گزارش آژانس درباره برنامه هسته‌ای ایران +ترجمه پانوشت‌ها

صراط: آژانس بین المللی انرژی اتمی تازه ترین گزارش خود درباره برنامه هسته ای ایران را روز پنج شنبه اول اسفند 1392 (20 فوری) منتشر کرد

این گزارش حاوی نکات بسیار مهمی از تغییراتی است که توافق ژنو در ابعاد فنی برنامه هسته ای ایران بوجود آورده است.

«ایران هسته ای» متن کامل این گزارش را که به دلایلی نامعلوم تا کنون به فارسی ترجمه نشد، منتشر می کند

متن اصلی این گزارش را اینجا ببینید.

***

بسمه تعالی

 

گزارش اجرای پادمان و اجرای قطعنامه های شورای امنیت در ایران

گزارش مدیر کل

GOV/2014/10

پنج شنبه، اول اسفند 1392/ 20 فوریه 2014

 

 

تحولات اصلی

• ایران شش اقدام اجرایی اولیه را که در نوامبر 2013 با آژانس توافق کرده بود، در رابطه با چارچوب همکاری اجرا کرده است و دو طرف برای هفت اقدام اجرایی بعدی که تا پانزده ماه مه 2014 به اجرا گذاشته می شود، شامل یک اقدام مربوط به اطلاعات ضمیمه در رابطه با گزارش 2011 دبیرکل توافق کردند.
• در بیست و چهارم نوامبر 2013، گروه 3+3 و ایران بر طرح اقدام مشترک توافق کردند. طرح اقدام مشترک از بیستم ژانویه 2014 به اجرا گذاشته شده است و شورای حکام نظارت و راستی آزمایی آژانس در رابطه با اقدامات مرتبط با (برنامه) هسته ای آورده شده را تایید کرده است. (به ضمیمه III مراجعه شود.)
• غنی سازی UF6 بیش از پنج درصد اورانیوم-235 در مرکز غنی سازی سوخت و مرکز غنی سازی سوخت فردو صورت نمی گیرد. میزان مواد هسته ای باقیمانده در شکل UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235  106/6کیلوگرم است. بخشی از این مواد رقیق تر و باقی آن به اکسید اورانیوم تبدیل شده اند.
• غنی سازی UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 در میزان تولید مشابه با آنچه که مدیرکل در گزارش پیشین خود ارائه داده بود، ادامه دارد. هیچ سانتریفیوژ اضافی IR-2m یا IR-1 در مرکز غنی سازی سوخت، مرکز غنی سازی سوخت فردو یا مرکز تولید سوخت غنی سازی (منطقه تولید) نصب نشده است. میزان مواد هسته ای باقیمانده در شکل UF6 تا پنج درصد اورانیوم-235 غنی شده 7609 کیلوگرم است.
• پاسخنامه به روز شده اطلاعات طراحی برای راکتور IR-40 در اختیار آژانس قرار گرفته است. هیچ قطعه عمده اضافی به این راکتور افزوده نشده است و هیچ تولید و آزمایش سوختی نیز در راکتور صورت نگرفته است.
• دسترسی مدیریت شده به کارگاه اسمبلی سانتریفیوژ، کارگار تولید روتورهای سانتریفیوژ و تاسیسات انبار در اختیار آژانس قرار گرفت.

 

A. معرفی

1- این گزارش مدیرکل، برای شورای حکام که همزمان برای شورای امنیت درباره اجرای پادمان های توافق NPT [1] و بندهای مرتبط با قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل درباره جمهوری اسلامی ایران (ایران) است. این گزارش همچنین در بر دارنده اطلاعاتی در رابطه با اجرای اقدامات براساس «بیانیه مشترک در چارچوب همکاری ها» (چارچوب برای همکاری) و طرح اقدام مشترک، شامل ضمیمه ای است که ارائه کننده به روز شده از اجرای «اقدامات داوطلبانه» ای است که ایران در رابطه با طرح اقدام مشترک به اجرا می گذارد.

2- شورای امنیت تایید کرده است که گام های درخواستی شورای حکام در قطعنامه های[2] این شورا درخصوص ایران الزام آور هستند[3]. بندهای مربوطه و قطعنامه های یاد شده[4] براساس فصل هفتم منشور سازمان ملل در رابطه با بندهای این قطعنامه ها[5] الزام آور هستند. اجرای کامل الزامات ایران برای اطمینان جامعه جهانی از ماهیت صرفا صلح آمیز برنامه اتمی ایران ضروری است.

3- همانطور که پیشتر نیز گزارش شد، در یازدهم نوامبر 2013، آژانس و ایران «بیانیه مشترک چارچوب همکاری» (GOV/INF/2013/14) را امضا کردند. براساس این چارچوب همکاری، آژانس و ایران توافق کردند تا درخصوص فعالیت های راستی آزمایی آژانس برای حل مسائل فعلی و گذشته و دنبال کردن این فعالیتها به شکل گام به گام همکاری کنند.

4- در تحولی جداگانه، در 24 نوامبر 2013، چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلیس و آمریکا (سه بعلاوه سه) در ژنو بر سر طرح اقدام مشترک با ایران توافق کردند. همینطور این طرح تصریح می کند که «هدف این گفتگوها رسیدن به یک راه حل بلند مدت مورد توافق دو طرف است که اطمینان می دهد برنامه اتمی ایران فقط برای اهداف صلح آمیز است» و کمیسیون مشترکی با آژانس برای «تسهیل حل و فصل مسائل نگران کننده گذشته و حال» همکاری می کند.[6]

5- در نامه ای مشترک به مدیرکل به تاریخ 13 ژانویه 2014، 3+3 و ایران از آژانس در خواست کردند تا «فعالیتهای مرتبط با نظارت و راستی آزمایی لازم» در رابطه با طرح اقدام مشترک صورت دهد. بر اساس طرح اقدام مشترک، گام اول محدودیت زمانی (شش ماهه) دارد و در صورت رضایت دو طرفه، قابل تجدید است. طرح اقدام مشترک از بیستم ژانویه 2014 به اجرا گذاشته شد.

6- در بیستم ژانویه 2014، دبیرکل گزارشی از وضع برنامه اتمی ایران در رابطه با طرح اقدام مشترک در اختیار شورای حکام قرار داد (GOV/INF/2014/1).

7- در 24 ژانویه 2014، شورای حکام گزارش مدیر کل درخصوص نظارت و راستی آزمایی جمهوری اسلامی ایران در رابطه با طرح اقدام مشترک (GOV/2014/2) را دریافت و فعالیتهای نظارت و راستی آزمایی مربوطه آژانس در رابطه با برنامه اقدامات مرتبط با برنامه هسته ای مشخص شده در طرح اقدام مشترک در واکنش به درخواست ایران و سه بعلاوه سه را درخصوص تامین بودجه تایید کرد.[7]

8- آژانس در حال حاضر این راستی آزمایی و نظارت را که شامل فعالیت هایی افزون بر فعالیت های فعلی پادمان های توافقی با ایران و بندهای مرتبط با قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل است، صورت می دهد.

