار و ملاک همه در این موضوع قانون و قضاوت نهادهای قانونی نظام است که در غیر این صورت خودتان بهتر می‌دانید نام و صفت قوه مجریه‌ای که از یک سو خود بر مسند نظارت و قضاوت بنشیند و از سویی دیگر نظارت قوه مقننه را برنتابد در ادبیات مرسوم سیاسی دنیا چیست.
2- در این سخنرانی فرموده‌اید که کشور نیاز به ذخایر داشت و از همین جهت یک وزارتخانه شهامت کرد و مجوز واردات را به یک تاجر داد. اینکه کشور در آن مقطع نیاز فوری به ذخایر داشت حرف درستی است، اما آیا دولت باید نیازها و ذخایر کشور را بر اساس داشته‌های یک تاجر خاص تعیین کند یا راهبرد صحیح و غیر مفسده‌انگیز در این موضوع عکس آن است؟
3- در ادامه به نقد رسانه‌ها پرداخته‌اید که چرا حرف به زعم شما ناصواب نمایندگان مردم را در خصوص پیگیری این پرونده به گوش مردم می‌رسانند و آن را تکرار می‌کنند. دولت‌های قبل نیز در موراد مشابه راهی را در پیش گرفتند که اکنون شما در اواسط آن هستید. درخواست از رسانه‌ها برای سکوت در برابر نقایص و خطاهای دولت و دولتمردان نتیجه‌ای جز حساسیت بیشتر افکارعمومی بر این موارد نخواهد داشت.
رسانه‌های مستقل و عدالت‌خواه و همچنین نمایندگان ملت نیز بنا به قواعد بدیهی مردم‌سالاری از اوامر شما در این زمینه تبعیت نخواهند کرد و همچنان به نقد مشفقانه و دلسوزانه خود برای هدایت دولت به راه صواب ادامه خواهند داد.
4- در ادامه نیز دولت خود را «پاک» نام نهاده‌اید. البته شما اولین دولتی نیستید که در مقابل منتقدان عدالت‌خواه خود، مدعی پاک بودن می‌کنید، رئیس‌جمهور پیشین که شما بر گرده نقد او موفق به دریافت اعتماد مردم شدید نیز همین ادعا را داشت. «پاک‌ترین دولت تاریخ» را که از یاد نبرده‌اید؟ حاصل آن تقابل‌ها با منتقدان مشفق و عدالتخواهان دلسوز دولت و ملت به کجا رسید؟ شما که بیش از دیگران باید از رفتار دولت و دولتمردان پیشین خود درس بگیرید. نظر شما درباره میزان پاکی دولت قبل در این زمینه چیست؟ جلوگیری از اظهارنظر منتقدان نیز نظر آیندگان درباره دولت شما را بر همان مدار خواهد برد.
5- عجیب‌ترین و دردآورترین قسمت این سخنان نیز آنجاست که مجموعه اقدامات نمایندگان عدالت‌خواه برای جلوگیری از تکرار و گسترش فساد در دولت شما که در پیگیری پرونده 650 میلیون یورویی نمود داشته را به تلاش برای زدودن فساد دولت قبل متهم نموده‌اید. اولین سؤالی که در این زمینه به ذهن می‌رسد این است که شما در همه 8 سال دولت قبل و در اوج مبارزه عدالتخواهان با مفاسد دولت گذشته کجا بودید؟ آیا بهتر نیست «کارنامه عملی» خود در حوزه مبارزه با فساد در دولت‌های قبلی تا پیش از ورود به کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری را برای افکارعمومی منتشر کنید.
6- آیا جز این است که نمایندگان پیگیری‌کننده پرونده رانت 650 میلیون یورویی همان چهره‌هایی هستند که علیرغم همه فشارهای رقیبان و ناهمراهی‌های دوستان، با همه مظاهر فساد در دولت قبل مبارزه کردند؟ آیا جز این است که فصل مشترک مبارزه با فساد در همه دولت‌های قبلی همین افرادی هستند که اکنون کمر به پیگیری و مبارزه با فساد در دولت شما بسته‌اند؟
7- کاش در این مسیر این قدر که از مشاوران و وزرای خود حرف شنوی دارید به سخنان منتقدان دلسوز خود هم گوش فرا می‌دادید و تلاش آنان برای دور کردن مفسدان از دولت نوپایتان را با حسن نظر ارزیابی می‌کردید.
