وی افزود: سابقه این جریان در یک روز از روزهای سال 57 و قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و زمانی که امام راحل در پاریس بودند به وقوع پیوست که در مراسمی در دانشگاه تهران به یک مناسبت انقلابی عده‌ای از علمای حوزه علمیه و دانشگاهیان در چمن‌های دانشگاه با طرحی که شهید مفتح ریخته بود تجمع کرده و شعار می‌دادند دانشجو، طلبه پیوندتان مبارک.
عضو مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: روز وحدت حوزه و دانشگاه به وسیله امام راحل نامگذاری شده و این خصوصیتی که امام خود برای نامگذاری روز وحدت حوزه و دانشگاه مباشرت کردند نیازمند دید عمیق بوده که باید به عمق فلسفه و تحلیل دقیق آن توجه کنیم که امام(ره) چه واقعیتی را در نظر گرفتند، در این نامگذاری، شاید جبران خسارت عظیم در گذشته و یا تحقق جریان عظیمی را در آینده در این وحدت حوزه و دانشگاه قائل شدند، پیوند روحانی و دانشجو در آستانه پیروزی انقلاب به عنوان یک واقعیت برای پیشبرد انقلاب بود و شاید برای همان روز موضوعیت داشت.
آیت‌الله علم‌الهدی با اشاره به آمیختگی جریان دانشگاهی و روحانی در عصر امروز گفت: امروز جریان دانشگاهی و روحانی به صورت یک جریان نخبه آمیخته شده و شاید عنوان پیوند دانشجو و روحانی خیلی معنا نداشته باشد، ما باید به عمق این تحلیل و نامگذاری امام راحل توجه کنیم، نهادهایی نظیر دانشگاه امام صادق(ع)، دانشگاه علوم اسلامی رضوی و دانشگاه مفید تمامی آن‌ها نمونه بارز آمیختگی دانشگاه و حوزه علمیه است، در واقع می‌توان گفت تلفیق میان حوزه و دانشگاه به‌وجود آمده اما باید به این مسئله بپردازیم که در عمق این نامگذاری چه مفهوم و چه واقعیتی نهفته است.
وی تصریح کرد: امام(ره) به منظور تحول و انقلاب در عرصه علم و آموزش مسئله وحدت حوزه و دانشگاه را مطرح کردند، باید به این مسئله توجه کنیم که از ابتدا در جامعه دینی ما، دین خواستگاه تمام علوم به ویژه علوم‌تجربی بود، در تمام دوران‌ها مدارس علمیه تنها کانون آموزش فقه و اصول نبوده بلکه مهد آموزش و پرورش در همه رشته‌های تخصصی، مادی و تجربی بوده است، می‌توان این جمع‌بندی را داشت که نخبگان رشد یافته و پرورش یافته در طول تاریخ در بستر حوزه‌های علمیه و حوزه‌های دینی شکل گرفته بودند.
امام جمعه مشهد مقدس با تاکید بر اینکه بزرگترین خسارتی که در پیکره علم و دانش در جامعه اسلامی پیداش سکولاریسم در عرصه آموزش بود.
آیت‌الله علم‌الهدی تصریح کرد: تعلیم سکولار بزرگترین آفتی بود که زیر پای جوامع علوم اسلامی را خالی کرد و در کشور ما از دوران صفویه این مسئله آغاز شد و در دوران قاجار و پهلوی به اوج خود رسید که علتش پیدایش مدرنیته و رنسانس علمی در غرب و کشورهای اروپایی بود.
