پدر مصطفی خلیلی، یکی از وزنه‌برداران دوپینگی، به همراه پسرش و مهدی غزالیان، برادر مربی مازندرانی - که از سوی حسین رضازاده و حسین توکلی متهم درجه اول ماجرای دوپینگ عنوان شده - به وزارت ورزش و جوانان رفتند تا مستندات خود را از این ماجرا ارائه دهند. خلیلی در ابن باره به ایسنا گفت: پس از حاشیه‌هایی که درباره دوپینگی شدن پسرم و سه نفر دیگر مطرح شد، به وزارت ورزش آمدیم تا مستنداتی را که درباره این مسئله داشتیم ارائه دهیم. ما حق داریم که از خودمان دفاع کنیم. البته چون اینجا کسی را نمی‌شناختیم مدارک را به دبیرخانه تحویل دادیم.
وی ادامه داد: در سایت فدراسیون وزنه‌برداری خواندیم که چهار وزنه‌بردار دوپینگی با حضور در فدراسیون، اعتراف‌نامه‌ای را امضا کرده‌اند که حداقل می‌دانم پسر من این کار را نکرده است. همین طور از یکی دیگر از بچه‌ها هم که پرسیدم، فهمیدم که او هم نرفته است. پس این خبر کذب است و مورد دارد.
خلیلی همچنین به اتفاق قابل تأملی که در اردوی تیم ملی رخ داده اشاره کرد و مدعی شد: زمانی که ماموران نادو به اردوی تیم رفته بودند تا تست دوپینگ بگیرند، مربی تیم ملی سه نفر از بچه‌ها را که پسر من هم جزوشان بود به اتاقی برده و گفته بود که در را از پشت قفل کنند و بیرون نیایند تا آزمایش ندهند. دو نفر از آن سه نفر دوپینگ‌شان مثبت درآمد و اگر آن زمان از آن‌ها آزمایش گرفته می‌شد و دوپینگ‌شان درمی‌آمد وامروز دیگر این اتفاق نمی‌افتاد و فدراسیون هم با محرومیت و جریمه روبرو نمی‌شد.
وی افزود: پسرم دو سال بود که به خاطر مصدومیت کمر تمرین نمی‌کرد و تازه با درمان‌هایی که انجام داده بودیم داشت به رکورد قبلی‌اش می‌رسید. او داروی خاصی مصرف نمی‌کرد و من فقط با ویتامین و مانند آن بدن او را می‌ساختم. وقتی وارد اردو شد به من زنگ زد و گفت که بچه‌ها برای حسین توکلی از یک تا 4 میلیون تومان پول فرستاده‌اند تا برایشان دارو تهیه کند. من گفتم که پولی ندارم بدهم، یا بدون دارو کار کند یا به خانه برگردد. با این اوصاف چطور شد که آزمایش او مثبت درآمد؟ یا در اردو به او دارویی تزریق کرده‌اند یا آن پودری که کیانوش باقری در روز مسابقه به پسرم خوراند باعث دوپینگی شدنش شده است.
پدر وزنه‌بردار نوجوان دوپینگی در ادامه ادعا کرد: اینکه می‌گویند مربی مازندرانی در دوپینگی شدن بچه‌ها نقش داشته کذب محض است. آن سه نفری که به همراه پسرم دوپینگی درآمدند در خرید و فروش دارو قهار هستند و از بیرون دارو تهیه می‌کردند. دارویی را که فدراسیون جهانی معرفی کرد و گفت که پسرم به خاطر آن دوپینگی شده است من اصلا نمی‌شناختم و نمی‌دانم که اصلا در ایران هست یا نه.
وی در پایان گفت: روزی که پسر من را از مدرسه انتخاب کردند تا وزنه‌بردار شود، گفتم که نمی‌خواهم او قهرمان شود فقط می‌خواهم در جامعه امروز، سالم باشد. اگر قهرمانی این است که عنوان پهلوانی روی کسی باشد و دروغ بگوید و هتک حرمت کند اصلا نمی‌خواهم پسرم قهرمان شود. آنچه مهم است منش قهرمانی و پهلوانی است که در وزنه‌برداری ندیدم. جامعه ورزش باید کارها را به سمت راستی سوق دهد.
به گزارش ایسنا، پس از فاش شدن ماجرای دوپینگ چهار وزنه‌بردار نوجوان، رئیس فدراسیون و سرمربی تیم ملی تقصیرها را به گردن فریدون غزالیان، مربی مازندرانی این چهار وزنه‌بردار انداختند. برادر این مربی مازنی که خود از قهرمانان سابق این رشته در ایران و آسیاست در دفاع از برادرش، اتهاماتی را متوجه حسین توکلی و سه تن از وزنه‌برداران دوپینگی کرد. مهدی غزالیان پدر حسین غزالیان است که فرزندش به همراه مصطفی خلیلی در اردوی تیم ملی حضور داشت ولی آزمایش دوپینگش منفی بود.
مهدی غزالیان در این باره به ایسنا گفت: حدود 20 سال پیش در آسیا قهرمان وزنه‌برداری شدم. خانواده ما سابقه 80-90 ساله در این رشته دارد. ما تازه به این ورزش نیامده‌ایم که دنبال اسم درکردن باشیم و آبرویمان را از سر راه نیاورده‌ایم. سه ورزشکار دوپینگی اراجیفی گفتند که در بعضی خبرگزاری‌ها هم بازتاب داشت و من نمی‌دانم که بر چه مبنایی این حرف‌ها را زده‌اند.