9- در واکنش به دعوتنامه ایران، از دوشنبه تا جمعه 14 تا 18 بهمن 1392 (3 تا 7 فوریه 2014)، معاون مدیر کل در امور پادمان ها از مراکز غنی سازی در نطنز و فردو، راکتور IR-40 در اراک و طرح تولید سوخت و مرکز تولید صفحات سوختی (FPFP) در اصفهان دیدن کرد. افزون بر این، وی ریاست دسترسی مدیریت شده آژانس به کارگاه اسمبلی سانتریفیوژ، کارگاه تولید روتور سانتریفیوژ و تاسیسات انباری را به عهده داشت.

10- این گزارش فصلی به تحولات صورت گرفته از زمان گزارش پیشین مدیر کل (GOV/2013/56) و نیز موضوعاتی که دیگر مطرح نیستند، می پردازد.[8]

 

B. شفاف سازی درخصوص موضوعات حل نشده

11- همانطور که پیشتر نیز گزارش شد، شورای حکام در قطعنامه نوامبر 2011 خود (GOV/2011/69) تاکید کرد که ضروری است ایران و آژانس گفتگوهای خود را به منظور حل و فصل فوری همه مسائل باقیمانده اصلی با هدف شفاف سازی درخصوص این موضوعات از جمله دسترسی به همه اطلاعات، اسناد، سایت ها، مواد و پرسنل مربوطه سرعت بخشند. در قطعنامه سپتامبر دو هزار و دوازده (GOV/2012/50)، شورای حکام مقرر کرد که همکاری ایران بنابر در خواست آژانس برای حل و فصل همه مسائل باقیمانده بسیار ضروری و فوری است تا اطمینان جامعه جهانی در خصوص ماهیت صرفا صلح آمیز برنامه اتمی ایران اعاده شود.

12- در ادامه چارچوب همکاری، دیدارهای فنی در 11 دسامبر 2013 در وین و 8 و 9 فوریه 2014 در تهران برگزار شد که مقامات ایران و آژانس پیشرفت ها درخصوص اجرای شش اقدام ابتدایی اجرایی را بررسی و بر 7 اقدام اجرایی که ایران آنان را در گام بعدی اجرا می کند، توافق کردند.

13- ایران شش اقدام اجرایی اولیه را به این شرح اجرا کرده است:

• در 8 دسامبر 2013، ایران اطلاعات و دسترسی مدیریت شده از مرکز تولید آب سنگین (HWPP) در اراک را براساس توافق دو طرفه در اختیار آژانس قرار داد. به طور تقریبی، صد تن آب سنگین در حد راکتور از زمان شروع به کار این مرکز در سال 2006 تولید شده است.
• در بیست و نهم ژانویه 2014 (9 بهمن)، ایران اطلاعاتی را براساس توافق دو جانبه در رابطه با تولید و انتقال کنسانتره اوره اورانیوم (UOC) و دسترسی مدیریت شده ای را به معدن گچین در بندر عباس در اختیار آژانس قرار داد.[9] دسترسی از نقاط مورد درخواست آژانس از سایت در اختیار قرار داده شد.
• در نامه ای به تاریخ هشتم فوریه 2014 (19 بهمن)، ایران در نامه ای به آژانس اطلاع داد که طرح ساخت «راکتور ده مگاواتی آب سبک تحقیقاتی استخری با سوخت اکسید اورانیوم غنی شده بیست درصدی برای تامین خواست ملی تحقیقات اتمی، آزمایش مواد، تولید رادیو ایزوتوپ های پزشکی و دیگر کاربردهای پرتویی» در نظر گرفته شده است و اینکه «فرایند انتخاب سایت هنوز در مراحل نخستین خود قرار دارد».
• در نامه ای دیگر به تاریخ هشتم فوریه 2014، ایران به آژانس اطلاع داد که طرح شناسایی «حوزه نامزد» برای نیروگاه اتمی جدید را شروع کرده است. ایران فهرست 16 «حوزه ارجح نامزد» براساس معیارهای مربوط به «ایمنی، محیط زیست و عوامل فنی، اجتماعی و اقتصادی» به عنوان «مکان های احتمالی برای ساخت و ساز آینده» برای این مراکز را در اختیار آژانس قرار داد.
• در نامه ای به تاریخ هجدهم ژانویه 2014، ایران شفاف سازی هایی درباره اعلام پیشین خود درخصوص تصمیم برای ساخت ده مرکز غنی سازی بیشتر را صورت داد. ایران به آژانس اعلام کرد انتخاب اولیه سایت برای پنج مرکز شروع شده است ولی هنوز «نهایی» نشده است و همچنین «تولید موفقیت آمیز نوعی جدید از دستگاه های سانتریفیوژ گازی»، «انعطاف پذیری زمانی پیش از اجرای گام های بعدی را ایجاد کرده است». ایران همچنین اعلام کرد «برای گام اول با محدودیت زمانی (شش ماه)، هیچ مکان تازه ای برای غنی سازی غیر از مراکز فعلی فردو و نطنز در نظر گرفته نشده است».
• در نامه ای دیگر به تاریخ هجدهم ژانویه 2014، ایران شفاف سازی های بیشتری را درخصوص بیانیه ای که در فوریه 2010 درخصوص غنی سازی لیزری مطرح کرده بود، ارائه کرد. ایران اعلام کرد این اظهارات براساس «تجربه های گذشته تحقیقات و توسعه در حوزه غنی سازی لیزری مطرح شده است که در سال 2003 پایان گرفت» و از آن زمان به بعد «هیچ دستگاه، تجهیزات و قطعات مربوط به استفاده در طرح های غنی سازی لیزری ویژه ای در ایران طراحی و ساخته نشده است».

آژانس تایید می کند که ایران این اقدامات اجرایی اولیه را در دوره خاص سه ماهه اجرا کرده است. آژانس در حال تحلیل اطلاعات داده شده از سوی ایران است و درباره برخی از اطلاعات نیز شفاف سازی بیشتر را خواستار شده است.

