صراط: نقد ناپذیری در میان اصلاح طلبان دلیلی شده است تا این روزها تمام منتقدان با برچسب افراطی از صحنه اخراج شوند؛ اصلاح طلبان حامی دولت در رسانه‌ها و مسئولیت‌های مختلف دوستان و هم حزبی‌های منتقد خودشان را نیز بدون هیچ تعارفی بایکوت می‌کنند.
الهه راستگو که در جریان انتخاب شهردار تهران بر خلاف خواسته اصلاح طلبان شورای شهر عمل کرد و براساس آنچه آن را عمل به تکلیف نامید به قالیباف رأی داد و سرانجام از حزب کار اخراج شد.
البته راستگو تنها نماند؛ مهر ماه سال جاری و همزمان با بازگشت حسن روحانی به تهران از سفر نیویورک، دانشجویانی که برای اعتراض به مکالمه تلفنی روحانی و اوباما به مهرآباد رفته بودند از سوی رسانه‌های حامی دولت انواع ناسزا را دریافت کردند.
در حالی که حسن روحانی در دانشگاه تهران در مراسم آغاز سال تحصیلی نسبت به منتقدان دولت آغوش باز کرده و لبخند نشان داده بود اما رفتار حامیانش خلاف این را نشان می‌داد.
در فاصله سال‌های 76 تا 84 خاتمی، رئیس جمهور وقت با شعار «درود بر مخالف من» استقبال خود از انتقاد را حتی از مخالفانش نشان داد؛ مراسم روز دانشجو سال 83 و رفتار خاتمی با دانشجویانی که زمانی حامیش بودند که آنها را تهدید به اخراج از جلسه کرد، نشان داد شعار «زنده باد مخالف من» طبل توخالی برای ژست روشنفکری اصلاح طلبان بوده است.
رسانه‌های اصلاح طلبان حتی به صادق خرازی مشاور خاتمی هم رحم نکردند و انتقاد وی از ذوق زدگی عده‌ای در خصوص رابطه با آمریکا را به حساب جا ماندن وی از حضور در کابینه دانستند و وی را «مهجور جا مانده از قافله» خطاب کردند.
اصلاح‌طلبان حتی انتقاد محمدرضا عارف از روزنامه بهار و مقاله موهنش نسبت به حضرت علی (ع) هم تاب نیاورده و با هجمه سنگین به عارف، وی را زیر سئوال بردند.
روزنامه شرق در مطلبی در شماره 7 آبان خود به بررسی چرایی توقیف روزنامه بهار می‌پردازد و انتقاد عارف از روزنامه بهار را پاشیدن نمک بر زخم این رسانه مستقل و تحریریه این روزنامه می‌داند.
واقعیت این است که اگرچه روحانی می‌گوید از انتقادها استقبال می‌کند اما حقیقت رفتار حامیان روحانی نشان می‌دهد که نه تنها از انتقادهای سازنده استقبال نمی‌کنند بلکه آن را به اسم «افراطی گری» بایکوت می‌کنند.
منبع: وبلاگ رحمت خدا
