ژرژ ملبرونو، خبرنگار فیگارو در گفتگو با علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی ایران، مواضع وی را در موضوعات مختلف مورد پرسش قرار داده است. ملبرونو گفتگو را با این مقدمه آغاز کرده است: "علی لاریجانی یکی از مهمترین چهره های محافظه کار در مجلس شورای اسلامی ایران، به غرب نسبت به وارد کردن سایر موضوعات در مذاکرات هسته ای هشدار داده است". مشروح گفتگوی ملبرونو با علی لاریجانی را در در ذیل می خوانید:
مجلس ایران- با اکثریت محافظه کار- از مذاکرات وین که از روز سه شنبه آغاز شد، حمایت کرده است؟
جمهوری
اسلامی ایران همیشه بر این باور بوده که چالش هسته ای باید از طریق گفتگو و
دیپلماسی حل و فصل شود. نباید نگاه منفی نسبت به این مذاکرات داشته باشیم.
در ایران نگاههای مختلفی وجود دارد، اما در حوزۀ منافع ملی، اجماع وجود
دارد. اگر در مجلس، برخی نمایندگان با این مذاکرات مخالفت می کنند، اما
اکثریت آنها از این روند حمایت می کنند و در عین حال با دقت زیادی آن را
تحت نظر دارند.
اما نرمش قهرمانانه ای که مقام معظم رهبری سال گذشته بر
آن تأکید کردند، به معنای عقب نشینی در مذاکرات نیست. توجه داشته باشید که
هنوز میان ایران و آمریکا عدم اعتماد وجود دارد؛ با این حال مشکلاتمان
غیرقابل حل نیستند.
ایالات متحده آمریکا و اروپا نگران آنند که ایران
به بمب اتمی دسترسی پیدا کند، اما ایران نمی خواهد از حق خودش در غنی سازی
محروم شود. باید راه حلی بیابیم و این شدنی است به شرط آنکه موضوعات دیگری
به گفتگوهای وین اضافه نشود؛ مثلا مسئلۀ موشکهای بالستیک ما که آمریکایی ها
اعلام کرده اند می خواهند آنرا امتحان کنند، در این صورت این یعنی شکست.
آیا توافق می تواند سبب برقراری رابطه میان ایران و آمریکا شود؟
مذاکرات
هسته ای، رابطه با آمریکا و به طور مشخص تر و واضحتر باز شدن سفارت آمریکا
در تهران دو موضوع کاملاً جداگانه است. مشکلات ما با آنها اساسی و مرکزی
است و ریشه های بسیار عمیقی دارد. رابطه ما با آمریکایی ها قطع شد چون آنها
از شاه، یک دیکتاتور حمایت کردند؛ این رفتار آنها مناسب نبود.
توافق
با آمریکا بر سر پرونده هسته ای تنها یک نقطه مثبت در حل موضوعات پیچیده و
موضع دشمنی میان دو طرف است. برای حل کامل این معضل، باید سایر اختلاف
نظرها را حل کرد؛ از جمله آزاد شدن پولهای ایران در ایالات متحده آمریکا و
همچنین مشکلاتی که حضور آمریکا در منطقه برای ایران ایجاد کرده است.
تهران برای سهولت خروج نیروهای آمریکایی از عراق با واشنگتن مذاکره کرد. آیا این مسئله می تواند در مورد افغانستان تکرار شود؟
در
عراق، آمریکایی ها از ما کمک خواستند و ما هم پذیرفتیم. ما از اینکه آنها
منطقه را ترک می کنند، خوشحالیم، چون حضور آنها بیشتر از آنکه حلال مشکلات
باشد، مشکل ساز است. آنها به افغانستان به بهانۀ مبارزه با تروریسم و حل
چالش مواد مخدر حمله کردند. 10 سال از آن حمله گذشته و میزان قاچاق مواد
مخدر از 200 به 8000 تن رسیده و تروریسم نیز وضعیت بدتری پیدا کرده است.
سوال من اینست آیا آنها با نگه داشتن 9 پایگاه نظامی، واقعا آنگونه که
شنیده می شود، می خواهند افغانستان را ترک کنند؟
سهم مشارکت ایران در حل بحران جنگ داخلی سوریه چه می تواند باشد؟
بحران
سوریه هیچ راه حل نظامی ندارد. راه حل آن سیاسی است و با برقراری انتخابات
شدنی است. برای تحقق این مسئله باید شرایط را امن کرد، نیروهای مسلح را
خارج کرد، مرزهایی که از طریق آن نیروهای خارجی وارد سوریه می شوند را بست و
زمینۀ نظارت بین المللی برای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری را فراهم کرد.
ما موافق دمکراسی هستیم. اگر آمریکایی ها نگران دمکراسی هستند، باید زمینه
های انتخابات را فراهم کنند. اگر بشار اسد اینقدر بد است که شما می گویید،
نباید رأی بیاورد.
رابطۀ ایران و فرانسه سالهای دشواری را پشت سر گذاشته است. آیا
سفر هیئتی فرانسوی با حضور 110 شرکت به تهران می تواند گذشته را به وادی
فراموشی بسپارد؟
ما مشکلات زیادی با فرانسویها نداریم. ما کمک
آنها به انقلاب اسلامی ایران و پذیرش امام خمینی در نوفل لوشاتو را فراموش
نمی کنیم. اما در عین حال فرانسویها در جنگ ایران و عراق به صدام حسین کمک
کردند و به او هواپیماهای سوپر استاندارد برای بمباران کردن ما دادند.
ایرانیها گاهی از رفتار دیپلماسی شما تعجب می کنند. از طرفی فرانسوا اولاند
به نظر می رسید تا پیش از برداشته شدن تحریمها، بسیار نگران آمدن همین
هیئت تاجران به ایران بود. فرانسه باید بیشتر براساس منافع خودش رفتار کند.
ما در گذشته روابط خوبی با فرانسه داشتیم.
