همه موافقان و مخالفان انقلاب مصر

نشريه «آسياتايمز» در مطلبي به بررسي موافقان و مخالفان انقلاب در مصر پرداخته و به نام كشورهايي كه خواهان و يا مخالف وقوع انقلاب در مصر هستند، اشاره كرده است.

به گزارش صراط نیوز به نقل از تابناك، این نشریه در گزارشی تحليلي، از ايران، تركيه، سوريه و در بخشي آمريكا از موافقان وقوع انقلاب در مصر نام و از روسيه، چين، اردن، اسرائيل، عربستان و در بخشي آمريكا به عنوان مخالفان انقلاب مصر نام برده است.

بنا بر این گزارش، تركيه با سخنراني «رجب طيب اردوغان»، نخست وزير خود، موضعش را در موافقت با انقلاب در مصر اعلام كرد. ايران نيز با سخنراني آيت الله «خامنه اي»، رهبر انقلاب، آشكارا به حمايت از حرکت مردم مصر پرداخت؛ رویداد جالب اين است كه رهبر ايران، بيشتر بر جنبه ملي گرايانه انقلاب مردم مصر تأكيد ورزيده و حتي از رهبر جريان ملي گراي مصر، يعني «جمال عبدالناصر» نام برده است.

افزون بر این، سوريه نيز هرچند به دليل اختلافاتي كه با اسرائيل و همچنين سياست هاي مصر در قبال اسرائيل دارد، موافق تغيير قدرت در مصر و رفتن مبارك است، موضعي دوگانه دارد.

«آسيا تايمز» مي افزايد، مخالفت عربستان، اردن و اسرائيل با انقلاب مصر آشكار است، ولی چين و روسيه، موضع خود را به گونه ای دیگر فاش كرده اند؛ چين، تظاهرات مردم مصر را تظاهراتي خوانده كه از بیرون هدايت مي شود و آن را يك نوع «انقلاب رنگي» نامیده است، به گونه ای كه نشريه چيني «گلوبال تايمز»، عين اين معنا را در سر مقاله خود آورده و مخالفان را به توطئه چيني و دستور گرفتن از خارج متهم كرده است.

موضع روسيه هم تفاوتي با موضع چين ندارد؛ خبرگزاری روسی «ريانووستي» در تحلیلی نوشته است: انقلاب مصر از سوی آمريكا هدايت مي شود و افزون بر اين، «سرگئي لاوروف»، وزير خارجه اين كشور نيز به تندي در برابر خواست مردم براي رفتن «مبارك» واكنش نشان داده و گفته است كه مصر، يكي از متحدان استراتژيك روسيه و نیز از كشورهاي كليدي در خاورميانه است و تظاهرات مردم، در واقع، نتيجه دخالت خارجي است و اين خارجي ها بايد اجازه دهند كه مردم مصر خود تصميم بگيرند.

اين در حالي است كه مقامات اين دو كشور، در برابر اظهارات دبير كل سازمان ملل ـ كه خواستار توجه به خواست مردم در مصر شده است ـ واكنش نشان داده و دبير كل سازمان ملل را از چنين موضع گيري برحذر داشته اند؛ اما هرچند آمريكا نیز در ظاهر خواهان رفتن مبارك است، مي كوشد اصل تظاهرات مردم مصر را ناديده بگيرد و به این ترتیب، يك نوع انتقال حكومت بي دردسر از «حسني مبارك» به عمر سليمان را در سر مي پروراند كه در واقع، نوعي مخالفت با اصل خواسته هاي مردم مصر است.

گویا، ممکن است، رويارويي موافقان و مخالفان جنبش مردم مصر در آينده اي نزديك، به ايجاد ائتلاف هاي منطقه اي بين اين كشورها منجر شود؛ چه اينكه هم اكنون مي توان تشكيل محور منطقه اي ايران، تركيه، قطر و سوريه را در منطقه دید.