14- 7 گام اجرایی دیگر که قرار است تا پانزدهم مه 2014 به اجرا گذاشته شود به این شکل است[10]:

• ارائه اطلاعات مرتبط و دسترسی مدیریت شده به معدن ساغند در یزد براساس توافق دو جانبه
• ارائه اطلاعات مرتبط و دسترسی مدیریت شده به مرکز تغلیظ اردکان براساس توافق دوجانبه
• ارائه اطلاعات به روز شده طراحی (DIQ) برای راکتور IR-40
• برداشتن گام های توافق شده با آژانس برای اجرای رویکرد پادمانی برای راکتور IR-40
• ارائه اطلاعات مرتبط و آماده سازی دیدار فنی از مرکز لیزر لشگر آباد براساس توافق دوجانبه
• ارائه اطلاعات از منبع مواد، که هنوز برای تولید سوخت یا غنی سازی ایزوتوپی استفاده می شود شامل ورود این مواد و استخراج این اورانیوم از فسفات پیش از رسیدن به ترکیب و خلوص مناسب
• ارائه اطلاعات و توضیحات به آژانس برای ارزیابی نیاز ارائه شده از سوی ایران یا اجرای طرح ساخت مواد انفجاری بریج وایر (Exploding Bridge Wire detonators )

 

C. تاسیسات اعلام شده براساس پادمان توافق شده با ایران

15- براساس توافق پادمانی، ایران 17 مرکز هسته ای و 9 محل در خارج از تاسیسات را که مواد هسته ای به صورت معمول در آن مورد استفاده قرار می گیرند در اختیار آژانس قرار داده است. (LOFs)[11] (ضمیمه I)

بدیهی است که برخی از فعالیتهای صورت گرفته در شماری از این تاسیسات با قطعنامه های مرتبط شورای امنیت و شورای حکام به شکلی که در پایین آورده می شود، در تضاد است، آژانس همچنان به راستی آزمایی عدم انحراف مواد اعلام شده در این مراکز ادامه می دهد.

 

D. فعالیتهای مرتبط با غنی سازی

16- مغایر قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل و شورای حکام، ایران همه فعالیتهای مرتبط با غنی سازی در مراکز اعلام شده را به شکلی که در ذیل آورده می شود متوقف نکرده است. با این حال، از زمان گزارش پیشین مدیرکل، ایران تولید UF6 بالای پنج درصد اورانیوم-235 را متوقف کرده است. همه فعالیتهای مرتبط با غنی سازی در تاسیسات اعلام شده بر اساس پادمان های آژانس، همه مواد هسته ای، آبشارهای نصب شده، ایستگاه های تزریق و خروج در این تاسیسات تحت کنترل و نظارت آژانس قرار دارد.[12]

17- ایران اعلام کرد که هدف از غنی سازی UF6 تا پنج درصد اورانیوم-235 تولید سوخت برای تاسیسات هسته ای این کشور است.[13] ایران همچنین اعلام کرد هدف از غنی سازی UF6 تا بیست درصد اورانیوم-235 تولید سوخت برای راکتورهای تحقیقاتی است.[14]

18- از زمان شروع غنی سازی اورانیوم در تاسیسات اعلام شده، این کشور مقادیر ذیل را در این مراکز تولید کرده است.

• 11111 کیلو گرم (754+ از زمان گزارش پیشین مدیرکل) از UF6 غنی شده تا 5 درصد اورانیوم-235 که از این میزان 7609 کیلو (454+ از زمان گزارش پیشین مدیرکل) در شکل UF6 غنی شده تا 5 درصد اورانیوم-235 باقیمانده[15] و بقیه فراوری بیشتری شده اند (به ضمیمه II مراجعه شود) و
• 447 کیلوگرم (37.4+ از زمان گزارش پیشین مدیرکل) از UF6 تا 20 درصد اورانیوم-235 که 106/6 دهم کیلوگرم (35.4- از زمان گزارش پیشین مدیر کل) در شکل UF6 غنی شده تا 20 درصد اورانیوم-235 باقیمانده و بقیه فراوری بیشتر شده اند. در بیستم ژانویه 2014، ایران تولید UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 را متوقف و کار رقیق کردن بخشی از آنچه را که تولید شده بود به UF6 غنی شده به کمتر از 5 درصد اورانیوم-235 شروع کرد. (به شکلی که در پاراگراف 32 در پایین با جزئیات آورده شده است). مابقی مواد تولید شده به اکسید اورانیوم تبدیل شدند. (به ضمیمه II مراجعه شود)

 

D.1. نطنز

19- مرکز تولید سوخت: مرکز تولید سوخت FEP مرکز غنی سازی سانتریفیوژ برای تولید اورانیوم کم غنی شده (LEU) با غنای تا پنج درصد اورانیوم-235 بود که برای اولین بار در 2007 عملیاتی شد. این مرکز به دو بخش سالن تولید الف و سالن تولید ب تقسیم می شود. براساس اطلاعات طراحی ارائه شده از سوی ایران، 8 واحد هر کدام شامل هجده آبشار برای تولید در سالن الف برای سالن تولید الف در نظر گرفته شده است که در مجموع 25 هزار سانتریفیوژ و صد و 144آبشار است. در حال حاضر، یک واحد شامل سانتریفیوژهای IR-2m، پنج واحد شامل سانتریفیوژهای IR-1 وجود دارند؛ دو واحد باقیمانده سانتریفیوژی ندارند. ایران هنوز اطلاعات طراحی همراه برای واحد تولید ب را ارائه نکرده است.

20- در واحد شامل سانتریفیوژهای IR-2m، تا ده فوریه 2014، اوضاع از زمان گزارش پیشین مدیر کل تغییر نکرده بود: شش آبشار با سانتریفیوژهای IR-2m[16] نصب کامل شده اند که در هیچکدام UF6 طبیعی تزریق نشده است؛ کارهای نصب اولیه برای 12 آبشار IR-2m در این واحد تکمیل شده است.

21- در پنج واحد شامل سانتریفیوژهای IR-1 به شکلی که در گزارش دهم فوریه 2014 آورده شده است، 90 آبشار به صورت کامل نصب شده اند.[17] که پنجاه و چهار آبشار تحت تزریق UF6 طبیعی قرار گرفته اند. به شکلی که در گزارش پیشین مدیر کل اشاره شد، کارهای نصب اولیه برای سی و شش آبشار IR-1 در دو واحد بدون سانتریفیوژ تکمیل شده است.

22- در بیستم ژانویه 2014، آژانس اقدامات کنترل و نظارت بیشتری برای تایید اینکه هیچ موردی غیر از پنجاه و چهار آبشار تایید شده IR-1 در مرکز غنی سازی سوخت تحت تزریق مواد هسته ای قرار نگرفته اند، درخواست کرد.

23- براساس راستی آزمایی های فیزیکی محیطی (PIV) صورت گرفته از سوی آژانس در مرکز غنی سازی سوخت، بین 19 اکتبر و 11 نوامبر 2013، آژانس تایید کرد که در کنار برخی بی اطمینانی های اندازه گیری که معمولا در چنین تاسیساتی وجود دارند، بررسی مواد هسته ای به شکلی است که ایران در بیستم اکتبر 2013 اعلام کرده بود.

24- تا نهم فوریه 2014، ایران 126 هزار و 815 کیلو گرم گاز UF6 طبیعی به آبشارها در مرکز غنی سازی سوخت از زمان شروع تولید در فوریه 2007 تزریق و میزان کلی 11091 کیلوگرم از UF6 غنی شده تا پنج درصد از اورانیوم-235 تولید شده است.

25- براساس نتایج تحلیل نمونه های محیطی برداشته شده از مرکز غنی سازی سوخت[18]، و دیگر فعالیتهای راستی آزمایی، آژانس به این نتیجه رسید که این تاسیسات بر اساس اعلام ایران در پرسشنامه اطلاعات طراحی فعالیت کرده است.

