صراط: لیونل مسی، یوهان کرویف، میشل پلاتینی، مارکو ون‌باستن، آلفردو دی‌استفانو، فرانس بکن‌باوئر، کوین کیگان، رونالدو برزیلی، و کارل-هاینس رومنیگه – این ستاره‌ها همه در یک موضوع مشترک هستند: این که بیش از یک بار توپ طلا را برده‌اند.
کریستیانو رونالدو در زوریخ برنده توپ طلا شد. ستاره رئال مادرید اکنون به این باشگاه ویژه پیوسته است. او خود را به عنوان اسطوره ورزش مطرح کرد. این مهاجم احتمالا این نکته را دریافته بود که روی سن گریه کرد.
این که یک نفر حتی یک بار برنده توپ طلا شود – افتخاری که 33 نفر به دست آورده‌اند، از استنلی متیوز در دوره اول در سال 1956 گرفته تا کاکا در سال 2007 – بی‌تردید دستاورد باشکوهی است. اما این لزوما یک فوتبالیست را تبدیل به یکی از برترین‌های تاریخ تبدیل نمی‌کند. هر چه باشد، نه ایگور بلانوف – بازیکنی که درخششی زودگذر در دینامو کیف و شوروی داشت و در سال 1986 برنده توپ طلا شد – و نه مایکل اوون، بازیکن انگلیسی که در سال 2001 توپ طلا را گرفت، جایی در میان برترین‌های تاریخ ندارند.
شاه کریستیانو
بهترین آمار رونالدو
400 تعداد کل گل های دوران بازی در 655 مسابقه
1.03 میانگین گل در هر دیدار در مادرید
69 گل در سال 2013 در تنها 59 مسابقه
10 تعداد قهرمانی های بزرگ باشگاهی
2 تعداد برنده شدن کفش طلای اروپا
2 تعداد برنده شدن توپ طلا
بردن توپ طلا برای دو بار نشان می‌دهد بازیکن توانسته درخششی فوق‌العاده را برای مدتی طولانی داشته باشد. رونالدو نه‌تنها در سال 2013، که در سال‌های پیش از آن هم عالی بوده است.
تا همین چند سال پیش، نظرات درباره رونالدو بسیار متفاوت بود. برخی او را بازیکنی ضعیف‌کش می‌دانستند! کسی که تیم‌های کوچک را خرد می‌کند اما در بازی‌های بزرگ کار خاصی انجام نمی‌دهد. نویسنده این مقاله تا سال 2011 با این افراد هم‌نظر بود.
رونالدو در جام‌جهای جهانی و در یورو 2008 نتوانست بدرخشد. آمار گل‌زنی او در مراحل حذفی لیگ قهرمانان – به جز یک گل مقابل چلسی در فینال لیگ قهرمانان که سپس همراه شد با از دست دادن یکی از ضربات پنالتی – اصلا خوب نبود.
امروز، او یک ماه تا تولد 29سالگی‌اش فاصله دارد و تردیدی نیست که او جایگاه والایی در فوتبال یافته. اگر برای دیدارهای بزرگ بتوانید یک بازیکن را انتخاب کنید تا در تیمتان باشد او رونالدو خواهد بود. رونالدو در سال 2013 در تمامی مراحل حذفی لیگ قهرمانان گل زد. از جمله گل‌های مهمی که در دو بازی رفت و برگشت به منچستریونایتد زد. او در ماراتون کلاسیکو بیشتر از مسی درخشید و دو گل به‌یادماندنی در پیروزی سه بر یک در نیمه‌نهایی جام حذفی در نوکمپ زد. او در شش کلاسیکو شش گل زده است.
پرتغال برای صعود به جام جهانی نیاز به بردن سوئد با زلاتان ایبراهیموویچ داشت. رونالدو چهار گل در دو مسابقه زد تا یک‌تنه تیمش را به برزیل ببرد. برای این که در سطح بالایی بمانید باید در زمانهای مهم و سرنوشت‌ساز بدرخشید. رونالدو اکنون خودش را در این زمینه ثابت کرده است.