8- با این حال اگر فکر می‌کنید که با این توپ و تشرها و اتهام زنی‌ها به عدالتخواهان می‌توانید آنها را از میدان مبارزه با فساد برانید، سخت در اشتباه هستید. آن مرد که کابینه را خط قرمز خود می‌دانست و آن دیگری که منتقدان را متهم به بحران‌سازی‌های 9 روزه می‌کرد و آن بزرگواری که مخالفان خود را دشمن پیامبر می‌دانست، از این روش‌ها و تهدیدها سودی نکردند، شما هم سودی نخواهید کرد.
9- در ابتدای نامه عرض کردم که انگیزه نگارش این نامه و پاسخ مکتوب به اظهارات شما درباره پرونده رانت 650 میلیون یورویی، سخنان شگفت‌انگیز روز گذشته شما درباره منتقدان بود.
شنیده‌ام که منتقدان را «بزدل»، «ترسو» و «لرزان» نامیده‌اید و آنها را به جهنم حواله داده‌اید. شما که یک «حقوقدان» هستید باید بهتر از سرهنگ‌ها بدانید که این اظهارات و این توهین‌ها چه بار حقوقی خواهد داشت و کیفر چنین اتهامات و توهین‌هایی برای یک شهروند قانونی کشور چیست.
10- مردم به عنوان قاضی بی‌طرف و البته مظلوم شاهد همه رفتارها و گفتارهای ما هستند و آن را در حافظه تاریخی خود ثبت و ضبط خواهند کرد. برای کسی که با دشمنان این ملت بازی «برد-برد» تعریف می‌کند و به دنبال «قول احسن» در تعامل با بیگانگان است، حیف است که با منتقدان دلسوز و عدالتخواهان برخوردهای خشن و آنتاگونیستی داشته باشد و در پیش چشمان حیرت زده مردم بازی «باخت-باخت» را با منتقدان پیش بگیرد. آیا عدالتخواهان و منتقدان شما حتی به اندازه دولتمردان آمریکا نیز برای شما قابل احترام نیستند تا در برابر آنها هم از به کارگیری ادبیات سخیف و دور از شأن نفر دوم نظام اسلامی پرهیز کنید؟
11- آیا جز این است که در این شرایط سخت اقتصادی و محدودیت‌های معشیتی برای مردم عزیز و در شرایطی که دشمنی دشمنان ایران عزیز بیش از هر زمان دیگری در پیش روی ما قرار دارد، تشدید اختلافات خودساخته و دفاع هزینه‌ساز از فساد، تشدیدکننده اختلافات قوا و مسئولان نیست؟ در شرایطی که لزوم هماهنگی و همراهی مسئولان در برنامه‌ریزی و اجرای سیاست‌های درست اقتصادی و مبارزه با فساد برای خروج از رکود بیش از همیشه احساس می‌شود، این چنین سوء برخوردهایی با منتقدان دلسوز چه نتیجه‌ای خواهد داشت؟ ما و شما در کنار وظیفه همیشگی خود در مبارزه عملی و حقیقی با فساد، این روزها باید در کنار یکدیگر به فکر بودجه سال آینده کشور، برنامه‌های بلند مدت و همچنین تحقق اقتصاد مقاومتی باشیم.
12- با این همه در پایان شما را نه به نصایح امام راحلمان و رهبری فرزانه انقلاب و نه حتی به توصیه‌های بزرگان دین چون امیرالمومنین در نحوه برخورد حاکمان با مردم و منتقدان که به سخنان خود شما در 12 مرداد سال گذشته در مراسم تنفیذ ارجاع می‌دهم که گفتید: «من سنگینی بار رأی و تنفیذ را حس می‌کنم و تنها و تنها به خدا پناه می‌برم و از او خالصانه درخواست می‌کنم که این بنده حقیر خود از کبر و غرور و بخل و حسد رها و دور کند؛ از استبداد رأی، عجله در تصمیم‌گیری و تقدم منافع شخصی بر منافع ملی و بستن دهان رقیبان به خداوند پناه می‌برم. از خداوند متعال می‌خواهم که فراموش نکنم آنچه را که بر پیشینیان رفته است.»
والعاقبه للمتقین...
الیاس نادران
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی
21 مرداد 1393
