صراط: کسانی که با خلق‌وخوی استکباری شیطان بزرگ از روی شناخت و تجربه آشنا هستند، برای اثبات قابل اعتماد نبودن شیطان بزرگ و میل ذاتی و دائم آن به نقض عهد، چندان انتظار نکشیدند و روز گذشته مشاهده کردند که دولت آمریکا چگونه با قرار دادن اسامی نوزده فرد و شرکت در فهرست سیاه تحریمی با ادعای «ارائه پشتیبانی» به برنامه هسته‌ای ایران، فحوای تعهدآور توافق‌نامه هسته‌ای با ایران را که زمان آن به یک ماه نمی‌رسد، نقض کرد.
پس از عهدشکنی شیطان بزرگ، در ایران چهار واکنش مشاهده شد؛ یکی عملی و سه‌تای دیگر، گفتاری. واکنش عملی این بود که هیئت کارشناسی هسته‌ای ایران که با هیئت کارشناسی هسته‌ای گروه 1+5 در وین در حال مذاکره درباره چگونگی اجرایی کردن متن توافق‌نامه هسته‌ای بود، مذاکرات را نیمه‌کاره رها کرد و به ایران بازگشت.
سیدعباس عراقچی، معاون حقوقی و بین‌الملل وزارت خارجه؛ علاء‌الدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی؛ و مرضیه افخم، سخنگوی وزارت خارجه، سه نفری بودند که به عهدشکنی آمریکا واکنش گفتاری نشان دادند. در برابر نقض عهد شیطان بزرگ، پاسخ صحیح به این پرسش، بسیار راهگشا است:
«چرا آمریکایی‌ها با آگاهی کامل از تعهدشان در توافق‌نامه، آن را نقض کردند؟!» در پاسخ به این پرسش کلیدی باید گفت: از فردای امضای توافق‌نامه، مقامات آمریکا، موضع‌گیری زاویه‌دار با مضمون توافق‌نامه را شروع کردند و با لحن و بیان متفاوت، بارها آن را تکرار کردند تا نوبت به نقض عهد عملی رسید.
از نگاهی دقیق به این سیر و نیز شناخت علمی و تجربی از شیطان بزرگ می‌توان گفت دولت آمریکا هدفمند و گام‌به‌گام، محک زدن ایران را در دستور کار دارد. آن‌ها با این برنامه قصد دارند با سنجش رفتار واکنشی ایران، حد طمع‌ورزی و چگونگی برنامه‌ریزیشان برای گفت‌وگوهای جامع را (اگر کار به آن مرحله برسد؟!) تنظیم و مشخص کنند.
برخورد هوشمندانه و شجاعانه ایران آن‌گونه که از این کشور مقتدر انتظار می‌رود و دنیا نیز با آن آشناست، سرنوشت این قضیه و سایر مسائلی را که آن‌ها برای آینده در ذهن دارند، تغییر می‌دهد؛ از این رو به‌جاست مسئولان، توافق‌نامه را به حالت تعلیق کامل درآورند و لغو تحریم جدید وزارت خزانه‌داری و وزارت خارجه آمریکا درباره این نوزده فرد و شرکت را شرط اعتباریابی مجدد توافق‌نامه قرار دهند و به هیچ وجه نیز از این شرط کوتاه نیایند.
پس از عهدشکنی شیطان بزرگ، در ایران چهار واکنش مشاهده شد؛ یکی عملی و سه‌تای دیگر، گفتاری. واکنش عملی این بود که هیئت کارشناسی هسته‌ای ایران که با هیئت کارشناسی هسته‌ای گروه 1+5 در وین در حال مذاکره درباره چگونگی اجرایی کردن متن توافق‌نامه هسته‌ای بود، مذاکرات را نیمه‌کاره رها کرد و به ایران بازگشت.
سیدعباس عراقچی، معاون حقوقی و بین‌الملل وزارت خارجه؛ علاء‌الدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی؛ و مرضیه افخم، سخنگوی وزارت خارجه، سه نفری بودند که به عهدشکنی آمریکا واکنش گفتاری نشان دادند. در برابر نقض عهد شیطان بزرگ، پاسخ صحیح به این پرسش، بسیار راهگشا است:
«چرا آمریکایی‌ها با آگاهی کامل از تعهدشان در توافق‌نامه، آن را نقض کردند؟!» در پاسخ به این پرسش کلیدی باید گفت: از فردای امضای توافق‌نامه، مقامات آمریکا، موضع‌گیری زاویه‌دار با مضمون توافق‌نامه را شروع کردند و با لحن و بیان متفاوت، بارها آن را تکرار کردند تا نوبت به نقض عهد عملی رسید.
از نگاهی دقیق به این سیر و نیز شناخت علمی و تجربی از شیطان بزرگ می‌توان گفت دولت آمریکا هدفمند و گام‌به‌گام، محک زدن ایران را در دستور کار دارد. آن‌ها با این برنامه قصد دارند با سنجش رفتار واکنشی ایران، حد طمع‌ورزی و چگونگی برنامه‌ریزیشان برای گفت‌وگوهای جامع را (اگر کار به آن مرحله برسد؟!) تنظیم و مشخص کنند.
برخورد هوشمندانه و شجاعانه ایران آن‌گونه که از این کشور مقتدر انتظار می‌رود و دنیا نیز با آن آشناست، سرنوشت این قضیه و سایر مسائلی را که آن‌ها برای آینده در ذهن دارند، تغییر می‌دهد؛ از این رو به‌جاست مسئولان، توافق‌نامه را به حالت تعلیق کامل درآورند و لغو تحریم جدید وزارت خزانه‌داری و وزارت خارجه آمریکا درباره این نوزده فرد و شرکت را شرط اعتباریابی مجدد توافق‌نامه قرار دهند و به هیچ وجه نیز از این شرط کوتاه نیایند.
