صراط: سکوت در برابر تجاوز گرگ به گله، بیطرفی نیست، عین طرفداری از متجاوز است» این جمله دیالوگی است از فیلمی که چند سال قبل درباره سکوت و عدم مداخله نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در برابر قتل عام مردم سربرنیتسا در بوسنی ساخته شد.
این روزها بار دیگر شبیه همان قتل عام در غزه به راه افتاده است. حمله زمینی و هوایی رژیم صهیونیستی به باریکه غزه تاکنون نزدیک به 600 کشته و هزاران مجروح داشته است که اکثریت آنها از غیرنظامیان بوده و کودکان، بخش قابل توجهی از قربانیان این فاجعه انسانی هستند. اوضاع به‌قدری در نوار غزه دلخراش و سوزناک است که دیدن تصاویر مجروحان و جان باختگان فلسطینی برای هر انسانی سخت و غیرقابل تحمل است. اما شاید سخت تر از آن، سکوت معنادار نه فقط رهبران بی غیرت جهان عرب، که برخی نویسندگان و روشنفکران ایرانی در برابر تجاوز یک گرگ تا بن‌دندان مسلح به مردم بی دفاع غزه است.
در روزهای گذشته و در برابر این تجاوز نظامی، چهره های سرشناس زیادی در گوشه و کنار دنیا واکنش نشان داده و از رژیم صهیونیستی انتقاد کرده اند، از روشنفکران آمریکایی و اروپایی گرفته تا حتی برخی یهودیان ساکن در اسرائیل، جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را تقبیح کرده و خواستار واکنش جامعه جهانی در برابر نسل کشی در فلسطین شده اند.
در تازه ترین این واکنش ها 64 شخصیت سیاسی و علمی بین‌المللی در نامه‌ای که روز دوشنبه در روزنامه گاردین به چاپ رسیده خواستار تحریم تسلیحاتی اسرائیل شدند. در میان این شخصیت های بین‌المللی، هفت برنده جایزه صلح نوبل همچون دزدموند توتو، از چهره‌های شاخص مبارزه با رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی، بتی ویلیامز از ایرلند، فدریکو مایر زاراگوسا از اسپانیا، جودی ویلیامز از آمریکا، آدولفو پرز اسکویول اهل آرژانتین، میرید مک گوایر ایرلندی و ریگوبرتو منچو از گواتمالا حضور دارند که اسرائیل را به دلیل «جنایت جنگی و ارتکاب جنایت علیه بشریت» در غزه محکوم کرده و از مجامع جهانی خواستار تحریم تسلیحاتی رژیم صهیونیستی شده اند.
نام دو شخصیت علمی اسرائیلی و کن لوچ فیلمساز برجسته انگلیسی نیز در میان امضاکنندگان نامه است. نامه ای که در آن بصراحت آمده است: «بار دیگر اسرائیل در یک تجاوز نظامی غیرقانونی و اقدامی غیر انسانی، ملت دربند فلسطین بخصوص فلسطینی‌های نوار محاصره شده غزه را زیر حملات نظامی خود قرار داده است. ارتکاب این حملات فاجعه‌بار و برخورداری از مصونیت، از رابطه اسرائیل با شرکت‌های بزرگ تسلیحاتی و حکومت‌های همدستشان در سرتاسر دنیا نشات می‌گیرد...»
اسقف دزدموند توتو برنده جایزه صلح نوبل که از مشهورترین امضاکنندگان این بیانیه است پیش از این نیز با انتقاد از تجاوز اسرائیل به نوار غزه و محاصره این باریکه، سکوت در برابر جنایات اسرائیل را «شراکت در جرم» توصیف کرده بود.
اما آنچه در این میان سوال برانگیز و آزار دهنده است سکوت برخی به اصطلاح هنرمندان و روشنفکران ایرانی است. در حالی که هفت برنده صلح نوبل به دفاع از مظلومیت مردم فلسطین برخاسته اند، خانم شیرین عبادی، تنها ایرانی برنده نوبل سکوت معناداری اختیار کرده است. در حالی که کن لوچ فیلمساز انگلیسی و برخی دیگر از هنرمندان سرشناس جهانی بصراحت زبان به انتقاد از اسرائیل گشوده اند، آقای اصغر فرهادی فیلمساز برجسته ایرانی و خانم نسرین ستوده حقوقدان کشورمان هم فقط به عکس گرفتن با یک پلاکارد اکتفا می کنند که در آن صرفا به یک پیام کلی اخلاقی (به کشتن همنوع خود پایان دهید) اشاره شده است که در آن حتی مشخص نیست منظور تذکر به فلسطینی ها ست یا صهیونیستها و حتی بدتر از آن جناب محسن مخلمباف که ادعای طرفداری از حقوق بشرش گوش فلک را کر کرده است معلوم نیست اساسا در این ماجرا کدام طرف ایستاده است.
راه دوری نرویم، در همین تهران، دکتر صادق زیباکلام هم که معمولا در همه زمینه ها اظهار نظر می کند، چند روزی است که سکوت اختیار کرده است. شاید همه این روشنفکران ما خواسته اند جانب بیطرفی اختیار کنند!