26- مرکز آزمایشی غنی سازی سوخت: مرکز آزمایشی غنی سازی سوخت مرکز آزمایشی برای تولید اورانیوم کم غنی شده، تاسیسات تحقیق و توسعه برای نخستین بار در اکتبر 2003 عملیاتی شد. این مرکز شامل 6 آبشار است که بین حوزه تعیین شده از سوی ایران برای تولید UF6 غنی شده تا 20 درصد اورانیوم-235 (آبشار 1 و 6) و حوزه تعیین شده برای تحقیق و توسعه (آبشار 2، 3، 4 و 5) تقسیم شده است.

27- بر اساس تحلیل های فیزیکی راستی آزمایی از مرکز آزمایشی غنی سازی سوخت بین 14 سپتامبر و اول اکتبر 2013، آژانس تایید کرده است که با در نظر گرفتن برخی بی اطمینانی ها که معمولا در چنین تاسیساتی وجود دارد، سیاهه موجود مواد هسته ای به شکلی است که ایران در 15 سپتامبر 2013 اعلام کرده است.

28- منطقه تولید: در بیست ژانویه 2014، ایران تزریق آبشارهای یک و شش با UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 را متوقف کرده و از آن زمان، آبشارها به جای آن با UF6 طبیعی تحت تزریق قرار گرفته است. ایران این آبشارها را به صورت متصل به هم عملیاتی نمی کند[19]. در همین تاریخ، آژانس اقدامات کنترل و نظارت های بیشتری را برای تایید اینکه آبشارهای یک و شش متصل نیستند، صورت داد.

29- از بیستم ژانویه 2014 که ایران تولید UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 را متوقف کرده است، 1630/8 کیلوگرم UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 به آبشارهای یک و شش از زمان شروع عملیاتی از 2010 تزریق و میزان 201/9 کیلوگرم UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 تولید کرده است که همه این میزان از فرایند خارج و به وسیله آژانس راستی آزمایی شده است. بین بیستم ژانویه 2014 و نهم فوریه 2014، ایران سی و پنج کیلوگرم UF6 طبیعی به آبشارهای یک و شش در مرکز آزمایشی غنی سازی سوخت تزریق و میزان 4/1 کیلوگرم UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 تولید کرده است.

30- حوزه تحقیق و توسعه: از زمان گزارش پیشین مدیر کل، ایران به صورت متناوب به سانتریفیوژهای IR-6s تزریق UF6 به صورت دستگاه های تکی به سانتریفیوژهایIR-1, IR-2m, IR-4و IR-6و گاه به صورت آبشاری در اندازه های متفاوت تزریق شده است[20]. سانتریفیوژهای تکی نصب شده IR-5 هنوز تحت تزریق UF6 قرار نگرفته است. در چهارم دسامبر 2013، ایران پرسشنامه اطلاعات طراحی به روز شده ای را درباره «سانتریفیوژهای جدید» تکی که این کشور آن راIR-8 نامگذاری کرده است، در حوزه تحقیق و توسعه در اختیار آژانس قرار داد. از 15 دسامبر 2013 آژانس ناظر جداره گذاری (casing) جدید در محل ولی بدون ارتباط بود.

31- بین 26 اکتبر 2013 تا 9 فوریه 2014، میزان کلی 430/1 کیلوگرم UF6 طبیعی به سانتریفیوژها در حوزه تحقیق و توسعه تزریق شدند ولی اورانیوم کم غنی شده به عنوان محصول و پسماند در پایان فرایند از آن خارج نشده است.

32- از 20 ژانویه 2014 ایران رقیق کردن بخشی از موجودی UF6 20 درصد خود را در نطنز آغاز کرده است. از 9 فوریه 2014، ایران 22/9 کیلوگرم مواد 20 درصد خود را به UF6 با غنای کمتر از 5 درصد تبدیل کرده است.

33- براساس تحلیل های صورت گرفته از نمونه برداری محلی در مرکز آزمایشی غنی سازی سوخت[21]  و دیگر فعالیتهای راستی آزمایی، آژانس به این نتیجه رسید که این تاسیسات براساس پرسشنامه اطلاعات طراحی ارائه شده از سوی ایران فعالیت می کند.  

 

D.2. فردو

34- مرکز غنی سازی سوخت فردو: مرکز غنی سازی سوخت فردو (FFEP) براساس پرسشنامه اطلاعات طراحی 18 ژانویه 2012، مرکز غنی سازی سانتریفیوژ برای تولید UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 است.[22] این تاسیسات که برای نخستین بار در 2011 عملیاتی شد، برای در بر گرفتن 2976 سانتریفیوژ در 16 آبشار و تقسیم شده به واحد یک و واحد دو طراحی شده است. تا این تاریخ، همه سانتریفیوژهای برای ماشین های IR-1 نصب شده اند. در هشتم فوریه 2014، ایران بخش هایی از پرسشنامه اطلاعات طراحی را که به گفته این کشور براساس اقدامات صورت گرفته برای «تغییر در سطح غنی سازی» بود، به روز کرده است و این اقدامات «موقت صورت گرفته در گام اول اجرای طرح اقدام مشترک» هستند.

35- در بیستم ژانویه 2014، ایران تزریق UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 را به چهار آبشار واحد دو که پیشتر برای این منظور به کار می رفت، متوقف کرده است و از آن زمان این آبشارها تحت تزریق UF6 طبیعی قرار گرفته اند. ایران این آبشارها را به صورت متصل به هم عملیاتی نکرده است. هیچکدام از دوازده آبشار دیگر در مرکز غنی سازی سوخت فردو با UF6 تحت تزریق قرار نگرفته اند[23].

36- در بیستم ژانویه 2014، آژانس درخواست اقدامات کنترل و نظارتی بیشتری در مرکز غنی سازی سوخت فردو را کرده است تا تایید کند تنها چهار آبشار ذکر شده IR-1 برای غنی کردن UF6 به کار می روند و چهار آبشار متصل به هم نیستند.

37- بین 23 تا 27 نوامبر 2013، آژانس راستی آزمایی های فیزیکی در مرکز غنی سازی سوخت فردو انجام داد که نتایج در حال ارزیابی هستند.

38- بین 18 ژانویه و 2 فوریه 2014، آژانس راستی آزمایی فیزیکی دیگری در مرکز غنی سازی سوخت فردو انجام داد تا سیاهه اعلام شده از سوی ایران در بیستم ژانویه 2014 راستی آزمایی شود؛ نتایج در حال حاضر در آژانس در حال ارزیابی هستند.

