صراط: شاپور بختیار، آخرین نخست وزیر رژیم محمد رضا پهلوی، در سال ۱۲۹۳ به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه بختیار در مدرسه فرانسوی بیروت سپری شد و در سال ۱۳۱۶ برای ادامه تحصیل راهی پاریس گردید. دوران ۸ ساله اقامت بختیار در پاریس، تاثیری عمیق بر خلق و خوی او گذاشت.
تاثیری که توانست هویت فرانسوی را بر هویت ایرانی او غلبه دهد، تا اینکه در سال ۱۳۱۸ ش با یک دختر فرانسوی ازدواج کرد. بختیار پس از دریافت دکترای حقوق از دانشگاه سوربن، در ۱۳۲۴ بدون همسر و سه فرزندش به تهران بازگشت و به حضور شاه جوان راه یافت. از آن پس مدارج ترقی را در ادارات دولتی پیمود و با جبهه های سیاسی متمایل به غرب، همکاری کرد.
پس از کودتای ۲۸ مرداد، به جرم همکاری با حزب توده دستگیر و ۲/۵ سال محبوس شد. بختیار در سالهای دهه ۱۳۴۰ به پاس خدماتش در جبهه ملی دوم، از مراحم خاص دربار برخوردار گردید و مدیریت تعدادی از شرکتهای بنیاد پهلوی را بر عهده گرفت. در حالی که روند رو به رشد مخالفت مردم مسلمان با حکومت رژیم پهلوی هر روز شدت می یافت، بختیار به عنوان آخرین تیر ترکش شاه، مقام نخست وزیری را عهده دار گردید.
اما او توانست این سمت را تنها ۳۷ روز حفظ کند. او در طول این مدت کوشید تا به کمک امپریالیسم آمریکا، رژیم در حال مرگ پهلوی را نجات دهد. وی در این دوران کوتاه به طراحی توطئه هایی نیز مبادرت ورزید که طرح انفجار هواپیمای حامل حضرت امام خمینی(ره) در مسیر بازگشت به تهران از آن جمله بود. با سقوط رژیم پهلوی، شاپور بختیار، پس از یک دوره اختفا در تهران، با حمایت دستهای مرموزی به خارج گریخت و عازم فرانسه شد.
بختیار در فرانسه مورد حمایت کامل سرویسهای اطلاعاتی غرب قرار گرفت و با تغذیه کلانِ مالی محافل صهیونیستی، نخستین فعالیتهای توطئه گرایانه را علیه نظام نو پای جمهوری اسلامی آغاز کرد. از مهمترین این توطئه ها، کودتای نافرجام نوژه در تیرماه ۱۳۵۹ و طرح تجزیه خوزستان بود که هر دو با شکست مواجه گردید. شاپور بختیار نزدیک به ۱۲ سال به عملیات خیانت بار خود علیه آرمانهای ملت و استقلال و تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران ادامه داد تا اینکه سرانجام در نیمه مرداد ۱۳۷۰ در ۷۷ سالگی در ویلای مسکونیش در حومه پاریس توسط افراد ناشناس به قتل رسید.
