صراط: این نشریه با اشاره به موضع برخی سینماگران و شبه‌روشنفکران نظیر اصغر فرهادی، مهناز افشار، نسرین ستوده و... که صرفا در عبارتی خنثی ومبهم نوشته بودند «کشتن همنوعان را متوقف کنید» یادآور شد این گروه فکر مواجهه با مأمور فرودگاه جان‌اف‌کندی هستند! هفت صبح افزود: بسیاری از کسانی که 5 سال پیش در همین روزها شعار نه غزه نه لبنان سر می‌دادند بالاخره به این نتیجه رسیدند که سرنوشت ایران- سرنوشت ایران امروز همان ایرانی که تن به سمفونی یکنواخت جهانی‌سازی نمی‌دهد- جدا از سرنوشت سوریه و لبنان و غزه نیست. همان‌هایی که با تفرعن به اتفاقات سوریه می‌نگریستند حالا با رسیدن موج تهدید داعش به 100 کیلومتری مرزهای ایران به تکاپو افتاده‌اند.
این روزنامه نوشت: از سویی موج تصاویر دردناک و ترسناک از فاجعه غزه بخش‌های متفاوت جامعه ایران را به یک واکنش یکسان واداشت تا روز قدس امسال متفاوت‌ترین راهپیمایی عمر این اتفاق باشد.
هفت صبح در عین حال خاطرنشان کرده است: اما در این میان باید اشاره ای هم به یک کمپین داشته باشیم که در آن برخی از هنرمندان مشهور ایرانی شرکت کرده‌اند با شعار کشتن همنوعان خود را متوقف کنید. که البته دوستان تصاویر خود را با متن انگلیسی این شعار منتشر کرده اند. راستش نمی‌خواهیم کاسه داغ‌تر از آش بشویم و جانماز هم آب نمی‌کشیم. روزنامه سیاسی نیستیم و ادعایی هم در این مورد نداریم. اما گزاره «کشتن همنوعان خود را متوقف کنید» دقیقا به چه چیزی اشاره دارد؟ اصلا ارزش این جمله در چیست؟ این کنش سیاسی به چه چیزی اشاره دارد... جهت‌گیری‌اش به کدام سمت است؟ جمله بدی نیست اما آدم دوست دارد که ناخودآگاه در جواب آن بگوید: نه بابا! به هر حال کنش سیاسی آدابی دارد. وقتی حتی اسم غزه هم در شعارهای این کمپین نیامده است و اشاره‌ای هم به اسرائیل نشده است فایده این شعار چیست؟ جهت آن کجاست؟ احساس نمی‌کنید نمایش پوچی برای کسب پرستیژ آن هم بدون کمترین ریسک و کمترین هزینه است؟
هفت صبح در پایان یادآور شد: آدم ناخودآگاه فکر می‌کند دوستان حتی در انتشار تصاویر معترضشان فکر رویارویی با مأمور روادید در فرودگاه جان اف‌کندی نیویورک را هم در سر داشته‌اند! برای همین به چنین متن خنثی و بی‌اثری اکتفا کرده‌اندکه اوج بی سلیقگی در یک کنش سیاسی است. اوج احتیاط و ملاحظه‌کاری با حفظ مبانی زیبایی‌شناسانه مورد علاقه دوستان(!) که با یک حرکت سیاسی اصلا تطابق ندارد. یادم افتاد که ریحانا خواننده نه چندان خوشنام آمریکایی در یک پست توئیتر که البته فقط 7 دقیقه دوام داشته با کلماتی صریح خواستار آزادی فلسطین شده بود. کاش دوستان حداقل اندازه 7 دقیقه صراحت امثال ریحانا را داشتند. اگر این جا صراحت نداشته باشند پس کجا خواهند داشت؟
این روزنامه نوشت: از سویی موج تصاویر دردناک و ترسناک از فاجعه غزه بخش‌های متفاوت جامعه ایران را به یک واکنش یکسان واداشت تا روز قدس امسال متفاوت‌ترین راهپیمایی عمر این اتفاق باشد.
هفت صبح در عین حال خاطرنشان کرده است: اما در این میان باید اشاره ای هم به یک کمپین داشته باشیم که در آن برخی از هنرمندان مشهور ایرانی شرکت کرده‌اند با شعار کشتن همنوعان خود را متوقف کنید. که البته دوستان تصاویر خود را با متن انگلیسی این شعار منتشر کرده اند. راستش نمی‌خواهیم کاسه داغ‌تر از آش بشویم و جانماز هم آب نمی‌کشیم. روزنامه سیاسی نیستیم و ادعایی هم در این مورد نداریم. اما گزاره «کشتن همنوعان خود را متوقف کنید» دقیقا به چه چیزی اشاره دارد؟ اصلا ارزش این جمله در چیست؟ این کنش سیاسی به چه چیزی اشاره دارد... جهت‌گیری‌اش به کدام سمت است؟ جمله بدی نیست اما آدم دوست دارد که ناخودآگاه در جواب آن بگوید: نه بابا! به هر حال کنش سیاسی آدابی دارد. وقتی حتی اسم غزه هم در شعارهای این کمپین نیامده است و اشاره‌ای هم به اسرائیل نشده است فایده این شعار چیست؟ جهت آن کجاست؟ احساس نمی‌کنید نمایش پوچی برای کسب پرستیژ آن هم بدون کمترین ریسک و کمترین هزینه است؟
هفت صبح در پایان یادآور شد: آدم ناخودآگاه فکر می‌کند دوستان حتی در انتشار تصاویر معترضشان فکر رویارویی با مأمور روادید در فرودگاه جان اف‌کندی نیویورک را هم در سر داشته‌اند! برای همین به چنین متن خنثی و بی‌اثری اکتفا کرده‌اندکه اوج بی سلیقگی در یک کنش سیاسی است. اوج احتیاط و ملاحظه‌کاری با حفظ مبانی زیبایی‌شناسانه مورد علاقه دوستان(!) که با یک حرکت سیاسی اصلا تطابق ندارد. یادم افتاد که ریحانا خواننده نه چندان خوشنام آمریکایی در یک پست توئیتر که البته فقط 7 دقیقه دوام داشته با کلماتی صریح خواستار آزادی فلسطین شده بود. کاش دوستان حداقل اندازه 7 دقیقه صراحت امثال ریحانا را داشتند. اگر این جا صراحت نداشته باشند پس کجا خواهند داشت؟