39- تا بیستم ژانویه 2014، ایران 1606کیلوگرم UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 به آبشارها در مرکز غنی سازی سوخت فردو از زمان شروع به کار این مرکز در دسامبر 2014 تزریق و میزان کلی 245/9 کیلوگرم UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 تولید شده است؛ همه مواد خارج شده از فرایند به وسیله آژانس راستی آزمایی شده است. بین بیستم ژانویه 2014 و نهم فوریه 2014، ایران 144کیلوگرم UF6 طبیعی به آبشارها در مرکز غنی سازی سوخت فردو تزریق و میزان 15/8 کیلوگرم UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 را تولید کرده است.

40- براساس نتایج تحلیل نمونه برداری های محلی صورت گرفته از مرکز غنی سازی سوخت فردو[24]  و دیگر فعالیت های راستی آزمایی، آژانس به این نتیجه رسیده است که این تاسیسات به شکلی که ایران در پرسشنامه اطلاعات طراحی اعلام کرده است، فعالیت می کند.

 

D.3. دیگر فعالیت های مرتبط با غنی سازی

41- همانطور که در بالا اشاره شد (پاراگراف 9)، در اوایل فوریه، معاون دبیر کل آژانس ریاست دسترسی مدیریت شده به کارگاه های اسمبلی سانتریفیوژ، کارگاه های تولید روتور سانتریفیوژ و تاسیسات انبار را به عهده داشت[25]. ایران در نامه ای به تاریخ بیستم ژانویه 2014، اطلاعاتی درباره محل دیگر کارگاه ها و تاسیسات ارائه کرد. در نامه ای به تاریخ دوازدهم فوریه 2014، ایران همچنین سیاهه ای از اسمبلی های روتورهای سانتریفیوژ که قرار بود جایگزین سانتریفیوژهای معیوب شوند، در اختیار آژانس قرار داد. آژانس در حال تحلیل اطلاعات داده شده از سوی ایران است و در خواست شفاف سازی های بیشتر درباره برخی اطلاعات را کرده است.

 

E. فعالیت های بازفرآوری

42- بر اساس قطعنامه های مرتبط شورای حکام و شورای امنیت سازمان ملل از ایران خواسته شده است تا فعالیت های مرتبط با فراوری از جمله تحقیق و توسعه[26] را معلق کند. در نامه ای به تاریخ هجدهم ژانویه 2014، ایران اعلام کرد در «طول اولین گام زمان بندی شده (شش ماهه)، در فعالیت های فراوری یا ساخت تاسیسات با قابلیت فراوری وارد نمی شود»[27].

43- آژانس همچنان به نظارت بر استفاده از سلول های داغ در راکتور تحقیقاتی تهران (TRR)[28]، و تاسیسات تولید ایزوتوپ های مولیبدن، ید و زنون(MIX) ادامه می دهد[29]. آژانس بازرسی هایی در خصوص راستی آزمایی اطلاعات طراحی (DIV) بر راکتور تحقیقاتی تهران در نهم فوریه 2014 و راستی آزمایی های اطلاعات طراحی از تاسیسات تولید ایزوتوپ های مولیبدن، ید و زنون در دهم فوریه 2014 صورت داد. آژانس می تواند تایید کند که هیچ فعالیت جاری با فعالیت های مرتبط در راکتور تحقیقایت تهران و تاسیسات تولید ایزوتوپ های مولیبدن، ید و زنون و دیگر تاسیساتی که آژانس در ایران به آنان دسترسی داشت، صورت نگرفته است.

 

F. طرح های مرتبط با آب سنگین

44- در مغایرت با قطعنامه های مرتبط شورای حکام و شورای امنیت سازمان ملل، ایران کار بر روی طرح های مرتبط با آب سنگین را متوقف نکرده است[30]. با این حال، از زمان گزارش پیشین دبیر کل، ایران هیچ قطعه عمده ای را روی راکتور IR-40 نصب نکرده است.

45- راکتور IR-40: راکتور IR-40 که تحت پادمان های آژانس قرار دارد، راکتور آب سنگین چهل مگاواتی تحقیقاتی متوسطی است که برای در برگرفتن صد و پنجاه اسمبلی سوخت شامل اورانیوم طبیعی در شکل UO2طراحی شده است.

46- تا بیست ژانویه 2014، ایران تولید اسمبلی های سوخت هسته ای برای راکتور IR-40 در FMP را متوقف کرده است (به پاراگراف 57 در ذیل مراجعه شود).

47- در دوازدهم فوریه 2014، آژانس راستی آزمایی های اطلاعات طراحی از راکتور IR-40 را صورت داد و مشاهده کرد که از زمان گزارش پیشین دبیرکل، هیچکدام از قطعات باقیمانده عمده راکتور نصب نشده اند[31]. در همین تاریخ، در راستای اجرای چارچوب همکاری (به پاراگراف 13 در فوق مراجعه شود)، ایران پرسشنامه اطلاعات طراحی به روز شده ای را درخصوص راکتور IR-40 ارائه کرد. ایران همچنین قبول کرده است تا گام هایی را برای موافقت با آژانس برای نتیجه گیری در رویکرد پادمانی برای راکتور IR-40 بردارد.

48- مرکز تولید آب سنگین: مرکز تولید آب سنگین (HWPP) تاسیساتی برای تولید آب سنگین با توانمندی طراحی برای تولید 16 تن آب برای راکتور آب سنگین در سال به شمار می آید.

49- از زمان گزارش پیشین مدیر کل، ایران به تولید آب سنگین در مرکز تولید آب سنگین ادامه داده است. هر چند که مرکز تولید آب سنگین تحت پادمان های آژانس قرار ندارد، آژانس دسترسی مدیریت شده ای از این مرکز را در هشتم دسامبر 2013 داشت (همانطور که در پاراگراف 13 در بالا اشاره شد). در طول این دسترسی مدیریت شده، ایران همچنین اطلاعات مرتبط توافق شده را در اختیار آژانس قرار داد. افزون بر دسترسی به محل نگهداری آب سنگین در مرکز تبدیل اورانیوم (UCF) در اصفهان، این نهاد موفق به مشخص کردن نوع آب سنگین نیز شد.[32]

 

G. تبدیل اورانیوم و تولید سوخت

50- ایران برخی فعالیت ها را در مرکز تبدیل اورانیوم صورت می دهد، طرح پودر غنی شده UO2یا EUPP)، FMP و FPFP ) در اصفهان به شکلی که در ذیل اشاره می شود در تضاد با الزامات این کشور برای تعلیق هرگونه فعالیت طرح های مرتبط با غنی سازی و آب سنگین است. بدیهی است که این تاسیسات تحت پادمان آژانس قرار دارند.