آمار گل‌زنی او، پس از آن که سرانجام در فصل 07-2006 به بازیکن مهم منچستریونایتد تبدیل شد، حیرت‌انگیز بوده: 321 گل باشگاهی در 378 بازی؛ و آمار بیش از یک گل در هر بازی از زمان پیوستن به رئال مادرید. رونالدو در سال 2013 توانست 69 گل در 49 مسابقه در تمامی رقابت‌ها بزند.
درست است که توپ طلا از زمانی که زیر نظر فیفا اعطا می‌شود بخشی از اعتبارش را از دست داده است. وسلی اسنایدر در سال 2010 توپ طلا را نگرفت، ژوزه مورینیو گفت در انتخابات تقلب می‌شود، امسال زمان رای‌گیری برای توپ طلا تمدید شد، و سپ بلاتر و کریس رونالدو کاملا علنی به هم تاختند. درست است که ما در زمانهای زندگی می‌کنیم که به دلیل تغییرات تاکتیکی تیم‌ها و کمبود مدافعان و خطوط دفاعی با کلاس جهانی، برای مهاجمانی مانند رونالدو شکستن رکورد پشت رکورد آسان شده است. اما هرگز نباید فراموش کرد که رونالدو به عنوان اسطوره فوتبال در تاریخ جای خواهد گرفت.
جالب‌تر آن که رونالدو مانند مربی سابقش، مورینیو، ثابت کرده که در محیط‌های مختلف می‌تواند بدرخشد. او در دو لیگ بزرگ اروپا عالی کار کرده است و نشان داده می‌تواند با سبک‌ها، سیستم‌ها، مربیان، رقابت‌ها و فرهنگ‌های مختلف سازگار شود.
مورینیو پیش از بازی رئال مادرید با منچستریونایتد در اولدترافورد گفت: «او بهترین است. بهترین دنیا. احتمالا بهترین تاریخ.»
آقای خاص البته احتمالا برای نبرد روانی پیش از بازی اغراق کرده بود. رونالدو در سطح دیه‌گو مارادونا و پله، زین‌الدین زیدان و پلاتینی، کرویف و بکن‌باوئر نیست – یعنی بازیکنانی که با نمایش‌های خارق‌العاده خود تیم‌هایشان را به قهرمانی‌های بزرگی رساندند. اما رونالدو می‌تواند در تابستان خود را به سطح آنها نزدیک کند.
رونالدو پس از دومین توپ طلا تنها نیاز دارد ستاره جام جهانی شود تا پازل دوران بازی‌اش را کامل کند.
کریستیانو رونالدو در زوریخ برنده توپ طلا شد. ستاره رئال مادرید اکنون به این باشگاه ویژه پیوسته است. او خود را به عنوان اسطوره ورزش مطرح کرد. این مهاجم احتمالا این نکته را دریافته بود که روی سن گریه کرد.
این که یک نفر حتی یک بار برنده توپ طلا شود – افتخاری که 33 نفر به دست آورده‌اند، از استنلی متیوز در دوره اول در سال 1956 گرفته تا کاکا در سال 2007 – بی‌تردید دستاورد باشکوهی است. اما این لزوما یک فوتبالیست را تبدیل به یکی از برترین‌های تاریخ تبدیل نمی‌کند. هر چه باشد، نه ایگور بلانوف – بازیکنی که درخششی زودگذر در دینامو کیف و شوروی داشت و در سال 1986 برنده توپ طلا شد – و نه مایکل اوون، بازیکن انگلیسی که در سال 2001 توپ طلا را گرفت، جایی در میان برترین‌های تاریخ ندارند.
شاه کریستیانو
بهترین آمار رونالدو
400 تعداد کل گل های دوران بازی در 655 مسابقه
1.03 میانگین گل در هر دیدار در مادرید
69 گل در سال 2013 در تنها 59 مسابقه
10 تعداد قهرمانی های بزرگ باشگاهی
2 تعداد برنده شدن کفش طلای اروپا
2 تعداد برنده شدن توپ طلا
بردن توپ طلا برای دو بار نشان می‌دهد بازیکن توانسته درخششی فوق‌العاده را برای مدتی طولانی داشته باشد. رونالدو نه‌تنها در سال 2013، که در سال‌های پیش از آن هم عالی بوده است.
تا همین چند سال پیش، نظرات درباره رونالدو بسیار متفاوت بود. برخی او را بازیکنی ضعیف‌کش می‌دانستند! کسی که تیم‌های کوچک را خرد می‌کند اما در بازی‌های بزرگ کار خاصی انجام نمی‌دهد. نویسنده این مقاله تا سال 2011 با این افراد هم‌نظر بود.
