صراط: مهدی چمران عضو شورای شهر تهران گفت‌وگویی با سایت نماینده انجام داده است که مشروح آن در ادامه می‌آید:
* در جریان فتنه 88 چه خسارت هایی به شهر تهران وارد شد؟ آیا آمار و بررسیهایی در این باره انجام شده است؟
با گذشت 4 سال از زمان وقوع فتنه کارشناسان و مسئولان امر بیشتر به بررسی جنبه های اقتصادی و اعتقادی فتنه پرداخته اند و کمتر به آثار و تبعات اجتماعی و شهری این موضوع اهمیت داده اند.
آسیب های اجتماعی و شهری را می توان به دو دسته تقسیم کرد: دسته اول شامل تخریب ها و آسیب هایی بود که به اموال شخصی شهروندان ضربه وارد ساخت مانند تخریب مغازه ها و درب خانه ها و غیره .... اما دسته دوم: باعث خسارت وارد کردن به اموال عمومی مردم شد در این میان آشوبگران با فکر اینکه با تخریب سطل های زباله، آسفالت و اتوبوس ها و غیره به نظام آسیب مالی می زنند اقدام به تخریب این اموال می کردند در صورتی که هزینه این اموال از مالیات ها و بیت المال خود مردم هزینه می شد.
در این میان مهمتر از ضررهای مادی، شکسته شدن قلب های دوست داران نظام و خصوصا نوجوانان و جوانانی بود که در زمان انقلاب و جنگ تحمیلی حضور نداشتند و خیلی از گذرگاه های حساس انقلاب را لمس نکرده بودند، شد.
این اقدامات فتنه گران همچنین انحرافات فکری و شکاف های اجتماعی بسیار خطرناکی را بوجود آورد که آثارش تا سال های سال می ماند و این تبعات گاهی در برخی کشورهای موجب شده تا پرتگاه سقوط هدایت شوند.
* آیا فتنه 88 روی خانواده ها و روابط فامیلی هم تاثیرگذار بوده است؟
بله، در آن زمان این اتفاق در برخی خانواده ها پیش آمد که افراد خانواده بخاطر دارا بودن دو دیدگاه و نگرش متفاوت سیاسی، کاملا با هم اختلاف پیدا کرده اند و با گذشت چندین سال از این موضوع، اختلافات به خودی خود باقی مانده اند.
این اختلافات خانوادگی بیشتر از این جهت مهم اند که تفاوت نظر ها به اختلافات فیزیکی و حتی زد و خورد بینجامد که در این صورت با شکل گیری خونریزی ها این اختلافات تبدیل به تنازعاتی می شود که با گذشت زمان نیز هیچگاه حل نخواهند شد .
ما در لبنان شاهد این قضیه بوده ایم که غربیها با استفاده از راه اندازی نزاع و خشونت در بین گروه های مختلف مردم و ایجاد ترور، جنگ های ادامه داری را کلید می زنند. جنگ مسلمانان و مسیحیان در سال 1975 در لبنان نمونه ای از این جنگ هاست.
* این اتفاقات در سال 88 چه تاثیری روی چهره نظام در خارج از کشور گذاشت؟
در مصر که انقلاب بزرگی در آن رخ داده است و مردم برای خود رئیس جمهور انتخاب کردند اما متاسفانه دیدیم پس از گذشت مدت زمانی کار به جایی رسید که او را به زندان انداختند و رئیس جمهور محاکمه شده قبلی بیرون می آید و این باعث ایجاد دودستگی و اعتراضات شدید در بین مردم شده است و برداشتی که ما می کنیم این است که اینها چرا با خود می جنگند و مگر آنها دشمن خارجی ندارند و چرا هنوز یاد نگرفته اند چگونه از آزادی و استقلال خود دفاع کنند؟ مگر آنها نمی توانند مبارزات فکری و سلایق سیاسی خود را با گفتگو و دیالوگ حل کنند ؟ چرا آنها بحث های خود را به خیابان ها کشیدند و با این خونریزیها چگونه می خواهند مسائل را حل کنند؟
* مسلما این پرسش ها در زمان فتنه 88 درباره ایران و ایرانیان به ذهن مردم دیگر کشورها رسیده است.
در انقلاب اسلامی که مادر انقلاب های دنیا و بیداری اسلامی است حدوث چنین اتفاقاتی سبب مایوس شدن دیگرانی می شود که به کشور ما به عنوان الگو نگاه می کنند.
در آن زمان کشورهای مسلمان مانند لبنان و کشورهای دوست نگران ما بودند زیرا حرکت های آنها منبعث از حرکت و انقلاب های ما بود و دشمن نیز همین را می خواست نشان دهد: انقلابی که آغازگر این انقلاب بود خودش دچار این مشکل شده و شما نیز دچار این مشکلات می شوید.
