*روز سه شنبه ، هواپیمای تیم مذاکره کننده ایرانی به همراه گروه خبرنگاران زمانی بر روی باند فرودگاه وین بر زمین نشست که قطرات باران فضای پایتخت موسیقی اروپا را شاعرانه کرده بودند!
*هر چه عقربه های ساعت به نیمه شب وین، چنگ می زدند ، هوای بهاری شهر رو به خنکا می گذاشت و دل خبرنگاران ایرانی که از گرمای تهران به اینجا آمده بودند را کمی خنک می کرد! دماسنج هتل نیز، دمای هوا را 8 درجه نشان می داد که بیست درجه از تهران اردیبهشتی 93، حدود بیست درجه ، خنک تر بود!
* صبح که شد، وین خود را زیباتر نشان داد. رنگ و رخ شهر، مدیوم خوبی برای عکاسان خبری ترسیم می کرد. در این بین، بعضی از شهروندان وینی انگار دلشان نمی خواست که عکاسان، وارد حریم شخصی آنها شوند و از چهره شان، عکس یادگاری بیاندازند!
* امروز، چیزی حول و حوش ساعت 11:30 بود که مایکل مان، سخنگوی اشتون خود را به جمع خبرنگاران رساند تا به سوالات آنها پاسخ دهد. اما از آنجا که ژورنالیست های ایرانی و خارجی ، سوال های زیادی از «مان» نداشتند، او خیلی زود از پشت تریبونی که در آن سنگر گرفته بود، بیرون آمد و رفت تا به «خانم رئیس»، ملحق شود!
* اینجا در وین بهاری، آنقدر که باید و شاید، تنور کار خبری به اندازه ژنو زمستانی، گرم نیست! به لیست خبرنگاران هم که نگاه می کنیم، تعدادشان ، آب رفته است!
* مرکز رسانه ای وین که درست در نزدیکی های مقر سازمان ملل تعبیه شده، محلی است که همان خبرنگاران ایرانی و خارجی در آنجا، جا خوش کرده اند. اغلب شان با رایانه های شخصی ، تبلت ها و یا تلفن های همراه شان ، سرسخت مشغول انعکاس اخبار به رسانه های متبوع خودشان هستند.
* خبرنگاران ایرانی با سرعت زیادی مشغول بازتاب اخبار هستند. رقابت آنها نیز با یکدیگر در نوع خود جالب توجه است. هنوز جام جهانی شروع نشده، تب رقابت ها آنها را گرفته است!
* تصویربرداران نام رسانه متبوع خود را با برچسب بر روی سه پایه های دوربین چسبانده اند تا آنجا را به مثابه سرقفلی به نام خود، ثبت کنند. در این بین، واحد مرکزی خبر و صدای آمریکا در همسایگی هم قرار گرفته اند.
