صراط: به نقل از پایگاه
خبری شبکه العالم، "عمر کلول " که در سال 2005 حزب "خر" را به طور رسمی و
قانونی در منطقه کردستان در سلیمانیه عراق تاسیس کرد، دیروز تصمیم به
انحلال این حزب گرفت.
وی معتقد است برخی از مردم فرهنگ پایینی دارند و درک نمی کنند که علت نامگذاری خر، سختکوشی این حیوان و بردباری و مفید بودن اوست.
کلول
افزود: خرها هنوز هم نقش زیادی در راحتی زندگی مردم مناطق کوهستانی دارند و
در زمان حکومت صدام، همین موجودات پرتلاش بودند که سلاح و مهمات برای
پیشمرگ ها می بردند و حتی مقامات و مسوولان را در کوهستان جابجا می کردند.
وی
با انتقاد از برخی مردم عادی که نام حزب را مسخره می کنند، اضافه کرد:
متاسفانه حتی سیاستمداران و اعضای حزب های دیگر نیز برخورد مناسبی در این
مدت نداشتند و به عمد، اعضای حزب ما را خر صدا می زدند. مثلا وقتی می
خواستند وابستگی حزبی کسی را در گردهمایی ها بپرسند، به قصد مسخره کردن می
گفتند، تو خری؟! در حالی که همین حیوان در مبارزه با رژیم صدام همراه و
یاور پیشمرگان بود و بیشتر از برخی ها در جنگ با صدام و کمک به مردم نقش
داشته است.
عمر
کلول تصریح کرد: برخی از مردم و احزاب، نه تنها قدر موجودی را که به آن
مدیون هستند، نمی دانند و به آن احترام نمی گذارند، بلکه به اعضای حزب ما و
کسانی که برای این حیوان زحمتکش احترام قایلند نیز توهین می کنند.
وی
تصریح کرد: من در سال 2012 مبلغ 2 میلیون دینار کمک مالی دولت که شامل همه
احزاب می شد را نپذیرفتم، چون در آن زمان نیازی به آن پول نداشتیم و بر
اساس مرام حزب، صادقانه رفتار کردم. اما اکنون به علت اذیت شدن از دست مردم
مسخره گر، حزب را منحل می کنم، ولی قصد دارم یک انجمن حمایت از خر تاسیس
کنم.
عمر
کلول، ابتدا تندیسی از خر را در باغ عمومی نالی نصب کرد و سپس در بهار سال
2012 موفق شد مجوز نصب مجسمه خر و نماد حزبش را در پارک آزادی سلیمانیه
کسب کند و از آن پس این مجسمه تبدیل به یکی از جذابیت های پارک شد و
بازدیدکنندگان علاقه داشتند کنار آن عکس یادگاری بگیرند.
پس
نصب مجسمه در باغ نالی برخی افراد ناشناس روی پیشانی مجسمه رنگ پاشیدند.
در آن زمان بسیاری از روزنامه نگاران و فعالان فرهنگی سلیمانیه، از جمله
آری بابان، هنرمند مطرح کُرد، این اقدام بی ادبانه افراد ناشناس را تروریسم
فکری و فرهنگی توصیف کرده و خواهان حفاظت از مجسمه شدند.
بر
اساس مرامنامه حزب "خر" اعضای تازه وارد، لقب خر می گرفتند و در مراحل و
مراتب بعدی، به ترتیب القاب خر، خر بزرگ، صاحب نعل، پالاندار بزرگ و در
نهایت خر اعظم را دریافت می کردند.
همچنین
مقر مرکزی حزب "خان" نام داشت که در زبان کردی به محل نگهداری خر گفته می
شود. دفاتر فرعی نیز "اسطبل" نام داشت و پاتوق ها "آخور" نامیده می شد.
اعضای حزب نیز یکدیگر را خر صدا می زنند. البته با نهایت احترام و بدون قصد
استهزا. درست مثل حزب کمونیست که به همدیگر "رفیق" می گویند.
