صراط: موضوع توافق احتمالی ایران و کشورهای مجموعه 1+5 یکی از مسائل داغ محافل و مراکز مطالعاتی در غرب بخصوص آمریکا شده است.
موسسه تحقیقاتی «رند» (RAND) در آمریکا نیز یکی از این مراکز است که در پژوهشی، وضعیت دو مخالف جدی این توافق احتمالی یعنی رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی را بررسی کرد.
به گزارش روزنامه «الاخبار»، طبق پژوهش این مرکز آمریکایی سوال اصلی این است که وقتی توافق میان ایران و آمریکا در قالب توافق هسته‌ای تهران و 1+5 امضا شد، در منطقه چه رخ خواهد داد؟ روز بعد از توافق چه می‌شود؟
رند این سوالات را در پژوهشی به نام «روزهای بعد از معامله با ایران؛ واکنش‌های منطقه‌ای به حصول توافق نهایی هسته‌ای» مطرح کرده است.
الاخبار لبنان با انتخاب تیتر «پژوهشی آمریکایی: شبح حزب الله دست اسرائیل و عربستان را بسته است»، در این باره نوشت: واکنش اسرائیل و عربستان به عنوان دو مخالفی که «تلاش می‌کنند مانع هر گونه گشایشی میان غرب و ایران شوند» موضوع گزارش موسسه رند شده است.
بر اساس این گزارش، موضوع قابل توجه این است که موسسه رند، در جای جای این پژوهش بر موضوع حزب الله لبنان متمرکز شده است.
رند در خصوص واکنش احتمالی اسرائیل به این توافق، نوشت که ممکن است اسرائیلی‌ها به سوریه حمله کنند و مشخصا خطوط پشتیبانی و انتقال سلاح به حزب الله را هدف بگیرند. اما رند تأکید می‌کند که این اقدام به تشدید نزاع میان اسرائیل و حزب الله و ایران و سرانجام به بی‌ثباتی در منطقه و در خطر قرار گرفتن نیروها و منافع آمریکا منجر خواهد شد.
در اینجا رند اضافه می‌کند که هرگونه دخالت مستقیم اسرائیل در سوریه، حزب الله را به واکنش وا خواهد داشت و این چیزی است که «توان بازدارندگی اسرائیل را تضعیف می‌کند و تقویتش نخواهد کرد. این درسی است که اسرائیلی‌ها پس از جنگ [33روزه] سال 2006 [از حزب‌الله] گرفتند». در نتیجه تهیه‌کنندگان پژوهش رند اینطور نتیجه گرفتند که بعید است اسرائیل به سراغ استفاده از گزینه دخالت نظامی در سوریه یا حمله به حزب الله برود و این احتمال را در شمار احتمالات افراطگرایانه قرار دادند.
رند در اینجا ابراز عقیده کرد که بیشترین کاری که اسرائیل ممکن است بعد از توافق احتمالی هسته‌ای انجام بدهد، اعمال فشار بر کنگره آمریکا برای به تاخیر انداختن لغو برخی تحریم‌های ایران است. یعنی تعویق توافق هسته‌ای.
در اینجا رند توصیه می‌کند که واشنگتن مانع هرگونه تشدید اوضاعی میان حزب‌الله و اسرائیل شود.
در بخش دوم، رند به بررسی واکنش عربستان سعودی پرداخت و تشریح کرد که عربستان سعودی قدرت نظامی اسرائیل را ندارد اما می‌تواند از طریق حمایت از گروهکهای تندرو در لبنان و سوریه و عراق و تحریک آنها به جنگ با حزب‌الله، بر ایران فشار وارد کند.
اینجا نیز رند تأکید می‌کند که عربستان قبل از انجام این کار، باید خوب به عواقب کار بیندیشد و نتیجه را برای خود تضمین کند چرا که ممکن است این گروهکهای افراطی علیه خودش فعال شوند، همچنانکه فشار عربستان بر حزب الله ایران را از امضای توافق هسته‌ای بازنمی‌دارند و مانع نزدیکی ایران و غرب نمی‌شود.
پژوهش رند در پایان اشاره می‌کند که از زمان آغاز مذاکرات آمریکا و ایران، نوعی اتفاق اعلام نشده بین تل‌آویو و ریاض به وجود آمده مبنی بر اینکه اسرائیل مانع اقدام آمریکا در تجهیز عربستان به سلاح‌های جدید نشود و در مقابل سعودی‌ها هم به مسئله اتمی اسرائیل معترض نشوند و هر دو متوجه چیزی شوند که آن را «خطر هسته‌ای ایران» می‌نامند.
موسسه رند، مرکزی پژوهشی است که در بحبوحه جنگ جهانی دوم در سال 1948 تاسیس شد و هدف اساسی آن ارتباط دادن طرح‌های نظامی به پژوهش‌های و تصمیم‌های توسعه است.