این روزها بار دیگر شبیه همان قتل عام در غزه به راه افتاده است. حمله زمینی و هوایی رژیم صهیونیستی به باریکه غزه تاکنون نزدیک به 600 کشته و هزاران مجروح داشته است که اکثریت آنها از غیرنظامیان بوده و کودکان، بخش قابل توجهی از قربانیان این فاجعه انسانی هستند. اوضاع به‌قدری در نوار غزه دلخراش و سوزناک است که دیدن تصاویر مجروحان و جان باختگان فلسطینی برای هر انسانی سخت و غیرقابل تحمل است. اما شاید سخت تر از آن، سکوت معنادار نه فقط رهبران بی غیرت جهان عرب، که برخی نویسندگان و روشنفکران ایرانی در برابر تجاوز یک گرگ تا بن‌دندان مسلح به مردم بی دفاع غزه است.
در روزهای گذشته و در برابر این تجاوز نظامی، چهره های سرشناس زیادی در گوشه و کنار دنیا واکنش نشان داده و از رژیم صهیونیستی انتقاد کرده اند، از روشنفکران آمریکایی و اروپایی گرفته تا حتی برخی یهودیان ساکن در اسرائیل، جنایات رژیم صهیونیستی در غزه را تقبیح کرده و خواستار واکنش جامعه جهانی در برابر نسل کشی در فلسطین شده اند.
در تازه ترین این واکنش ها 64 شخصیت سیاسی و علمی بین‌المللی در نامه‌ای که روز دوشنبه در روزنامه گاردین به چاپ رسیده خواستار تحریم تسلیحاتی اسرائیل شدند. در میان این شخصیت های بین‌المللی، هفت برنده جایزه صلح نوبل همچون دزدموند توتو، از چهره‌های شاخص مبارزه با رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی، بتی ویلیامز از ایرلند، فدریکو مایر زاراگوسا از اسپانیا، جودی ویلیامز از آمریکا، آدولفو پرز اسکویول اهل آرژانتین، میرید مک گوایر ایرلندی و ریگوبرتو منچو از گواتمالا حضور دارند که اسرائیل را به دلیل «جنایت جنگی و ارتکاب جنایت علیه بشریت» در غزه محکوم کرده و از مجامع جهانی خواستار تحریم تسلیحاتی رژیم صهیونیستی شده اند.
نام دو شخصیت علمی اسرائیلی و کن لوچ فیلمساز برجسته انگلیسی نیز در میان امضاکنندگان نامه است. نامه ای که در آن بصراحت آمده است: «بار دیگر اسرائیل در یک تجاوز نظامی غیرقانونی و اقدامی غیر انسانی، ملت دربند فلسطین بخصوص فلسطینی‌های نوار محاصره شده غزه را زیر حملات نظامی خود قرار داده است. ارتکاب این حملات فاجعه‌بار و برخورداری از مصونیت، از رابطه اسرائیل با شرکت‌های بزرگ تسلیحاتی و حکومت‌های همدستشان در سرتاسر دنیا نشات می‌گیرد...»
اسقف دزدموند توتو برنده جایزه صلح نوبل که از مشهورترین امضاکنندگان این بیانیه است پیش از این نیز با انتقاد از تجاوز اسرائیل به نوار غزه و محاصره این باریکه، سکوت در برابر جنایات اسرائیل را «شراکت در جرم» توصیف کرده بود.
اما آنچه در این میان سوال برانگیز و آزار دهنده است سکوت برخی به اصطلاح هنرمندان و روشنفکران ایرانی است. در حالی که هفت برنده صلح نوبل به دفاع از مظلومیت مردم فلسطین برخاسته اند، خانم شیرین عبادی، تنها ایرانی برنده نوبل سکوت معناداری اختیار کرده است. در حالی که کن لوچ فیلمساز انگلیسی و برخی دیگر از هنرمندان سرشناس جهانی بصراحت زبان به انتقاد از اسرائیل گشوده اند، آقای اصغر فرهادی فیلمساز برجسته ایرانی و خانم نسرین ستوده حقوقدان کشورمان هم فقط به عکس گرفتن با یک پلاکارد اکتفا می کنند که در آن صرفا به یک پیام کلی اخلاقی (به کشتن همنوع خود پایان دهید) اشاره شده است که در آن حتی مشخص نیست منظور تذکر به فلسطینی ها ست یا صهیونیستها و حتی بدتر از آن جناب محسن مخلمباف که ادعای طرفداری از حقوق بشرش گوش فلک را کر کرده است معلوم نیست اساسا در این ماجرا کدام طرف ایستاده است.
راه دوری نرویم، در همین تهران، دکتر صادق زیباکلام هم که معمولا در همه زمینه ها اظهار نظر می کند، چند روزی است که سکوت اختیار کرده است. شاید همه این روشنفکران ما خواسته اند جانب بیطرفی اختیار کنند!
