او همچنین عملکرد نیروهای آمریکایی در افغانستان را به انتقاد گرفت و گفت که آمریکا، انگلیس و طالبان در مورد فروپاشی دولت کابل در صورت خروج نیروهای خارجی از افغانستان از موضع مشترکی حرف می‌زنند.
رئیس‌جمهوری افغانستان تصریح کرد که در امضای این توافقنامه نگران میراث برجای مانده از خود است.
وی گفت: البته که باید نگران میراث بر جای مانده از خودم باشم. اگر امضای
این پیمان کار خوبی است، پس چرا در ذهن آنهایی که مرا در مورد میراثم متهم
می‌کنند، این پرسش وجود دارد. البته که من نگران میراث بر جای مانده از
خودم هستم.
کرزای ادامه داد: واضح است که نمی‌خواهم چیزی را که فکر می‌کنم به نفع افغانستان نیست، تحت شرایط امضا کنم. اگر پرسش میراث من است، پس این یک موضوع مشروع است. چرا برای امضای سندی باید رهبری به خاطر میراثش بد تصور شود. این نشان می‌دهد که حتی در ذهن کسانی که امضای این پیمان را امر مثبت و به جایی می‌پندارند، تهدیدهایی وجود دارد. امضای آنی (توافق) میراث من نیست بلکه آنچه را که از آمریکایی‌ها برای امضای این سند می‌خواهم، میراث من خواهد بود.
کرزای در روزهای پیش نیز تاکید کرده بود که تا زمانی که آمریکا زمینه مصالحه با گروه طالبان را فراهم نکرده، به هیچ صورت حاضر به امضای این موافقتنامه نیست.
وی صداقت آمریکا را در مورد زمینه‌سازی برای صلح زیر سوال برد و گفت: روند صلح افغانستان به دست آمریکا و پاکستان است. سهم پاکستان را فراموش نکنید. اگر گروه طالبان از پاکستان کار می‌کنند، پس پاکستان در آن دخیل است. اگر طالبان در داخل افغانستان هستند و از همین جا کار می‌کنند، این امر یک موضوع داخلی است. پس در آن صورت آمریکا حق عملیات نظامی ندارد؛ ما می‌دانیم و طالبان.
رئیس‌جمهوری افغانستان افزود که آمریکا برای مبارزه با تروریسم به افغانستان آمده در حالی که پایگاه تروریسم در پاکستان است.
کرزای گفت: اگر آمریکا و پاکستان صادقانه عمل کنند، در کشور ما صلح ایجاد و روند آشتی آغاز می‌شود. اگر یکی از این کشورها صادق نیست، دیگری بیاید و بگوید که همکار ما در این مورد صادق نیست تا ما بدانیم که در این فرآیند طرف مقابل با ما همکار است یا خیر.
حامد کرزای گفت که اصولا مخالف امضای موافقتنامه امنیتی با آمریکا نیست ولی واشنگتن با وارد کردن فشارهای گوناگون در تلاش است که او را مجبور به امضای این موافقتنامه کند اما او تحت فشار حاضر به امضای توافقنامه نخواهد شد.
رئیس‌جمهوری افغانستان از لحاظ فشاری که بر او وارد می‌شود، وضعیت خود را با وضعیت امیر عبدالرحمان خان در ۱۸۹۳ میلادی در هنگام امضای معاهده دیورند مقایسه کرد و گفت، به همان صورتی که بریتانیایی‌ها پادشاه پیشین افغانستان را برای امضای این معاهده تحت فشار قرار دادند، حالا تحت فشار آمریکا قرار دارد.
عبدالرحمان خان یکی از پادشاهان سلسله بارکزایی در افغانستان بود که از انگلیس اسلحه و پول می‌گرفت و در سال ۱۸۹۳ با امضای معاهده دیورند با هنری مارتیمر دیورند خط مرزی بین افغانستان و هند را مشخص کرد. در حال حاضر دولت افغانستان این مرز را به رسمیت نمی‌شناسد.
کرزای تأکید کرد: با درسی که از گذشته خود آموختیم، با قراردادهایی که در گذشته امضا کردیم و با عواقبی که از آن قراردادها در گذشته دیدیم، افغانستان به هیچ وجه در شزایط فشار و تهدیدحاضر به امضای چیزی نیست. جنگ روانی علیه مردم، ما را مجبور به آن خواهد کرد که قرارداد امنیتی را امضا نکنیم. اگر می‌روند، خدا حافظ‌شان، امروز بروند. ما به زندگی خود ادامه می‌دهیم.