وزارت دفاع آمریکا یکی از مشتری‌های دائم این موسسه است.
موسسه تحقیقاتی «رند» (RAND) در آمریکا نیز یکی از این مراکز است که در پژوهشی، وضعیت دو مخالف جدی این توافق احتمالی یعنی رژیم صهیونیستی و عربستان سعودی را بررسی کرد.
به گزارش روزنامه «الاخبار»، طبق پژوهش این مرکز آمریکایی سوال اصلی این است که وقتی توافق میان ایران و آمریکا در قالب توافق هسته‌ای تهران و 1+5 امضا شد، در منطقه چه رخ خواهد داد؟ روز بعد از توافق چه می‌شود؟
رند این سوالات را در پژوهشی به نام «روزهای بعد از معامله با ایران؛ واکنش‌های منطقه‌ای به حصول توافق نهایی هسته‌ای» مطرح کرده است.
الاخبار لبنان با انتخاب تیتر «پژوهشی آمریکایی: شبح حزب الله دست اسرائیل و عربستان را بسته است»، در این باره نوشت: واکنش اسرائیل و عربستان به عنوان دو مخالفی که «تلاش می‌کنند مانع هر گونه گشایشی میان غرب و ایران شوند» موضوع گزارش موسسه رند شده است.
بر اساس این گزارش، موضوع قابل توجه این است که موسسه رند، در جای جای این پژوهش بر موضوع حزب الله لبنان متمرکز شده است.
رند در خصوص واکنش احتمالی اسرائیل به این توافق، نوشت که ممکن است اسرائیلی‌ها به سوریه حمله کنند و مشخصا خطوط پشتیبانی و انتقال سلاح به حزب الله را هدف بگیرند. اما رند تأکید می‌کند که این اقدام به تشدید نزاع میان اسرائیل و حزب الله و ایران و سرانجام به بی‌ثباتی در منطقه و در خطر قرار گرفتن نیروها و منافع آمریکا منجر خواهد شد.
در اینجا رند اضافه می‌کند که هرگونه دخالت مستقیم اسرائیل در سوریه، حزب الله را به واکنش وا خواهد داشت و این چیزی است که «توان بازدارندگی اسرائیل را تضعیف می‌کند و تقویتش نخواهد کرد. این درسی است که اسرائیلی‌ها پس از جنگ [33روزه] سال 2006 [از حزب‌الله] گرفتند». در نتیجه تهیه‌کنندگان پژوهش رند اینطور نتیجه گرفتند که بعید است اسرائیل به سراغ استفاده از گزینه دخالت نظامی در سوریه یا حمله به حزب الله برود و این احتمال را در شمار احتمالات افراطگرایانه قرار دادند.
رند در اینجا ابراز عقیده کرد که بیشترین کاری که اسرائیل ممکن است بعد از توافق احتمالی هسته‌ای انجام بدهد، اعمال فشار بر کنگره آمریکا برای به تاخیر انداختن لغو برخی تحریم‌های ایران است. یعنی تعویق توافق هسته‌ای.
در اینجا رند توصیه می‌کند که واشنگتن مانع هرگونه تشدید اوضاعی میان حزب‌الله و اسرائیل شود.
در بخش دوم، رند به بررسی واکنش عربستان سعودی پرداخت و تشریح کرد که عربستان سعودی قدرت نظامی اسرائیل را ندارد اما می‌تواند از طریق حمایت از گروهکهای تندرو در لبنان و سوریه و عراق و تحریک آنها به جنگ با حزب‌الله، بر ایران فشار وارد کند.
اینجا نیز رند تأکید می‌کند که عربستان قبل از انجام این کار، باید خوب به عواقب کار بیندیشد و نتیجه را برای خود تضمین کند چرا که ممکن است این گروهکهای افراطی علیه خودش فعال شوند، همچنانکه فشار عربستان بر حزب الله ایران را از امضای توافق هسته‌ای بازنمی‌دارند و مانع نزدیکی ایران و غرب نمی‌شود.
پژوهش رند در پایان اشاره می‌کند که از زمان آغاز مذاکرات آمریکا و ایران، نوعی اتفاق اعلام نشده بین تل‌آویو و ریاض به وجود آمده مبنی بر اینکه اسرائیل مانع اقدام آمریکا در تجهیز عربستان به سلاح‌های جدید نشود و در مقابل سعودی‌ها هم به مسئله اتمی اسرائیل معترض نشوند و هر دو متوجه چیزی شوند که آن را «خطر هسته‌ای ایران» می‌نامند.
موسسه رند، مرکزی پژوهشی است که در بحبوحه جنگ جهانی دوم در سال 1948 تاسیس شد و هدف اساسی آن ارتباط دادن طرح‌های نظامی به پژوهش‌های و تصمیم‌های توسعه است.
وزارت دفاع آمریکا یکی از مشتری‌های دائم این موسسه است.