51- از زمان شروع تبدیل و تولید سوخت در تاسیسات اعلام شده در ایران، این کشور:

• پانصد و پنجاه تن UF6 طبیعی در مرکز تبدیل سوخت تولید کرده است که 146تن به مرکز غنی سازی سوخت منتقل شده است.
• پنجاه و سه کیلوگرم از UF6 غنی شده تا سه ممیز سی و چهار درصد اورانیوم-235 را در فرایند تبدیل تحقیق و توسعه تزریق و بیست و چهار کیلوگرم اورانیوم در شکل UO2را تولید کرده است.[33]
• 262/7 کیلوگرم UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 را به فرایند تبدیل در FPFP تزریق (49.2+ کیلوگرم از زمان گزارش پیشین مدیر کل) و 120/6 کیلوگرم اورانیوم در شکل U3O8 را تولید کرده است.
• بیست مجموعه سوختی شامل اورانیوم غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 را به راکتور تحقیقاتی تهران و دو اسمبلی سوختی شامل اورانیوم غنی شده تا سه ممیز سی و چهار درصد اورانیوم-235 را به راکتور تحقیقاتی تهران منتقل کرده است.

52- تاسیسات تبدیل اورانیوم: تاسیسات تبدیل اورانیوم برای تولید UF6 طبیعی و UO2طبیعی از UCO به کار می رود. طرح بر این است که UCF همچنین شمش های فلز اورانیوم را از UF4 طبیعی و تضعیف شده به دست آورد و از UF6 ضعیف شده نیز UF4 تولید شود.

53- ایران همچنان به فعالیتهای تبدیل تحقیق و توسعه با استفاده از ترکیبات اورانیوم کم غنی شده برای تولید UO2 ادامه می دهد. این کشور اعلام کرده است که تا هفتم فوریه 2014، سیزده ممیز هشت دهم درصد تن اورانیوم طبیعی در شکل UO2 از تبدیل UOC تولید کرده است.[34] آژانس این مساله را در همین تاریخ راستی آزمایی کرد؛ ایران سیزده ممیز دو دهم تن از اورانیوم طبیعی در شکل UO2 به مرکز تولید سوخت منتقل کرد.

54- مرکز پودر غنی شدهUO2: مرکز EUPP تاسیساتی برای تبدیل UF6 غنی شده تا پنج درصد اورانیوم-235 به پودر UO2 است.[35] در دهم فوریه 2014، آژانس در EUPP راستی آزمایی اطلاعات طراحی را صورت داد و تایید کرد که این مرکز هنوز عملیاتی نشده است. در نامه ای به تاریخ چهاردهم فوریه 2014، آژانس از ایران خواست جدول عملیاتی به روز شده برای راه اندازی این مرکز را ارائه کند. ایران هنوز پاسخی نداده است.

55- مرکز تولید سوخت: مرکز تولید سوخت FMP تاسیساتی برای تولید اسمبلی های سوخت اتمی برای راکتورهای تحقیقاتی و برقی هستند (به ضمیمه II مراجعه شود).

56- در نتیجه راستی آزمایی های فیزیکی و راستی آزمایی های اطلاعات طراحی صورت گرفته از سوی آژانس بین اول تا سوم سپتامبر 2013، آژانس با در نظر گرفتن مقادیر بی اطمینانی که در این تاسیسات همواره وجود دارد، می تواند سیاهه مواد هسته ای را که ایران در سی و یک اوت 2013 ارائه کرده است، تایید کند.

57- در دهم و دوازده فوریه 2014، آژانس راستی آزمایی اطلاعات طراحی و بازرسی از مرکز تولید سوخت را انجام داد و تایید کرد که ایران تولید اسمبلی های تولید سوخت با استفاده از UO2 طبیعی برای راکتور IR-40 را متوقف کرده است و همه اسمبلی های سوختی که پیشتر تولید شده بودند در مرکز تولید سوخت قرار دارند.

58- مرکز تولید صفحات سوخت: مرکز تولید صفحات سوختی (FPFP) تاسیساتی برای تبدیل UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 به U3O8 و تولید اسمبلی های سوختی ساخته شده از صفحات سوختی شاملU3O8 است (به ضمیمه II مراجعه شود).

59- در نتیجه راستی آزمایی های فیزیکی انجام شده از سوی آژانس در مرکز تولید صفحات سوختی بین نهم و یازدهم سپتامبر 2013، آژانس با در نظر گرفتن بی اطمینانی هایی که معمولا در تاسیساتی اینچنینی وجود دارد، سیاهه مواد اتمی اعلام شده از سوی ایران در نهم سپتامبر 2013 را تایید کرد.

60- در نامه ای به تاریخ هجدهم ژانویه 2014، ایران اعلام کرد «در طول اولین گام از مدت زمانی مشخص شده ( شش ماه)، ایران اعلام می دارد که هیچ خط تبدیلی برای تبدیل دوباره اکسید اورانیوم غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 به UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 وجود ندارد».[36] در پانزدهم و شانزده فوریه 2014، آژانس راستی آزمایی های اطلاعات طراحی و بازرسی از مرکز تولید صفحات سوختی را صورت داد که تایید کرد تبدیل UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 به U3O8 ادامه دارد و هیچ خطی در این مرکز برای بازتبدیل اکسیدها به UF6 وجود ندارد.

61- آژانس تایید کرد که تا شانزدهم فوریه 2014، ایران میزان 262/7 کیلوگرم UF6 غنی شده تا بیست درصد اورانیوم-235 (177/4کیلوگرم اورانیوم) را به فرایند تبدیل در مرکز تولید صفحات سوختی تزریق و صد و بیست ممیز شش دهم کیلوگرم اورانیوم در شکل U3O8 تولید کرده است. آژانس تایید کرده است که سی و شش ممیز هشت دهم کیلوگرم از اورانیوم به شکل جامد و مایع انبار شده است. مابقی اورانیوم که به فرایند تزریق شده بود، در فرایند و به شکل پسماند باقی مانده است.

62- آژانس تایید کرد که تا پانزدهم فوریه 2014، ایران در مرکز تولید صفحات سوختی یک اسمبلی آزمایشی و 25 اسمبلی سوختی از نوع راکتور تحقیقاتی تهران را تولید کرده است. بیست عدد از این اسمبلی های سوختی ازجمله اسمبلی تجربی به راکتور تحقیقاتی تهران منتقل شدند.

 

H. ابعاد احتمالی نظامی

63- گزارشهای پیشین مدیرکل موضوعات باقیمانده مرتبط با ابعاد نظامی برنامه اتمی ایران و اقدامات مورد نیاز ایران برای حل و فصل را مشخص کرده است.[37] آژانس همچنان نگران احتمال وجود فعالیتهای اعلام نشده مرتبط با سازمانهای نظامی ازجمله فعالیتهای مرتبط با ساخت خرج هسته ای برای موشک هاست. ایران می بایست به صورت کامل با آژانس برای حل و فصل همه مسائل باقیمانده بخصوص مسائلی درباره وجود ابعاد احتمالی نظامی برنامه اتمی این کشور ازجمله دادن دسترسی به همه سایت ها، تجهیزات، پرسنل و اسناد مور نیاز از سوی آژانس همکاری کند.[38] ضمیمه مدیرکل در گزارش نوامبر سال 2011 (GOV/2011/65) اطلاعات تحلیلی کامل که در آن زمان در اختیار آژانس بود و نشان می داد ایران فعالیتهایی درخصوص ساخت وسیله انفجاری اتمی کار می کند در بر داشت. این اطلاعات از سوی آژانس به صورت کلی معتبر[39] تشخیص داده شدند. ایران به صورت کلی نگرانی های آژانس را در این خصوص رد و عمده این اطلاعات را اتهام های بی پایه اعلام کرد.[40] آژانس بخش عمده این اطلاعات را از سال 2011 به دست آورده است که عمده تحلیل های مرتبط در ضمیمه موجود است.