رونالدو در جام‌جهای جهانی و در یورو 2008 نتوانست بدرخشد. آمار گل‌زنی او در مراحل حذفی لیگ قهرمانان – به جز یک گل مقابل چلسی در فینال لیگ قهرمانان که سپس همراه شد با از دست دادن یکی از ضربات پنالتی – اصلا خوب نبود.
امروز، او یک ماه تا تولد 29سالگی‌اش فاصله دارد و تردیدی نیست که او جایگاه والایی در فوتبال یافته. اگر برای دیدارهای بزرگ بتوانید یک بازیکن را انتخاب کنید تا در تیمتان باشد او رونالدو خواهد بود. رونالدو در سال 2013 در تمامی مراحل حذفی لیگ قهرمانان گل زد. از جمله گل‌های مهمی که در دو بازی رفت و برگشت به منچستریونایتد زد. او در ماراتون کلاسیکو بیشتر از مسی درخشید و دو گل به‌یادماندنی در پیروزی سه بر یک در نیمه‌نهایی جام حذفی در نوکمپ زد. او در شش کلاسیکو شش گل زده است.
پرتغال برای صعود به جام جهانی نیاز به بردن سوئد با زلاتان ایبراهیموویچ داشت. رونالدو چهار گل در دو مسابقه زد تا یک‌تنه تیمش را به برزیل ببرد. برای این که در سطح بالایی بمانید باید در زمانهای مهم و سرنوشت‌ساز بدرخشید. رونالدو اکنون خودش را در این زمینه ثابت کرده است.
آمار گل‌زنی او، پس از آن که سرانجام در فصل 07-2006 به بازیکن مهم منچستریونایتد تبدیل شد، حیرت‌انگیز بوده: 321 گل باشگاهی در 378 بازی؛ و آمار بیش از یک گل در هر بازی از زمان پیوستن به رئال مادرید. رونالدو در سال 2013 توانست 69 گل در 49 مسابقه در تمامی رقابت‌ها بزند.
درست است که توپ طلا از زمانی که زیر نظر فیفا اعطا می‌شود بخشی از اعتبارش را از دست داده است. وسلی اسنایدر در سال 2010 توپ طلا را نگرفت، ژوزه مورینیو گفت در انتخابات تقلب می‌شود، امسال زمان رای‌گیری برای توپ طلا تمدید شد، و سپ بلاتر و کریس رونالدو کاملا علنی به هم تاختند. درست است که ما در زمانهای زندگی می‌کنیم که به دلیل تغییرات تاکتیکی تیم‌ها و کمبود مدافعان و خطوط دفاعی با کلاس جهانی، برای مهاجمانی مانند رونالدو شکستن رکورد پشت رکورد آسان شده است. اما هرگز نباید فراموش کرد که رونالدو به عنوان اسطوره فوتبال در تاریخ جای خواهد گرفت.
جالب‌تر آن که رونالدو مانند مربی سابقش، مورینیو، ثابت کرده که در محیط‌های مختلف می‌تواند بدرخشد. او در دو لیگ بزرگ اروپا عالی کار کرده است و نشان داده می‌تواند با سبک‌ها، سیستم‌ها، مربیان، رقابت‌ها و فرهنگ‌های مختلف سازگار شود.
مورینیو پیش از بازی رئال مادرید با منچستریونایتد در اولدترافورد گفت: «او بهترین است. بهترین دنیا. احتمالا بهترین تاریخ.»
آقای خاص البته احتمالا برای نبرد روانی پیش از بازی اغراق کرده بود. رونالدو در سطح دیه‌گو مارادونا و پله، زین‌الدین زیدان و پلاتینی، کرویف و بکن‌باوئر نیست – یعنی بازیکنانی که با نمایش‌های خارق‌العاده خود تیم‌هایشان را به قهرمانی‌های بزرگی رساندند. اما رونالدو می‌تواند در تابستان خود را به سطح آنها نزدیک کند.
رونالدو پس از دومین توپ طلا تنها نیاز دارد ستاره جام جهانی شود تا پازل دوران بازی‌اش را کامل کند.
