در این مذاکرات رضا نجفی سفیر ایران در آژانس مسئولیت تیم ایران و تره واریووانتا معاون امور پادمان آژانس بر عهده دارد.
دستور کار این مذاکرات رسیدن به مدالیته ای برای حل و فصل موضوع «ابعاد احتمالی نظامی» (PMD) است.
ایران طبق توافق ژنو متعهد شده است که در فاصله گام نخست و گام نهایی مذاکرات، مسائل باقی مانده حل و گذشته خود را با آژانس به طور کامل حل کند.
ابعاد احتمالی نظامی مسئله ای است که آژانس نخستین بار در نوامبر 2013 جزئیات آن را علنی کرد.
آژانس مدعی است اسنادی در اختیار دارد که نشان می دهد ایران زمانی تست های انفجاری با قدرت بالا انجام داده و همچنین برای سوار کردن یک کلاهک روی موشک شهاب 3 با قابلیت خروج از جو و بازگشت به آن طراحی کرده است.
ایران تمامی ایران اسناد را جعلی می داند اگرچه هرگز موفق به مشاهده اصل آنها نشده است.
دور جدید مذاکرات که آمانو آن را «ورود به مراحل دشوار خوانده» با هدف دست یابی به مدالیته جدیدی انجام می شود که باید این موضوع را حل کند.
بیش از 10 دور مذاکره در این باره قبل از روی کار آمدن دولت جدید در ایران بی نتیجه ماند.
دولت روحانی چیزی از راهبرد جدید مذاکراتی خود در این موضوع نگفته ولی به نظر می رسد هدف آن این است که هر طور شده مدالیته جدید را با آژانس توافق کند.
با توجه به سوابق مذاکراتی، سوال های زیر، اصلی ترین سوال هایی است که باید درباره این مذاکرات به آنها پاسخ داده شود.
1- اگر آژانس بر دیدار و مصاحبه با دانشمندان دفاعی ایران –که ثابت شده با برنامه هسته ای ایران ارتباطی ندارند- اصرار کند، تیم ایرانی چه واکنشی نشان خواهد داد؟
2- چه دسترسی هایی، در چه چارچوبی، با کدام هدف و در ازای کدام ما به ازا به تاسیسات نظامی ایران به آژانس داده خواهد شد؟
3- آیا آژانس آماده توافق بر سر یک ترتیبات حفاظتی برای صیانت از اطلاعات و دانشمندان ایران هست و آیا اساسا چنین ترتیباتی قابل تدوین و توافق است؟
4- آیا ایران همچنان بر دریافت اصل اسنادی که مبانی ادعاهای آژانس را تشکیل می دهد اصرار خواهد کرد؟
5- آیا آژانس تعهدی در این باره که پس از حل و فصل این ابهامات، موضوع دیگری مطرح نخواهد کرد ارائه می کند یا نه؟