65- به شکلی که در بالا اشاره شد (پاراگراف 3)، آژانس و ایران برای همکاری بیشتر درخصوص فعالیتهای راستی آزمایی از سوی آژانس برای حل و فصل همه فعالیتهای حال و گذشته توافق کردند.

هفت اقدام اجرایی که قرار بود در گام دوم از چارچوب همکاری به اجرا گذاشته شود شامل مورد «اطلاعات و توضیحات به آژانس برای ارزیابی نیاز بیان شده ایران یا درخواست برای توسعه مواد انفجاری بریج وایر است».[41]

66- آژانس همچنان به دنبال پاسخ از تهران درباره جزئیات سوال های مطرح شده از ایران درخصوص پارچین، کارشناس خارجی[42] و درخواست دسترسی به نقطه ای خاص در سایت پارچین است.[43] از زمان اولین درخواست پارچین برای دسترسی، فعالیتهای عمده ای در این منطقه صورت گرفته است که به صورتی جدی توان آژانس برای راستی آزمایی موثر را تضعیف کرده است.[44]

67- از زمان گزارش پیشین مدیرکل، آژانس از طریق تصویر برداری ماهواره ای مشاهده کرده است که مواد احتمالی ساختمانی و نخاله ها در محل مورد نظر ظاهر شده است.

 

I. اطلاعات طراحی

68- همانطور که در بالا اشاره شد (پاراگراف 47)، در دوازدهم فوریه 2014، ایران به آژانس پرسشنامه اطلاعات طراحی راکتور IR-40 را ارائه کرد.

69- براساس مواد مطرح در توافق پادمانی و قطعنامه های مرتبط شورای امنیت و شورای حکام، ایران می بایست بندهای مربوط به کد 3/1 توافق جانبی عمومی مرتبط با بندهای اولیه از اطلاعات طراحی را به اجرا بگذارد.[45]

 

J. پرتکل الحاقی

70- در مغایرت با قطعنامه های شورای حکام و شورای امنیت سازمان ملل، ایران پرتکل الحاقی را به اجرا نگذاشته است. تا زمانی که ایران همکاری لازم با آژانس از جمله اجرای پرتکل الحاقی را صورت نداده باشد، این نهاد نمی تواند در موضعی باشد که تضمینی معتبر درخصوص نبود مواد و فعالیتهای هسته ای اعلام نشده در ایران بدهد.[46]

 

K. موارد دیگر

71- در نهم فوریه 2014، آژانس تایید کرد که هفت مجتمع سوخت که در ایران تولید شده بودند و شامل اورانیوم غنی شده در ایران تا بیست درصد از اورانیوم-235 بودند، در قلب راکتور تحقیقاتی تهران قرار گرفتند.[47] در همین تاریخ آژانس مشاهده کرد که نوع مینی مجتمع سوخت IR-40 در استخر انبار شده است.[48]

72- تا دهم فوریه 2014، یک صفحه سوختی شامل ترکیبی از U3O8 (تا بیست درصد غنی شده و آلومینیوم در تاسیسات تولید ایزوتوپ های MIX از مرکز تولید صفحات سوختی برای فعالیتهای تحقیق و توسعه با هدف بهینه سازی تولید ایزوتوپ های⁹⁹ Mo،  ¹³³Xe و ¹³²Iمنتقل شدند.[49]

73- در نوزدهم فوریه 2014، آژانس بازرسی هایی در نیروگاه اتمی بوشهر که در آن زمان برای سوخت گیری خاموش شده بود انجام داد.

74- در حالی که آژانس مشغول راستی آزمایی در خصوص عدم انحراف مواد هسته ای اعلام شده در تاسیسات اتمی و LOFs اعلام شده از سوی ایران بر اساس توافق پادمانی است، آژانس در موقعیتی قرار ندارد که بتواند تضمینی معتبر درباره نبود مواد و فعالیت های اعلام نشده در ایران بدهد از این رو نتیجه گیری کند که همه مواد هسته ای در ایران برای فعالیت های صلح آمیز هستند.[50]

75- ایران در دوره سه ماهه خاص، شش اقدام اجرایی اولیه را که در ضمیمه چارچوب همکاری آورده شده بود، به اجرا گذاشته است. آژانس در حال تحلیل اطلاعات ارائه شده از سوی ایران و در خواست از این کشور برای شفاف سازی و اطلاعات بیشتر است.

76- در دیدار فنی در تهران در هشتم و نهم فوریه در 2014، آژانس و ایران در خصوص هفت اقدام اجرایی برای اجرایی شدن تا پانزدهم مه 2014 توافق کردند. این توافق شامل اقدامات مرتبط با اطلاعات مندرج در ضمیمه گزارش مدیر کل در نوامبر 2011 است.

77- براساس درخواست گروه 1+5 از ایران، و براساس تایید شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی، آژانس نظارت و راستی آزمایی درج شده در برنامه اقدام مشترک را شروع کرده است.

78- اقدامات اجرا شده به وسیله ایران و تعهدات پذیرفته شده بیشتر نشان دهنده گامی مثبت و رو به جلو است ولی هنوز کارهای زیادی برای حل و فصل مسائل باقیمانده وجود دارد.

79- مدیرکل در موقع مقتضی به گزارش های خود ادامه می دهد.

===========================================

[1] توافق بین ایران و آژانس برای اجرای پادمان ها در ارتباط با معاهده NPT (INFCIRC/214) که پانزدهم مه 1974 اجرایی شد.

[2] از سپتامبر 2003 تا سپتامبر 2012 ، شورای حکام 12 قطعنامه در ارتباط با اجرای پادمان ها در ایران تصویب کرد.

[3] قطعنامه 1929 شورای امنیت

[4] GOV/2013/56

[5] بخش I.A از توافقنامه رابطه آژانس با سازمان ملل (11INFCIRC/)

[6] پاراگراف سوم GOV/2014/2

[7] شماری از کشورهای عضو اعلام کرده اند که سرمایه های فراتراز بودجه فراهم می کنند.

[8] مدیر کل هر ماه شورای حکام را در جریان اجرای «اقدامات داوطلبانه» ایران مطابق طرح مشترک اقدام قرار می دهد که اولین آنها در پیوست سوم این گزارش آمده است.

[9] ایران در گچین معدن استخراج اورانیوم دارد که سنگ اورانیوم آن در یک آسیاب در همان محل فرآوری می شود.

[10] GOV/INF/2014/3.

