صراط: روزنامه لبنانی السفیر لبنان نوشت که بشاره پطرس الراعی اسقف کاتولیک‌های لبنان که بالاترین منصب معنوی مسیحیان در خاورمیانه را دارد، قرار است در پایان ماه می جاری به همراه فرانسیس اول پاپ اعظم کاتولیک‌ها به اراضی اشغالی فلسطین سفر کند.
روزنامه السفیر در ادامه تصریح کرد که این دیدار نه به نفع لبنانی‌ها و نه فلسطینی‌ها و نه مسیحیان است.
بر اساس این گزارش با وجود تلاش‌های الراعی برای سرپوش گذاشتن بر این سفر و برداشتن انگیزه سیاسی از آن و دینی جلوه دادنش، این سفر سابقه‌ای خطرناک برای الراعی خواهد بود. خطر این اقدام در شکل و مضمون و زمان اجرای آن است. تمام پاپ های اعظم در زمان مسئولیت خود به سرزمین های اشغالی سفر کرده اند و این در میان آنها یک عرف به حساب می آید. اما باید دید آیا تاکنون یک اسقف لبنانی در میان آنها بوده است یا نه؟
این اتفاق تنها در زمان اسقف المعوشی روی داد، اما در آن زمان که سال 1964 بود، وی تنها وارد قدس شرقی شد و از پولس ششم در آنجا استقبال کرد، در آن زمان قدس تحت تسلط اردن بود و وی حتی از یک ایست و بازرسی اسرائیلی نیز عبور نکرد.
درست است که حضور در این دیدار به همراه هیئتی از واتیکان است، اما آیا الراعی در این سفر گذرنامه لبنانی به همراه ندارد؟ آیا به عنوان یک شهروند لبنانی این سفر را انجام نمی دهد؟ وی در زمان فرود هواپیما در قدس اشغالی چه کار خواهد کرد؟ بر اساس برنامه اسرائیلی‌ها پاپ قرار است از دیوار المبکی و کوه هرتصل و قبر بن گوریون و سایر سران اسرائیل نیز دیدار کند و دسته های گل به آنها اهدا کند، پطرس الراعی در این زمان آیا به همراه هیئت واتیکان نخواهد بود؟ وی آیا در دیدار هیئت واتیکان با بنیامین نتانیاهو و شیمون پرز و خاخام‌های ارشد صهیونیستی همراه با این هیئت نخواهد بود؟ آیا در این دیدارها وی با سران صهیونیست دست نخواهد داد؟ اینها تماما مشکلات شکلی انجام این دیدار است که حتی اگر الراعی بخواهد برنامه ای مستقل از هیئت واتیکان داشته باشد، نیاز به هماهنگی با وزارت خارجه اسرائیل دارد.
از لحاظ مضمون نیز الراعی به سرزمین‌های رژیم غاصب اسرائیل سفر می‌کند که با لبنان در حال جنگ است. این سفر قانونا می تواند الراعی را تحت پیگرد قانونی قرار دهد. درست است که برخی از روحانیون مسیحی می توانند تحت شرایطی سفرهایی را به سرزمین‌های اشغالی برای مأموریت‌های دینی انجام دهند، اما این سفرها در سطح اسقف‌ها انجام نمی‌شود. حتی اگر بگوییم که این دیدار مجاز باشد، اما پیامدهای سیاسی گسترده‌ای در لبنان ایجاد خواهد کرد که نباید آنها را نادیده گرفت.
در زمینه سیاسی نیز این دیدار از سوی تمامی گروه‌ای لبنانی مردود است و استثنایی در این مورد نیست، مگر کسانی که بخواهند از این زمینه در ابعاد داخلی سوء استفاده کنند یا از اهمیت عادی سازی روابط بین کلیسای مسیحی لبنان با اشغالگران اسرائیلی بکاهند.
