صراط: ابتدای آذر ماه امسال، در گزارش 100 روزه عملکرد دولت از تعلق گرفتن سبد کالا به خانواده‌ها تا پایان سال جاری خبر داده شد. سپس جزئیات این سبد کالا اعلام شد و برای نخستین بار نام «خبرنگاران» به عنوان قشری جدا از زبان مسوولین شنیده شد. بسیاری از این اتفاق خوشحال بودند اما بسیاری دیگر منتقد به این شیوه و روش در برخورد با خبرنگاران هستند و این اتفاق را حرکتی دیگر - ولو ناخواسته - در راستای تضعیف جایگاه خبرنگاران می‌دانند.
خانواده‌های کارکنان دولت (رسمی، قرار‌دادی، پیمانی و بازنشستگان)، خانواده‌های کارگری تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی و قانون کار، خانواده‌های عضو جامعه نیروهای مسلح و لشگری و کارکنان رسمی، قرار‌دادی، پیمانی و بازنشستگان این جامعه، کارگران، خبرنگاران، طلاب، دانشجویان متاهل و افراد تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد کسانی هستند که می‌توانند این سبد کالا را دریافت کنند. این سبد کالایی شامل 10 کیلوگرم برنج هندی بسته‌بندی شده، دو عدد مرغ معادل چهار کیلوگرم، دو بسته 12تایی تخم مرغ، دو بطری روغن مایع تولید داخل و 800 گرم پنیر با بسته‌بندی 400 گرمی UF و طبق اطلاعات دریافتی 35 هزار تومان ارزش کالایی این سبد است.
اما چرا دست‌کم گروهی از خبرنگاران و روزنامه‌نگاران به این اقدام دولت اعتراض دارند؟ این اقدام در حالی با پررنگ شدن نام خبرنگاران صورت می‌گیرد، که بویژه در این چند ماهه بارها حرکت دولت قبل مبنی بر پرداخت هدیه به خبرنگاران زیر سوال برده شده است، حال چگونه می‌شود که چنین اقدامی با برجسته شدن نام خبرنگاران صورت می‌گیرد، در حالی که حقوق اولیه این قشر در جامعه و حتی در قوانین به رسمیت شناخته نشده است؟
اکنون زمانی‌که شما این مطلب را می‌خوانید، بسیاری از روزنامه‌نگاران سال‌هاست که با حقوقی اندک و بدون برخورداری از بیمه در حال فعالیت هستند، بدون این‌که بتوانند اعتراض خود را نسبت به این وضع به جایی برسانند. از سوی دیگر این اقدام از سوی ارگان‌هایی در حال انجام است که به دلیل هزینه بر بودن اجرای قانون بازنشستگی مشاغل سخت و زیان‌آور برای خبرنگاران، بیش از 12 سال است که اجرای آن را معلق نگه‌داشته و مراحل اجرایی آن را به قدری سخت کرده‌اند که خبرنگاران عملا عطای آن را به لقایش بخشیدند. با این اوصاف این پرسش به‌وجود آمده که زمانی‌که نام اصلاح قانون مطبوعات برای در نظر گرفتن حقوق بیشتر خبرنگاران یا موضوع اجرای قانون بازنشستگی مطرح می‌شود، سکوت می‌شود اما در اختصاص سبد کالایی که حتا از منظر مادی هم از ارزش مالی کمی برخوردار است، با برجسته کردن نام خبرنگاران بر سر آن‌ها منت گذاشته می‌شود؟
براساس اطلاعات موجود، مسؤولان معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز به اختصاص سبد کالا به خبرنگاران به این شکل اعتراض کرده و در این راستا همگام با خبرنگارانی هستند که چنین اقدامی را مخالف شان خبرنگاری می‌دانند. با این اوصاف شاید بهتر باشد مسؤولان به جای هزینه کردن این‌گونه برای خبرنگاران، به فکر راهکاری برای احیای حقوق آن‌ها و به رسمیت شناخته شدن بدیهیات این حقوق باشند.
