مسکو با آمیزه ای از رفتارهای برگرفته از خشونت اتحاد شوروی ونیز روش های دیپلماتیک توانست خواسته های خود را تحمیل کند.
مصداق جنبه خشونت آمیز رفتار مسکو، الحاق کریمه به روسیه بود و اما ظرایف دیپلماتیک نیزهمان توافق 17 آوریل در ژنو بود.
توافق ژنو آغازی برای فروکش کردن تنش ها در اوکراین محسوب می شود. در واقع روسیه توانست در گفت وگوهای ژنو دیدگاه های خود را به طرف مقابل تحمیل کند.
درتوافقی که توسط طرف های مذاکره کننده در ژنو به امضا رسید تاکید شده است گروه های شبه نظامی باید خلع سلاح شوند وساختمان های دولتی را ترک کنند.
این توافق که با حضور ˈآندره دشچیتساˈ وزیر امور خارجه اوکراین و ˈسرگی لاوروفˈ وزیر امور خارجه روسیه انجام شد اگر چه نوعی به رسمیت شناختن دولت جدید ˈکی یفˈ ازسوی مسکو بود، ولی به گونه ای به رسمیت شناختن الحاق کریمه به روسیه نیز بود.
شاید به همین دلیل بود که باراک اوباما رییس جمهوری آمریکا هنوز در خصوص حسن نیت کرملین در تردید بسر می برد و به همین علت اعلام کرد در صورت اجرا نشدن توافقات، تحریم های جدیدی علیه روسیه اعمال خواهد شد.
دراین گزارش تحلیلی آمده است : پوتین تصمیم ندارد که اجازه دهد اوکراین از حاکمیت و استقلال کامل بهره مند شود، بلکه وی قصد دارد دولت مرکزی ˈکی یفˈ را بتدریج تضعیف کند. پوتین تلاش می کند با تضعیف دولت مرکزی اوکراین این کشور را فدرالیزه کند و بخش های شرقی وجنوب شرقی را به مناطق تحت نفود روسیه مبدل سازد.
در توافق ژنو تشکیل سازمانی تحت عنوان ˈگفتگوی ملیˈ در اوکراین پیش بینی شده است تا از طریق آن حقوق شهروندی مردم اوکراین تضمین گردد. این بخش از توافق به زبان ساده به معنای اعطای خودمختاری به مناطق شرقی اوکراین است.
این ابتکارات که درتوافق ژنو به امضا نمایندگان روسیه، آمریکا، اوکراین واتحادیه اروپا رسیده به وضوح حکایت از آن دارد که پوتین می خواهد زمینه تضعیف تدریجی دولت مرکزی درˈکی یفˈ را فراهم کند.
شاهد این ادعا هم مصاحبه تلویزیونی اخیر پوتین است.وی در این مصاحبه از شرق اوکراین با عنوان روسیه جدید نام برد. وی گفت: شهرهای ˈخارکفˈ، ˈلوگانسکˈ ، ˈدونتسکˈ و ˈاودساˈ در زمان تزار به اوکراین تعلق نداشتند و خدا می داند چرا در سال 1920 این شهرها به اوکراین ملحق شدند.
یکی از طرح های استراتژیک پوتین آن است که در پیرامون روسیه یک منطقه تحت نفوذ برای این کشور ایجاد کند.