[11] کل lof  ( Location Outside of Facility) در بیمارستان ها قرار دارد

[12] همسو با اجرای عادی پادمان ها، مقادیر کم مواد هسته ای (به عنوان مثال پسماند و نمونه ها) شاید قابل مهار و بازرسی نباشد.

[13] همانطور که ایران در پرسشنامه های اطلاعات طراحی نیروگاه غنی سازی سوخت در نطنز اعلام کرده است.

[14] پاراگراف هشتم GOV/2010/10 و طبق آنچه که ایران در پرسشنامه اطلاعات طراحی FPFP اعلام کرده است.

[15] این متشکل از مواد هسته ای ذخیره شده علاوه بر مواد هسته ای در سیفون های سرد و داخل سیلندرهایی که هنوز به زنجیره غنی سازی متصل هستند، است.

[16] تعداد سانتریفوژهای IR-2m نصب شده در مرکز غنی سازی نطنز (1008) در مقایسه با تعداد ذکر شده در گزارش قبلی مدیر کل تغییری نکرده است.

[17] تعداد سانتریفوژهای IR-1 نصب شده در مرکز غنی سازی نطنز (15420) از زمان گزارش قبلی مدیر کل تغییر نکرده است.

[18] نتایج نمونه های گرفته شده تا پنجم ژوئن 2013 در اختیار آژانس است.

[19] تا پانزدهم فوریه 2014 ، زنجیره های یک و شش که شامل 328 سانتریفوژ IR-1 است از زمان گزارش قبلی مدیر کل تغییر نکرده اند.

[20] پانزدهم فوریه 2014 ، یازده سانتریفوژ IR-4، هفت دستگاه سانتریفوژ IR-6، یک سانتریفوژ IR-6s و یک سانتریفوژ IR-5 در زنجیره دوم نصب شده بودند، چهارده سانتریفوژ IR-1 در زنجیره سوم، 164 سانتریفوژ IR-4 در زنجیره چهارم و 162 سانتریفوژ IR-4 در زنجیره چهارم و 162سانتریفوژIR-2m  در زنجیره پنجم نصب بودند.

[21] نتایج نمونه های گرفته شده تا سی و یکم اوت 2013 در اختیار آژانس است.

[22] پاراگراف هفتم و چهاردهم GOv/2009/74،‌ پاراگراف بیست و چهارم GOV/2012/9. ایران یک پرسشنامه اولیه اطلاعات طراحی و سه پرسشنامه اصلاح شده با مقاصد متفاوت برای فردو FFEP در اختیار آژانس قرار داده است . با توجه به تفاوتی که بین هدف تعیین شده اولیه و هدف کنونی مرکز وجود دارد ،ایران باید اطلاعات بیشتری باید ارائه کند.

[23] تعداد سانتریفوژهای نصب شده در فردو FFEP  (2710) نسبت به تعداد ذکر شده در گزارش قبلی مدیر کل تغییر نکرده است.

[24] نتایج نمونه های گرفته شده تا هجدهم سپتامبر 2013 در آژانس موجود است.

[25] این به یکی از وظایف ایران مندرج در طرح مشترک اقدام مربوط می شود.

[26] GOV/2013/56. Para 28.

[27] این به یکی از وظایف ایران مندرج در طرح مشترک اقدام مربوط می شود.

[28] رآکتور تحقیقاتی تهران یک رآکتور پنج مگاواتی است که با اورانیوم غنی شده بیست درصدی کار می کند و مقاصد آموزشی و تحقیقاتی دارد.

[29] تاسیسات ام آی ایکس یک مجتمع برای جداسازی ایزوتوپ های رادیودارویی از مواد دیگر همچون اورانیوم است که در رآکتور تهران پرتو زدایی می شوند.

[30] GOV/2013/56, para 32

[31] GOV/2013/56, para.34.

[32] GOV/2013/56, para 39.

[33] GOV/2012/35, para 55

[34] این مقدار به مواد در نظر گرفته شده برای تولید سوخت اشاره دارد.

[35] GOV/2013/40, para 45

[36] این به یکی از وظایف ایران مندرج در طرح مشترک اقدام مربوط می شود.

[37] به عنوان مثال: پاراگرف 45-38 از GOV/2011/65، و پیوست آن، و ...

[38] قطعنامه 1929 شورای امنیت ، پاراگراف دو و سه

[39] GOV/2011/65، پیوست، قسمت B

[40] GOV/2012/9، پاراگراف 8

[41] نیاز آژانس به شفاف سازی فعالیت های احتمالی ایران در ارتباط با چاشنی های انفجاری در GOV/2011/65، پیوست قسمت C مشخص شده است.

[42] GOV/2011/65، پیوست بخش C ، GOV/2012/23 پاراگراف پنجم.

[43] آژانس اطلاعاتی دارد که کشورهای عضو ارائه کرده اند و نشان می دهند ایران یک محفظه بزرگ انفجاری برای انجام آزمایشات هیدرودینامیک ساخته است.چنین آزمایشهایی شاخصه های مهم برای ساخت یک بمب احتمالی هستند.

[44] برای مشاهده فهرست مهمترین تحولات در این مکان از فوریه 2012 تا انتشار گزارش مه 2013 مدیر کل ، GOV/2012/55 پاراگراف چهل و چهارم، GOV/2013/6 پاراگراف پنجاه و دوم و GOV/2013/27 پاراگراف پنجاه و پنجم را ببینید.

[45] در نامه ای به تاریخ بیست و نهم مارس 2007 ، ایران به آژانس اطلاع داد که اجرای کد اصلاح شده 3/1 توافقنامه پادمان ها را متوقف کرده است. طبق ماده سی و نهم توافقنامه پادمان های ایران، اقدامات توافق شده به طور یکجانبه قابل تغییر نیست و همچنین در توافقنامه پادمان ها ساز و کاری برای تعلیق اقدامات توافق شده وجود ندارد. بنابراین، کد اصلاح شده 3/1  پابرجا باقی می مان. ایران همچنین طبق پاراگراف پنجم قطعنامه 1929 شورای امنیت ملزم می شود.

[46] پروتکل الحاقی ایران بیست و یکم نوامبر 2003 در شورای حکام تصویب شد و ایران نیز هجدهم دسامبر 2003 آن را امضاء کرد. البته هنوز آن را اجرا نکرده است.ایران از دسامبر 2003 تا فوریه 2006 به طور موقت این پروتکل را اجرا کرد.

[47] نهم فوریه 2014 ، هسته راکتور تحقیقاتی تهران شامل 33 مجتمع سوخت بود.

[48] GOV/2013/40 پاراگراف 64.

[49] GOV/2013/40 پاراگراف 65.

[50] شورای حکام بارها از اوایل 1992 تاکید کرده است که پاراگراف دوم INFCIRC/153 که با ماده دوم توافقنامه پادمان های ایران همخوانی دارد، از آژانس می خواهد عدم انحراف مواد هسته ای در فعالیت های اعلام شده و نبود فعالیت های اعلام نشده هسته ای را راستی آزمایی کند.