فیلم من میان رانت‌های دولتی له شد!

 

برنامه هفت دیشب همچون هفته‌های گذشته بخش‌های مختلفی داشت که هر کدام بخشی از روزهای اخیر سینمای ایران را روایت گر بودند. در آغازین بخش برنامه، عباس رافعی و مهدی پاکدل کارگردان و بازیگر «آزادراه»، فیلم سینمایی که چندهفته‌ای است روی پرده سینماها رفته، در استودیوی برنامه حضور یافتند و صحبت کردند.

 

«محمد عبداللهیان» کارگردان و «جلال پیشواییان» بازیگر فیلم سینمایی «587 روز انتظار» فیلمی که در گیشه با استقبال مواجه نشد و فروش ضعیفی را پشت سر گذاشته است، مهمانان بخش دوم «هفت» بودند.

 

عبداللهیان درباره‌ وجود رانت‌ها و حمایت‌های یک جانبه از برخی فیلم‌ها و سازندگانشان از سوی مدیران ارشاد و سینمایی گله کرد و گفت: «فیلم من با هزینه‌ای حتی کمتر از یک روز از پروژه‌های عظیم ساخته شد.»

 

وی همچنین به جریانی اشاره کرد که سرمایه‌ هنگفت سینمایی را در دست دارند و صرف وجود رابطه و آشنایی با سازنده، آن را صرف یک پروژه‌ی خاص می‌کنند.

 

عبداللهیان پس از خروج از استودیوی برنامه هفت، گفت و گوی اختصاصی کوتاهی با «خبرگزاری دانشجو» داشت که در زیر می خوانیم:

 

اصلی‌ترین عامل عدم اقبال از فیلمتان را چه می‌دانید؟»

 

عبداللهیان: «من فیلم « 587 روز...» را در رابطه با دفاع مقدس ساخته‌ام. این فیلم اما در بدترین شرایط زمانی اکران شده است. در شرایطی که فیلم‌هایی با بازیگران چند صد میلیونی ساخته شده‌اند، دستمزد مجموع بازیگران فیلم من به صد میلیون تومان هم نرسیده است. ضمن این که هیچ گونه حمایتی از فیلم من انجام نشده و در چنینی شرایطی، فیلم هایی با هزینه‌های میلیاردی ساخته می‌شوند و سازندگانشان پشت میزهایشان می‌نشینند و می‌گویند این مبلغ برای ساخت فیلممان کم نیز هست! خب چنین فیلم‌هایی این هزینه ها را از راهی به جز رانت نمی‌توانند تامین کنند.» 

 

در میان متولیان سینمایی که به نوعی می‌بایست از فیلم شما حمایت‌های لازم را به عمل می‌آوردند کدام نهاد یا نهادها مقصر بودند؟

 

عبداللهیان: به دفاتر و نهادهای مختلفی مراجعه کردم. اما از سوی دفاتر فیلمسازی، نهادهای دولتی و مستقل نسبت به این فیلم کم لطفی شد. مسبب و مقصر اصلی این ضعف را وزارت ارشاد می‌دانم که باید به دور از رانت‌ها، از فیلم من مانند هر فیلم دیگری حمایت می‌کرد و البته این کار انجام نشد.

 

«ضعف‌های ساختاری و محتوایی خود فیلم را در عدم استقبال از آن تا چه حد مؤثر می‌دانید؟»

 

عبداللهیان: «البته فیلم پر از اشکالات و ایرادات اساسی در بخش محتوایی و در بخش‌های فنی بود. تدوین فیلم اصلا خوب نیست و من به ایرادات فیلم واقف هستم. از فیلم خودم به هیچ وجه راضی نیستم. من قبول دارم فیلم اشکالات بسیاری دارد، اما دلیل اصلی آن عدم حمایت از این فیلم بود در حالی که فیلمهایی ساخته می‌شوند که از بیت المال برای فیلمشان هزینه می‌کنند در حالی که من برای ساخت فیلمم از جیب خودم هزینه کردم. فیلم من میان رانت‌های دولتی له شد و هیچ حمایتی از آن صورت نگرفت.»

 

عبداللهیان در صحبت‌هایش در برنامه هفت، همزمان شدن اکران «587 روز انتظار» با اکران فیلم‌های قدرتمندی چون «دربند»، «پل چوبی» و «به خاطر پونه» را دلیل اصلی استقبال کم تماشاگران از فیلمش دانست و گفت:« تنها هفت سینما به اکران فیلم من اختصاصاص داده شد؛ فیلم من در زمانی به سرگروهی سینما قدس رسید که فیلم پل چوبی همچنان سینماهای در حال اکرانش را داشت و حداقل بر روی بیست سینما اکران بود در حالی که به فیلم من فقط هفت سینما اختصاص یافته بود.»

 

وی همچنین به وجود رانت‌های در حوزه‌های دیگر اشاره کرد و گفت: «حمایت از فیلمهایی که ساخته می‌شوند باید به طور عادلانه میان سازندگان توزیع شود. متأسفانه مدیران و متولیان سینمایی در حق این فیلم کم لطفی کرده‌اند.»

 

وی اشاره کرد اگر قرار باشد مجددا فیلمی بسازم باز هم به سراغ همین مضمون خواهم رفت و همین محتوا را دستمایه‌ کار قرار می‌دهم.

 

بخش «پرده آخر» از برنامه هفت، بخشی که معمولا با موضوعی خاص را هدف قرار داده و با حضور دو مهمان، منظره و چالش را محور قرار می‌دهد شب گذشته میزبان غلامرضاموسوی و مرتضی شایسته بود که هر دو از تهیه کنندگان سینما و مدیران دفاتر تولید و پخش فیلم هستند. بحث و جدل‌های موسوی و شایسته حتی تا دقایقی بعد از پایان برنامه ادامه داشت.

 

موسوی در بخشی از صحبت‌هایش به سیاست‌های سینمایی دولت قبلی گله کرد و به کمک یک میلیارد و ششصد میلیون تومانی جواد شمقدری به مؤسسه سینمایی به مدیریت برادرش اعتراض کرد.

 

پس از پایان «هفت» گبرلو با اشاره به این که راهبرد برنامه «هفت» این است که نگاه منفی از سمت و سوی سینمای ایران به نگرشی مثبت تبدیل شود اظهار کرد: «تلاش می‌کنیم دیدگاه منفی مخاطب به سینمای ایران که این روزها از سوی بسیاری هم از داخل ایران و هم خارج از کشور اشاعه شده، به دیدگاهی مثبت تبدیل گردد و مخاطب مجددا با سینما آشتی کند. می‌کوشیم در برنامه هفت بی طرفانه و بدون جهت‌گیری، نگاه تمام جریانات و دست اندرکاران سینمایی را منعکس کنیم.»

 

تهیه کننده برنامه هفت به متفاوت بودن ساختار این برنامه برنامه‌های دیگر تلویزیونی اشاره و خاطر نشان کرد: «هفت برنامه‌ای با ساختار و محتوای هنری و سینمایی است و با نحوه‌ی اجرا و ساختار آن با برتامه‌ای مثل نود که محتوای جنجالی و ورزشی دارد قابل مقایسه نیست. برنامه‌‌ی هفت به دنبال چالش برانگیزی و تخریب سینما نیست و می‌خواهد سینمای کم جان و کم استقبال را رونق ببخشد.»