شاید برای کسانی که از نزدیک سیروس فوتبال انزلی را ندیده‌اند تا مجذوب لبخند دلشین و مرام بی‌نظیرش شوند، درک این مطلب که چرا او پس از این همه سال از ذهن و یاد مردم این دیار نرفته کار آسانی نباشد.
مردی که تا بود عشق دوران نوجوانی و جوانی مردمش بود و وقتی که رفت اسطوره بی‌بدیل آنها - حتی آنهایی که سال‌ها پس از پر کشیدنش پا به این دنیا نهادند - شد.
بله فردا زاد روز مرد فراموش نشدنی فوتبال ایران کاپیتان پیشین تیم ملی مرحوم سیروس قایقران است، مردی که ستاره کاغذی نبود تا نامش بعد پایان دوران بازیگری از یادها برود بلکه در قلب مردم انزلی خواهند ماند تا وقتی که یک ملوانی زنده باشد.
کسی که نه فقط به خاطر بازی‌های زیبایش برای ملوان و تیم ملی بلکه به خاطر مرام و معرفتش در خاطرات ما ماندگار شد، درست مثل آقا تختی، اما این بار در فوتبال که سال‌هاست پهلوانی در زرق و برق و هیاهوهایش از یادها رفته ست.
یادت گرامی مَرد.