السفیر در پایان به این نکته اشاره کرد که چنین سفری حتی به نصرالله صفیر اسقف سابق مارونی‌های لبنان نیز در زمان یوحنا پولس دوم و پاپ بندیکت شانزدهم پیشنهاد شد، اما وی انجام این اقدام غیر حساب شده را رد کرد.
روزنامه السفیر در ادامه تصریح کرد که این دیدار نه به نفع لبنانی‌ها و نه فلسطینی‌ها و نه مسیحیان است.
بر اساس این گزارش با وجود تلاش‌های الراعی برای سرپوش گذاشتن بر این سفر و برداشتن انگیزه سیاسی از آن و دینی جلوه دادنش، این سفر سابقه‌ای خطرناک برای الراعی خواهد بود. خطر این اقدام در شکل و مضمون و زمان اجرای آن است. تمام پاپ های اعظم در زمان مسئولیت خود به سرزمین های اشغالی سفر کرده اند و این در میان آنها یک عرف به حساب می آید. اما باید دید آیا تاکنون یک اسقف لبنانی در میان آنها بوده است یا نه؟
این اتفاق تنها در زمان اسقف المعوشی روی داد، اما در آن زمان که سال 1964 بود، وی تنها وارد قدس شرقی شد و از پولس ششم در آنجا استقبال کرد، در آن زمان قدس تحت تسلط اردن بود و وی حتی از یک ایست و بازرسی اسرائیلی نیز عبور نکرد.
درست است که حضور در این دیدار به همراه هیئتی از واتیکان است، اما آیا الراعی در این سفر گذرنامه لبنانی به همراه ندارد؟ آیا به عنوان یک شهروند لبنانی این سفر را انجام نمی دهد؟ وی در زمان فرود هواپیما در قدس اشغالی چه کار خواهد کرد؟ بر اساس برنامه اسرائیلی‌ها پاپ قرار است از دیوار المبکی و کوه هرتصل و قبر بن گوریون و سایر سران اسرائیل نیز دیدار کند و دسته های گل به آنها اهدا کند، پطرس الراعی در این زمان آیا به همراه هیئت واتیکان نخواهد بود؟ وی آیا در دیدار هیئت واتیکان با بنیامین نتانیاهو و شیمون پرز و خاخام‌های ارشد صهیونیستی همراه با این هیئت نخواهد بود؟ آیا در این دیدارها وی با سران صهیونیست دست نخواهد داد؟ اینها تماما مشکلات شکلی انجام این دیدار است که حتی اگر الراعی بخواهد برنامه ای مستقل از هیئت واتیکان داشته باشد، نیاز به هماهنگی با وزارت خارجه اسرائیل دارد.
از لحاظ مضمون نیز الراعی به سرزمین‌های رژیم غاصب اسرائیل سفر می‌کند که با لبنان در حال جنگ است. این سفر قانونا می تواند الراعی را تحت پیگرد قانونی قرار دهد. درست است که برخی از روحانیون مسیحی می توانند تحت شرایطی سفرهایی را به سرزمین‌های اشغالی برای مأموریت‌های دینی انجام دهند، اما این سفرها در سطح اسقف‌ها انجام نمی‌شود. حتی اگر بگوییم که این دیدار مجاز باشد، اما پیامدهای سیاسی گسترده‌ای در لبنان ایجاد خواهد کرد که نباید آنها را نادیده گرفت.
در زمینه سیاسی نیز این دیدار از سوی تمامی گروه‌ای لبنانی مردود است و استثنایی در این مورد نیست، مگر کسانی که بخواهند از این زمینه در ابعاد داخلی سوء استفاده کنند یا از اهمیت عادی سازی روابط بین کلیسای مسیحی لبنان با اشغالگران اسرائیلی بکاهند.
السفیر در پایان به این نکته اشاره کرد که چنین سفری حتی به نصرالله صفیر اسقف سابق مارونی‌های لبنان نیز در زمان یوحنا پولس دوم و پاپ بندیکت شانزدهم پیشنهاد شد، اما وی انجام این اقدام غیر حساب شده را رد کرد.