وی افزود: من به عنوان پدر حسین غزالیان و یک قهرمان آسیا صحبت می‌کنم. وقتی چند بچه 16 ساله صحبتی می‌کنند، باید حرف‌شان سندیت داشته باشد و کسی آن را تایید کند ولی معلوم است که پشت آن‌ها کسانی هستند که حمایت می‌کنند و حرف‌هایشان را در رسانه‌ها بازتاب می‌دهند.
غزالیان همچنین گفت: کیانوش باقری، مهرشاد محمودی و مهدی فروتن هاشمی (سه وزنه‌بردار نوجوان دوپینگی) حدود یک سال پیش در باشگاه مسائل غیر اخلاقی ایجاد کردند و پدرم که نظم و دیسیپلین خاصی در کارش دارد و حتی به اعضای باشگاه اجازه نمی‌دهد که موی خود را نامناسب اصلاح کنند، عذر آن‌ها را خواست. این آقایان سیگار و قلیان می‌کشیدند و کارهای دیگر می‌کردند که درست نبود و وقتی فریدون، برادرم، گزارش این کارها را به پدرم داد، آن‌ها را از باشگاه بیرون کرد. آن‌ها یک هفته به این در و آن در زدند و کسانی پا پیش گذاشتند و گفتند که این‌ها بچه‌اند و نباید مسئله را خیلی بزرگ کرد. در نهایت آن‌ها تعهدنامه‌ای نوشتند و پایش را انگشت زدند که دیگر از این اشتباه‌ها نکنند.
این مربی مازنی در ادامه اظهار کرد: در مسابقه‌های کشوری به عنوان سرپرست تیم مازندران حضور داشتم که باز این سه نفر مشکل درست کردند و وقتی به آن‌ها گوشزد کردیم دیگر سر تمرین نیامدند. هر سه آن‌ها در آن مسابقه‌ها که در اراک برگزار می‌شد، طلا گرفتند و روزنامه‌ها اسم‌شان را نوشتند و به تیم ملی دعوت شدند. 25 یا 26 آذرماه بود که چند نفر از پیشکسوتان به من گفتند که این سه نفر مدت زیادی است تمرین نکرده‌اند و با فلانی که دو سال پیش در باشگاه بوده و حالا دارو می‌فروشد ارتباط دارند و از او داروهای غیر مجاز می‌گیرند. برادر من به مسعود محمدی (رییس هیات وزنه‌برداری مازندران) اطلاع داد و گفت که این سه نفر را از نظر دارویی تایید نمی‌کند. او گفت که این‌ها شاگردانش هستند ولی ممکن است که داروهای غیر مجاز مصرف کرده باشند.
وی مدعی شد: هفته بعد از آن در اردوی تیم ملی به حسین توکلی گفتند که این سه نفر مورد تایید نیستند اما او با وجود اینکه قهرمان المپیک است مطلب را وارونه برداشت کرد و فکر کرد که می‌خواهند آن سه نفر را خراب کنند. در اردوی تیم ملی هم مشکلاتی پیش آمد و حتی یک بار پسرم زنگ زد و در حالی که گریه می‌کرد گفت که به او متلک می‌اندازند. من به آن‌ها گفتم که خجالت بکشید، این مسائل در شان و شخصیت شما نیست. آن‌ها حتی مربی مجاری تیم را نیز اذیت می‌کردند و متاسفانه توکلی از آن‌ها حمایت می‌کرد. ماجرا تا اینجا پیش رفت که شب یلدا پارتی گرفتند و کارهایی کردند و عکس‌های زننده‌ای هم گرفتند.
غزالیان در ادامه درباره ماجرای تست دوپینگ وزنه برداران و پنهان کردن سه ورزشکار ادعا کرد: قرار شد ماموران نادو به اردوی تیم ملی بروند تا از بچه‌ها تست بگیرند. آن روز سه نفر از بچه‌ها را به اتاقی بردند تا ماموران آن‌ها را نبینند. آیا این کار خلاف نیست؟ از بین آن سه نفر دو ورزشکار دوپینگی از آب درآمد. اگر آن روز دوپینگ آن‌ها معلوم می‌شد دیگر این اتفاق‌ها نمی‌افتاد. آن‌ها باید جوابگوی این مسئله باشند و نباید حیثیت فردی مثل فریدون غزالیان را که جلوی کار خلافی را گرفت بر باد دهند.
او همچنین درباره پرداخت پول به حسین توکلی که خلیلی ادعا کرده بود گفت: به ما گفتند که شرایط دارویی اردوی تیم ملی خوب نیست و برای همین باید کمک مالی کنیم. گفتم مگر وزنه‌برداران ما باید دارو بخورند؟ ما که ورزش می‌کردیم حتی یک قرص هم نخوردیم. گفتند الان شرایط فرق کرده و به روز شده است. در نهایت چون بقیه پدرها پول داده بودند من هم پول دادم. وضعیت اردوی تیم ملی از نظر نظافت و تغذیه و سایر موارد خیلی بد بود. حالا فدراسیون 100 هزار دلار باید جریمه بدهد. به جای آن می‌شد پیش از این 30 هزار دلار خرج اردو می‌کردند. من یک و نیم میلیون تومان به توکلی دادم که گفتند با آن پول‌ها دارو خریدند. وقتی اسامی آن داروها را به پزشک نشان دادم، گفتند که همه آن‌ها غیر مجاز هستند و اصلا برای شرایط سنی نوجوانان مناسب نیستند.
غزالیان در پایان گفت: برادر من مربی باشگاهی است که 80 -90 ورزشکار دارد و قطب وزنه‌برداری مازندران است. او اگر قرار بود در دوپینگ ورزشکاری نقش داشته باشد پیش از این باید این مسئله رو می‌شد.
